Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 03, 2008

0/4 - Ο πόνος μεταφέρεται

Ο αέρας τον χτυπούσε ανελέητα στα μούτρα κι όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον βοηθήσει να ξεκαθαρίσει το χάος των σκέψεων που περιστρέφονταν μέσα στο μυαλό του. Έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα. Η δύνη του ανέμου δεν έλεγε να συμπαρασύρει τον πανικό του. Έστρεψε το κεφάλι του πάλι μέσα στο στρατιωτικό αεροπλάνο. Ήταν γεμάτο καπνούς που όλο πύκνωναν κι ανάμεσα τους ίσα που ξεχώριζαν πρόσωπα με έκδηλη έκφραση αγωνίας που περίμεναν αυτόν να πάρει την κρίσιμη απόφαση. Εγκαταλείπω τον κίνδυνο για μεγαλύτερο κίνδυνο μουρμούρησε. Κι ύστερα ο Φώντας έδωσε τη διαταγή. Δέστε το βρέφος στο αλεξίπτωτο. Η αθώωση είναι το κυκλικό βάλσαμο που..


Πετάχτηκε απο τον ύπνο του και κοίταξε τριγύρω. Κανένα αεροπλάνο, κανένα βρέφος σε κίνδυνο. Τα φοβόταν ο Φώντας τα βρέφη, έτσι ευαίσθητα και αβοήθητα που περιμένουν τους άλλους να τα καθοδηγήσουν στη ζωή. Ίσως γιαυτό είδε πως δένει ένα απο αυτά σε αλεξίπτωτο, εκτίμησε ο Φώντας κάνοντας έτσι μια πρόχειρη αυτο-ονειρο-κριτική. Άλλοι βλέπουν φίδια, άλλοι οτι σκοντάφτουν και πέφτουν καθώς τρέχουν. Αυτοί μάλλον φοβούνται την πτώση, την αποκαθήλωση. Τα όνειρα περιλαμβάνουν τους υποσυνείδητους φόβους μας. Σε αυτή την περίπτωση ο Φώντας φοβόταν τη φροντίδα των νεογέννητων.
Ή μήπως την λήψη αποφάσεων?

Καθώς άρχισε να συνηθίζει το σκοτάδι, άρχισε να επεξεργάζεται το χώρο γύρω του και να καταλαβαίνει που βρίσκεται. Μα φυσικά.. Όλη η παλιοπαρέα μαζεμένη. Ο Μπεν ο αρουραίος, ο Οράτιος κι ο αλλαντοπώλης. Κοιμόνταν όλοι σαν τα μοσχάρια. Συνοπτικά η εικόνα περιέγραφε τη λειτουργία της ομάδας. Οι άλλοι κοιμούνται κι αυτός έχει τα μάτια του ανοιχτά. Εχει και εφιάλτες όμως, αυτό ίσως είναι το τίμημα.

Η απόφαση να κοιμούνται όλοι στον ίδιο χώρο ήταν δική του και την υπερασπιζόταν με επιμονή, όμως κάθε που βράδιαζε τη μετάνιωνε. Είπαμε, συμμορία, όλοι για έναν κλπ κλπ, αλλά είχε αρχίσει να τον κουράζει το κοινόβιο. Ο αλλαντοπώλης στριφογυρνούσε και αεριζόταν, ο Μπεν όλο έκανε ένα εκνευριστικό ήχο καθώς έγλυφε τα ούλα του κι ο Οράτιος, εντάξει ο Οράτιος δεν έκανε κάτι ενοχλητικό απλά είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο όλη την ώρα που κοιμόταν.

Αυτό το βράδυ τους είχε βρει στη δυτική πελοππόνησο. Ακολουθούσαν τη γνωστή συνταγή. Μια διανυκτέρευση, μεσαίας κατηγορίας ξενοδοχείο, τετράκλινο δωμάτιο, λίγες εμφανίσεις στην πόλη. Η εικόνα τριών ανδρών κι ενός αρουραίου που βγαίνουν από ένα βαν-ψυγείο και μπαίνουν σε ένα δωμάτιο όλοι μαζί ήταν ολίγον ιδιαίτερη γιαυτό και έπρεπε να τους δουν ελάχιστα άτομα κατά τη διαμονή τους.

