Σάββατο, Σεπτεμβρίου 29, 2007

Μεγάλη αποκλειστικότητα : Δήλωση του Αντώνη Καρπετόπουλου στο Fight Back

Στη μεγάλη έρευνα που θα δημοσιευτεί τη Δευτέρα 1/10/2007, για ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό ζήτημα έχω την τιμή να έχω δηλώσεις απο μια μεγάλη προσωπικότητα της ελληνικής showbiz.


Ο Κυριάκος ο Χασάπης μιλάει αποκλειστικά στο fight back




υγ. στην ίδια έρευνα φιλοξενούνται και αποκλειστικές δηλώσεις του Αντώνη Καρπετόπουλου

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2007

Πράξη Δεύτερη – Το πικ νικ του Θανάτου

ΠΡΟΣΩΠΑ
Γείτονας
Γυναίκα γείτονα
Τηλεφωνήτρια Αστυνομίας
Αδερφή Fight back
Fight back
Διασημότητες

---

Σκηνή 1η


Στο σπίτι του γείτονα

Γυναίκα γείτονα: Καλημέρα άντρα μου, τι κάνεις

Γείτονας: Καλά, αν εξαιρέσεις ότι είχα φοβερό πονοκέφαλο όλη τη νύχτα και με ενοχλούσε κι ο παραμικρός θόρυβος στο σπίτι. Σηκώθηκα και έκλεισα το ερ κοντίσιον, έβγαλα το ψυγείο από την πρίζα, έβγαλα τη μπαταρία από το ξυπνητήρι γιατί έκανε αυτό το εκνευριστικό τικ τικ τικ ο δείκτης και…

Γυναίκα γείτονα: Ναι, ok, λοιπόν έχεις ένα γράμμα, το βρήκα νωρίς που πήγα τα παιδιά στο σχολικό

Γείτονας: Γράμμα, τι γραμμά? Μήπως είναι από τον πανελλήνιο σύλλογο φίλων Alfa Romeo*? Επιτέλους με καλούν στη συνέλευση για την εκλογή γραμματέα στον τομέα των 16βαλβιδών?

Γυναίκα γείτονα: Μπα, δε νομίζω γράφει fightback πάνω

Γείτονας: ΤΙ! Αυτός ο ψυχοπαθής τόλμησε να μου αφήσει γράμμα? Μετά απ’ ότι συνέβη? Αφού τόλμησε και μου έσκασε τα λάστιχα στη μηχανή? Αφού μου τρύπησε με μαχαίρι την πίσω δεξιά πόρτα του Audi? Αφού έβαλε το τηλέφωνο μου σε δεκάδες καρτοτηλέφωνα της Αθήνας με υπότιτλο « είμαι αγόρι δίνω κώλο» Και τι θέλει τωρα?

Γυναίκα γείτονα: Στο τραπεζάκι είναι διάβασε το

Γείτονας: Αποκλείεται να το πιάσω με τα χέρια μου. Αυτός είναι ικανός να έχει αυτή τη σκόνη άνθρακα για να μας ξεκάνει. Είναι ικανός να έχει ποτίσει τις σελίδες με κανένα υγρό δηλητήριο, από αυτά που φέρνουν αργό θάνατο όπως εκείνος ο πράκτορας ο Ρώσος*..

Γυναίκα γείτονα: Εντάξει αν είναι έτσι και φοβάσαι, μην το διαβάσεις

Γείτονας: Από την άλλη καίγομαι να μάθω τι θέλει αυτό το κάθαρμα. Θα πάρω την αστυνομία

Γυναίκα γείτονα: Μην το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα τωρα. Το σπίτι είναι τόσο φορτωμένο που το τελευταίο που θέλουμε είναι μερικά περίεργα στρουμφάκια* στο κεφάλι μας να κάνουν ερωτήσεις

Γείτονας: Θα πάρω το εκατό, κοίτα να δεις τώρα

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Αστυνομία παρακαλώ, πως μπορούμε να σας «βοηθήσουμε»

Γείτονας: Έλαβα ένα φάκελο και φοβάμαι να τον ανοίξω γιατί πιστεύω πως είναι επικίνδυνο αφού το στέλνει ο γείτονας μου που με μισεί

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Το όνομα σας κύριε πρώτα πρώτα για «τυπικούς» λόγους καταχώρησης της κλήσης

Γείτονας: Λέγομαι Γείτονας

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Όμορφα, πείτε μου τώρα, πως θέλετε να σας «εξυπηρετήσουμε»

Γείτονας: Έλαβα ένα φάκελο και δε μπορώ να τον ανοίξω..

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: ΑΧΑ! Πρίν είπατε ότι φοβάστε, τώρα ότι δε μπορείτε. Ποια είναι η «αλήθεια» κύριε Γειτονα?

Γείτονας: Εννοώ, πιστεύω ότι μπορεί να είναι επικίνδυνο να τον ανοίξω

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Πότε έχει ταχυδρομηθεί κύριε ο φάκελος και από ποιο ταχυδρομείο

Γείτονας: Πως? Ε, δεν έχει γραμματόσημο, ξέρετε είναι ο γείτονας μου που τον έχει αφήσει και δεν τον έχει ταχυδρομήσει

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να περιμένετε να περάσει κλιμάκιο για επιτόπιο έλεγχο, να πάρει το φάκελο στα «εργαστήρια» της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και να περιμένουμε τις αναλύσεις..

Γείτονας: μα..

