Τρίτη, Ιουνίου 10, 2008

0/4 - Η φυσιολογική κατάληξη μιας απαγωγής

Ο στρατηγός φόρεσε το σακάκι του, έβγαλε το χαρτοφύλακα απο τη θέση του συνοδηγού και κλείδωσε το αυτοκίνητο. Ένιωσε τότε έναν έντονο πόνο στο πόδι και με έκπληξη και αηδία διαπίστωσε πως ένας χοντρός και τριχωτός αρουραίος τον δάγκωνε στη γάμπα. Πριν προλάβει να αντιδράσει ή να μετανιώσει που δε φόραγε ακόμα τις στρατιωτικές αρβύλες του, κάποιος τον χτύπησε απο πίσω στο κεφάλι. Όλα σκοτείνιασαν.

Όταν ο στρατηγός ξύπνησε, δε μπορούσε να καταλάβει που βρίσκόταν και τι του συνέβαινε μόνο έτρεμε απο το ανυπόφορο κρύο. Η γλώσσα του είχε παγώσει και τα πνευμόνια του είχαν βαρύνει τόσο, που ανέπνεε με δυσκολία. Τα χέρια του ήταν δεμένα σε ένα μεταλλικό σωλήνα. Κοίταξε τριγύρω του. Πιθανότατα βρισκόταν στο ψυγείο ενός φορτηγού και κάποιοι τον είχαν παρατήσει εκεί μέσα μονάχα με το πουκάμισο και το σώβρακο του - καταλάβαινε βέβαια πως η προτεραιότητα τους δεν ήταν να τον κρυολογήσουν, σπάνια σε απαγάγει κανείς γιαυτό το λόγο.

Η πληγή στο πόδι του από το δάγκωμα του τρωκτικού έτρεχε αργά αλλά ασταμάτητα βρώμικο αίμα. Κόλλησε το πόδι στην παγωμένη λαμαρίνα κι αυτό του πρόσφερε κάποια προσωρινή ανακούφιση. Η πόρτα άνοιξε και ο στρατηγός βεβαιώθηκε από μια γρήγορη ματία προς τα έξω, πως πράγματι βρισκόταν σε όχημα. Μέσα στο ψυγείο μπήκε διστακτικά ένας παχουλός πενηντάρης με κοιλιά και καράφλα.

« Πού είμαι… ποιός είσαι εσύ» ψέλισε ο στρατηγός

«Αριθμός λογαριασμού 025 – 059884 – 555 swiss bank. Ποιός είναι ο μυστικός κωδικός?» είπε με φωνή που έτρεμε ο απαγωγέας

«Θα αστειεύεστε... χαχα .. ποιοί νομίζετε πως είστε?»

«Αριθμός λογαριασμού 025 – 059884 – 555 swiss bank. Ο μυστικός κωδικός!» επανέλαβε ο πενηντάρης πιο αποφασιστικά αυτή τη φορά.

«άνθρωπε μου. Έχεις ιδέα που έχεις μπλέξει? Έχεις ιδέα ποιός είμαι και τί θα σας κάνουν όταν μάθουν οτι έχω εξαφανιστεί?»

Ο στρατηγός έβλεπε πως ο φουκαράς που είχε αναλάβει να παίξει το ρόλο του ψυχρού ανακριτή ήταν πιο τρομοκρατημένος απο αυτόν και αν και «ψυχρός» δεν ήθελε να βρίσκεται σε αυτό το ψυγείο. «Λύσε με και θα ...»

Πριν προλάβει ο στρατηγός να ολοκληρώσει την πρόταση του, ο πενηντάρης τον κλώτσησε στο σαγόνι και του είπε «θα ξανάρθω σε 2 ώρες που θα έχεις συνηθίσει το κρύο και θα έχει καθαρίσει το μυαλό σου» και έκλεισε την πόρτα πίσω του.

