Τρίτη, Μαΐου 29, 2007

Καθημερινότητα

Ένα μακρόσυρτο Φ, ως γράμμα αγανάκτησης σκέπασε τον ουρανό, πέντε λεπτά πριν την έναρξη του ωραρίου των δημοσίων υπηρεσιών και των καταστημάτων. Ο δυνατός άνεμος της θλίψης έκανε τα μπλεγμένα μαλλιά της μεγαλούπολης να ανεμίζουν από συνήθεια, να ατενίζουν ένα μέλλον μονότονο.

Βγαίνοντας από το σπίτι μου, ένας κύριος που περίμενε έξω από την πόρτα μου με ρώτησε τι επαγγέλλομαι και πόσα κερδίζω. Λυπάμαι του είπα κύριε, αλλά σήμερα ξέχασα την γροθιά μου στο τραπέζι.

Στην πραγματικότητα η δειλία μου είναι το θέμα συζήτησης της γειτονιάς κατά τη διάρκεια της χώνεψης και η πρώτη παρατήρηση των περαστικών κατά την προεπισκόπηση των πρωινών εφημερίδων. Όμως ο κύριος αποφασισμένος να φτάσει στα άκρα, μου ζήτησε να με ακολουθήσει. Κοίταξε του είπα. Γυναίκες λερώνουν τα ασπρόρουχα τους μόνο για να τα ξαναπλύνουν. Ανεβοκατεβάζουν από τα ράφια τα βάζα με το παστό κρέας και τις ελιές. Μια νεαρή αγρότισσα από την επαρχία που πάτησε το πόδι της το χάραμα στο πρώτο τσιμέντο, έδωσε όρκο να μην κάνει τίποτα σήμερα από τα αναμενόμενα. Πριν βύθισε το χέρι της σ' ένα μεγάλο βαρέλι με πριονίδια. Μετά έκοψε αθόρυβα το φτερό ενός παπαγάλου που κοιμόταν. Κανένα χιλιοστό της μονοτονίας δεν έσπασε. Πολλά βάζα έγιναν θρύψαλα αλλά οι ζημιές δεν είναι ανεπανόρθωτες.

Ο κύριος αυτός με ρώτησε πού θα έφτανα για να διεκδικήσω κάτι πιο άξιο από την κύηση ενός βρέφους με περιορισμένο ανάστημα. Η αξιοπρέπεια, του είπα, είναι η μάσκα των δειλών, άλλωστε ποτέ δεν καταφέρνω να θυμάμαι αυτά που λέω, πόσο μάλλον να τα πιστεύω.

Τρίτη, Μαΐου 22, 2007

Ξυλεία or λογκς or timber or The Larch

To Σαββατοκύριακο που πέρασε μετά απο μία μακρά περίοδο σκληρών διαπραγματεύσεων αγόρασα 312,50 τόνους ξύλο σε κορμούς των 6 ποδών και άνω. Με όποιον το συζήτησα στο χώρο του ξύλου μου είπε πως τα έκλεισα σε εξαιρετική τιμή.

Μετά απο 4 χρόνια στα οποία η υψηλή κεφαλαιοποίηση στο χρηματιστήριο Αθηνών έχει συνεχή άνοδο, πού αλλού μπορείς να στραφείς αν όχι στην αγορά κορμών? Στα τέλη του μήνα η ξυλεία θα παραδωθεί στο λιμάνι της Ραφήνας και απο εκεί θα τα παραλάβω και θα τα στείλω σε αποθήκες στην Ανάβυσσο που έχω ενοικιάσει ως το τέλος του 2011. Τότε φιλοδοξώ πως το ξύλο θα έχει αποκτήσει τουλάχιστο αξία που θα αποφέρει ικανοποιητικό κέρδος μεταπώλησης.

Οι δικοί μου, στους οποίους το ανακοίνωσα με ειρωνεύονταν, κοροΐδευαν και βγάζανε ανεκδοτάκια της πλάκας του στυλ "θα φάμε πολύ ξύλο", "το ξύλο βγήκε απ την Ανάβυσσο" και άλλα τέτοια αποτυχημένα, ενώ η αδερφή μου, μου έφερε και για δώρο ένα γλυκό κορμό το οποίο βέβαια και έφαγα με ευχαρίστηση.