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: ..αντιλαμβάνεστε πως η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει πάνω από δύο μήνες, οπότε αν αυτό το γράμμα αφορά κάποια «πρόσκληση» θα παρέλθει η ημερομηνία και θα τη χάσετε, σε καμία περίπτωση όμως μην ανοίξετε το φάκελο, θα έρθει ειδικό συνεργείο στις επόμενες μέρες

Γείτονας: Ξέρετε δε γίνεται νωρίτερα

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Οπωσδήποτε κύριε πρέπει να αφήσετε το φάκελο από τα χέρια σας, γιατί ακούω το φάκελο να σκίζεται αυτή τη στιγμή, σταματήστε παρακαλώ, αφήστε το κάτω

Γείτονας : Δε μπορώ θα το ανοίξω

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Σε καμία περίπτωση κύριε μην το ανοίξετε χωρίς ειδικά πλαστικά γάντια ή γάντια λαστιχένια κουζίνας ή χειρουργικά γάντια

Γείτονας : Θα το ανοίξω, δεν κρατιέμαι

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Τι λέει?

Γείτονας : Μισό λεπτό να πάρω τα γυαλιά μου

Γυναίκα Γείτονα: Τι λέει άντε διάβασε το επιτέλους

Γείτονας:

“ Αγαπητέ γείτονα,

Σου γράφω για να σε καλέσω σε συμφιλίωση, ας ξεχάσουμε το παρελθόν και με αφορμή αυτό το γράμμα ας ξεκινήσουμε τη σχέση μας από την αρχή, ας χτίσουμε μια σχέση που θα μας οδηγήσει σε δυνατή φιλία.

Το οξύθυμον του χαρακτήρος μου με παρέσυρε τελευταία σε πράξεις πέρα από την ιδιοσυγκρασία μου. Υπέφερα πολύ τις εβδομάδες που πέρασαν από αυτή τη διαδοχή πράξεων φθοράς και βίας. Διαπίστωσα όμως πως το να καταστρέφουμε ο ένας την περιουσία του άλλου δεν αποτελεί πια ευχαρίστηση για κανέναν.

Μην λαβεις τις πράξεις μου ως αντιπροσωπευτικές του αληθινού χαρακτήρα μου. Όταν πανηγύριζα βλέποντας σε να προσπαθείς να σβήσεις με το λάστιχο το αυτοκίνητο σου που καιγόταν και να διαπιστώνεις πως το λάστιχο έχει τρύπες, δεν διασκέδαζα στην πραγματικότητα. Ήταν μια πόζα, μια προσπάθεια μου να σε εξοργίσω, ενώ μέσα μου λυπόμουν τον εαυτό μου για το σημείο ξεπεσμού μου.

Μετάνιωσα για όλες τις πράξεις μου και ζητώ την ευκαιρία να σου δείξω έμπρακτα τη συμπάθεια μου για το κακό που σου έχω προκαλέσει. Ο εκρηκτικός μηχανισμός που εξεράγη δίπλα από τα δύο παιδιά σου που έπαιζαν ρακέτες και τα εγκαύματα που τους προκλήθηκαν ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Σε καλώ το Σάββατο σε γεύμα στην εξοχή. Θα γνωριστούμε καλύτερα κάνοντας ένα πικ νικ* στη φύση, γεμίζοντας τους πνεύμονες μας φρέσκο αέρα, κάνοντας μια νέα υγιή, αρχή.

Φιλικά
Fight back”

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Τι γλυκός!!

Γείτονας : Είναι αλήθεια λοιπόν, μετάνιωσε

Γυναίκα Γείτονα: Μήπως θέλει να μας παγιδεύσει?

Τηλεφωνήτρια αστυνομίας: Σε τέτοια περίπτωση μπορείτε να ζητήσετε προστασία από ειδικό επιτελείο που θα επιβλέπει το «πικ νικ», όμως αυτή η διαδικασία πρέπει να περάσει από έγκριση από τη Γενική Διεύθυνση και θα περάσει σίγουρα διάστημα δύο μηνών

Γείτονας : Γυναίκα ετοιμάσου για το πικ νικ. Αποκτήσαμε ένα νέο υπέροχο φίλο

---

Σκηνή 2η

Στο πικ νικ

Αδερφή fight back*: μπορείς να μου τα εξηγήσεις ξανά γιατί δεν έχω καταλάβει τίποτα

Fight back: ΔΙΑΟΛΕ, στα είπα 30 φορές ως τώρα. Τόσο δύσκολο είναι? Θα περιμένεις πάνω στο λόφο εκεί που είναι παρκαρισμένο το υπερφορτωμένο ανατρεπόμενο φορτηγό με τα ρινίσματα σιδήρου συνολικού βάρους 600 τόνων. Όταν σου κάνω σινιάλο ανεμίζοντας το πράσινο πανί, θα λύσεις το χειρόφρενο

Αδερφή fight back: μόνο αυτό?

Fight back: Είδες πόσο απλό είναι

Αδερφή fight back: Κι αν δεν το κάνω

Fight back: Τι εννοείς αν δεν το κάνεις, θα το κάνεις

Αδερφή fight back: Εννοώ τη στιγμή που θα κάνεις το σινιάλο μπορεί να μη θελήσω να τραβήξω το χειρόφρενο

Fight back: ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ. Ποτέ δεν έχεις κάνει ένα απλό διαολεμένο πράγμα χωρίς να με εκβιάσεις. Λέγε τι θέλεις

Αδερφή fight back: Τίποτα μωρέ, δεν είναι τίποτα. Ε, να, ένα ποστάκι να έγραφα στο μπλογκ σου

Fight back: Τράβα εσυ κορίτσι μου το χειρόφρενο και κάνεις και ποστ μετά

Αδερφή fight back: Μα να, αυτοί που έρχονται δεν είναι οι γείτονες?

Fight back: τρέξε στο λόφο να μη σε δούνε, και θυμίσου. Το χειρόφρενο όταν σου πω

Γείτονας: Καλημέρα, τι υπέροχη μέρα και τι θαυμάσια ιδέα αυτό το πικ νικ συμφιλίωσης

Γυναίκα γείτονα: Ναι ας αφήσουμε τα μπαιγκόν να είναι μπαιγκόν

Fight Back: Αφου σας υπενθυμίσω πως αυτό το αστείο είναι δικό μου από taspam* της 22/06/2007 να πω πως κι εγώ χαίρομαι πολύ ανταποκριθήκατε και ήρθατε

Γείτονας: Τι μεγαλειώδης πρωτοβουλία

Γυναίκα γείτονα: Τι λαχταριστά κεφτεδάκια και τι ωραία που φαίνεται η κολοκυθόπιτα. Πως φαίνεται πως είσαι μερακλής μάγειρας και λάτρης του εκλεκτού fight back

Fight Back: Μιας και καθίσαμε, να ξεκινήσω με ένα ωραίο ανέκδοτο για έναν τύπο που κάνει σινιάλο με πράσινο πανί, δεν πιστεύω να το γνωρίζετε?

