Πέμπτη, Φεβρουαρίου 26, 2009

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 100-81

Ήρθε η μεγάλη ώρα της ανακοίνωσης της πρώτης κατοστάδας όπως την ψήφισαν τρόφιμοι των υπαίθριων ψυχιατρείων της επικράτειας καθώς και τρόφιμα μακράς παστερίωσης.

100: Παπαφλέσσας
Η Βίκυ Φλέσσα ντυμένη παπάς νίκησε τον Ιμπραήμ και τα αιγυπτιακά στρατεύματα κοιτώντας τα επίμονα στα μάτια και χαιδεύοντας τα με το πόδι κατω από το τραπεζι.

99 : Τάσος Κάκος
Ο Τάσος ο Κάκος είναι πρωτοπόρος της διαιτησιας καθώς σε αγώνα Ξάνθης-Λεβαδειακού εγκαινίασε σειρά από πολύχρωμες κάρτες, πέρα από τις γνωστές κίτρινη και κόκκινη:

Πράσινη κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει 15 λεπτά χωρίς παπούτσια
Μωβ κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει με δεμένα χέρια
Κοκκινη κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει με τα πόδια μέσα σε τσουβάλι όλο το ματς
Τυρκουάζ κάρτα: Ο παίκτης συνδέεται με παροχή ρεύματος 40.000 βολτ και το μπουτόν δίνεται στον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Μαύρη καρτα: Ο παίκτης θάβεται σε λάκο απο τους ώμους και κάτω και επιστρέφει στο παιχνίδι μόλις και αν καταφέρει να ξεθαφτεί.
Πιστωτική κάρτα: Δένεται στο πόδι του παίκτη με σκοινι 12 μέτρων ενα λαμπραντόρ.
Κάρτα Βιζα: Ο παίκτης παίζει ολο το ματς με εναν αγριεμένο πίθηκο στους ώμους.
Τηλεκάρτα: Ο παίκτης δένεται με εικοσάμετρο σχοινί στο δοκάρι της άμυνας του -δυσκολεύοντας την ομάδα του στο τεχνητό οφσάιντ-
Κάρτα πελέ: Ο Πελέ μπαίνει ως δωδέκατος παικτης στην αντίπαλη ομάδα.

98: Φίνος Φιλμ
Μεγάλη προσωπικότητα του ελληνικού κινηματόγραφου, προσήνης και ευπροσήγορος, βραβευθηκε 4 φορες με Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για τις ταινίες το Δόλωμα, το Κλωτσοσκούφι, το Χάλι-γκαλι και το Μικροί μεγάλοι εν δρασει

97: Τζόνι Βαβούρας
Ο συνδιασμός καράφλα-μουστάκι που εισήγαγε υπήρξε επαναστατικός και ενέπνευσε μετέπειτα πολλούς μεγάλους άνδρες της πολιτικής και της τέχνης. (ενδεικτικά Ορφέα Περίδη, Χαρίλαο Τρικούπη, Γκράουτσο Μάρξ)

96: Χλαπάτσας
Γλυώδες ανθρωπάριο με τάσεις εκδικητικότητας, λατρεύτηκε γρήγορα απο το νεοέλληνα και ψηφίστηκε στην 96η θέση

95: Τριαντάφυλλος
Με την πρωτοτυπία του άσματος "μη με τρυπάς σαν το τριαντάφυλλο" έκλεψε στο νήμα τη θέση απο την Καλομοίρα (εγώ μωρό μου είμαι η Καλομοίρα)

94: Σπύρος Μισθός
Θεατρικός κυρίως ηθοποιός, εκρηκτικό δίδυμο με την Ελένη Φιλίνη σε πολλές βιντεοταινίες. Καθιέρωσε το Φόρο Μέγαλης Ακίνητης Περιουσίας.

93: Μαρκεζίνης
Πρωθυπουργός που υποτίμησε τη δραχμή και αυτή τον κέρδισε 0-1 με γκολ του Ιωαννίδη. Ανατράπηκε απο τη δικτατορία όμως το ριπλέι έδειξε πως ήταν έξω απο τη μεγάλη περιοχή. Είχε άδοξο τέλος όταν καταπλακώθηκε απο τα παράσημα του.

92: Σκροπολίθας
Καλαθοσφαιριστής που ανακάλυψε πως το drive είναι το ίδιο πράγμα με το μπάσιμο.

91: Κώστας Καρυωτάκης
Καταθλιπτικός ποιητής ξεχώρισε όταν εξέδωσε την συλλογή "Οι εντυπώσεις ενός πνιγμένου". Αγωνίστηκε για να αποδείξει πως το χειρότερο μέρος της Ελλάδος δεν είναι η Πρέβεζα, αλλά η Ερέτρια.

