Κυριακή, Σεπτεμβρίου 02, 2007

Ένα φρέσκο ατύχημα

Θα ζούσα με πολύ λιγότερο άγχος σε έναν κόσμο που θα επιτρέπονταν οι ανώνυμες καταγγελίες.

Πριν μερικές ώρες ένα δυστύχημα συνέβη κάτω απο το σπίτι μου. Ένα αυτοκίνητο συγκρούστηκε με μία μηχανή, το αυτοκίνητο επιτάχυνε και εξαφανίστηκε, η μηχανή κατέληξε στη τζαμαρία ενός καταστήματος και ο οδηγός της μηχανής πετάχτηκε μέχρι το μπαλκόνι μου. Μονίμως σε καταστάσεις σαν αυτή η αρχική μου ενστικτώδης προθυμία να βοηθήσω αντικαθίσταται απο το φόβο της ανάκρισης. Αν καλέσω τις πρώτες βοήθειες θα μου ζητήσουν στοιχεία, οι αστυνομικοί θα με ρωτούν, θα μου πουν έλα να μας πεις τί είδες. Αν συντροφεύσω τον τραυματία μέχρι την άφιξη του ασθενοφόρου ίσως μου ζητήσουν να πάω μαζί τους, ίσως το ασθενοφόρο αργήσει να έρθει και περάσω τη νύχτα μου δίπλα σε έναν ετοιμοθάνατο που πήγαινε γυρεύοντας, γκαζώνοντας χωρίς κράνος και χωρίς αίσθηση κινδύνου.

Αν γίνονταν ανώνυμα οι κλήσεις θα καλούσα πρώτος. Αντί αυτού σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις προσποιούμαι σαστισμένος πως δεν έχω πρόχειρο πάνω μου το τηλέφωνο χώνοντας το βιαστικά στην τσέπη μου ή κρύβοντας το πίσω απο την πλάτη μου, μέχρι να καλέσει κάποιος άλλος. Κι αφού βεβαιωθώ πως πλησίασαν τον τραυματία και του έκαναν την κλασική ερώτηση «φίλε είσαι καλά» κλείνω πίσω μου την κουρτίνα και επιστρέφω στην ησυχία του σπιτιού μου.

Μα αυτή τη φορά δε γινόταν. Ο τραυματίας ήταν στο μπαλκόνι μου. Ακίνητος, πεσμένος με το πρόσωπο στο μάρμαρο, θα έπρεπε να τον κουνήσω για να δω αν αναπνέει, αν αντιδρά, αν έχει τις αισθήσεις του. Άκουγα τα γειτονικά πατζούρια να σηκώνονται, τα κουμπάκια mute στα τηλεκοντρόλ να πατιούνται και ένιωθα ένα κλοιό απο όμοιους μου να με κυκλώνει, μόνο που αυτή τη φορά ήμουν εγώ αυτός που θα καλούσε.

Γνωρίζοντας πως ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται κυρίως απο αυτές τις πράξεις του που γίνονται γνωστές, έκλεισα βιαστικά το πατζούρι, αφήνοντας το χτυπημένο άνθρωπο στο μπαλκόνι μου, αποφασισμένος να προσποιηθώ πως απουσιάζω απο το σπίτι. Ηξερα το ρίσκο. Αν κάποιος γείτονας είδε τις κινήσεις μου, να βγαίνω, να βλέπω τον τραυματία, να ξαναμπαίνω και να κλείνομαι στο σπίτι θα ένιωθε αηδία και οίκτο για μένα και σύντομα τα αισθήματα αυτά θα διαδίδονταν πολλαπλασιασμένα σε όλη τη γειτονιά. Αν πάλι κανείς δεν είχε αντιληθφεί την απερίσκεπτη αντίδραση μου, το μόνο που θα έπρεπε να κάνω, θα ήταν να προσποιούμαι το επόμενο πρωι πως έκπληκτος πληροφορούμαι τα όσα συνέβησαν στο σπίτι μου ενώ απουσίαζα . Το κομμάτι των ενοχών θα έπρεπε να βρω αργότερα πως θα το διαχειριστώ.