Γυναίκα γείτονα: Όχι, πες μας fight back, πες μας, τρέλανε μας

Γείτονας: Αν δεν ενοχλείσαι έχω καλέσει κι ένα φίλο στο πικ νικ, τι θα ‘λεγες να τον περιμέναμε κι αυτόν να ακούσει την ιστορία σου

Fight Back: ΦΙΛΟ? Δεν έπρεπε να υπάρχει κανείς άλλος εδώ!! Όχι εννοώ, φίλος, ο φίλος σου είναι ευπρόσδεκτος, φίλος σου είναι οπωσδήποτε και δικός μου φίλος, όλα εντάξει, δεν πειράζει ένας ακόμα

Γείτονας: Ναι το φαγητό φτάνει για όλους απ’ ότι βλέπω. Μα να τος, έρχεται ο φίλος μου ο Σταμάτης Γαρδέλης*

Σταμάτης Γαρδέλης: Τι λέει παίδες, καλή φαση το πικ νικ που στήσατε. Χάρηκα πολύ κιετσι

Γυναίκα γείτονα: Πως πάει Σταμάτη Γαρδέλη, όλα καλά στα επαγγελματικά και στα προσωπικά σου αυτό τον καιρό?

Fight Back: Σταμάτη και παιδιά, θέλετε να σας πω ένα ωραίο ανέκδοτο με έναν που κάνει σινιάλο με ένα πράσινο πανί?

Σταμάτης Γαρδέλης: Να περιμένουμε ρε παλικάρια και το φιλαράκι μου που παρκάρει το αμάξι. Δεν υπάρχει πρόβλημα έτσι?

Γυναίκα γείτονα: Όλοι οι φίλοι σου Σταμάτη είναι ευπρόσδεκτοι. Χιχι.

Fight Back: ΦΙΛΟΣ? Γινόμαστε πολλοί ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ! Ε, όχι δηλαδή ότι υπάρχει πρόβλημα, όλοι χωράμε, έχει για όλους φορτηγό, εννοώ φαγητό, όλα εντάξει.

Σταμάτης Γαρδέλης: Νάτος κι ο φιλαράκος. Ει, χριστόφορε εδώ

Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Γειά σας παιδιά, τζάμι το πικ νικ

Σταμάτης Γαρδέλης: Κόπιασε

Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Έχω και την Άννα Βερούλη μαζί μου

Άννα Βερούλη: Καλημέρα

Fight Back: Καθίστε όλοι παρακαλώ και για ένα λεπτό κάντε ησυχία. Θα σας πω ένα ανέκδοτο. Θα γελάσουμε όλοι μαζί να σπάσει ο πάγος και μετά θα περάσουμε υπέροχα.

Γείτονας: Είναι καλό ρε το ανέκδοτο?

Fight Back: Δυνατό πολύ. Σα να σε χτυπάει φορτηγό σκέψου
Λοιπόν ήταν ένας τύπος που στη μέση του πουθενά έκανε σινιάλο με ένα πράσινο πανί, να έτσι…..


Λύσις χειροφρένου, τέλος δεύτερης πράξης


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*σύλλογος φίλων alfa romeo : πολιτιστικός σύλλογος ιδρύθηκε το 1996 με κύριο σκοπό την προώθηση της αυτοκίνησης
*ρώσος πράκτορας : εδώ εννοείται ο πρώην πράκτορας της KGB Λιτβιένκο που δολοφονήθηκε με Πολώνιο στο Λονδίνο στα 2006
*στρουμφάκια : περιφρονητική αργκό των ’00 για τους αστυνομικούς
*πικ-νικ : δραστηριότητα αστών πολύ διαδεδομένη τον 20ο αιώνα, όπου βρίσκανε διέξοδο απο την πόλη παίρνοντας το κυριακάτικο συνήθως γεύμα τους στην εξοχή καθιστοί στο γρασίδι
*αδερφή fight back : φανταστικό πρόσωπο που στην ουσία είναι το άλτερ έγκο του fight back
*taspam : μπλογκ που τα έσπασε αλλά απέτυχε να πιάσει την πρωτιά της wordpress
*Σταμάτης Γαρδέλης : ηθοποιός και ερμηνευτής του τραγουδιού “Με λένε Αλέξη σε λένε Σοφία
κρατώ μια κιθάρα, κρατάς μια καρδιά”

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007

Nemo me impune lacessit

Το ομολογώ,

Θέλω να κάψω το αμάξι του γείτονα

Παρατήρησα πως ένα στα εξι αμάξια στην περιοχή μου έχουν τη μία πόρτα τους τρακαρισμένη. Κάτι που μπορεί να σημαίνει είτε:

α) οτι οι έλληνες δε ξέρουμε να οδηγούμε

β) μας βάζουν στ΄αμάξια ελλατωματικές πόρτες

γ) οτι όλοι έχουμε αληταράδες γείτονες

Το α, εχει πολλές πιθανότητες να είναι σωστό. Ποτέ σε αγώνες ταχύτητας δεν άκουσα να κοντράρει τους κορυφαίους πιλότους κανένας έλληνας. Δηλαδή να πάρει pole position έλληνας οδηγός ούτε κατα λάθος. Πρώτη θέση ούτε δηλαδή σε φάση να τρακάρουν όλοι στην εκκίνηση και να μπεί μέσα έλληνας πιλοτάρχης να οδηγήσει για κανα γύρο τον αγώνα.

