Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007

Ακρότητες

Αναδημοσίευση απο την ηλεκτρονική εφημερίδα "Νέα της ποίησης"

Μια παράξενη ιστορία πνευματικών δικαιωμάτων διαδραματίζεται αυτές τις μέρες μεταξύ Ελλάδας και Κολομβίας.


Ιστολόγια, υπουργεία, πολυεθνικές έχουν μπλεχτεί σε ένα κουβάρι ανακοινώσεων, δίνοντας ιδιότυπο χαρακτήρα στην παράδοξη έριδα, που δεν αφορά διεκδίκηση κάποιας πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά απάρνηση της απο όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.


Μόλις χτες η εταιρεία google colombia ανέφερε οτι πιο δημοφιλής αναζήτηση την τελευταία εβδομάδα ήταν "Los extremos - Guillermo Valencia Leon" εκτοπίζοντας μετά απο μήνες την "Melissa Theuriau" και αφήνοντας τρίτη τη "Britney spears bald"


Ξετυλίγοντας το νήμα της υπόθεσης όλα φαίνεται οτι ξεκίνησαν απο έναν όχι ιδιαίτερα δημοφιλή αλλά γνωστό σιτουονιστή μπλόγκερ, τον Fight Back γνωστό και ως Andy Kaufman των μπλόγκς. Σε δημοσίευση του της 18 απριλίου εμφάνισε δικό του (σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις) ποιήμα με τίτλο Ακραίοι ώς ποιήμα κολομβιανού ποιητή δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις και καταστάση χάους.


Οι απόγονοι του κολομβιανού ποιητή αποκύρηξαν αμέσως το ποιήμα λέγοντας πως είναι πολύ περήφανοι για τον ποιητή Γκιγέρμο που δε δέχονται πως θα έγραφε τέτοιο τερατουργημα ούτε μεθυσμένος ή ετοιμοθάνατος. Το υπουργείο παιδείας της Κολομβίας εξέδωσε ανακοίνωση οτι ουδέποτε έχει τυπωθει σε κολομβιανά βιβλία τέτοιο ποιήμα, ενώ το αντίστοιχο υπουργείο της Ελλάδας ζήτησε ψυχραιμία απο τους πολίτες μέχρι να ερευνηθεί το θέμα.

Κίνηση πολιτών με επικεφαλής τη μπλόγκερ Mathilde κατακλύζει το ταχυδρομείο του υπουργείου με εκατοντάδες επιστολές καθημερινά που απαιτούν την επαναφορά του ποιήματος στα σχολικά βιβλία του λυκείου και ήδη ειδική επιτροπή εξετάζει το αν υπήρξε ποτέ το ποιήμα στην ύλη των διδακτικών βιβλίων.


Η ιστοσελίδα ηλεκτρονικών αγορών amazon δεχόμενη χιλιάδες παραγγελίες της ποιητικής συλλογής του Guillermo Leon "extramadura fuerte" ανακοίνωσε πως θα εκδόσει σε συνεργασία με την αλυσίδα Borders αντίτυπα που θα περιλαμβάνουν και το ποιήμα ασχέτως αν είναι του Leon ή οχι.

Ο μπλόγκερ Fight Back αγνοείται και μόνο το δίκτυο ABC φέρεται να εξασφάλισε μια βιαστική δήλωση

" who cares bout the fuckin poem anyway? - take em'all"
η οποία μεταδώθηκε αλλοιωμένη στο δίκτυο Al Jazeera ως

"who cares bout the fuckin muslims anyway? - kill em all "

προκαλώντας πανικό και οργή στο μουσουλμανικό κόζμο.

Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

Ακραίοι - Η ιστορία μιας εξαπάτησης στα όρια της κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας

Ανέβασα στο μπλόγκ το Νοέμβριο το ποιήμα Ακραίοι.
Πάει ως εξής:

Μας αγαπάει ο κόσμος γιατί είμαστε ακραίοι.
.
Γιατί βάψαμε τα δόντια μας μαύρα και γελάσαμε σαρκαστικά στα μούτρα των ηλικιωμένων.
.
Μια ολόγυμνη γυναίκα στα δόντια μιας τίγρης.
.
Μια γραβάτα λυμένη στα πόδια μιας νύφης εγκυμονούσας.
.
Κάποτε λυπόμασταν αυτούς που είχαν μαύρους κύκλους γύρω απ τα μάτια τους. Τώρα βάζουμε μαύρο μακιγιάζ, μαύρο περίγραμμα στον βυθό των ματιών μας κι έτσι ο καθρέφτης του εσωτερικού μας κόσμου παίρνει μια σκοτεινή χροιά, μια απαισιόδοξη όψη, που κρύβει το φιλόδοξο σπίρτο του βλέμματος μας.

Αναμφισβήτητα κι εμείς στο μέλλον θα ζητήσουμε να μας ρίξουν τα δόντια, θα φορέσουμε μασέλα και θα καθίσουμε στον εξώστη ενός θεάτρου για να θαυμάσουμε την εξαίσια χορεύτρια με τα ολόχρυσα μαλλιά που χορεύει πάνω σε φωτιές, που καταπίνει φωτιές, που ρίχνεται μες στις φωτιές για να ακούσει ένα μπράβο.
.
Το ασπράδι ενός αυγού πάνω σε ξύλινο τραπέζι.
.
Ένα ατίθασο άλογο που πνίγεται στη μέση του πελάγου.
-----
Αυτό που παρέλειψα να πω ήταν οτι δεν είναι δικό μου ποιήμα αλλά του ποιητή Guillermo Valencia.Ισως πιο γνωστού στην Ελλάδα ως Guillermo Leon.

Το ποιήμα στα ισπανικά είναι αυτό ακριβώς. Κι αν δε ξέρετε τη γλώσσα, είναι εξαιρετικά εύηχο και ικανοποιεί και μόνο με την ανάγνωση.
- - - - -
.
Los Extremos
.
Nos ama la audiencia,
nos ama,
porque somos extremos
Tintimos las dentes en color negro y nos leimos a la cara de los viejos con sarcasmo voluptuoso
.
Una mujer desnuda al boca de un tigre!
.
Una corvata desetada a las piernas de una novia embarazada!
.
Una vez nos dimos pena a ellos con los ojos negros.
Ahora aspiramos la sombra de la mirada,
un contorno negro al fondo de nuestros ojos
asi que ej espejo de nuestro mundo interior
obtiene una tez obscura,
un aspecto pesimista,
que oculta el fosforo optimistico de la ojeada.
.
Indiscutiblemente vamos a pedir en breve..
.
¡dislocacion de los dientes!
.
¡colocacion de dentadura!
.
..y vamos a sentarnos al palco del teatro
para admirar la bailarina con el pielo de ojo
.
bailando en fuego
tragando del fuego
echandose en el fuego
.
por escuchar un bravo!
.
La clara de un huevo en una mesa de madera!
.
Un caballo indomable en el medio de alta mar!

- - - - - -
Εντάξει θα μπορούσε να πει κάποιος, το ποιήμα ήταν στα ισπανικά, αλλά κι η μετάφραση σου μετέφερε σωστά αυτό που ήθελε να πει ο ποιητής. Ούτε καν η μετάφραση δεν ήταν δικιά μου αλλά του Τάκη Βαρβιτσιώτη που έχει μεταφράσει και ποιήματα του Pablo Neruda.