Κλείστηκα στο σπίτι όπου υπήρχε μόνο σκοτάδι και σιωπή. Έμεινα καθιστός στην καρέκλα και μέσα απο τις γρίλιες, οι σκιές και οι θόρυβοι μου δίνανε μια καλή εικόνα του τί μπορούσε να συμβαίνει έξω. Κόσμος είδε τη μηχανή, μα δεν έβρισκε τον οδηγό. Νοικοκυρές ακροβολισμένες στα μπαλκόνια τον αναζήτησαν και πέρασαν λεπτά μέχρι να τον εντοπίσουν στο δικό μου. Δευτερόλεπτα μετά χτύπησαν τα κουδούνια της πολυκατοικίας και λίγο αργότερα χτυπούσαν την πόρτα μου και το κουδούνι μου με μανία. Παρέμεινα στην καρέκλα μου ακίνητος, ανασαίνοντας αθόρυβα.

Σειρήνες ασθενοφόρων και περιπολικών, βογγητά, συνομιλίες ασυρμάτων και κάπου μια ώρα αργότερα ένα μηχάνημα σα γερανός έκανε ένα θόρυβο που όλο και πλησίαζε. Συζητήσεις ακριβώς έξω απο το παντζούρι μου, συγχρονισμένες κινήσεις, ο αντίστροφος θόρυβος του γερανού και σιγά σιγά σιωπή.

Αποκοιμήθηκα στην καρέκλα και το πρωί κατέβηκα λίγο αργότερα απο τη συνηθισμένη ώρα μου, επιδεικτικά ακριβώς τη στιγμή που συγκεντρώνονταν γείτονες στη στάση του λεωφορείου. Πλησιάζοντας τους, προσπαθούσα να ερμηνεύσω τα βλέμματα τους, αν γνωρίζουν τί έκανα ή όχι. Μου διηγήθηκαν όσα συνέβησαν μερικές ώρες πριν, πράγματα που εγώ τα γνώριζα όμως τα άκουσα όλα με προσοχή και θεατρινίστικη έκπληξη. Τους άφησα για να επιστρέψω στο σπίτι και να δω τί είχε γίνει στο μπαλκόνι μου.

Και απέμεινε το κομμάτι της ενοχής. Το οποίο απουσιάζει. Φυσικά συνειδητοποιώ πως αν ειδοποιούσα την ώρα που είδα το ατύχημα, ίσως να έφτανε ο τραυματίας μερικά λεπτά νωρίτερα στο νοσοκομείο, αν ποτέ έφτασε εκεί ζωντανός. Ακόμα μπερδεύομαι και νομίζω πως ακούω τα ανεπαίσθητα βογγητά του οδηγού της μηχανής που ήταν δυο μέτρα δίπλα μου και μας χώριζε ένας τοίχος. Έχω μάθει να δέχομαι τα γεγονότα και όχι τα «τί θα γινόταν αν» ακόμα κι αν αυτά τα «αν» τα γνώριζα και την ίδια τη στιγμή των γεγονότων. Το αν έζησε ή όχι, αν βρήκαν τον οδηγό του αυτοκινήτου που έτρεξε να φύγει, δε με απασχόλησαν καθόλου. Κάποιοι άλλοι θα ανησυχούν και θα ψάχνουν το μερίδιο της ευθύνης τους για αυτά.

Είμαι άνθρωπος με ελατώμματα, ένα απο αυτά είναι ο φόβος της καταγγελίας ατυχημάτων, αστείος στα μάτια άλλων ίσως, όμως υπαρκτός. Γιαυτό τον εξομολογούμαι, μήπως μπορέσω να τον ξεπεράσω. Ή να τον αποδεκτώ.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

mallon h istoria sou krybei kapoia allhgoria..arnoumai na dextw pws osa anafereis synebhsan.an nai,arnoumai na dextw oti eisai synanthrwpos (mou).

Fight Back είπε...

ανωνυμε δε συνέβη τίποτα απο αυτα. η ιστορια ειναι φανταστικη. θα ηθελα ομως να μου εξηγησεις γιατι αρνεισαι.