90: Νίκος Τσιαντάκης
Ο θεός της αριστερή σέντρας και της σεξουαλικής κόμης. Η φωτογραφία του κοσμεί τα σαλόνια του Βιντάλ Σασούν στο Παρίσι. Ο άνθρωπος που μαζι με τον Νίκο Αναστόπουλο έκανε το μουστάκι φετίχ.

89: Χρήστος Τσαγανέας
Ο άνθρωπος που συγκίνησε το πανελλήνιο όταν πέθανε απο δέσμη χαρτονομισμάτων που του πέταξε στη μούρη γνωστός ζεν πρεμιέ του σινεμά - επειδή το σενάριο το απαιτούσε. Η τελευταία φράση που άκουσε ήταν '' δεν τα θέλω τα λεφτά σου Καρνέζη. Τόσα αξίζει η κόρη σου;"

88: Κατερίνα Γιουλάκη
Το ζευγος κυρίας Κατερίνας - Φαρμακοτρίφτη εγκαταστήθηκε με τις επαναλήψεις του Ρετιρέ στο dna μας και πλέον η εικόνα του ζευγαριού κάνει πάντα την εμφάνιση της στις σεξουαλικές φαντασιώσεις κάθε Έλληνα


87: Σάββας Ξηρός
Ο άνθρωπος που έβγαλε τους συνειρμούς της λέξης "μπόμπα" απο τα διπλά του Ιωνικού στο Χαριλάου και τους επανέφερε στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Επίσης έχει ένα χέρι.

86: Άννα Φόνσου
Μονίμως χαμένη στους ημιτελικούς των οντισιόν για πρωταγωνιστικούς ρόλους. Συνήθως έπαιζε στο μικρό τελικό με τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου ή την Ελένη Ανουσάκη. Την ψηφίσατε γιατί είστε λάτρεις των σοφτ πορνό.

85: Σταμάτης Μαλέλλης
Θετός γιος του Βύρων Πολύδωρα και εφευρέτης του σκαρπέλου. Στο όνομα του πίνουν νερό εκατομμύρια ξυλουργοί ανα την υφήλιο

84: Στυλιανός Πατακός
Γνωστος δικτακτωρ και μπον βιβερ της εποχης του. Εζησε ως πλευ μπου κατακτοντας τις καρδιες χιλιαδων γυναικων κρατοντας παραλληλα ηγετικο ρολο στην επαναστσις του 67.

83: Στράτος Τζώρτζογλου
Η ερμηνεία του στην ταινία "η Φανελα με το 9" απέφερε υποψηφιότητα για χρυσό Μινώταυρο στην μπάλα, τα γκολποστ, και στο σημαιάκι του κόρνερ.

82: Ντένη Μαρκορά
Η 23η άντερκάβερ περσόνα του Ζήση Κουφοντίνα (a.k.a. φαρμακοχέρης) την οποια χρησιμοποίησε στη δολοφονια του Ιωνος Δραγούμη.

81: Τζινα Βαρώνη
Η γυναίκα που έβαλε το μασαζοκορσέ στην καθημερινότητα της Ελληνίδας, φιλοτέχνησε το άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη και συγκίνησε το πανελλήνιο με τη σχέση της με τον Αμαέκι Ότιτζι.
προσεχώς : οι θέσεις 80-61

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 25, 2009

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες - Όσοι απορρίφθηκαν

AYTOI ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ

Παρότι η ψηφοφορία αφορά στους Μεγάλους Έλληνες, δεν είναι λίγοι οι φίλοι που παρασύρθηκαν απο το μομέντουμ και ψήφισαν προσωπικότητες άλλων εθνικοτήτων. Έτσι υψηλά στις προτιμήσεις σας ηταν οι παρακάτω, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να μπουν στη λίστα των 100 Ελλήνων.

Ζορντί
Ο συμπαθής εκλιπών (1992-2008) τραγουδιστής που έμεινε σε όλους χαραγμένος στη μνήμη μας να οδηγεί το αυτοκινητάκι που του χάρισε η Ρούλα Κορομηλά, τραγουδώντας “dur dur d’etre bebe” αποκλείστηκε επειδή ειναι, ήταν μάλλον Γαλλος.

Αλέξια η κυπρία

Πολύ συνήθης παρεξήγηση για μεγάλες μορφές του πενταγράμμου που κάνουν καριέρα στην Ελλάδα, ενώ προέρχονται απο την Κύπρο.


Ευγένιος Γκέραρντ

Οι λάτρεις του κρασιού Γκεραρντάκη ψήφισαν τον μοναδικό προπονητή ως σήμερα που οδήγησε την ομάδα του στο κύπελλο Ουέφα φορώντας περούκα.


Ζαρκο Πασπαλιε

Σέρβος.

ή Κροάτης

ή Σλοβένος

ή μήπως Βόσνιος?