Γιατί το έκανα? Θα μπορούσα να δώσω ένα εκατομμύριο απαντήσεις, όλες ψεύτικες. Η αλήθεια είναι οτι είμαι παλιάνθρωπος, αλλά αυτό θ'αλλάξει.
.
Αρχικά ειχα τη βεβαιότητα οτι κανείς δε θα καταλάβαινε την απάτη παρότι το ποιήμα ήταν αυτούσιο στα κείμενα του Λυκείου, τουλάχιστο όταν πήγαινα εγώ σχολείο. Επίσης ήθελα να δω κατα πόσο ισχύει οτι κρίνουμε κάτι ανάλογα με το ποιος το έχει πει ή το έχει γράψει. Αν το γράφει ο τιποτένιος μπλόγκερ απο τα σούρμενα ή ο κολομβιανός ποιητής του μοντερνισμού, δημοσιογράφος, μεταφραστής και συνιδρυτής του κινήματος του υπερρεαλισμού, η αντιμετώπίση μας διαφέρει ανάλογα.
.
Κι έτσι κάποια σχόλια τότε ήταν μπερδεμένα:
.
Downhill: what'eva
.
Κολοκύθι: Όταν το άλογο δεν είναι έτοιμο να κολυμπήσει καλό θα ταν να κάθεται στα αυγά του. Γιατί όταν πια θα είναι έτοιμο δε θα πνιγεί και θα τους γαμήσει όλους.
.
kabamaru: απλα ακραιοςςς
.
gelial: e?
.
mithrandir: παραληρεις?
.
Άλλα εκθειαστικά όπως της misirlou oubliez που εξήγησε σε 14 κόμμεντς το νατουραλισμό, το σουρεαλισμό και το ντανταισμό
.
Άλλα ψύχραιμα και/ή εύστοχα
.
numb: ακραίοι ή σουρεαλιστές
.
sigmataf: σουρεαλ!
.
alexandra: εικόνες με έντονα χρώματα, σουρρεαλισμού.
.
onomatodosia: μου άρεσε πολύ
.
και κάποια εξυπνακίστικα σε φάση "έμπειρος αναγνώστης ποίησης κρίνω τους ποιητές του 1900?"
.
ανώνυμος: Μου αρέσει που ενσαρκώνει το όνομά σου: το back εμφανίζεται ως αντίφαση μεταξύ των ηλικιωμένων και των μαυροχασκογελόντων και το fight εκεί που πάει να λάμψει εξαφανίζεται, λάμπει δε τελικά δια της απουσίας του (ό,τι λάμπει εξ άλλου δεν είναι χρυσός) (και αυτό δεν είναι humor).Κατά τα άλλα (χωρίς να έχει ιδιαίτερη σημασία) ούτε γενικά σουρρεαλιστικό μπορείς να το αποκαλέσεις (παρότι επικοινωνεί με αυτό το ρεύμα), ούτε νατουραλιστικό (αλλά αυτό είναι προφανές). Απλά έχει φακίδες: και όπως κάθε πρόσωπο που έχει φακίδες, όλοι προσέχουν πιο πολύ τις φακίδες.
.
Δεύτερη ευκαιρία λοιπον.Το ποιήμα είναι του κυρίου Λεον. σχολιάστε άφοβα.
.
υγ. Σε συζήτηση με φιλική παρέα, με άτομα που ούτε καν γνωρίζουν τι είναι μπλογκς (ναι υπαρχουν και τετοιοι), κάποιος είπε
-κι όπως λέει κι ο ποιητής "μας αγαπάει ο κόσμος γιατί είμαστε ακραίοι"
εκει κατάλαβα οτι δε με παιρνει πια να πουλαω παραμυθι. Μας πιασανε ειπα.
.
υγ2.Και επιτέλους να κι ένα ποστ στο οποίο θα μπορεί να σχολιάσει και ο David Santos

Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007

Πάσχα στην Ταϋλάνδη

Την επόμενη φορά που θα μου πούνε «έλα ρε φίλε, πάλι Πάσχα στο χωριό θα κάνεις – πάμε φέτος κάπου διαφορετικά, έλα, για 4 μόνο μέρες» θα αρνηθώ ευγενικά. Έλα όμως που μαζευτήκαμε παρεάκι 8 φίλων και ήταν δύσκολο αυτή τη φορά να πω όχι.