Ο στρατηγός καθώς περνούσε η ώρα όλο και λιγότερο σκεφτόταν πως μπορεί κάποιος με τόσα παράσημα και αστέρια στη στολή όπως αυτός, να βρει τρόπο διαφυγής από μια τέτοια άβολη κατάσταση και μόνο συγκεντρωνόταν στο πως θα κουλουριαστεί και θα κρατηθεί όσο γίνεται πιο πολύ ώρα ζωντανός σε αυτή την παγωνιά. Ούτε καν τον απασχολούσε πλέον το πλήγμα στη φήμη του ως σκληραγωγημένου αξιωματικού, όταν θα τον βρίσκανε νεκρό και παγωμένο να τον έχουν απαγάγει κάποιοι ερασιτέχνες μικροαπαταιώνες. Μετά απο ώρες η πόρτα ξανάνοιξε και κάποιος τρίτος τον οποίο δεν κατάφερε να δει διέταξε τον πενηντάρη να «πάρει τον κωδικό για να τελειώνουμε».

«Λοιπόν, swiss bank…»

«Δε σου λέω τίποτα. Είμαι στρατηγός, απαιτώ σεβασμό… ποιος είσαι εσυ… που… τι κάνεις? Τι είναι αυτό…. Τι πας να κάνεις….ααααα»

Πως αλλάζουν οι συσχετισμοί σε τέτοιες ιδιόμορφες καταστάσεις.. Πού ακούστηκε ένας στρατηγός να φοβάται έναν 50αρη που στο στρατό ήταν μάγειρας και που μόνο του όπλο έχει ένα μπουκάλι νερό στα χέρια?

Ο απαγωγέας άδειασε απρόσεκτα και βιαστικά το νερό πάνω στο σώμα του στρατηγού ο οποίος ούρλιαζε σα να του καίγανε τη σάρκα, το νερό λειτουργούσε στο παγωμένο δέρμα του σαν οξύ. Ύστερα αμίλητος βγήκε για άλλη μια φορά απο το ψυγείο αφήνοντας το στρατηγό μόνο να αναρωτιέται πόσο ακόμα θα μπορέσει να αντέξει. Είχε ήδη αρχίσει να μετανιώνει που δεν έδωσε τον κωδικό. Στο διάολο και οι αξιωματικοί και τα λεφτά και όλα. Μπορεί και να τον σκοτώνανε έτσι κι αλλιώς αλλά και τι κέρδιζε με την επιμονή του? Όδευε πιο γρήγορα και σίγουρα προς το θάνατο. Φοβόταν πολύ, δεν πίστευε πως θα άντεχε άλλες δύο ώρες. Καταλάβαινε τους παλμούς της καρδιάς του να ασθενούν. Έκανε να φωνάξει να τον βγάλουν μα η φωνή του δεν έβγαινε. Βυθίστηκε σε λήθαργο.

Ο χρόνος πέρασε σαν πάγος. Η πόρτα άνοιξε ξανά και η εντολή αυτή τη φορά ήταν επιτακτική: «αν δεν πάρεις τον κωδικό δε θα βγεις ούτε εσύ απο κεί μέσα» και σχεδόν τον πέταξαν μέσα τον ταλαίπωρο τον απαγωγέα που ήταν εμφανώς αναστατωμένος.

«Δώσε μας ρε κερατά τον κωδικό… δε βλέπεις πως δε θα ζήσεις…. Τι περιμένεις πια, ποιος θα σε σώσει? Δώστον το γαμημένο τον κωδικό… τι αξίζει πιο πολύ τα λεφτά ή η ζωή σου πια? …. Δώστον ρε άνθρωπε να βγούμε ζωντανοί…» Ο απαγωγέας είχε γονατίσει δίπλα στο στρατηγό και τον παρακαλούσε κλαίγοντας να του δώσει την πρόσβαση στα εκατομμύρια ευρώ του λογαριασμού της ελβετικής τράπεζας. Μα κυρίως τον παρακαλούσε να ζήσει. Τον έπιασε από τους ώμους και τον κούναγε να τον τραντάξει μα ήταν σα να έπιασε ένα ομοίωμα ανθρώπου φτιαγμένο από μάρμαρο. Ο στρατηγός παραλληρούσε χαμένος στο πουθενά..