ή Λιθουανός

..πάντως όχι Έλλην, πόσο δε μάλλον απο τους μεγάλους, ούτε καν Κύπριος ώστε να γίνει η συνήθης παρεξήγηση (βλέπε Αλέξια η κυπρία σελ.24,αρθ.3)

Μπαρκαουάν

Ενετλώς ακατανόητη και παράλογη η εμμονή μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων να κατατάσουν τον Μπαρκαουάν στους 100 πρώτους. Βγήκε με τεράστια διαφορά πρώτος κι αν είχε κάνει τα χαρτιά του για ελληνικό διαβατήριο, θα σάρωνε σε όλες τις επι μέρους κατηγορίες.


Πήτερ Ουστίνοφ

Κέρδισε το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι "της άρνης το νερό" παρόλαυτα μάθετε πως δεν είναι Έλληνας.



Αντρε Ρουκάβηνα

Το επίθετο του συχνά μπερδεύεται με ρήμα του παρατατικού.

Κοναν ο Βαρβαρος

Η ιστορία αρχίζει με τον Κόναν, ένα μικρό αγοράκι που ζει στην φανταστική χώρα Σημερία, και γίνεται αυτόπτης μάρτυρας στην καταστροφή του χωριού του και το θάνατο των γονέων του από τον αρχηγό μιας πολεμοχαρούς φυλής, τον Τάλσα Ντούμ...
...Στο τέλος θα αναχωρήσει με την πριγκίπισσα για να την επιστρέψει στον πατέρα της. Ο μάγος, που όλη την ώρα διηγόνταν την ιστορία, λέει στον επίλογο, ότι ο Κόναν αργότερα έγινε μεγάλος βασιλιάς, «αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία».

Πατερας Εφραίμ

Ψηλά στις προτιμήσεις σας, ο ηγούμενος Εφραίμ χάνει τη θέση στο πάνθεον λόγω κυπριακής καταγωγής.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 24, 2009

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες


Στα πλαίσια της πρόσφατης αναστάτωσης του ελληνικού λαού για το ποιοί είναι πραγματικά οι μεγαλύτεροι Έλληνες, το Ευ Ζειν για παράφρονες θα παρουσιάσει σε μια υπερπαραγωγή - σειρά απο εντυπωσιακά (αντικειμενικά μιλώντας) ποστ, τους επικρατέστερους 100 Έλληνες όπως ψηφίστηκαν απο αντιπροσωπευτικό δείγμα παράφρονων.

Η ψηφοφορία έλαβε χώρα την προηγούμενη βδομάδα με τη μέθοδο των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων, των αιφνιδιαστικών εφόδων σε ψυχιατρικές κλινικές και τους ξυλοδαρμούς και βασανισμούς υπαλλήλων της εφορίας Νέας Χαλκηδόνας.

Μέθοδος ανακοίνωσης αποτελεσμάτων

Αρχικά θα παρουσιαστούν συνοπτικά οι 100 επικρατέστεροι, με μια 20αδα ανα ποστ.

Οι τελευταίοι 10 θα παρατεθούν με αλφαβητική σειρά και θα ακολουθήσει μια παρουσίαση για κάθε έναν. Στο τέλος όλοι θα οι παράφρονες θα μπορούν να ψηφίσουν, ωστε να επιλεγεί ο νο.1 Έλληνας όλων των εποχών.

..Το show μόλις ξεκίνησε

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 11, 2009

Ευ ζειν για παράφρονες νο.12 - Dima Bilan

(10 Feb, Tue, 20:22:59 Google: Πληροφοριες για τον Ντιμα Μπιλαν )

Ντίμα Μπιλάν (1978- 2007)

Πραγματικό όνομα: Ματθαίος Ντιματριεβιτς Μπινλιενκοφ

Αμφιλεγόμενος Ρώσος καλλιτέχνης, πολυπράγμων και πολυσχιδής προσωπικότητα βραβεύθηκε με ανώτερα βραβεία λογοτεχνίας, σκηνοθεσίας, φαντασίας και άρδευσης από το σκιώδες Σοβιετικό υπουργείο πολιτισμού, που δρα μυστήρια παρά την κατάρευση του καθεστώτος. Τα έργα και η δράση του βρήκαν πολυάριθμους θαυμαστές και υποστηρικτές όμως προκάλεσαν και πολλές αντιδράσεις και κατηγορήθηκε για αεριτζής και λαοπλάνος. Συνήθιζε να μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο.