Σε γενικές γραμμές δεν αξίζει να πας στην Ταϋλάνδη για τόσες λίγες ημέρες. Πρώτα πρώτα θες 1516 ώρες να φτάσεις κι άλλες τόσες να γυρίσεις. Περνάς τον περισσότερο χρόνο σε πτήσεις και αεροδρόμια. Επίσης ξεγράφεις εντελώς κάθε παραδοσιακό κομμάτι της ελληνικής γιορτής όπως κόκκινα αυγά, αρνιά στη σούβλα, μαγειρίτσες, πυροτεχνήματα, κομμένα χέρια από αποτυχημένα βαρελότα και κίνηση στην εθνική οδό στο ύψος της Κινέττας.

Φτάνοντας στη Μπανγκόκ αποχωρίστηκα για λίγο την παρέα μου για να κάνω μερικά ψώνια στο αεροδρόμιο. Είχαμε ακριβώς 23 λεπτά μέχρι να μας παραλάβει ο ξεναγός, οπότε προλάβαινα μια βόλτα στα duty free. Όταν έχοντας μαζέψει στο καλαθάκι μου μερικά κοσμήματα, ρολόγια και κολώνιες έφτασα στο ταμείο, διαπίστωσα πως μου είχαν πάρει το πορτοφόλι και το κινητό μου. Όχι μόνο δε μπορούσα να πληρώσω τα πράγματα, όχι απλά δε μπορούσα να επικοινωνήσω με την παρέα μου, αλλά και είχα και ταυλανδέζους αστυνομικούς μαζεμένους γύρω μου να μου μιλάνε και να μην καταλαβαίνω Χριστό. Έτρεξα να βρω την παρέα μου αλλά είχαν φύγει. Ευτυχώς ήξερα το ξενοδοχείο που θα μέναμε, οπότε πήρα ένα ταξί και πήγα εκεί με την ελπίδα πως οι φίλοι μου θα μου πληρώναν την κούρσα όταν φτάναμε. Ευτυχώς είχα ακόμα το διαβατήριο μου.

Οι δρόμοι είχαν αρκετή κίνηση αλλά ήταν πολύ εντυπωσιακό το θέαμα της μεγαλούπολης. Πανύψηλα κτίρια με όμορφο φωτισμό, επιβλητικές τεράστιες λεωφόροι και χρώματα της πόλης πολύ διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει στην Ευρώπη. Είχαμε κολλήσει στην κίνηση για πολλή ώρα και ο λόγος ήταν ένα τρακάρισμα που είχε γίνει πιο μπροστά. Όταν προχωρήσαμε και πλευρίσαμε τα χτυπημένα αυτοκίνητα, το θέαμα που αντικρύσαμε ήταν αποτρόπαιο. Ο οδηγός και η συνοδηγός του πίσω αυτοκινήτου είχαν πεταχτεί μέσα από το παρμπρίζ και είχαν βγει πάνω στο καπώ με τα κορμιά τους κομματιασμένα και με γυαλιά καρφωμένα στα γεμάτα αίμα πρόσωπα τους. Στο μεταξύ η ζέστη ήταν αφόρητη που είχα ανοίξει το παράθυρο του ταξί κι έτσι η οσμή του θανάτου έφτανε έντονη και με γέμισε τρόμο και απογοήτευση.
Ο ταξιτζής βρήκε ελεύθερο δρόμο και γκάζωσε, κατέβασε τα παράθυρα και έβαλε μουσική. «Πάρε με, ταξίδεψε με, φίλησε με, μέθυσέ με, σ’αγαπώ» ακουγόταν από τα ηχεία κι εγώ σιγοτραγουδούσα κι ένιωθα σα το Γρηγόρη στο είσαι το ταίρι μου.
-Έλληνας είσαι πατριώτη?, μου είπε ο ταξιτζής
-Επιτέλους να μιλήσουμε λίγο στη γλώσσα μας, του είπα και ξεκινήσαμε κουβεντούλα για τις ευθύνες Τζίγκερ για την αποτυχημένη χρονιά του Πάο. Πράσινη κι η Ταϋλάνδη.
Φυσικά δε βρήκα τους φίλους μου στο ξενοδοχείο, αλλά ο πατριώτης δε μου χρέωσε την κούρσα. Πήρα το κλειδί για το δωμάτιο στον όροφο 42 και περιμένοντας το ασανσέρ έγινα μάρτυρας ενός απίστευτου φονικού. Ένας χρηματιστής που είχε χάσει όλα του τα λεφτά στο καζίνο, κατέβηκε γυμνός από τις σκάλες και με ένα μαχαίρι τύπου Ράμπο, αυτό με τις τρύπες, έσφαξε μία καμαριέρα κι ένα γκρουμ που έσπευσε να βοηθήσει πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Η ρεσεψιόν είχε γεμίσει αίματα κι ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου είχε σταθεί πάνω στην άμορφη μάζα από κρέας, κόκκαλα και αίμα και με ήρεμη φωνή έλεγε
“Please move along, there’s nothing to see here”