Λίγες στιγμές προσφέρουν τέτοια ηθική ικανοποίηση στη ζωή όσο η βεβαιότητα μιας σωστής επενδυτικής κίνησης. Μπορώ να σχεδιάζω το μέλλον μου πλέον. 4 χρονάκια αναμονή στο μίζερο γραφειάκι μου και μετά όλες οι απολαύσεις και η ντόλτσε βίτα στα πόδια μου.


Ναυτεμπορική σήμερα 22/05/2007

Μειώθηκαν οι εισαγωγές γάλακτος
Μετά την εφαρμογή των ισοζυγίων μειώθηκαν σημαντικά οι εισαγωγές γάλακτος, γεγονός που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ζήτηση του ελληνικού γάλακτος και την ανάκαμψη των τιμών

Αύξηση του εμπορικού ελλείματος της Ελλάδας
Στα 6,4 δισ. ευρώ ανήλθε το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας το πρώτο δίμηνο του 2007 σημειώνοντας αύξηση κατά 1,4 δισ. ευρώ σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2006

Κόπωση στη μεταποίηση
Επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης στον τζίρο της βιομηχανίας, στο 4,4%, καταγράφει η ΕΣΥΕ για το Μάρτιο, από 18% που ήταν η αύξηση τον ίδιο μήνα του 2006


ούτε μια μικρή παράγραφος, ούτε ένα αρθράκι, ούτε ένα αφιέρωμα στην λιανική αγορά κορμών.


Καθίστε αύριο στους *καναπέδες σας, φάτε πίτσες** και πιείτε ***μπύρες, δείτε διαφημίσεις και χαρείτε τα φρέσκα κουλούρια του παρωχημένου ποδοσφαιρικού υπερθεάματος, τον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ. Κοιμηθείτε μετά με βαρύ στομάχι και την άισθηση πως πετάξατε 3 ακόμα ώρες στα παραφορτωμένα σας σκουπίδια.


Εγώ την ίδια ώρα θα κοιμάμαι σαν αγγελούδι ονειρευόμενος το φρεσκοκομμένο Αυστραλιανό ξύλο μου, στοιβαγμένο σε κορμούς να ταξιδεύει σε κάποιο αμπάρι πλοίο μακριά απο την υγρασία, τη μούχλα, τα έντομα και άλλες καταστρεπτικές αρρώστιες της ξυλείας.



κορμοί ξύλων στη ύπαιθρο


δέντρα που θα γίνουν όμορφοι κορμοί


i'm a lumberjack and i'm ok, i sleep all night and i work all day

i put on womens clothing, and hang around in bars


κάποιοι άνθρωποι εκει έξω δούλεψαν για να έρθει η ξυλεία στο σπιτι μας


πανέμορφο δέντρο, the larch


ενας κύριος με κορμούς



τα βλέπω στον ύπνο μου

* παρολίγον αναπαυτικούς
** με χαλασμένα τυριά
*** ζεστές

Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Δικαιωματικά απολαμβάνουν τον καφέ τους οι υπάλληλοι των τραπεζών.
Υπήρξαν ιδιοκτήτες γάτας και κόπιασαν πολύ μέχρι να την ημερεύσουν και να την πρωτοχαϊδέψουν. Τώρα θα τους έφτανε να τους χαρίσει έναν χορό μια πανέμορφη γυναίκα.

Κάθονται στα υπαίθρια τραπέζια των καφενείων και συζητούν για τα φαινόμενα στα μικρά διαλείμματα των χρεοπιστώσεων. Κάτω απ’ τον καυτό ήλιο ξεσφίγγουν λίγο τις γραβάτες τους και πίνουν μια γουλιά απ’ τον καφέ και δύο γουλιές απ’ το νερό.

Καθώς τελειώνει το διάλειμμα συνειρμικά διαπιστώνουν πως η όμορφη 18άρα γερνάει άσχημα και πως το παιδί - θαύμα πεθαίνει μεσήλικας από ναρκωτικά. Ο ήλιος καίει δυνατά και ζωντανεύουν κάτω απ’ το δέρμα οι παλιές πληγές. Από το γρατζούνισμα μιας γυναίκας κι απ΄ το σαρκαστικό γέλιο μιας γάτας.