Οπως επίσης δεν άκουσα και ποτέ να παίζει κανένας έλληνας snooker σε επαγγελματικό επίπεδο. Δηλαδη σα να λεμε "πωπω φιλε ειδες το τέταρτο frame χτες O' sullivan - Τζαλουχίδη?" Δεν υπάρχει, απλά.
Ασχετο, αλλα ισχύει.

Οι αγώνες ταχύτητας βέβαια δεν έχουν να κάνουν με οδηγική συμπεριφορά και τρακαρισμένα αμάξια. Αρα το οτι οι έλληνες δε συμμετέχουν σε αγώνες ταχύτητας δε σημαίνει και οτι δε ξέρουν να οδηγούν, αντιθέτως οτι είναι αρκετά συνετοί για να αποφεύγουν τέτοιες ανταγωνιστικές αηδίες.

Επισης το β ήταν εξαρχής άκυρο, για να ενισχύσει το γ. Αν κάποιος πιστεύει το β, τότε είναι απο αυτούς τους τύπους που πιστεύουν πως ο Έλβις Πρισλει ζει, οι εικόνες απο το Απολλο στη Σελήνη είναι fake και είναι πιθανότατα μεγάλος φαν των Μίλι Βανίλι.







Γ. Επιτέλους. Ολοι έχουμε έναν αντιπαθητικό γείτονα. Που βάζει το μηχανάκι και πιάνει τη θέση ακριβώς δίπλα απ το γκαράζ του πιάνοντας έξτρα θέση κι εσύ δεν έχεις πού να παρκάρεις και τρελαίνεσαι.
Η που καλεί την τροχαία και σου βάζουν κλήση επειδή του έκλεισες κατα δυο εκατοστά το πάρκινγκ.
Η που έχει παρκάρει το δεύτερο του αμάξι εδω και δυο χρόνια ακριβώς έξω απο την πόρτα σου και δεν το κουνάει ποτέ. Που θολώνεις μόνο και μόνο που βγαίνει κάθε μερα και το πλένει και το χαιδευει. Και κάθε χρόνο παίρνει καινούργιο ενώ εσύ έχεις μείνει με το παλιό φίατ.

Με τα πολλά, πιστεύω οτι οι περισσότερες ζημιές στα αμάξια γίνονται απο τον ανταρτοπόλεμο μεταξύ γειτόνων. Δηλαδη του κλείνεις το πάρκινγκ, καλεί την τροχαία και σε γράφει. Μετά του κάνεις γρατζουνιά στο αμάξι, σου σκάει το λάστιχο. Του σπάς τον καθρέφτη, σου βουλώνει την εξάτμιση. Του καρφώνεις την πόρτα με μαχαίρι και του κάνεις τρύπα, σου βάζει μέσα όλη την πόρτα.

Έτσι εξηγείται. Όλοι έχουμε ένα γείτονα που μισούμε και μας μισεί και ξεσπάμε ο ένας στο αμάξι του άλλου.

Θελω να του κάψω το αμάξι, αλλα να γίνει με τρόπο που να μην καταλάβει οτι το έκανα εγώ. Όπως στο βαρέλι του Αμοντιλάδο, το θέμα είναι καί 1.να εκδικηθείς σωστά, 2.να καταλάβει ο εχθρός σου ποιός τον εκδικήθηκε αλλά και 3.να μη μπορεί να πάρει εκδίκηση με τη σειρά του.

Σκεφτόμουν πως μία λύση θα ήταν ένα βράδυ να καβαλήσομε μια μηχανή, να βάλουμε μια μαύρη ετικέτα στην πινακίδα, να φορέσουμε και κουκούλες και να ρίξουμε μια μολότοφ στο αμάξι του γείτονα. Δε θα ήξερε όμως με σαφήνεια ποιος τον χτύπησε, αλλά και αν υποψιαζόταν, θα μπορούσε να εκδικηθεί ίσως ανατινάζοντας όλη την πολυκατοικία μου.

Μια άλλη επιλογή θα ήταν να του έκαιγα το αμάξι και μετά να έστηνα μικροκάμερες γύρω απο το σπίτι και να τον βιντεοσκοπούσα που θα έκανε την ελεεινή και κατάπτυστη πράξη φθοράς ξένης περιουσίας. Εκτός που θα μπορούσα να τον τρέχω στα δικαστήρια, θα έκανα μεγάλο θέμα στο Μπορώ της Στεφανίδου ή και στο άλλο της Δρούζας, στα οποία θα έπαιζαν σε ατελείωτα ριπλεί και σε αργή κίνηση τα βιντεάκια με τον ρόμπα γείτονα που μου σπάει το παρμπρίζ απο το αμάξι. Κάτι τέτοιο το απέριψα γιατί θα μπορούσε να μου γυρίσει μπούμερανγκ. Με έναν σωστό ίματζ μέικερ και σωστή επικοινωνιακή καθοδήγηση, ο γείτονας θα μπορούσε να επικαλεστεί καμιά ανάπηρη σύζυγο με ψυχολογικά προβλήματα και με κανα δυό καλά αστειάκια on air να βγει ήρωας της ιστορίας.

Οπότε συνειδητοποίησα πως η λύση ήταν μία. Τουλάχιστο αν εφόσον ήθελα να μη με εκδικηθεί ποτέ ξανα.
Δυστυχώς για το γείτονα, τον κάλεσα να πάμε για ένα «ΠΙΚ-ΝΙΚ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ». Και δέχτηκε.

Οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες προσεχώς...





bonus video: This is what happens, when you fuck a stranger in the ass




Τρίτη, Σεπτεμβρίου 18, 2007

Οι εκλογές του ετεροδημότη, η παγκόσμια κοινωνία και η φουφού του καστανά

Το υπέροχο πλεονέκτημα του να είσαι ετεροδημότης, είναι πως ταξιδεύοντας μόνος στο αυτοκίνητο, κολλημένος επι χιλιόμετρα πίσω απο φορτηγό που πηγάινει με 15 χλμ / ώρα και χαζεύοντας την εναλλαγή πράσινων τοπίων με καμμένες εκτάσεις, έχεις όλο το χρόνο να σκεφτείς προσεκτικά πού θα δώσεις τη ψήφο σου.