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και περίμενα να έρθουν κι οι άλλοι. Στην τηλεόραση τύποι με χρωματιστά μαλλιά παρουσίαζαν σόου –υπερπαραγωγές. Στο κανάλι του ξενοδοχείου είδα ότι το βράδυ είχε ένα σεμινάριο με τον τίτλο “The Valenzetti Equation”
Διάολε, είπα, αυτό το σεμινάριο θα είναι πολύ ενδιαφέρον

-------------------------------

Τι θα μου αποκαλύψει το σεμινάριο?
Πόσα αποτρόπαια εγκλήματα θα γίνουν ακόμα μπροστά στα μάτια μου?
Οι φίλοι μου γιατί εξαφανίστηκαν?
Ποιο ρητό του Όσκαρ Ουάιλντ θα μου φωνάξει η Ταϋλανδέζα πόρνη πάνω στον οργασμό της και πως αυτό θα φανεί σημαδιακό?

Η συνέχεια στο επόμενο μέρος..

Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

4 Απριλίου - Παγκόσμια ημέρα comments

UPDATE 5 Απριλίου
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν χτες αργά το βράδυ οι εορτασμοί για την παγκόσμια ημέρα comments. Οι πιο trendy φατσούλες της πόλης τίμησαν με τη συμμετοχή τους τη διοργάνωση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συμμετείχαν κι όσους θα ήθελαν να είχαν συμμετάσχει αλλά δεν πρόκαμαν, ένα συγγνώμη σε όσους σχολιάσαμε άσχετα με τα κείμενα τους και στραβώσανε με την πάρτη μας.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Ως γνωστόν η 1η Νοεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα χορτοφαγίας, αλλά αυτό δε μας αφορά.
Αυτό που μας αφορά είναι οτι η 4 Απριλίου είναι απο σήμερα που την καθιερώνω εγώ, η
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ COMMENTS

Παρακαλείσθε όπως επισκεφθείτε τα αγαπημένα σας και μη μπλογκς και τα πλημμυρίσετε με άφθονα κομμεντς. Η ποιότητα δεν έχει σημασία. Η ποσότητα είναι αυτη που μετράει αυτή τη μέρα. Δώστε κόμμεντς στον κόσμο. Κάντε τον απλό καθημερινό μπλόγκερ να νιώσει δημοφιλές*

Φροντίστε να έχετε κρατήσει απολογισμό ώστε στο τέλος της μέρας, ώστε στο μέλλον, γέροι πια, όταν θα είστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, ανάπηροι και ξοφλημένοι σε κάποιο ίδρυμα, να διηγείστε στα εγγόνια του παππού στο διπλανό κρεβάτι ότι κάποια 4η Απριλίου ζήσατε τη ζωή σας στο έπακρο και κάνατε ....... κόμμεντς (συμπληρώνετε στο τέλος της μέρας).

Βασικά αυτοί που είστε δίπλα στα λίνκς μου, ίσως και να ευχηθείτε να μην ήσασταν εκεί σήμερα, αλλά να ξέρετε οτι δεν το κάνω για άλλο λόγο, παρά για τον εορτασμό.

ΖΗΤΩ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΟΜΜΕΝΤ

*επίτηδες λάθος