Τρίτη, Μαΐου 15, 2007

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΕΣΑΣ? - Η απάντηση

Φοβερό παιχνίδι ρε παιδιά. Πολύ το χάρηκα δηλαδή.
4 προτάσεις απο τις οποίες οι αναγνώστες ψήφισαν ποιά πιστεύουν πως ήταν η αληθινή.

Έχουμε λοιπόν και λέμε
εγγεγραμένοι: 2.640 στο greekbloggers
ψήφισαν: 20
δηλαδη μιλάμε για 99% ποσοστό αποχής, έτσι?
Άρα άκυρα όλα τα αποτελέσματα, τί να συζητάμε.
το 1. επέλεξαν 6 (κολοκύθι, κατερίνα, downhill, αμμος, symptom, gogo)
το 2 επέλεξαν 4 (numb, κωλόγρια, misirlou, ανώνυμος)
το 3 επέλεξαν 1 (mathilde)
το 4 επέλεξαν 2 (ονοματοδοσία, switchblade sister)
δε ξερω/δεν απαντώ επέλεξαν 7 (Harry, ampot, renton, tanila, lexluthor, mantalena parianos, μπαμπακης)
Ανάλυση αποτελεσμάτων
6 άτομα σε ποσοστό 30% πιστεύουν την επιλογή 1, δηλαδή πως μικρός έβαζα πρόκες στην πρίζα και με χτυπούσε το ρεύμα, χωρίς να παθαίνω τίποτα και χωρίς να μου αφήσει κάποιο κουσούρι. Τα άτομα αυτά έχουν αναγάγει το μπλόγκερ Fight back σε ύπερηρωα. Πιστεύουν πιθανότατα πως είμαι ο Άνθρωπος-Ηλεκτρισμός, η μόνη τους ελπίδα για σωτηρία στο μάταιο τούτο κόσμο. Κατα βάθος όμως έχουν και την επιφύλαξη μήπως ο ηλεκτρισμός ευθύνεται για πολλές απο τις εμμονές και τα κολλήματα του, συμπαθή και αγαπητού για αυτούς κατα τ' άλλα, μπλόγκερ.

Ποσοστό 20% και 4 άτομα ψήφισαν την επιλογή 2, πως πρόκειται δηλαδή για κάποιον λατινοαμερικάνο με φοβερή οικονομική άνεση ικανό να διαθέτει απεριόριστο χρόνο για να γράφει ποστς ή και ακόμα να προσλαμβάνει και να πληρώνει άλλους για να γράφουν για λογαριασμό του. Υπεράνω και σνόμπ, δε μπορεί τα μίζερα πράγματα, είναι γεννημένος για τη μεγάλη ζωή, ένας δάνδης λάτρης του Όσκαρ Γουάιλντ και αυτοί που επέλεξαν το 2 είδαν ομοιότητες με τον εαυτό τους μέσα σε αυτή την περσόνα.

Το 3 συγκέντρωσε μόλις το 5% δηλαδή έναν ψήφο (ορολογία ριάλιτι). Άτομα που λατρεύουν την υπερβολή και το παραμύθι. Πιστεύουν πως ο fight back μπορεί να τους λέει παραμύθια με δράκους και πριγκίπισσες, ιστορίες με δολοφόνο και αστυνομικό, είναι βέβαιοι πως το 3 δεν στέκει και είναι απολύτως φανταστικό παρόλαυτα το ψηφίζουν γιατί θέλουν ιστορία, θέλουν μυστήριο και άινιγμα και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόθυμοι να δεχθούν άλλη φυσιολογική επιλογή, να δώσουν κάποια υπόσταση πραγματικού προσώπου στον fight back.

Επιλογή 4, 10% με 2 φίλους που το επέλεξαν. Αναγνωρίζουν καλές προθέσεις στο μπλόγκερ fight back, μα μέχρι εκεί. Γενικώς πιστεύουν πως δεν το χει, παρα μόνο προσπαθεί (και στην περίπτωση του η προσπάθεια μάλλον δεν αρκεί). Μαραθωνοδρόμος, δηλαδή άτομο με αντοχές και υπομονή, μεγάλη αυτοσυγκέντωση και πολύ χρόνο με τον εαυτό του, μεταφέρει μια υγεία στα γραπτά του, μα είναι αναμενόμενος, πιάνει ένα σταθερό τέμπο και δεν καταφέρνει ποτέ να σπριντάρει.