Φτάνεις στο εκλογικό κέντρο. Προχωράς με αργό βήμα στο διάδρομο.

Και όταν τελικά μετά απο 10 λεπτά περισυλλογής μέσα στο παραβάν, βγαίνεις έχοντας ασκήσει το δημοκρατικό σου δικαίωμα, νιώθεις χρήσιμος πολίτης, αισθάνεσαι πως στο μέτρο που σου αναλογεί επηρέασες καταστάσεις, έκανες την υποχρέωση σου απέναντι στην πατρίδα σου.

Εκείνη ακριβώς την ώρα είναι που βλέπεις να περιμένει να ψηφίσει ακριβώς μετά απο εσένα ο τύπος που πουλάει κάστανα στην πλατεία του χωριού, λαμπάδες το βράδυ της ανάστασης, λουλούδια κομμένα απο το νεκροταφείο στα πανηγύρια του Αυγούστου, αυτός ο καμπούρης τύπος που δε μιλάει, δε συνενοείται με κανέναν απολύτως κι έχει ένα χαζό απλανές βλέμμα στο πουθενά.. Τότε συνειδητοποιείς ακόμα περισσότερο το μεγαλείο των εκλογών.



γραψτο όπως στο λέω αγόρι μου, τρίτο κόμμα στη βουλή η Ένωση κεντρώων

Που δεν είναι τελικά οι πολύωρες συζητήσεις της τηλεόρασης, ούτε οι οπαδικές εκδηλώσεις μαζικού ενθουσιασμού ή απογοήτευσης. Δεν είναι ποσοστά επι τοις εκατό και στατιστικοί δείκτες. Είναι η ευκαιρία του καστανά να κλειστεί στο παραβάν να πιάσει το φάκελο στα χέρια του και να γίνει ίσος με όλους μας.

Μπορεί να είναι ένας απο αυτούς τους 19 που ψήφισαν τη Δημοκρατική Παγκόσμιο Ελλάς, μπορεί να ζωγράφισε μια μούτζα, να έβαλε το ψηφοδέλτιο που του έχωσε στην τσέπη αυτός που τον κέρασε ένα ούζο στο καφενείο. Μπορεί να ψήφισε μεγάλο κόμμα ή και να έβγαλε μια σαρδέλα απο την τσέπη του σακακιού του και το λάδι της να λέρωσε και το δικό μου ψηφοδέλτιο.


και στη φουφού του καστανά, στάχτη να γίνεις ΣΑΤΑΝΑ


Δεν έχει σημασία στην τελική τί ψήφισε. Άλλωστε αυτές τις μέρες των εκλογών, 88 άτομα σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα στο Πουκέ της Ταϊλάνδης, 23 πέθαναν απο το σεισμό 8,4 ρίχτερ στην Ινδονησία και ήταν 22 οι νεκροί σε επιθέσεις ανταρτών στην πρωτεύουσα του Ιρακ.

Ας συνεχίσουμε όμως ευχάριστα την εβδομάδα,

Φίλοι μου, τα μάθατε? επιτέλους άνοιξαν media markt στο βερολίνο

ενώ στην ιαπωνία ο κόσμος διασκεδάζει ανακαλύπτοντας τις πισίνες με κύμα



Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 12, 2007

Ο Θάνατος του Παβαρότι, η ζωή του Κατέλη, και η αθηναική τσάρκα του Γούντι Άλεν

Στην αρχή όλα συνηγορούσαν στην επιβεβαίωση του μύθου.

Το άκουσα πρωτη φορά μέσα σε λεωφορείο όταν συζητάγανε δυο πιτσιρίκια αναμεταξύ τους:

-Ρε ακουσές, πέθανε ο Κατέλης
-Ελα ρε μαλακα, τι λες τωρα

Το ξανάκουσα όταν φίλος μου με άρπαξε απο το γιακά και με την αγωνία ζωγραφισμένη στο προσωπο του με ρώτησε αν πέθανε πράγματι ο Κατμαν. Και μάλιστα μου έδωσε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες οτι δήθεν πέθανε απο ασφυξία στους καύσωνες αφού είχε καταναλώσει 4 κιλά κατσικάκι.

Το βρήκα αναζήτηση στο τράκερ μου "πέθανε ο Κατέλης"

Ε όχι διαολε ειπα, θα δω τι γίνεται πράγματι με αυτο το θέμα. Εψαξα σ’ ολο το ιντερνετ με εξακοσαρι πεντιουμ αλλα δε βρηκα τιποτα.

Αντιθέτως εκατοντάδες δημοσιεύσεις στα μπλογκς αφιερώθηκαν στον πρόσφατο θάνατο του Παβαρότι. Μικρά tributes στον τενόρο που είχε προσλάβει σεκιούριτι να κάθεται μπροστά στο ψυγείο του για να τον απομακρύνει τα βράδια όταν θολωμένος έκανε ντου στην κουζίνα να τα σκίσει ολα. Κάθε φορά οι θάνατοι διάσημων καλλιτεχνών μας βρίσκουν το ίδιο απροετοίμαστους, το ίδιο συντετριμμένους, το ίδιο ανυπεράσπιστους απέναντι στον καικαλα ξεπεσμό της σύγχρονής τέχνης.

Ο Κατέλης ζει, ο Παβαρότι πέθανε και προφανώς πρόκειται για διατήρηση της κοσμικής ισορροπίας*.

Γιατί τελικά ήταν παρεξήγηση ή κάποιο κακόγουστο αστείο. Δεν έχει πεθάνει ο Κατέλης, το γεννημένο παρατράγουδο, ο ερμηνευτής του άσματος « ο εραστή τσου» ζει και βασιλεύει. Κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω, εξαργυρώνει με κάποιο τσάμπα γεύμα στην ταβέρνα ενός χωριού τη φήμη του απο το ριάλιτι.