Το πρωί θα συναντούσαν τη γυναίκα του συνταγματάρχη Μπόσικου, σημαντικού στελέχους της κίνησης ΣΠΙΘΑ. Θα κρατούσε στα χέρια της μια βαλίτσα με χαρτονομίσματα. Κανείς δε χρειαζόταν να πάθει τίποτα, μόνο μερικά χρήματα θα άλλαζαν χέρια, ένα μυστικό μιας ομάδας στρατιωτικών θα παρέμενε μυστικό και όλα θα συνεχίζονταν φυσιολογικά. Ο συνταγματάρχης όταν δέχτηκε το τηλεφώνημα δε σοκαρίστηκε που κάποιοι γνωρίζουν για τη δράση της ομάδας ΣΠΙΘΑ και απαιτούν ανταλλάγματα. Και δε δίστασε καθόλου να συμφωνήσει σα να περίμενε ήδη το τηλεφώνημα. Γιαυτό και ο Φώντας απαίτησε να παραδώσει τα χρήματα η γυναίκα του συνταγματάρχη. Αυτή η εξέλιξη τον έκανε να κομπιάζει και να μπερδεύει τα λόγια του. Δε θα σκόπευε να βάλει την οικογένεια του σε κίνδυνο, όταν μάλιστα είχε ακουστά πως οι εκβιαστές είναι αδίστακτοι.

Ο Φώντας έφερε στα χέρια του τη φωτογραφία του συνταγματάρχη. Όπως όλες οι φωτογραφίες στρατιωτικών που είχαν στη διάθεση τους είχαν τραβηχτεί στην κηδεία του στρατηγού. Ήταν η μοναδική φορά που όλα τα μεγάλα στελέχη της κίνησης σπίθα βρέθηκαν στον ίδιο χώρο. Ξεφύλισσε πρόχειρα όλες τις φωτογραφίες. Ο υπολοχαγός. Ο αντισυνταγματάρχης. Μερικοί υπολοχαγοί, νέοι και χαμηλόβαθμοι όμως μεγάλα μυαλά και οργανωτές της κίνησης. Λοχαγοί και ταγματάρχες, στολές με αστέρια, φωτιές και παράσημα. Η κόρη του στρατηγού..

Η κόρη του στρατηγού. Μπήκε καταλάθος στο πλάνο μιας φωτογραφίας απο στρατιωτικούς. Η ζωή της διαταράχτηκε καταλάθος μπαίνοντας στο πλάνο της απαγωγής απο μια συμμορία. Η φωτογραφία είχε αποτυπώσει ένα σπασμό στο πρόσωπο της, ένα βουβό λυγμό. Καθιστή σε μια καρέκλα στο βάθος του καρέ με το κεφάλι μισοσκυφτό, τα χέρια σταυρωμένα αμήχανα και τα γόνατα ενωμένα. Φορούσε ένα μαύρο φόρεμα και ήταν λεπτή. Όχι ιδιαίτερα όμορφη, αλλά εξέπεμπε μέσα στο πένθος της μια γοητευτική αθωότητα. Θλιμένη σαν κόρη ενός μακαρίτη. Ο Φώντας συγκλονίστηκε. Δεν είχε δώσει σημασία σε τίποτα άλλο εκείνη τη μέρα εκτός απο ονόματα στρατιωτικών και το ταίριασμα τους με μια φωτογραφία. Έβλεπε μόνο στολές και άκουγε μόνο συζητήσεις για τη ΣΠΙΘΑ. Είχε αγνοήσει πως κάποιοι άνθρωποι πενθούσαν για τον πατέρα, το σύζυγο τους. Ξεφύλλισε βιαστικά και τις υπόλοιπες φωτογραφίες. Να, η κόρη του στρατηγού και σε μια άλλη. Σε αυτή έχει αγκαλιάσει μια άλλη γυναίκα της οποιας φαίνεται μόνο η πλάτη. Την παρηγορεί. Ήταν αρκετά δυνατή ώστε σε τέτοια στιγμή να δίνει κουράγιο σε άλλους. Κομψή και σπαρακτικά ανέκφραστη. Όρθια ενώ ο κόσμος την έχει κλονίσει απο την γαλήνη των βεβαιοτήτων της.

"Κλαις αφεντικό?"
Ρώτησε ο μπεν που είχε ξυπνήσει, ποιος ξέρει πόση ώρα και είχε δει τον Φώντα να κοιτάει τις φωτογραφίες.

"Μπεν, γιατί δε βγάζουμε αρκετές φωτογραφίες στις κηδείες?"