To 35% των συμμετεχόντων επέλεξαν να μην απαντήσουν. Είναι κλασικοί τύποι που αρνούνται να συμμετέχουν σε οτιδήποτε τους ζητάει να έχουν λόγο ή αποψη. Αναποφάσιστοι και τύποι που ξέρουν λίγα πράγματα για το μπλόγκερ fight back, απλώς κάνουν σχόλια χωρίς να έχουν διαβάσει τα κείμενα για δημόσιες σχέσεις. Ίσως κατέληξαν σε αυτό το μπλογκ απο αναζήτηση στο google "ελένη φιλίνη ντυμένη" ή "Τι μπορώ να κάνω σαν ΕΠ.ΟΠ"
Θα προτιμούσαν να ψηφίσουν για την αδερφή του Fight Back την οποία και συμπαθούσαν περισσότερο και ήταν πιο κοντά στο γούστο τους.

Και τώρα η ανακοίνωση της αλήθειας.

Η σωστή εξομολόγηση ήταν η δεύτερη. Έχω περιουσία στη Λατινική Αμερική και οι περιστάσεις δε μου έχουν επιτρέψει να ταξιδέψω ακόμα εκεί. Το βιωτικό επίπεδο όσο πάει και γίνεται χειρότερο. Πριν χρόνια η υποτίμηση του πέσο αχρήστευσε όλες τις τραπεζικές καταθέσεις και έριξε κατα πολύ την αξία γης. Εναλλακτικά αν δεν το πιστεύετε μπορείτε πάντα να έχετε τη βεβαιότητα πως πίσω απο το fight back κρύβεται μια επιλεγμένη ομάδα ακριβοπληρωμένων εργατών που ψάχνουν τα κατάλληλα ποστ. Ευχαριστούμε.

Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Υπερ-ηρωες και κολοκυθια

ιστορια εντος κομμεντς

Τρίτη, Μαΐου 08, 2007

Συνταγή για Κριτικό χταποδάκι

Υλικά:
1 χταπόδι
4 σκελίδες ρεντον
1 κουταλιά της σουπας πετεφρί
1 κουταλιά του γλυκού μίχο
μια χούφτα αρωματικό μανταλένι (προτιμήστε Παριανό)

Χτυπάμε αλύπητα το χταποδάκι να απλώσει. Προσθέτουμε τα υλικά και το ψήνουμε σε σιγανή φωτιά να τσουρουφλιστεί.
(η ψηφοφορια συνεχίζεται)

Τετάρτη, Μαΐου 02, 2007

Μικροαντικείμενα και αξεσουάρ

Η καινούργια φίλη της απο το σχολείο θα είχε φύγει περίπου 15 λεπτά απο το σπίτι όταν ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. Είχε επιστρέψει και με κατακόκκινα απο ντροπή μάγουλα είπε
"συγγνώμη, νομίζω οτι ξέχασα το μολύβι μου εδώ περα, μπορείς να μου το δώσεις?"
Η Φλώρα το έδωσε φυσικά τότε αλλά δεν το χώραγε το μυαλό της οτι επέστρεψε να το ζητήσει. Η μαμά της, της εξήγησε πως υπάρχουν και παιδάκια με φτωχούς γονείς που δε μπορούν να αγοράζουν στα παιδιά τους αυτά που θέλουν. Να γυρίσει πίσω για ένα απλό μισοξυσμένο μολύβι? Δηλαδή θα της έλεγε η μαμά της, δε σου αγοράζω άλλο, αν έλεγε οτι το έχασε?

Την άλλη μέρα στο σχολείο δεν της μίλησε. Και την επόμενη το ίδιο. Την απέφευγε, όχι επειδή είχε ενοχές απέναντι της που αυτή μπορεί να αγοράζει καθημερινά τόσα πολλά χρωματιστά μολύβια και να τα τρώει και να τα ξύνει και να μουντζουρώνει τους τοίχους για να ξαναγοράσει την άλλη μέρα άλλα τόσα, αλλά γιατί κατάλαβε οτι αυτές οι δύο δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι φίλες, γιατί ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους και διαφορετική ζωή θα ζουσαν στα χρόνια που θα έρχονταν. Η μία ανέμελα θα ανέβαινε τρέχοντας τα σκαλοπάτια του αύριο κι η άλλη θα εγκλωβιζόταν αγκομαχώντας στο ασφυκτικό της σήμερα. Στα μάτια του μικρού κοριτσιού αυτό δεν ήταν δυνατό να αλλάξει.