Όπως ελεύθερος κάπου εκει έξω στην Αθήνα είναι και ο Γούντι Άλεν. Ο σκοπός της επίσκεψης του παραμένει άγνωστος όμως πολλοί είναι αυτοί που τον έχουν δει τις τελευταίες μέρες σε νυχτερινά μαγαζιά ή σε δρόμους της πόλης. Αν τον δειτε μιλήστε του, είναι πολύ φιλικός, κινείται βέβαια ινκόγκνιτο καθότι απαγορεύεται σε κάποιες περιοχές.


*διαπίστωση του mithrandir

- - -
Η εξομολόγησις ενός βλόγκερ

Αποφάσισα σήμερα να ασχοληθώ με ένα φυσιολογικό θέμα, γιατί κρίνοντας από τα τελευταία μου ποστ, αρχίζω να ανησυχώ για την ψυχική υγεία μου. Δηλαδή όταν τις προάλλες στο debate σε μια εξώθφαλμη επικοινωνιακή αποστροφή του λόγου αναφέρθηκαν «οι μπλόγκερς», θέλω να πιστεύω πως αυτός που τους επικαλέστηκε δεν είχε στο μυαλό του κάποια άτομα που γράφουν για κατεψυγμένες γάτες, για σεξ με κότες και για κατάποση ατσαλόκαρφων απο γκέι μασίστες, αλλά για κάτι που αν το κοιτάξεις απο λίγη απόσταση δε θα μοιάζει τόσο μα τόσο διεστραμμένο..

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 10, 2007

Πολιτική και οικολογία και σεξ και μελλοντολογία

Συνοπτικό πρόγραμμα τριετίας:

-Να ανέβω στην Ακρόπολη και να φωτογραφηθώ με τα μνημεία
-Να πουλήσω τις εκτάσεις στο Νότιο Λονδίνο πριν πνιγούν από τη θάλασσα
-Να επισκεφθώ το Σινικό τείχος πριν στεγνώσει ο πλανήτης και σκεπαστεί από την άμμο.
-Να καταψύξω 4.000 γάτες διαφόρων χρωμάτων σε παγοκολώνες των 5

Σύμφωνα με τις μελέτες για το μέλλον του πλανήτη θα καταστραφούν τα πάντα σε 50 χρόνια και θα επιβιώσει μόνο το 30% από τα είδη του ζωικού βασιλείου. Όλοι ξέρουμε πως μας κοροϊδεύον οι ερευνητές και όλα αυτά θα γίνουν πολύ νωρίτερα, υπολογίζω μέχρι το 2014. Επίσης αφού θα καταστραφεί ο μισός πλανήτης και θα δημιουργηθούν εκατομμύρια μετανάστες κλίματος και θα παρουσιαστεί σημαντικό ενεργειακό πρόβλημα, εφόσον οι πόροι εξαντλούνται, η κατάσταση είναι προφανές πως πάει στο «ο θάνατος σου η ζωή μου».



To Νότιο Λονδίνο σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις

Δηλαδή αν είναι λίγο πριν την οριστική καταστροφή του πλανήτη να δημιουργηθεί μια μικρή ελίτ πάμπλουτων που θα ζει σε συνθήκες χλιδής και εξομοίωσης φυσικού περιβάλλοντος ενώ την ίδια ώρα δισεκατομμύρια φτωχαδάκια θα αλληλοσφάζονται για μια ανάσα οξυγόνου και θα πνίγονται από τα τσουνάμιζ της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, χμ για να σκεφτώ που θα είμαι…

Count me in στην κλίκα σας guys!!

Όσο για σας τους υπόλοιπους .. DIE!! You go to hell and you die!

Τέλος πρώτου μέρους


Τις τελευταίες μέρες λαμβάνω επιστολές από υποψήφιους των εκλογών. Με ενημερώνουν για τις θέσεις τους και την πολιτική πορεία τους κι εγώ τις διαβάζω με ενδιαφέρον όμως υπάρχει το μικρό πρόβλημα, πως είναι υποψήφιοι στην Αθήνα ενώ εγώ είμαι ετεροδημότης.

Άρα τόσο χαρτί ξοδεύτηκε ασκόπως από τους υποψήφιους ενώ η οικολογική καταστροφή πλησιάζει και σε 50 χρόνια η Ακρόπολη θα είναι δάσος, το Λονδίνο μπλα μπλα μπλα γουοτεβερ κλπ.

Τέλος δεύτερου μέρους τμήματος α’


Τις τελευταίες μέρες λαμβάνω email από υποψήφιους των εκλογών. That’s the spirit. Και ενημερώνεις τον πολίτη και δε γεμίζεις με περιττή χαρτούρα τους δρόμους. Έκανες κάτι για το περιβάλλον. Μπράβο σου! Το μικρό πρόβλημα πως εγώ είμαι ετεροδημότης παραμένει.

Μεταξύ των mail που έλαβα, ήταν και ένα από έναν υποψήφιο που με παρέπεμπε στο site του όπου μεταξύ άλλων έλεγε

ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ, ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

Καλά τα πήγε μέχρι εδώ ο πολιτικός Το Ονομα και το Site του Οποίου Δε Θα Αποκαλύψω, όμως το συνέχισε και παρα πέρα.

ΘΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ. ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

Τρόμαξα λίγο, όμως πίστεψα πως είναι υπερβολή και μια ακόμα μεγαλόστομη δέσμευση ενός φιλόδοξου πολιτικού.