Περιεχόμενα

Η πρώιμη ζωή του
Ο Γάμος με το χιμπατζή
Εφευρέσεις
Πολιτική και επιχειρηματική δράση
Η μετανάστευση στην Ελλάδα
Θάνατος
Ανολοκλήρωτα έργα
Λογοτεχνία
Φιλμογραφία
Διάσημα ρητά
Λινκς



Η πρώιμη ζωή του

Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1959, όμως δηλώθηκε στα αρχεία του κράτους με δική του πρωτοβουλία το 1978 οπότε και υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει όλες τις τάξεις του δημοτικού και γυμνασίου. Έγινε το πρώτο παιδί θαύμα που πήδηξε δεκαέξι τάξεις στην τριετία 1979-1981 και βραβεύθηκε με το έπαθλο genius. Στα μέσα του ίδιου έτους συνελήφθη για εκδοση παράνομης εφημερίδας αποκλειστικά για τύλιγμα σαρδέλας, αφέθηκε όμως ελεύθερος με περιοριστικούς φόρους.

Ο γάμος με το χιμπατζή

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον ελληνικής καταγωγής χιμπατζή Βαγγέλη Νεγρεπόντε, όμως όπως παραδέχτηκε πολύ αργότερα ήταν ένα απερίσκεπτο λάθος το οποίο απέδωσε στην ανεμελιά και παρορμητικότητα του. Όπως δήλωσε «ήταν ένα λάθος της παιδικής ηλικίας του Ντίμα Μπιλάν το οποίο το αποδίδω στην ανεμελιά και παρορμητικότητα του».


Εφευρέσεις

Ενθουσίασε την διεθνή κοινότητα όταν στα πρότυπα των ψυγείων που βγάζουν έτοιμα παγάκια, σχεδίασε και κατοχύρωσε τον καταψύκτη που ξεχωρίζει το ολόκληρο κατεψυγμένο κοτόπουλο σε φτερούγες και στήθος. Παρόλαυτα δεν ολοκλήρωσε ποτέ τη μελέτη του και ο διαχωριστής κοτόπουλου παρέμεινε ανεκπλήρωτη καταναλωτική υπόσχεση.


Το 1990 σε διαγωνισμό φυσικής κατασκεύασε με μόνα υλικά τσιμέντο, μαχαιροπήρουνα και λάστιχα φορτηγών το ειδικό αναπηρικό καροτσάκι του Στίβεν Χόκινγκ, έχασε όμως την πρώτη θέση από ένα νεαρό που έφαγε 140 λεμονόπιτες χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του.


Πολιτική και επιχειρηματική δράση

Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου έγινε γνωστός για τα φιλέτα που έψηνε στο δρόμο και τα πουλούσε σε λαδόκολλα, τα περίφημα φιλέτα στρογγανοφ – ονομάστηκαν από αυτόν – που έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο.

Το 1993 εντελώς τυχαία αποκρυπτογράφησε το γονίδιο της μασχάλης και ξεκίνησε πειράματα με ποντίκια χωρίς μασχάλη.

Η μετανάστευση στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα έγινε ευρέως γνωστός όταν έκανε γερό επιχειρηματικό μπάσιμο στην αγορά σχολικών ειδών λανσάροντας σιδερότυπα με το πρόσωπο του Ρωχάμη.

Αποφασίζει να επιχειρήσει να ξαναβάψει μαύρο το Γιώργο Μούτσιο και τον Κώστα Βουτσά και να ιδρύσει σωματείο άσπρων υπηρετών που παριστάνουν τους μαύρους, φτάνει στα 4.500 μέλη όμως αλλάζει πλάνα όταν το 1981 συναντιέται με το Νίκο Σαργκάνη και ιδρύουν τη σέκτα του Βόλγα, που αποτελείται από διανοούμενους και τερματοφύλακες.

Θάνατος

Πέθανε το 2007 όταν τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.

Ανολοκλήρωτα έργα

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον καταψύκτη που διαχωρίζει το κοτόπουλο σε φτερούγες και στήθος, που ήταν ο μεγάλος του καημός. Σε συνέντευξη του βδομάδες πριν πεθάνει δήλωνε «ο Ντίμα Μπιλάν έχει ένα μεγάλο όνειρο, να ολοκληρώσει τον καταψύκτη που διαχωρίζει το κοτόπουλο σε φτερούγες και σε στήθος πριν να αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο και να τον αφήσει παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές, και όλοι να λένε, αυτό το μπούτι κοτόπουλο το τρώμε τόσο ξένοιαστα χάρις τον ευεργέτη Ντίμα Μπιλάν»,


Λογοτεχνία

Πολυγραφότατος, δημοσίευσε μεγάλο αριθμό μυθιστορημάτων που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και είχαν παγκόσμια απήχηση. Τα σημαντικότερα:


-Η τανάλια
-Η πένσα
-Το κατσαβίδι
-Κάμα σούτρα με εργαλεία οικοδομής
-Διαφτισμός και ψυχική ολοκλήρωση
-Ο Βαραβάς τυλιγόταν με σελοτέιπ
-Αριστοτέλης - το πορτραίτο ενός κλασικού
-Το σφυρί
-Γκασμάδες και ούτι
-Έρωτας με το πρώτο ματσακόνιασμα
-Οι φωτιές της Ατλαντίδες
-Το καλέμι
-9 εβδομάδες ναυαγός του υπερεγώ