Στην ανοιξιάτικη εκδρομή στο μουσείο όλες οι θέσεις στο λεωφορείο ήταν πιασμένες και ήρθε και έκατσε δίπλα της. Μιλήσανε και γελάσανε και μέχρι να φτάσουν το μουσείο με τα απολιθώματα δεινοσαύρων διασκέδασε περισσότερο απο ποτέ, όμως στο γυρισμό φρόντισε να χωθεί σε μία γωνία στη γαλαρία κι έτσι κράτησε για άλλη μια φορά την απόσταση που έπρεπε. Δε ξαναμίλησαν ποτέ.

Εντάξει. Ίσως αντάλλαξαν τις τυπικές κουβέντες που λες σ'αυτον που αποφεύγεις, καλημέρα, καλησπέρα, με γειά το κούρεμα.

Και τώρα την έβλεπε να κάθεται απέναντι της, προσπαθούσε με αμήχανες κινήσεις να διώξει το άγχος της, καθόταν άβολα στην καρέκλα σε μια στάση που υποτίθεται πως θα έπρεπε να την κάνει να φαίνεται άνετη και προετοιμασμένη σωστά για μια συνέντευξη. Η Φλώρα είχε διαβάσει το βιογραφικό πριν μπει στην αίθουσα συσκέψεων, μα δεν πρόσεξε το όνομα, δεν βρήκε γενικώς τίποτα το αξιοπρόσεκτο στις δύο σελίδες γεμάτες απο σπουδές και σεμινάρια μετριότητας. Μα μόλις την είδε απέναντι της την κατάλαβε αμέσως. Η δεσποινίς Βιργινία απο την άλλη πάλευε ανεπιτυχώς να κρύψει τη νευρικότητα της και να σκουπίσει τον ιδρώτα της που σχημάτιζε σταγονίδια στο πρόσωπο της κι έτσι δεν ήταν σε θέση να κάνει συσχετισμούς με το μακρινό παρελθόν της.

Η Φλώρα ξεκίνησε μουδιασμένα την καθιερωμένη ανάκριση. Καθώς παρίστανε πως ξανα διάβαζε το βιογραφικό παρατηρούσε με διακριτικό τρόπο την παλιά της συμμαθήτρια. Την έλεγες παχουλή, είχε σίγουρα πολλά περισσότερα κιλά απο όταν τη θυμόταν και ντυμένη συντηρητικά με ένα ταγέρ που τη στένευε όταν καθόταν κι ένα βαθύ κόκκινο φουλάρι στο λαιμό και φορώντας ένα ζευγάρι καφέ φθαρμένα παπούτσια, απο εμφάνιση ήταν σκέτη αποτυχία. Η κυρία διευθυντής ήταν μπερδεμένη, ήθελε να εκδηλωθεί και να μιλήσει στην παλιά της φίλη, να τη βοηθήσει καθώς φαινόταν να το χρειάζεται μα ήθελε και να σταθεί στις απαιτήσεις του καθήκοντος της, να κρίνει σωστά αν είχε τα προσόντα για τη δουλειά. Η δεσποινίς Βιργινία ήταν απογοητευτική υποψήφια. Το άγχος της την είχε καταβάλει, απαντούσε με προβλέψιμες κοινοτυπίες, τόνιζε υπερβολικά τις μέτριες γνώσεις και εμπειρίες της και λεπτό με το λεπτό, απάντηση στην απάντηση, σα να έχτιζε μόνη της ανάμεσα τους εκείνο το τοίχος, εκείνο το συμπαγές διαχωριστικό των δύο διαφορετικών κόσμων που θύμιζε στη Φλώρα πως δε μοιάζουν πουθενά, πως δεν έχουν τίποτα κοινό.