"Αρχηγέ μου τι εννοείς δε βγάλαμε αρκετές? Απο 4 φίλμ ο καθένας αδειάσαμε στην κηδεία του στρατηγου, πόσο παραπάνω ήθελες?"

"Αστο ρε Μπεν. Κοιμήσου και τα λέμε το πρωι."


Γιατί δε βγάζουμε αρκετές φωτογραφίες στις κηδείες? Αναρωτήθηκε μόνος του αυτή τη φορά ο Φώντας. Γιατί δεν αποτυπώνουμε τη θλίψη μας όπως κρατάμε ζωντανή τη χαρά μας? Γιατί μας αρέσουν οι εικόνες μας που γελάμε κι όχι αυτές οπου κλαίμε? Γιατί φωτογραφίζουμε τη γέννηση, τη βάφτιση, τα γενέθλια, γιατί πληρώνουμε ολόκληρα πανάκριβα άλμπουμ, γιατί σε κάθε σπίτι υπάρχει μια φωτογραφία γάμου και όχι κηδείας?

Γιατί θέλουμε να ξεχάσουμε? Γιατί να μην είναι εκεί ο φωτογράφος την ώρα του μεγαλύτερου πένθους μας να μας κρατήσει μια υπενθύμιση του πόνου. Γιατί αγνοούμε το θάνατο σα να μην είναι τριγύρω μας? Είμαστε το χαμόγελο και το λαμπερό βλέμμα μας όσο είμαστε και τα κόκκαλα μας ή η τελευταία μας ανάσα.


Ο Φώντας έγειρε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια του. Σκέφτηκε τη συναλλαγή της επόμενης ημέρας. Θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί, να μην πληγώσουν κι άλλη οικογένεια. Στην ανάγκη, για πρώτη φορά, να εγκαταλείψουν και το σχέδιο ακόμα. Αποκοιμήθηκε αμέσως. Χωρίς όνειρα. Χωρίς εφιάλτες.

Μόλις άνοιξε τα μάτια του είχε ξημερώσει και μια έκπληξη τον περίμενε. Ο αλλαντοπώλης είχε εξαφανιστεί.

13 σχόλια:

Unknown είπε...

ποντάρω ότι θα είναι σε καμιά τουαλέτα.εντερικές διαταραχές-αέρια..

όσο για το επεισόδιο φιλεράκι το κοψα.
απλά για να σπείρει τον προβληματισμό με τις φωτογραφίες, για την καθαρότητα του οποίου διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. δλδ πιστεύω ότι μπορεί να κρύβονται οικονομικα συμφεροντα απο κατω. καρτελ φωτογραφείων και έτσι...

Fight Back είπε...

εισαι κακεντρεχης.

τωρα για τις φωτογραφιες τι να σου πω. λυπαμαι. αν δηλαδη πιστευεις οτι εχω στησει επιχειρηση που αντικειμενο της ειναι να εισαγει τις φωτογραφιες κηδειας, οτι εχω νοικιασει ηδη γραφειο στην κοδριγκτωνος στην αθηνα, εχω πληρωσει τα κερατιατικα μου σε ΙΚΑ προσωπικου, εχω διανειμει φυλλαδια κι εχω ανοιξει και σαιτ www.funeralphotos.fb.org και οτι εχω παρει ενα τεραστιο επιχειρηματικο ρισκο και γιαυτο εμμεσως το πλασαρω μεσω της ιστοριας, πραγματικα τι να σου πω.
λυπαμαι

Tanila είπε...

"Ήταν αρκετά δυνατή ώστε σε τέτοια στιγμή να δίνει κουράγιο σε άλλους. Κομψή και σπαρακτικά ανέκφραστη."


Φως φανάρι, η μικρή τον μισούσε τον πατέρα της και χάρηκε που τα τίναξε ο σκατόγερος

nkarakasis είπε...

Οι καλοκαιρινές διακοπές σου έκαναν καλό και στο κείμενο σου φαίνετε πολύ αυτό..
Ως κείμενο, θα έλεγα άψογο!!

ΥΣ1. το www.funeralPhotos.org είναι δικό σου ;

Fight Back είπε...

@tanila πωπω ρε συ βουλωμενο γραμμα διαβαζεις

@nkarakasis thanks, οχι μου εκλεψε το domain ο Φωτης Φουνεραλ, ομογενης απο το Νταλλας και τωρα ψαχνομαι να ξανανοιξω σαιτ

Kleine wolke είπε...

Ο Φώντας είναι νουμπάς και ευσυγκίνητος έχω να πω.