Εξέδωσε ακόμα τα μεζεδάκια-βιβλιαράκια τσέπης:

-Αν οι ελέφαντες μιλούσαν
-Αν οι ιπποπόταμοι είχαν λέπια
-Αν οι σκύλοι εκκλησιάζονταν
-Αν έβρεχε γυμνοσάλιαγκες
-Αν τα ερπετά είχαν θρεπτική αξία



Φιλμογραφία

Για μια σύντομη περίοδο 6 μηνών ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία πάνω σε δικά του πρωτότυπα σενάρια και χρησιμοποιώντας αποκλειστικά υπερήλικες ηθοποιούς. Στις αίθουσες προβλήθηκαν:

-Το παιχνίδι των σφυγμών
-Όταν έκλαψε το άλιεν
-Το ψωμοτύρι του φόβου

-Το φιάσκο
-Το μεγάλο φιάσκο
-Η φωλιά του Λούπου
-Ο ίλιγγος είναι μια λέξη με 28 γράμματα
-Ιλινόις, η πόλη του τυριού
-Όχι δάκρυα για το Ιλινόις
-Ο δράκος του Ιλινόις
-Βίος και πολιτεία του Μαγκντί Ντολμπά



Διάσημα ρητά του

" δεν το χει σε τίποτα ο Ντίμα Μπιλαν να σου αστράψει 2 σφαλιάρες, ετσι?"

"όσα λόγια και να πεις, δε θα φέρουν πίσω το Βλάσση Μπονάτσο"

" και τι δε θα δινε ο Ντίμα Μπιλάν να είχε το σκύλο που ήταν στο ναο του Σολομ΄ώντα που τεμαχίστηκε στα δύο"
Λινκς

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 06, 2009

Μουσική για πέστροφες


Η απόσταση που κρατούσε η δεσποινίς Ιρένα απο τους ανθρώπους ήταν αξιοθαύμαστη. Ήταν δίπλα τους, αλλά δεν ήταν κιολας. Νόμιζαν οτι ήξεραν πως λειτουργούσε, αλλά κάποια πράξη της, τους έκανε πάλι να αναθεωρούν. Λίγοι είχαν καταφέρει να ψυχολογήσουν και να καταλάβουν τη δεσποινίδα Ιρένα και νόμιζα πως ήμουν μέσα σε αυτούς.

Άκουγα συχνά τότε να λένε πως είχε πρόβλημα αυτοελέγχου. Πως ενθουσιαζόταν εύκολα και παρασυρόταν πότε σε παράφορους έρωτες, πότε σε τεράστιες σπατάλες. Ζούσε μόνη στη διώροφη επαυλη στο κτήμα της στα προάστια και περνούσε τις μέρες της χωρίς πολλές συναναστροφές. Για οτιδήποτε χρειαζόταν, από το καθάρισμα των τζαμιών, το καθημερινό μαγείρεμα μέχρι τη συντήρηση του κήπου και των εγκαταστάσεων του σπιτιού, πλήρωνε τρίτους. Και πλήρωνε καλά.

Εμένα πάλι με πλήρωνε για να συζητάμε. Δεν είναι ότι δεν είχε φίλους ή κύκλο συναναστροφών. Πολύ συχνά μάλιστα διοργάνωνε πάρτυ με τυρί και λευκό κρασί στο σπίτι της και δε δίσταζε να καλέσει όλη τη γειτονιά, αυτούς δηλαδή που την κακολογούσαν πίσω από την πλάτη της, δίνοντας τους λαβή για φρέσκα σχόλια για αρκετό καιρό. Ο δικός μου ρόλος ήταν πιο πολύ μια παροχή υπηρεσιών ψυχαγωγίας. Η δεσποινίς Ιρένα εκτιμούσε την ευφράδεια, το χιούμορ και το εύρος γνώσεων μου πάνω σε πολλά ζητήματα, είτε ήταν ιδεολογικά ή μικροειδήσεις της επικαιρότητας.

Κι έτσι συχνά πυκνά λάμβανα ένα τηλεφώνημα προσκλησης σε συζήτηση στο σπίτι της δεσποινίδος. Να διευκρινίσω κάτι. Όταν λέμε δεσποινίς, μη φανταστει κανεις πως επρόκειτο για κορασίδα. Η Ιρένα πιθανολογώ πως θα είχε τότε πατήσει ήδη τα πενήντα και αυτό μάλιστα φαινόταν πάνω της. Παρόλαυτα αφού δεν είχε παντρευτεί, δεν ήθελε να την αποκαλούν «τιμητικά» κυρία λόγω ηλικίας, δεν αποδεχόταν τέτοιες τιμές απόρροια μικροαστικών κοινωνικών επιταγών, αλλά απαιτούσε να παραμένει δεσποινίς. Κάποιος θα έβγαζε επίσης το λανθασμένο συμπέρασμα από το όνομα της πως είχε ξενική καταγωγή, είχε μάλιστα διαδωθεί κάποτε πως ήταν απόγονος μεγάλης ρωσικής οικογένειας. Καμία σχέση όμως. Η δεσποινίς Ιρένα στην πραγματικότητα λεγόταν Ειρήνη Βαρβάτση του Λεωνίδα, μεγαλεμπόρου σκυροδέματος από την Αργολίδα. Το πώς είχε βρεθεί με τέτοια οικονομική άνεση, αποτελούσε μυστήριο για όλους μας.