«…το πετάξαμε από ψηλά… δέστε το βρέφος στο αλεξίπτωτο.. το αφήσανε.. το αφήσανε να πέσει, να εγκαταλείπει τον κίνδυνο για μεγαλύτερο κίνδυνο… θόλο ελέγχω… πέφτει ….. ίσως το βρέφος προσγειώθηκε σε ένα βουνό από ζάχαρη….»

«τι λες? Τι είναι αυτά που λές… σταμάτα άνθρωπέ μου, σύνελθε, έλα - θα σε λύσω αμέσως»

«η αθώωση είναι ο πόνος των ενόχων…. είναι αυτό το κυκλικό βάλσαμο που υποσχόμαστε στα παιδιά μας, που το ταΐζουμε στις ενοχές μας….. που το νιώθουμε τις νύχτες να βγαίνει από την ύλη του και να αιωρείται πάνω από τεθλασμένες ….. επάλξεις………….…...»

Και κάπου εκεί ο στρατηγός ξεψύχησε μέσα σε ακατάληπτους συνειρμούς, που υπο άλλες συνθήκες κάποιος μπορεί και να γελούσε ακούγοντας τους, αντιθέτως ο απαγωγέας είχε χώσει το κεφάλι μέσα στα χέρια του και έκλαιγε γοερά και ξάπλωνε στο δάπεδο και δεν τον ένοιαζε που ήταν υγρό και παγωμένο και αγκάλιαζε το πτώμα και από μέσα του ήθελε να ουρλιάζει και να εκραγεί από οργή, όμως έμεινε σιωπηλός και ηρέμησε τον εαυτό του και ανασηκώθηκε. Χωρίς ίχνος νευρικότητας χτύπησε την πόρτα να του ανοίξουνε.

Ο εγκέφαλος της σπείρας είδε το πτώμα και κατάλαβε πως αποτύχανε, όμως δεν έδειξε απογοήτευση ή ταραχή. Είπε στον 50αρη να μπει στη θέση του οδηγού και να οδηγήσει γρήγορα κι αυτός χώθηκε στο ψυγείο. Και καθώς ο 50αρης οδηγούσε, είχε ήδη ξεπεράσει αυτόν το θάνατο για τον οποίο ήταν στο μικρότερο βαθμό από όλους συνυπεύθυνος και επαναλάμβανε στον εαυτό του πως όλα γίνονται για ένα λόγο και πως δε πρέπει να μετανιώνει και ύστερα άκουσε την πόρτα του ψυγείου να ανοίγει και είδε το πτώμα του στρατηγού να πέφτει στη μέση του δρόμου και καθώς το έβλεπε από τους καθρέφτες του να απομακρύνεται, αναρωτιώταν πως γίνεται οι άνθρωποι να βγαίνουν πιο σκληροί από τέτοιες δοκιμασίες.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Esu file prepei na sai dasurixos...

nkarakasis είπε...

0/0 η τύχη του συγγραφέα..

Οι δύο άντρες βαστούσανε με τα ατσαλένια μπράτσα τους τον νεαρό άντρα με το δασύτριχο στήθος. Τα μάτια τους παγωμένα, ατσαλένια κοίταζαν το αφεντικό τους τον μεγάλο David περιμένοντας έστω και ένα κούνημα του δαχτύλου για να απαλλάξουν από την κοινωνία τον δασύτριχο άντρα.
«πώς με βρήκατε ;;» ακούστηκε η τρεμάμενη φωνή του άντρα που τώρα τα γόνατα του ακουμπούσαν στο πάτωμα.
«Σε προδώσαν οι φίλοι σου.. και δεν ήταν πολύ δύσκολο θα έλεγα..» απάντησε ο άντρας με τα γυαλιά και την έντονη καράφλα, με ύφος υπεροπτικό, σνομπ. Άνοιξε ένα συρτάρι και έβγαλε ένα κουτί. Άνοιξε το κουτί και έβγαλε από μέσα, κρατώντας από την ουρά, ένα πολτοποιημένο αρουραίο.
«Τον χτύπησε ο μάγειρας όταν τον απείλησα ότι θα τον φάει ο αλλαντοπώλης..» τα υπόλοιπα τα υποθέτεις… δεν είναι δύσκολο να βρεις έναν άντρα με πλούσια τρίχα στο στήθος μέσα στο facebook.
«Tι θα μου κάνετε τώρα;» ρώτησε ο προδομένος από τους φίλους του άντρας.
«Το βλέπεις αυτό το pc; Θα στήσεις vista μόνος σου και θα πρέπει μέσα σε τέσσερεις ώρες από τώρα να τελειώσεις το call of duty 4.
«μα αυτό είναι αδύνατον…»