Η Φλώρα την παρατηρούσε καθώς κατέστρεφε μόνη της όλες τις ελπίδες της. Είχε ζεσταθεί και έλυσε το φουλάρι της και πήρε απανωτές βαθιές ανάσες, έδινε την εικόνα πως θα ήθελε να βρίσκεται κάπου αλλού μα κάτι την ανάγκαζε να βρίσκεται εκεί. Δεν ήταν πια μικρά κοριτσάκια, η Φλώρα δε μπορούσε να κρατάει την ίδια παιδιάστικη απόσταση με τότε. Το τοίχος αυτό δε χρειάζεται να το σπάσω σκέφτηκε, αρκεί να τραβήξω τη δεσποινίς Βιργινία απο τη δική μου πλευρά. Φτάνει να το θέλει.

-Αν σας έλεγα πως έχουμε δεκάδες πιο άξιες υποψήφιες απο εσάς, τί θα λέγατε για να με πείσετε να σας δώσω τη θέση?

Πως είμαι πολύ εργατική και απο την εργασιακή εμπειρία μου ξέρω πως σε ότι έχω δοκιμαστεί τα έχω καταφέρει με μεγάλη επιτυχία

Όχι Βιργινία, λάθος απάντηση, χιλιοειπωμένες κενές λέξεις. Ξεκόλα απο το σήμερα, ξέχνα την προσπάθεια σου να με εντυπωσιάσεις, κοίτα μπροστά σου. Έλα στην πλευρά μας.

-Είστε ικανοποιημένη απο τον τρόπο ζωής σας? Θα αλλάζατε κάτι? Είστε περήφανη για τον εαυτό σας?

Φυσικά και είμαι. Έχω πετύχει πολλά πράγματα με τον ιδρώτα μου και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη.

Ο ιδρώτας σου σήμερα δε σε βοήθησε δεσποινίς Βιργινία και δε θα ‘πρεπε να τον επικαλείσαι, σκέφτηκε η Φλώρα και ευχαρίστησε τη συμπαθή υποψήφια. Τη συνόδευσε μέχρι την πόρτα και περίμενε να έρθει το ασανσέρ της μέχρι να επιστρέψει στο γραφείο. Ένιωθε παράξενα, δε μπορούσε να καταλάβει γιατί την ενόχλησε τόσο αυτή η ολιγόλεπτη συνάντηση. Μέχρι το απόγευμα θα της είχε περάσει ο εκνευρισμός σκέφτηκε και μάζεψε τα χαρτιά της από την αίθουσα συσκέψεων. Στην καρέκλα της Βιργινίας είχε μείνει το κόκκινο φουλάρι. Το άρπαξε κι έτρεξε προς την έξοδο. Το ασανσέρ δεν ήταν εκει και κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες για να βγει βιαστικά στο δρόμο με το απορημένο βλέμμα του θυρωρου κολλημένο πάνω της. Δεν έβλεπε πουθενά τη Βιργινία. Υπέθεσε πως θα είχε έρθει με το λεωφορείο κι άρχισε να τρέχει προς τη στάση που ήταν καμια εκατοστή μέτρα από το κτίριο. Την είδε μπροστά της που βάδιζε προς τη στάση. Είχε βγάλει το σακάκι της και το κρατούσε στο χέρι.

-Δεσποινίς Βιργινία,
η κοπέλα γύρισε ξαφνιασμένη και κοίταξε με απορία την κομψή διευθύντρια που έτρεχε προς το μέρος της και της χαμογέλασε αμήχανα.

-Ξεχάσατε το φουλάρι σας, είναι κρίμα να το χάσετε. Και σας το έφερα.
Η Φλώρα συνειδητοποίησε πως δεν ήξερε γιατί ακριβώς είχε τρέξει. Δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί την ένοιαζε το φουλάρι της δεσποινίδος Βιργινίας.

-Δε χρειαζόταν να τρέξετε. Μπορούσατε να μου το δώσετε την επόμενη φορά. Απάντησε η Βιργινία αφοπλιστικά.

Η Φλώρα γέλασε και έδωσε το φουλάρι. Χαιρετηθήκανε. Επέστρεψε στο κτίριο και το χαμόγελο είχε παραμείνει στα χείλη της. Καθώς περίμενε το ασανσέρ σκέφτηκε πως οι γόβες της δεν την ενόχλησαν καθόλου στο τρέξιμο παρότι ήταν τόσο ψηλές. Άξιζαν τα λεφτά που τις είχε πληρώσει.