Κάποια μέρα εκεί που φλυαρούσα βγάζοντας διεκπαιρεωτικά το μεροκάματο μου κι ενώ η δεσπονις Ιρένα με άκουγε μάλλον αδιάφορα καπνίζοντας το σιγαρέτο της ξαπλωμένη στο λευκο ανάκλιντρο της, ξεκίνησα να της διηγούμαι μια φανταστική ιστορία στην οποία δήθεν ψάρευα στο άνοιγμα του ποταμού Ρέχφι, τοποθεσία που δε γνωρίζω καν αν υπάρχει. Μόνος λοιπόν και μοναχικός πάνω στη βάρκα, ενώ απολάμβανα την ηρεμία της θάλασσας που σε βοηθάει να αυτοσυγκεντρώνεσαι και να αποβάλεις τα άγχη και τις ανώφελες σκέψεις σου, άρχισα να αισθάνομαι πως το νερό ζεσταινόταν. Αρχικά αγνόησα αυτή την αλλαγή θερμοκρασίας, μα τόσο πολύ έντονο είχε αρχίσει να γίνεται αυτό το αίσθημα, που έβλεπα σταδιακά να με κυκλώνουν ατμοί και σύντομα το νερό άρχισε να βράζει. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως κινδύνευε η ζωή μου, προσπάθησα όμως να αποβάλω αυτό το φόβο, γιατί αν κάποια ανώτερη δύναμη ήταν αυτή που δημιούργησε αυτό το παράλογο συμβάν, η ίδια δύναμη θα με προστάτευε. Η δεσποινίς Ιρένα είχε ανασηκωθεί στο ανάκλιντρο και με κοίταζε σχεδόν μαγεμένη. Άρχισα να γενικολογώ πάνω στα θαύματα και τα παράδοξα. Για το πώς πρέπει να τα δέχεσαι ανοιχτός, χωρίς επιφύλαξη ή τρόμο, επειδή είτε έχεις εκλεγεί να βρίσκεσαι εκεί ή είχες την μοναδική συμπαντική εύνοια να βρίσκεσαι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Καθώς το νερό είχε βράσει και η στάθμη είχε κατέβει αισθητά, λίγο πριν λιποθυμήσω από ασφυξία, μια δυνατή λάμψη κάλυψε τον ορίζοντα και σε δευτερόλεπτα τα νερά επανήλθαν πάλι στη θερμοκρασία τους. Στο τελείωμα αποφόρτισα την ιστορία χαριτωμένα. Όλες οι πέστροφες του ποταμού είχαν βράσει κι είχαν ανέβει στον αφρό, οπότε μάζεψα όσες μπορούσα και το βράδυ στη γειτονιά απέκτησα φήμη ενός μέγα ψαρά.

Το ίδιο βράδυ δέχτηκα αναπάντεχο τηλεφώνημα από την δεσποινίδα Ιρένα που με προσκαλούσε να της επαναλάβω την ιστορία με τα ψάρια την επομένη κιόλας πρωία. Πέρασα το βράδυ μου απορώντας τι ήταν αυτό που είχε κάνει τόση εντύπωση στη δεσποινίδα Ιρένα και ψάχνοντας τρόπους να εμπλουτίσω την ιστορία. Οι επόμενες εβδομάδες πέρασαν κάπως έτσι. Με καθημερινές επισκέψεις στην έπαυλη, με την Ιρένα να ακούει με την ίδια κάθε φορά προσήλωση την ιστορία, η οποία όλο και αποκτούσε μεγαλύτερη γλαφυρότητα και μάκραινε αφόρητα σε διάρκεια. Σύντομα δεν ήμασταν μόνοι μας σε αυτές τις συζητήσεις. Η δεσποινίς Ιρένα, παραδόξως εξακολουθούσε να εχει αμείωτο ενδιαφέρον για την ιστορία και προσκαλούσε και τρίτους στην έπαυλη της με αποκλειστικό σκοπό να ακούσουν και αυτοί. Ο αυστριακός καγγελάριος, ένα ζευγάρι ελβετών με την αυτιστική κόρη τους, ένας ηθοποιός με φαλάκρα και αλογοουρά που πρωταγωνιστούσε σε αστυνομικές σειρές του ’90 και ένας επιστήμονας της ωκεανογραφίας ήταν το ακροατήριο μου. Όλοι είχαν πάντα κάτι να παρατηρήσουν, ήταν σαφώς πιο δύσπιστοι απο την δεσποινίς Ιρένα. Και αυτό με πείσμωνε. Η αλήθεια είναι οτι έπρεπε να έχω αναρωτηθεί απο τότε γιατί είχα πάρει τόσο προσωπικά το θέμα. Η ιστορία ήταν μεν ψεύτικη, όμως μετά απο τόσες ημέρες αφήγησης της, μετά απο τόση ανάλυση και τόσες λεπτομέρειες πάνω σε κάθε πτυχή της, έχοντας να απαντήσω σε διερευνητικές ερωτήσεις απο τόσους ακροατές που προέρχονταν απο διαφορετικούς χώρους και είχαν διαφορετικό σκεπτικό, η ιστορία άρχισε να μου γίνεται βίωμα, σχεδόν σαν να έπειθα τον εαυτό μου πως πραγματικά την είχα ζήσει. Το πραγματικό ενδιαφέρον και του ακροατηρίου εξαφανίστηκε σύντομα. Ήταν κι αυτοί παρόντες επι πληρωμή και οι ερωτήσεις τους πλέον δικαιολογούσαν μόνο το μεροκάματο τους και τις έκαναν διεκπεραιωτικά, μα με επιτηδευμένο ζήλο.

Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι κατα πόσο είχα τελικώς ψυχολογήσει σωστά τη δεσποινίδα Ιρένα. Πίστευα πως δεν είχε όνειρα να πραγματοποιήσει, πως απλά έκανε ή αποκτούσε αυτό που της κινούσε την περιέργεια. Οτιδήποτε δεν περιλάμβανε το χρήμα δεν την αφορούσε. Ο έρωτας, ο σεβασμός, η κοινωνική συναναστροφή, η παρέα, της ήταν παντελώς αδιάφορα και ανεπιθύμητα, παρά μόνο αν πλήρωνε για να τα αποκτήσει για μερικές ώρες. Η εμμονή της όμως με τις πέστροφες, με έκανε να αμφισβητώ την εικόνα που είχα χτίσει της μποέμ αποστασιοποιημένης ημίτρελης αριστοκράτισσας.

Εκείνο το πρωί που έφτασα στην έπαυλη της δεσποινίδος, τους είδα όλους μαζεμένους στην εξώπορτα και μια μακριά άμαξα περίμενε με αναμένη μηχανή. Η δεσποινίς Ιρένα με καλωσόρισε και μου ζήτησε να πηγαίναμε όλοι μαζί μια βόλτα μέχρι τον κοντινό ποταμό μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν είχα φανταστεί τι θα μας περίμενε, το ομολογώ. Κάθισα στην άμαξα δίπλα στον ηθοποιό των αστυνομικών σειρών. Η οσμή του σώματος του ήταν πραγματικά ενοχλητική και την είχε επιδεινώσει φορώντας μόνο ένα δερμάτινο γιλέκο πάνω απο το τριχωτό σώμα του. Ο επιστήμονας της ωκεανογραφίας φλυαρούσε ασταμάτητα σχετικά με μια γιγάντια σουπιά που υποτίθεται πως ζούσε κάποτε στα νερά του γειτονικού μας ποταμού.

Στο ποτάμι μας περίμενε μια βάρκα για οκτώ άτομα. Επιβιβαστήκαμε με μεγάλο κόπο, ίσα που χώραγε το καροτσάκι της αυτιστικής κόρης των ελβετών, που είχαν αρχίσει να ανησυχούν για την ασφάλεια της, όμως η δεσποινίς Ιρένα τους ζήτησε να αποβάλουν το φόβο τους, μια ανώτερη δύναμη θα μας προστάτευε. Πίστευα πως το μόνο που ήθελε η Ιρένα ήταν να διηγηθώ την ιστορία στο φυσικό της περιβάλλον. Στα ανοιχτά ενος ήρεμου ποταμού, πάνω στη βάρκα, ένα όμορφο πρωινό μα η Ιρένα έμενε σιωπηλή και το ίδιο κι εμείς, οι υπάλληλοι σιωπούν όταν το ζηταέι ο εργοδότης. Μόλις το νερό άρχισε να κοχλάζει σα να ζεσταίνεται, τότε ήταν που όλοι πανικοβληθήκαμε.

