Κυριακή, Ιουνίου 17, 2007

Ψυχρολουσία απο συνήθεια

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελάχιστα πρωτότυπο από έναν άντρα που πέφτει στην πισίνα ωθούμενος από το χέρι μιας γυναίκας. Είναι συγκεκριμένες και αξεπέραστες οι συνταγές που μας χαρίζουν γέλιο και συγκίνηση. Στο τέλος της παράστασης μη φύγετε χωρίς να πάρετε μια φωτοτυπία του εαυτού σας.

Στον τελευταίο χορό ο καβαλιέρος θα έχει μεταξωτά πόδια κι όμως τα σανίδια του πατώματος θα υποστούν τη συνηθισμένη φθορά. Τα παιδιά θα ρωτήσουν το θαλασσοπόρο πατέρα τους ποιες ήταν οι ανακαλύψεις του. Αυτός τρεμάμενος θα δείξει κάτι φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων και θα ανακουφιστεί όταν θα δει ότι αποκοιμήθηκαν τα παιδιά και τούτο το βράδυ.

Σε όλα τα τραπέζια αυτού του καφενείου, αλλά και της διπλανής καφετέριας και του μπαρ στο πιο κάτω στενό, η συζήτηση είναι κατά λέξη η ίδια. Οι καρέκλες δεν είναι αριθμημένες – δεν έχει σημασία πού θα καθίσετε. Πριν φύγετε μόνο μην ξεχάσετε τη φωτοτυπία του εαυτού σας.

Τελικά όμως ο πατέρας δε χρωστάει λογαριασμό στα παιδιά του, ο λαμπερός χορευτής δε φταίει που γέρασε και ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να γελάει και να συζητάει για τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά και ξανά.

20 σχόλια:

Κολοκύθι είπε...

Πολύ καλό. Καμία έκπληξη.

Alexandra είπε...

με τέτοια ζέστη δεν θα μας πείραζε η ψυχρολουσία στο νερό!

τι κάνεις!???

Lex_Luthor06 είπε...

Φωνή Χαρυ Κλιν μάγκα:

πσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ\πολύ νόημα μωραδερφάκιμου

Ανώνυμος είπε...

όι δα! (κρητικό)

πωπω θα φτύσω την τσίχλα και θα σε ξαναδιαβάσω, δεν είμαι μούλτιτάσκινγκ άτομο, μπερδεύομαι ενώ μασάω.

Downhill.... είπε...

ayto to gynaikeio xeri exei kapsei pollous!!

Psyxologia 0 shmera file.....

mas gamhses kai me to post soy!

Ανώνυμος είπε...

ki omws, emena mou emeine mia glykia gefsi sto telos. giati gia kapoia pragmata, opws ton xrono pou pernaei apo panw mas, den ftaime emeis. omws exoume to dikaiwma na gelame. efxaristoume gia to gegonos oti vazeis to myalo mas na doulepsei...

Fight Back είπε...

κολοκυθι θενκζ

αλεξανδρα μια χαρα, εσυ!

λεξ αμαλαχει ναουμ

αργυρενια εγω παλι μπορω και λυνω τον κυβο του ρουμπικ με ενα χερι ενω ταυτοχρονα πλεκω πουλοβερ και τρωω χοντογκ

νταουνχιλ cheer up ρε, τι επαθες?

ανωνυμε ευχαριστω πολυ! αληθεια

αμμος είπε...

Για το κείμενο μια χαρά τα είπε ο/η ανώνυμος, αυτά είχα κι εγώ στο μυαλό μου περίπου.
Έχεις δοκιμάσει κάτι πιο μεγάλο και συνθετικό με αυτόν τον τρόπο γραφής; Νομίζω ότι θα σου έβγαινε καλά.
Ωραίος!

Ανώνυμος είπε...

"Θέσεις δύο, για πρόσωπα χρήζοντα βοηθείας/ θέσεις δύο, για θύματα της
νόσου "συνηθείας"/
Στο παραπέντε (δις)/
Ζήτω το Vivere Pericolosamente..." Τζιμάκος.

Εύγε! Πολύ εκφραστικά κείμενα!

satya είπε...

Φακ. Σπιτσλες.

[Germanos] είπε...

Ποσους θαλασσοπόρους με παιδιά ξέρεις ?

Επικροτω ομως την τελευταία παράγραφο διοτι μπορει κανεις να ειπεί οτι παντρεύτηκε χήρα με έτοιμα παιδιά!

YO!Reeka's είπε...

πολύ καλό, πολύ καλό. και δροσιστικό, ειδικά αυτό με την πισίνα

mc είπε...

Προσγείωση FB...

Fight Back είπε...

αμμος σ'ευχαριστω κι εσενα τοτε.
οταν λες ομως πιο μεγαλο τι εννοεις?
αυτο χ2? αυτο x5? x100?
πως το σκεφτεσαι

ζαρατουστρα
Ανάθεμα το θέαμα στην κόλαση της Δύσης
που κάνει ανταλλακτική κάθε αξία χρήσης

σατια κουραγιο

γερμανε τι λες ρε. ισα ισα οι θαλασσοποροι εχουν καθε μπαρκο κι απο ενα παιδι.

γιορικα εισαι οργιο εντελως

αμποτ παλι προσγειωση? διαολε θελω να γυρισουμε πισω στο νησι!! δεν επρεπε να φυγουμε ποτε!
πρεπει να γυρισουμε σου λεω!!!

mc είπε...

Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω, θα με περιμένει και δεν έχω καλή δικαιολογία να πω.

Gogo είπε...

Βάλε θερμοσίφωνα. Θα κάνεις ντουζζ!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο.
Πολύ καλό.
Άφωνος.
Εύγε.
Zήτω.

(μεγάλε, δεν υπάρχει σωτηρία)

Ανώνυμος είπε...

Άνευ πλακός τώρα.
Η κυκλική επανάληψη της (προσωπικής) ιστορίας είναι αναπόφευκτη, μόνο και μόνο αν σκεφτείς τον νόμο των πιθανοτήτων. Μάλιστα, όσο περισσότεροι άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν, τόσο περισσότερο κοινότοπα μοιάζουν τα πάντα.
Βέβαια, το συμπέρασμα αυτό προκύπτει μόνο αν εξετάσεις τη ζωή και τα γεγονότα μακροσκοπικά.

Από την άλλη, το ίδιο, το ολόιδιο, δεν είναι απαραίτητα και βαρετό. Ή λιγότερο βαρετό από το ξεχωριστό, που ακριβώς επειδή είναι ξεχωριστό και τίποτα άλλο, καταντάει ανούσιο.
Άρα, κοινοτυπία και ουσία η διαφορετικότητα και σαχλαμάρα;
Ορίστε κύριε ένα δίλημμα.

(μπορώ να γράψω κι’ άλλες μπαρούφες αλλά έχω δουλειά γμτ)

Fight Back είπε...

ampot με πιανεις

gogo δε σε πιανω

πασκαλ χιχι λολ

πασκαλ σοβαρα τωρα.
εννοειται, το να γυρνας καθε μερα σπιτι σου και οταν ανοιγεις τα φωτα να σου φωναζουν SURPRISE και να σβηνεις κερια, παυει να εχει ενδιαφερον μετα τον πρωτο χρονο, αντε ισως και λιγο αργοτερα.
γενικως συμφωνω. no rules.
ζησε τη μέρα της μαρμότας,
πέσε και στη μαρμίτα,
κανε οτι σε ευχαριστει

Ανώνυμος είπε...

και λέμε όχι στα ναρκωτικά