Τέλος δεύτερου μέρους τμήματος β’

Δε μπορούσα να περιμένω να εκπληρώσω το πρόγραμμα τριετίας μου και ανέβηκα στην Ακρόπολη. Έβγαλα ωραιότατες φωτογραφίες με τις Καρυάτιδες, τον Ερμή του Πραξιτέλους και τον Παρθενώνα. Μετά τη καταστροφή των μνημείων, οι φωτογραφίες αυτές θα κοσμούν το υπερπολυτελές σαλόνι μου και θα τρώνε τα καπέλα τους από τη ζήλια τους οι ανταγωνιστές μου στο lifestyle, σύμμαχοι όμως στο κοινό μέτωπο κατά των φτωχομπινέδων (βλέπε μέρος πρώτο).

ΤΙ ΝΑ ΔΩ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΑ? Κάτι τρομακτικό.

...συνεχίζεται στο τέταρτο μέρος


Τέλος τρίτου μέρους
...


Τέταρτο μέρος –Τι αντίκρυσα όταν τις εμφάνισα:

Αυτό που είδα στις φωτογραφίες ήταν λίγο τρομακτικό. Όχι τίποτα σημαντικό, εντάξει, ίσως να ήταν και απλή σύμπτωση, πάντως σε όλες τις φωτογραφίες ήταν δίπλα μου ο Υποψήφιος Το Ονομα του Οποίου Δε Θα Αποκαλύψω. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί μου απ άκρη σε άκρη και επέστρεψα σπίτι αφού παρέλαβα τις πρώτες 2.000 γάτες και τα ειδικά κιβώτια κατάψυξης.

Πέμπτο μέρος – Μέθοδος κατάψυξης γάτας

Τη βάζεις στο ειδικό κιβώτιο, το οποίο τοποθετείς στον ειδικό μηχανισμό κατάψυξης γάτας που βρίσκεται σε εξειδικευμένους χώρους υποδοχής ειδικών μηχανισμών κατάψυξης αιλουροειδών.


Έκτο μέρος

Βρισκόμουν στο γραφείο μου και αντί να δουλεύω, έπαιζα πακμαν όταν με κάλεσαν στη ρεσεψιον γιατί κάποιος με ζήτησε. Ήταν ο υποψήφιος Το Ονομα του Οποίου Δε Θα Αποκαλύψω. Με είχε επισκεφτεί στη δουλειά.
Αργότερα επιστρέφοντας κουρασμένος στο σπίτι, ξεκλείδωσα την πόρτα και στον καναπέ είδα καθιστό τον υποψήφιο Το Ονομα του Οποίου Δε Θα Αποκαλύψω.
-Ε όχι ρε μαλακα κι έτσι του είπα, είπαμε προσωπικές δεσμεύσεις αλλά μην το παρακάνεις κιόλας.

Όταν λίγη ώρα αργότερα, έφαγα την ομελέτα που μου τηγάνισε και με σκέπασε στο κρεβατάκι μου φιλώντας με γλυκά στο μέτωπο, πίστεψα στο ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.

Έβδομο μέρος

Έβαλα την αγγελία
«Πωλείται ακίνητη περιουσία νοτίως του ποταμού Τάμεση εις Λονδίνον Αγγλίας. Τιμή συζητήσιμη. Φτωχομπινέδες αποκλείονται»
Στη διατύπωση με βοήθησε κι ο Υποψήφιος Το Ονομα του Οποίου Δε Θα Αποκαλύψω ως πιο μορφωμένος άνθρωπος.

Όγδοο μέρος –επίλογος – snapshot from the future

Εγω στο χαος, δίπλα μου ο υποψήφιος - πιστός για πάντα. Γύρω μας χιλιάδες γάτες γδέρνουν στο χώμα τα νύχια τους, ζητάνε τη ζωή τους πίσω, τις ξεπαγώσαμε σε εποχή ολέθρου, σε εποχή χωρίς φρίσκιζ. Περπατάμε ισορροπώντας πάνω στο σινικό τείχος και γύρω μας, μέσα από τους πανάκριβους ιπτάμενους θόλους τους, αυτοί που είχανε περιουσία στο βόρειο Λονδίνο παίζουνε κάστρο του Τακεσι πετώντας μας πύρινες μπάλες που εμείς πρέπει να τις αποφεύγουμε.

Ηθικό δίδαγμα:
Εκεί, όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, ακόμα και ο πιστός σου Υποψήφιος σε εγκαταλείπει για να σώσει το τομάρι του.

DON’T TRUST THE POLITICIANS !!


Πηγές /βιβλιογραφία

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 02, 2007

Ένα φρέσκο ατύχημα

Θα ζούσα με πολύ λιγότερο άγχος σε έναν κόσμο που θα επιτρέπονταν οι ανώνυμες καταγγελίες.

Πριν μερικές ώρες ένα δυστύχημα συνέβη κάτω απο το σπίτι μου. Ένα αυτοκίνητο συγκρούστηκε με μία μηχανή, το αυτοκίνητο επιτάχυνε και εξαφανίστηκε, η μηχανή κατέληξε στη τζαμαρία ενός καταστήματος και ο οδηγός της μηχανής πετάχτηκε μέχρι το μπαλκόνι μου. Μονίμως σε καταστάσεις σαν αυτή η αρχική μου ενστικτώδης προθυμία να βοηθήσω αντικαθίσταται απο το φόβο της ανάκρισης. Αν καλέσω τις πρώτες βοήθειες θα μου ζητήσουν στοιχεία, οι αστυνομικοί θα με ρωτούν, θα μου πουν έλα να μας πεις τί είδες. Αν συντροφεύσω τον τραυματία μέχρι την άφιξη του ασθενοφόρου ίσως μου ζητήσουν να πάω μαζί τους, ίσως το ασθενοφόρο αργήσει να έρθει και περάσω τη νύχτα μου δίπλα σε έναν ετοιμοθάνατο που πήγαινε γυρεύοντας, γκαζώνοντας χωρίς κράνος και χωρίς αίσθηση κινδύνου.