Νομίζω οτι εκείνες τις στιγμές προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως όλα είναι μια φάρσα, ένα καλοστημένο κόλπο της δεσποινίδας Ιρένας, μια μεγάλη δαπανηρή παραγωγή αναπαράστασης της ιστορίας αυτής που είχε γίνει εμμονή της. Το νερό όμως έβραζε και μετα βίας βλέπαμε τους διπλανούς μας απο τους υδρατμούς. Οι επιβάτες της βάρκας ούρλιαζαν, πιο δυνατά απ όλους η αυτιστική κοπέλα, ενώ ο αυστριακός καγγελάριος είχε κουλουριαστεί στο αριστερό μου πόδι. Όλα έγιναν όπως τα είχα διηγηθεί τόσες φορές, όλα ήταν τόσο τρομακτικά οικεία και παρότι ήξερα ακριβώς τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή είχα παραλύσει μπροστά στο δέος της επαλήθευσης του κάθε φόβου μου. Με μεγάλη δυσκολία παίρναμε τις ανάσες μας όταν ένας εκκωφαντικός θόρυβος δημιούργησε μια λάμψη στον ουρανό και σε δευτερόλεπτα όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό. Μόλις βρήκα τις αισθήσεις μου το πρώτο που έκανα ήταν να κοιτάξω στο νερό. Η επιφάνεια είχε καλυφθεί απο χοντρές πέστροφες που είχαν χάσει το χρώμα τους λόγω βρασμού. Η δεσποινίς Ιρένα είχε σηκωθεί όρθια στη βάρκα, είχε υψώσει τα χέρια ψηλά και έπαιρνε βαθιές ανάσες ολοκλήρωσης και ευτυχίας.


Πέρασαν χρόνια απο τότε και απέφυγα κάθε αναφορά σε αυτό το περιστατικό. Κατα καιρούς ο αυστριακός καγγελάριος μου έστελνε επιστολές ή ο ωκεανογράφος μου τηλεφωνούσε για πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου, όμως ευγενικά τους διευκρίνιζα πως δεν ήθελα να ξέρω. Με τη δεσποινίδα Ιρένα δε ξαναμίλησα. Δεν το επιδίωξα, ούτε όμως ξαναδέχτηκα τηλεφώνημα κι απο αυτή. Όποτε έβρισκα τον εαυτό μου να ψάχνει ερμηνείες ή λόγους απωθούσα κάθε ανάμνηση. Δεν ήταν τόσο εύκολο όμως. Η εικόνα της Ιρένας με υψωμένα τα χέρια, όρθια πάνω στο νερό να παριστάνει τον Ιησού μου είχε μείνει χαραγμένη στο μυαλό για πάντα.

Μέχρι προχτές που δέχτηκα μια αναπάντεχη επισκέπτρια. Η ελβετή αυτιστική κοπελίτσα, ολόκληρη γυναίκα πλέον, όρθια, αρτιμελής, με πλήρη ακοή και ευγενική ομιλία στεκόταν στην εξώπορτα και ήθελε να μοιραστεί κάτι μαζί μου. Δεν υπήρξε ποτέ αυτιστική. Όπως κι ο καγγελάριος δεν ήταν παρα άνεργος ηθοποιός. Εξ αρχής όλα ήταν μια καλοστημένη φάρσα που θα διασκέδαζε τη δεσποινίδα Ιρένα. Τόσο αληθοφανής που ενώ θα την υποψιαζόσουν, θα απέρριπτες το ενδεχόμενο κι αυτό θα σε τρόμαζε περισσότερο. Μου έφερε μια βιντεοκασέτα με πλάνα απο κάμερες που είχαν στηθεί περιμετρικά της λίμνης, όταν ακόμα γίνονταν δοκιμαστικές του δήθεν θαύματος. Ένα δίχτυ συγκρατούσε τόνους βραστών ψαριών. Κάτοπτρα στην ακτή θα δημιουργούσαν τη λάμψη απο τα εκρηκτικά. Σωλήνες κάτω απο το νερό θα ανέβαζαν θερμοκρασία τόσο ωστε να βράσει το νερό του ποταμού. Μου φαινόταν παράλογο. Η δεσποινίς Ιρένα είχε ξοδέψει αμύθητα ποσά για αναπαραστήσει ένα γεγονός που απο μόνο του δε θα της προσέφερε ευχαρίστηση μιας και αυτή το είχε στήσει. Η ηδονή της θα ήταν πως με είχε παγιδέψει στην ίδια ιστορία που δημιούργησα εγώ, μου προκάλεσε τους φόβους, τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις που εγώ είχα εφεύρει ως φυσιολογικές δικές μου αντιδράσεις, πως με έφερε αντιμέτωπο με τις θεωρίες μου για το πως δεχόμαστε τα θαύματα.

Τελικώς δέχτηκα πως είχα αποτύχει στο να ψυχολογήσω την Ιρένα. Πως ήμουν ένας αδαής υπερόπτης που δεν εκτίμησα όσο έπρεπε την συμπαντική εύνοια που με έφερε για λίγο στη ζωή της κυρά Ειρήνης Βαρβάτση. Η μάλλον, της δεσποινίδος Ιρένας, του μικρού θεού που αγόραζε και πουλούσε θάυματα.