Don't talk to strangers

Ο Tom κατέβηκε τσαντισμένος απο το σπίτι μετά απο άλλον ένα τσακωμό με τη Marianna. Μόνιμος λόγος διαμάχης τον τελευταίο καιρό η εμμονή της να φύγουν απο την πόλη, γιατί έγινε επικίνδυνο μέρος για το παιδί τους. Να πάνε σε ένα μικρό σπίτι στα προάστια ή στην επαρχία, να ζήσουν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ο Tom βέβαια γύρναγε σπίτι καθημερινά φορτωμένος με προβλήματα και άλλο ένα που του έλλειπε ήταν η συζυγική μουρμούρα.

Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο και προσπαθώντας να ηρεμήσει τον εαυτό του, αποφάσισε να συνεχίσει με τα πόδια, έτσι κι αλλιώς είχε όμορφη μέρα και δε θα πήγαινε ιδιαίτερα μακριά. Ήτανε μέρα εκλογών και στο εκλογικό κέντρο θα υπήρχε συνωστισμός απο αυτοκίνητα – ένας λόγος παραπάνω. Σκέφτηκε οτι με το περπάτημα θα μπορέσει να τα μετρήσει τα πράγματα καλύτερα, να δει ψύχραιμα τί αποφάσεις μπορεί να πάρει, όμως σύντομα ξέχασε τα πάντα και απόλαυσε τη διαδρομή παίρνοντας βαθιές ανάσες και χαμογελώντας στους περαστικούς.

Ένιωσε έκπληξη και ο ίδιος απο αυτή την απότομη αλλαγή της διάθεσης του. Μία ακόμα μέρα ρουτίνας και προβληματισμού όπως όλες οι άλλες πήρε διαφορετική τροπή. Έστριψε αριστερά και ανέβηκε προς το λόφο αντί να συνεχίσει ευθεία προς τον προορισμό του, για να κάνει μεγαλύτερη βόλτα, να παρατείνει τις καλές στιγμές της μέρας πριν ψηφίσει και ξαναγυρίσει στα ίδια.

Ο ενθουσιασμός του έκανε τα βήματα πιο μεγάλα και πιο γοργά και όταν έφτασε στην κορυφή του λόφου είχε αρχίσει να ιδρώνει και να κουράζεται. Ήταν τελικά πιο μακριά απο ότι το υπολόγιζε και κοιτώντας πανοραμικά την πόλη είδε οτι το εκλογικό του κέντρο ήταν αρκετή απόσταση. Παρόλαυτα χωρίς καθόλου βιασύνη κάθισε σε ένα βράχο και απλά κοίταζε. Απέφυγε να κοιτάξει το ρολόι του, δεν ήθελε να ξέρει τι ώρα είναι, τί θα έκανε όταν γύριζε, τί θα έπρεπε να πει για ποιό λόγο άργησε. Μόνο κοίταζε.

Πριν έρθει το παιδί ήταν ευτυχισμένοι. Φτιάχναν την κάθε μέρα τους πιο όμορφη απο την άλλη. Κοιταζόντουσαν στα μάτια και τους ήταν αρκετό. Ανεβαίναν ψηλά και αγναντεύαν την ευτυχία. Ύστερα απο όταν μάθανε οτι περιμέναν το παιδί, η Marianna τρομοκρατήθηκε. Φοβόταν το οτιδήποτε. Τρόμαζε με το τί μπορει να συμβεί, οτιδήποτε γινόταν στη χαώδη πόλη τους, τό νιωθε να εκτυλίσσεται στην αυλή τους. Το νιωθε να της χτυπάει την πόρτα. Και κλείδωνε. Κλειδωνότανε μόνη με τους φόβους της.

Πετάχτηκε απότομα όταν ένα χέρι τον ακούμπησε στον ώμο.

Απαλό ακούμπημα.

Γυναικείο χέρι.

Άγγιγμα διστακτικό, όχι συνηθισμένο να αγγίζει άλλα σώματα.