"ELO my friend .. η ζωή είναι σκληρή"...

!!:)

[Germanos] είπε...

ok το κειμενο ειναι φοβερό αλλα με *εριξε* ολίγον ..

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως ο στρατηγός δεν πέθανε. Είχε απλώς λιποθυμήσει. Μισή ώρα αργότερα, περνώντας απο το συγκεκριμένο σημείο με το τρίκυκλο που χρησιμοποιώ για να πουλάω μισοδαγκωμένες μορταδέλες τον είδα πεσμένο στο δρόμο, πάτησα φρένο και έτρεξα να τον βοηθήσω. Όταν τον ανέβασα στο τρίκυκλο και του προσέφερα λίγο ρούμι και λακέρδα για να συνέλθει, άνοιξε τα μάτια, ψιθύρισε τρομαγμένος ¨δεν έχω κωδικό στη Swiss Bank, ο λογαριασμός που μου έλεγαν είναι στην Τράπεζα Κύπρου¨ και ξέσπασε σε λυγμούς. Αν κάποιοι συγγενείς του διαβάζουν αυτό το σχόλιο, ας μην ανησυχούν. Ο στρατηγός είναι καλά. Αυτή τη στιγμή είναι εδω μαζί μου. Αμέσως μόλις μου αποκαλύψει τον κωδικό του στην Τράπεζα Κύπρου, θα είναι ελεύθερος και πάλι για να επιστρέψει στο σπίτι του. Μείνετε ήσυχοι.

Kleine wolke είπε...

Δεν ξέρω αν βγαίνουν πιο σκληροί.
Πιο κυνικοί ίσως;

Την καλημέρα μου!

YO!Reeka's είπε...

χα χα χα μου άρεσε το τέλος!

[Germanos] είπε...

Γουστα ειναι αυτά , εμενα μάρεσε η αρχή

το τελος με εριξε

πτωματα στο δρόμο keine ordnung

Tanila είπε...

Δε πιστεύω να είσαι τραπεζικός νεαρε;
Δε θα τα πάμε καλά.
Καθόλου καλά

Ανώνυμος είπε...

Ό,τι και να γράφεις, σου ετοιμάζω ερωτική επιστολή αρωματισμένη με eau de parfume, Madame Nympomanie No1.
στη συνέχεια θα σου ψήσω μαριναρισμένη σπάλα αμνήμονα με σωτέ δάχτυλα Κυριάκου και θα πιούμε Vino Purgatorium στην εξοχική αγροικία μας Dante HallyBerry.

τα βράδυα θα παίζουμε κρίκετ με κεφάλια άγγλων αποικιοκρατών και η ζωή θα κυλά απαλά και ρόδινα . . .

η αγαπημένη σου ανωνυμογράφως

Ανώνυμος είπε...

GRB-0014-S357-8819-0024

Κι αν βρείτε λεφτά μέσα να με χέσετε.

Ανώνυμος είπε...

Και η αρχή και το τέλος μου άρεσαν πολύ! :)

Ανώνυμος είπε...

εμενα το τελος δεν μου αρεσε γιατι περιμενα οτι το ψυγειο θα βγαλει φτερα και θα πεταξει οπως κανουν τα φουσκωτα στη Μαδαγασκαρη.

lee είπε...

Εγω θα ήθελα μια αναλυση στη φραση "η αθώωση είναι ο πόνος των ενόχων" παρακαλώ :)

Fight Back είπε...

