Ο Θάνατος του Παβαρότι, η ζωή του Κατέλη, και η αθηναική τσάρκα του Γούντι Άλεν

Στην αρχή όλα συνηγορούσαν στην επιβεβαίωση του μύθου.

Το άκουσα πρωτη φορά μέσα σε λεωφορείο όταν συζητάγανε δυο πιτσιρίκια αναμεταξύ τους:

-Ρε ακουσές, πέθανε ο Κατέλης
-Ελα ρε μαλακα, τι λες τωρα

Το ξανάκουσα όταν φίλος μου με άρπαξε απο το γιακά και με την αγωνία ζωγραφισμένη στο προσωπο του με ρώτησε αν πέθανε πράγματι ο Κατμαν. Και μάλιστα μου έδωσε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες οτι δήθεν πέθανε απο ασφυξία στους καύσωνες αφού είχε καταναλώσει 4 κιλά κατσικάκι.

Το βρήκα αναζήτηση στο τράκερ μου "πέθανε ο Κατέλης"

Ε όχι διαολε ειπα, θα δω τι γίνεται πράγματι με αυτο το θέμα. Εψαξα σ’ ολο το ιντερνετ με εξακοσαρι πεντιουμ αλλα δε βρηκα τιποτα.

Αντιθέτως εκατοντάδες δημοσιεύσεις στα μπλογκς αφιερώθηκαν στον πρόσφατο θάνατο του Παβαρότι. Μικρά tributes στον τενόρο που είχε προσλάβει σεκιούριτι να κάθεται μπροστά στο ψυγείο του για να τον απομακρύνει τα βράδια όταν θολωμένος έκανε ντου στην κουζίνα να τα σκίσει ολα. Κάθε φορά οι θάνατοι διάσημων καλλιτεχνών μας βρίσκουν το ίδιο απροετοίμαστους, το ίδιο συντετριμμένους, το ίδιο ανυπεράσπιστους απέναντι στον καικαλα ξεπεσμό της σύγχρονής τέχνης.

Ο Κατέλης ζει, ο Παβαρότι πέθανε και προφανώς πρόκειται για διατήρηση της κοσμικής ισορροπίας*.

Γιατί τελικά ήταν παρεξήγηση ή κάποιο κακόγουστο αστείο. Δεν έχει πεθάνει ο Κατέλης, το γεννημένο παρατράγουδο, ο ερμηνευτής του άσματος « ο εραστή τσου» ζει και βασιλεύει. Κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω, εξαργυρώνει με κάποιο τσάμπα γεύμα στην ταβέρνα ενός χωριού τη φήμη του απο το ριάλιτι.

Όπως ελεύθερος κάπου εκει έξω στην Αθήνα είναι και ο Γούντι Άλεν. Ο σκοπός της επίσκεψης του παραμένει άγνωστος όμως πολλοί είναι αυτοί που τον έχουν δει τις τελευταίες μέρες σε νυχτερινά μαγαζιά ή σε δρόμους της πόλης. Αν τον δειτε μιλήστε του, είναι πολύ φιλικός, κινείται βέβαια ινκόγκνιτο καθότι απαγορεύεται σε κάποιες περιοχές.

*διαπίστωση του mithrandir

- - -
Η εξομολόγησις ενός βλόγκερ

Αποφάσισα σήμερα να ασχοληθώ με ένα φυσιολογικό θέμα, γιατί κρίνοντας από τα τελευταία μου ποστ, αρχίζω να ανησυχώ για την ψυχική υγεία μου. Δηλαδή όταν τις προάλλες στο debate σε μια εξώθφαλμη επικοινωνιακή αποστροφή του λόγου αναφέρθηκαν «οι μπλόγκερς», θέλω να πιστεύω πως αυτός που τους επικαλέστηκε δεν είχε στο μυαλό του κάποια άτομα που γράφουν για κατεψυγμένες γάτες, για σεξ με κότες και για κατάποση ατσαλόκαρφων απο γκέι μασίστες, αλλά για κάτι που αν το κοιτάξεις απο λίγη απόσταση δε θα μοιάζει τόσο μα τόσο διεστραμμένο..