Γύρισε ξαφνιασμένος και είδε μια ηλικιωμένη καλόγρια να του μιλάει. Σαν οι αισθήσεις του να επανέρχονταν μία μία, πρώτα ένιωσε το άγγιγμα, μετά είδε την καλόγρια, αργότερα κατάλαβε οτι ένας εκκωφαντικός θόρυβος τον εμπόδιζε να ακούσει τί του έλεγε. Πίσω της ένα πούλμαν περασμένης εποχής ίσα που στεκόταν να μην κυλήσει στην κατηφόρα, έβγαζε ένα βουητό που σκέπαζε τα πάντα. Ο tom αναγκάστηκε να καλύψει τα αυτιά του με τα χέρια του – η φασαρία ήταν ανυπόφορη. Η καλόγρια έκανε νόημα στην οδηγό να σβήσει τη μηχανή.

Οι καλόγριες πρέπει να ήταν πάνω απο τριάντα και ψάχναν το ίδιο εκλογικό κέντρο που θα πήγαινε ο Tom, κι όμως δεν είχαν καμία επαφή με την πόλη, έμοιαζαν να είναι απο άλλο τόπο, απο άλλη εποχή. Είχαν απλώσει πάνω στο ταμπλό της οδηγού ένα τεράστιο παμπάλαιο χάρτη της πόλης. Ο tom δέχτηκε να ανέβει στο πούλμαν και να τους πεί πώς να πάνε. Η μηχανή πήρε πάλι εμπρός και μαζί της ο ανελέητος θόρυβος που απο μέσα απο το πούλμαν ακουγόταν πιο δυνατός. Ο tom δοκίμασε να σταθεί όρθιος, ήταν αδύνατο όμως σ' αυτό το παλιο λεωφορείο που τον πέταγε απο πλευρά σε πλευρά σε κάθε στροφή και κάθισε σε μια ελεύθερη θέση δίπλα σε μια νεαρή καλόγρια στη δεύτερη σειρά, ώστε να μπορεί να δίνει και τις οδηγίες.

Η νεαρή κάτι φάνηκε να του λέει κι ο tom έσκυψε προς την πλευρά της να ακούσει. Ήταν αδύνατο, μίλησε πολύ σιγά και για να σκεπάσει το θόρυβο και να ακουστεί θα έπρεπε να φωνάζει. Η νεαρή καλόγρια ντράπηκε και γύρισε να κοιτάει προς τα έξω. Μετά απο λίγο και ενώ ο tom πάσχιζε να εξηγήσει με νοήματα πού έπρεπε να πάνε η νεαρή μάζεψε όλο το θάρρος της, άρπαξε σφιχτά τον tom απο το μπράτσο και του μίλαγε με πάθος. Ο tom δε μπορούσε να καταλάβει λέξη όσο κι αν προσπαθούσε. Η καλόγρια μιλούσε γρήγορα και αγχωμένα, το πρόσωπο της ήταν γεμάτο ένταση και εκφραστικότητα, έκανε ξαφνικές κινήσεις με το ένα χέρι της, ενώ το άλλο κράταγε σφιχτά τον tom. Αυτός είχε αρχίσει να ζαλίζεται. Ο θόρυβος ήταν ανυπόφορος, τον ένιωθε να τρυπάει το κεφάλι του, άρχιζε να θολώνει η σκέψη του. Η καλόγρια είχε γραπωθέι πάνω του κι ο tom μία προσπαθούσε να την καταλάβει, μία να δει τον δρόμο και άμα πηγαίνανε σωστά αν και του φαινόταν πως ήταν ακόμα πάνω στο λόφο σα να μην είχαν προχωρήσει ούτε μέτρο.
Η νεαρή με το χέρι της σήκωσε το ράσο της και απελευθέρωσε τα νεανικά της πόδια. Ήταν κατακόκκινα, γδαρμένα, με φρέσκες πληγές που είχαν πάνω αίμα. Ο tom προσπαθούσε να εστιάσει, ο ήχος της μηχανής του είχε σπάσει το μυαλό.

Ο θόρυβος της μηχανής, ο θόρυβος της μηχανής, ο θόρυβος της μηχανής,
ο θόρυβος της μηχανής, ο θόρυβος της μηχανής, ο θόρυβος .....

(συνεχίζεται)