να ξεκινησω λεγοντας οτι απαντουσα τις προαλλες στα σχολια κανα 10λεπτο και δεν μου τα δεχτηκε κι απογοητευτηκα. παμε παλι

@γιαπωνεζε θα με μπερδευεις με αλλο σκουληκι

@nkarakasis εχω να δηλωσω το εξης
"χαχαχαχαχα"!! φανταστικο

@γερμανε θα φροντισω η συνεχεια να ειναι πιο ευθυμη

@jimmarg Εσυ ξερεις πολλα..!!!
ισως συντομα σε δαγκωσει στη γαμπα καποιο τρωκτικο

@kleine wolke ο κυνισμος δεν ειναι σημαδι σκληροτητας? γινεται να ειναι καποιος και ευαισθητος και κυνικος πχ?

@yoreeka οντως το σημειο με τον ταυλανδεζικο γαμο και τα 16 ατμοσιδερα ειχε γουστο

@germane αρχη, τελος - ολα σα συνολο δεν τα βλεπουμε?
αρα εννοεις οτι γενικα δε σου αφησε καλη εντυπωση?

@τανιλα, το οτι δεν θα τα παμε καλα δεν εχει να κανει με το γεγονος οτι δεν ειμαι τραπεζικος

@ανωνυμη αυτο το καιρο εχω στο συνεργειο το ιπταμενο φουσκωτο μου αλλιως θα πηγαιναμε βολτα πανω απο τη συναυλια της μαντονας τραγουδωντας papa dont preach

@νεφελικα εχεις βγει χρεωστικος.
τι τα θελες καημενε μου τα ταξιδια στην αυστρια με την εθνικη?

@me 8ea sto pelago, thanks !!

@συμπτομ το ξερεις οτι αν ανατιναξεις ενα πυγμαιο με μπαρουτι, μετα δε μυριζει σκορδο ακομα κι αν εχει φαει 4 σκελιδες?

@lee δε χωραει αναλυση στο παραλληρημα ενος ετοιμοθανατου.
ουτε στην αυτοματη γραφη χωραει

Kleine wolke είπε...

Νομίζω πως κυνικός γινεται κάποιος όταν η ευαισθησία του πληγωθεί,να το πω έτσι απλά και με πολλές τρύπες που μπάζουν.
Σίγουρα ο κυνισμός εμπεριέχει σκληρότητα.Αλλά δεν νομίζω οτι το ενα προΰποθέτει το άλλο.

Καλά βάλε μπόλικα ερωτηματικά μέσα σε παρενθέσεις σ'αυτα που μόλις ειπα και μη με παίρνεις πολύ στα σοβαρά.Πάσχω.
Επίσης παίζει να μην ξέρω τι σημαίνει κυνικός και να νομίζω ότι ξέρω.

Ανώνυμος είπε...

Άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Η Theorema είμαι, αλλά έσκασα με τα χειμωνιάτικα κι είπα να ρίξω πάνω μου κάτι ελαφρύ.
Πού εξαφανίστηκες?

Τα σέβη μου

Fight Back είπε...

@kleine wolke οντως πασχεις. δε νομιζω οτι συμφωνω. κυνικος ειναι και σκληρος, αλλα δε νομιζω οτι εχει σιγουρα να κανει με βιωματα του παρελθοντος. μπορει και ναι.
ειμαστε κι οι δυο ασχετοι.
let's google it

@the_bar/theorema με μπερδευεις με τις πολλαπλες περσονες σου.
ενταξει, επεστρεψα με σενδονη 1400 λεξεων

Fight Back είπε...

@kleine wolke οντως πασχεις. δε νομιζω οτι συμφωνω. κυνικος ειναι και σκληρος, αλλα δε νομιζω οτι εχει σιγουρα να κανει με βιωματα του παρελθοντος. μπορει και ναι.
ειμαστε κι οι δυο ασχετοι.
let's google it

@the_bar/theorema με μπερδευεις με τις πολλαπλες περσονες σου.
ενταξει, επεστρεψα με σενδονη 1400 λεξεων