Αν γίνονταν ανώνυμα οι κλήσεις θα καλούσα πρώτος. Αντί αυτού σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις προσποιούμαι σαστισμένος πως δεν έχω πρόχειρο πάνω μου το τηλέφωνο χώνοντας το βιαστικά στην τσέπη μου ή κρύβοντας το πίσω απο την πλάτη μου, μέχρι να καλέσει κάποιος άλλος. Κι αφού βεβαιωθώ πως πλησίασαν τον τραυματία και του έκαναν την κλασική ερώτηση «φίλε είσαι καλά» κλείνω πίσω μου την κουρτίνα και επιστρέφω στην ησυχία του σπιτιού μου.

Μα αυτή τη φορά δε γινόταν. Ο τραυματίας ήταν στο μπαλκόνι μου. Ακίνητος, πεσμένος με το πρόσωπο στο μάρμαρο, θα έπρεπε να τον κουνήσω για να δω αν αναπνέει, αν αντιδρά, αν έχει τις αισθήσεις του. Άκουγα τα γειτονικά πατζούρια να σηκώνονται, τα κουμπάκια mute στα τηλεκοντρόλ να πατιούνται και ένιωθα ένα κλοιό απο όμοιους μου να με κυκλώνει, μόνο που αυτή τη φορά ήμουν εγώ αυτός που θα καλούσε.

Γνωρίζοντας πως ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται κυρίως απο αυτές τις πράξεις του που γίνονται γνωστές, έκλεισα βιαστικά το πατζούρι, αφήνοντας το χτυπημένο άνθρωπο στο μπαλκόνι μου, αποφασισμένος να προσποιηθώ πως απουσιάζω απο το σπίτι. Ηξερα το ρίσκο. Αν κάποιος γείτονας είδε τις κινήσεις μου, να βγαίνω, να βλέπω τον τραυματία, να ξαναμπαίνω και να κλείνομαι στο σπίτι θα ένιωθε αηδία και οίκτο για μένα και σύντομα τα αισθήματα αυτά θα διαδίδονταν πολλαπλασιασμένα σε όλη τη γειτονιά. Αν πάλι κανείς δεν είχε αντιληθφεί την απερίσκεπτη αντίδραση μου, το μόνο που θα έπρεπε να κάνω, θα ήταν να προσποιούμαι το επόμενο πρωι πως έκπληκτος πληροφορούμαι τα όσα συνέβησαν στο σπίτι μου ενώ απουσίαζα . Το κομμάτι των ενοχών θα έπρεπε να βρω αργότερα πως θα το διαχειριστώ.

Κλείστηκα στο σπίτι όπου υπήρχε μόνο σκοτάδι και σιωπή. Έμεινα καθιστός στην καρέκλα και μέσα απο τις γρίλιες, οι σκιές και οι θόρυβοι μου δίνανε μια καλή εικόνα του τί μπορούσε να συμβαίνει έξω. Κόσμος είδε τη μηχανή, μα δεν έβρισκε τον οδηγό. Νοικοκυρές ακροβολισμένες στα μπαλκόνια τον αναζήτησαν και πέρασαν λεπτά μέχρι να τον εντοπίσουν στο δικό μου. Δευτερόλεπτα μετά χτύπησαν τα κουδούνια της πολυκατοικίας και λίγο αργότερα χτυπούσαν την πόρτα μου και το κουδούνι μου με μανία. Παρέμεινα στην καρέκλα μου ακίνητος, ανασαίνοντας αθόρυβα.

Σειρήνες ασθενοφόρων και περιπολικών, βογγητά, συνομιλίες ασυρμάτων και κάπου μια ώρα αργότερα ένα μηχάνημα σα γερανός έκανε ένα θόρυβο που όλο και πλησίαζε. Συζητήσεις ακριβώς έξω απο το παντζούρι μου, συγχρονισμένες κινήσεις, ο αντίστροφος θόρυβος του γερανού και σιγά σιγά σιωπή.

Αποκοιμήθηκα στην καρέκλα και το πρωί κατέβηκα λίγο αργότερα απο τη συνηθισμένη ώρα μου, επιδεικτικά ακριβώς τη στιγμή που συγκεντρώνονταν γείτονες στη στάση του λεωφορείου. Πλησιάζοντας τους, προσπαθούσα να ερμηνεύσω τα βλέμματα τους, αν γνωρίζουν τί έκανα ή όχι. Μου διηγήθηκαν όσα συνέβησαν μερικές ώρες πριν, πράγματα που εγώ τα γνώριζα όμως τα άκουσα όλα με προσοχή και θεατρινίστικη έκπληξη. Τους άφησα για να επιστρέψω στο σπίτι και να δω τί είχε γίνει στο μπαλκόνι μου.

Και απέμεινε το κομμάτι της ενοχής. Το οποίο απουσιάζει. Φυσικά συνειδητοποιώ πως αν ειδοποιούσα την ώρα που είδα το ατύχημα, ίσως να έφτανε ο τραυματίας μερικά λεπτά νωρίτερα στο νοσοκομείο, αν ποτέ έφτασε εκεί ζωντανός. Ακόμα μπερδεύομαι και νομίζω πως ακούω τα ανεπαίσθητα βογγητά του οδηγού της μηχανής που ήταν δυο μέτρα δίπλα μου και μας χώριζε ένας τοίχος. Έχω μάθει να δέχομαι τα γεγονότα και όχι τα «τί θα γινόταν αν» ακόμα κι αν αυτά τα «αν» τα γνώριζα και την ίδια τη στιγμή των γεγονότων. Το αν έζησε ή όχι, αν βρήκαν τον οδηγό του αυτοκινήτου που έτρεξε να φύγει, δε με απασχόλησαν καθόλου. Κάποιοι άλλοι θα ανησυχούν και θα ψάχνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για αυτά.

Είμαι άνθρωπος με ελατώμματα, ένα απο αυτά είναι ο φόβος της καταγγελίας ατυχημάτων, αστείος στα μάτια άλλων ίσως, όμως υπαρκτός. Γιαυτό τον εξομολογούμαι, μήπως μπορέσω να τον ξεπεράσω. Ή να τον αποδεκτώ.