Kleine wolke είπε...

Επίσης είχα να πω κι άλλα αλλά κατα λάθος πάτησα δημοσίευση του σχολίου.
Βασικά τα συναισθήματά μας τα βολεύουμε σε δυο κατηγορίες.Επιθυμητά κι ανεπιθύμητα.
Η θλίψη,ο ψυχικός πόνος,το πένθος είναι απ'αυτά που θέλει κανείς να αποφεύγει.Οκ, τα ζείς, μαθαίνεις απ'αυτά,γίνεσαι δυνατότερος αμα την παλέψεις αλλά όπως και να'χει προτιμάς τη χαρά,την ικανοποίηση.Προτιμάς το γέλιο απ'το κλάμμα.Κι ας σε ανακουφίζουν και τα δυο εξίσου.Κι ας είναι απαραίτητα για να είσαι Ανθρωπος.
Εκτός αυτού είναι και λίγο μακάβριες οι φωτογραφίες απ'τις κηδείες.(Ήξερα μια γριά που είχε στον τοίχο της στολισμένο σε κάδρο τον προπροηγούμενο αρχιεπίσκοπο στο φέρετρο.)Άσε που όλοι βγαίνουν με κόκκινα μάτια και δε λέει.

Τα φιλιά μου.

Ανώνυμος είπε...

Η αθώωση είναι το κυκλικό βάλσαμο που ..?

οι κηδείες είναι ήδη αρκετά πανηγύρια και χωρίς τους φωτογράφους.. αλλά αν το αποφασίσεις τελικά κάν' το καλά. στην έξοδο μετά τον καφέ να μπορεί όποιος θέλει να αγοράσει τη φωτογραφία του σε κούπα ή μαγνητάκι ή μπρελόκ.

περιμένουμε τη συνέχεια.. :)

Fight Back είπε...

@kleine wolke, ναι σαφως ειναι ανεπιθυμητα οσα ειναι επιπονα. παραξενο δεν ειναι ομως πόσο πολυ προσπαθουμε να αποφυγουμε περιοδους που κανονικα δε θα επρεπε να ξεχναμε?

επισης φωτογραφιες απο νεκρους ειχαν στην ταινια The Others, αν το χεις δει κι αν θυμασαι. τρομαχτικο

@deadend mind Η αθώωση είναι το κυκλικό βάλσαμο που ..
διαβασε το προηγουμενο μερος που λεγεται "η φυσιολογικη εξελιξη μιας απαγωγης", καπως ετσι.

εσυ δινεις μια νεα προοπτικη επιχειρηματικου κερδους απο κηδεια. not bad

Ανώνυμος είπε...

ναι μου έχουν ξεφύγει ένα δυο μέρη αλλά παραδόξως από τα υπόλοιπα βγάζω νόημα ;) θα καλύψω τα κενά και θα συμπληρώσω την πρόταση μόνη μου, αφού δεν λες ;ρ

Spy είπε...

Η αλήθεια είναι μία και να κάνετε ησυχία όλοι να σας την πω εγώ που ξεύρω.
Δεν βγάζουμε πολλές ή και καθόλου φωτογραφίες στις κηδείες διότι συνήθως βρέχει. Και οι κάμερες είναι ακριβές.
Επίσης ο φωτογράφος δεν έχει ικανοποιητικό κέρδος. Πόσο να τις πουλήσει δηλαδή; 5 και 10 ευρώ την καθεμία; Χωρίς τον Πλούταρχο παραδίπλα ή έστω την Πέγκυ, κανείς δεν θα ψωνίσει...

ο αποτέτοιος είπε...

ο αλλαντοπώλης μάλλον την έκανε προς αναζήτηση αλλάντων.

συμφωνώ με την τανιλα. σκατόγερος. καλά να πάθει.

Fight Back είπε...

@deadend mind ναι για στρωσου γιατι διαπιστωνω σημαντικες παραλειψεις. αν μπει ενα ξαφνικο διαγωνισμα τι θα κανεις?

@spy νομιζω οτι το παρακανες. προκειται για ενα πολυ λεπτο θεμα, κηδεια = αποχαιρετισμος αγαπημενων προσωπων κι εσυ δεν δειχνεις σεβασμο.
απαραδεκτος.
ακου πεγκυ ζηνα σε αισθησιακη φωτογραφιση πανω σε φερετρο. ημαρτον

@αποτετοιε οχι ρε παιδια ειναι καλο ανθρωπακι κατα βαθος