Lex_Luthor06 είπε...

Είσαι πολίτης ανεύθυνος και σε φτύνω.

Επρεπε να κλειδωθείς και να γράψεις ένα ποστ-καταπέλτη που θα exapelie (τα greeklish προς αποφυγή ορθογραφικου λάθους) μύδρους ενάντια στους ασυνείδητους οδηγούς που τρέχουν, σε αυτούς που εγκαταλείπουν θύματα στη μέση του δρόμου, σε αυτούς που οδηγούν χωρίς κράνος κτλ κτλ.

Δε βλέπεις καθόλου ειδήσεις διάολε;

Ανώνυμος είπε...

Ακολυθώτνας το ρητό, "καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται", δε νομίζω ότι έιχε τίποτα να φοβηθεί ο αυτόπτης μάρτυρας του ποστ σου και άμεσα εμπλεκόμενος. Αν και φοβάμαι εξίσου με σενα, εντούτοις θα καλούσα τους αρμόδιους γιατι δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ το ζήτημα της ενοχής αφενός, και αφετέρου όταν βλέπεις ένα άνθρωπο μεταξύ ζωής και θανάτου, δε νομίζω ότι μπορεις να ΜΗΝ κάνεις τίποτα.

Ναυαγός είπε...

Εγώ πιστεύω πως φταίει η κυβέρνηση και η 20ετία της αντιπολίτευσης πριν την κυβέρνηση και πως άμεσα πρέπει να αποζημιωθείς για την αλλοίωση του χρώματος των τοίχων στο μπαλκόνι, λόγω του αίματος που δεν ξεβάφει.

Ειδεμή, δεν υπάρχει κράτος φίλε μου.
(Που έλεγε και ο Νομάρχης της Ηλείας)

Κολοκύθι είπε...

Μου θύμησες τη ταινία της Βουγιουκλάκη , εκείνη που της πατάνε το σκύλο τον Αράπη και τον παρατάνε. Διαλέγεις ρόλο περαστικού, και αυτός ο ρόλος έχει και δικαιώματα.

Μεγιά και το καινουριο λουκ με το καταστροφικό σπάνκινγ πάνω.

eternal_worm είπε...

ftou sou re!!

ntropi ths koinwnias!

ftou sou!!

numb είπε...

μια χαρά

kabamaru είπε...

thimise mou mi pathw kanena atixima dipla sou! xe

lazinio είπε...

παραλίγο να γίνεις ρόμπα ρε fb.

ή μήπως ράμπο;

Fight Back είπε...

πρωτα πρωτα εγραφα τοση ωρα απαντησεις και χαθηκαν και ειμαι οριακα να τα σπασω ολα εδω μεσα.

@lex luthor
ναι αυτο θα κανω. και καλα εμεις που ειμαστε και συνυπευθυνοι για την κακη οδηγικη παιδεια, αλλα τα παιδια μας, αυτα τα αθωα βρεφη, τι φταινε να παγιδευονται κατω απο τις ροδες των οχηματων και να βρισκουν τραγικο θανατο? (συνδιασμος σομπολου και τσιαμτσικα)

@lifewhispers.
δεν ειναι θεμα οτι θα βρεθεις ενοχος, ισα ισα περισσοτερο ενοχος εισαι αν Δεν καλεσεις. ειναι φοβια να μπλεξεις σε καταστασεις που φευγουν απο την καθημερινη ζωη σου. και πιστευω οτι πολλοι ειναι αυτοι που δε θα καναν τιποτα. οχι στο σημειο της ιστοριας, αλλα ως τη μεση σιγουρα

@ναυαγος
αυτα ειναι καταλοιπα της βασιλειας και της ενετοκρατιας.
σκεφτομαι να βαλω στους τοιχους του μπαλκονιου κονταρια και καρφια ωστε ο επομενος που θα πεσει μετα απο ατυχημα να βρει ακαριαιο θανατο. καλη φαση

@κολοκυθι
δε ξερω την ταινια αλλα μαλλον λες για τον Αραπη
το σκυλο
το μαυρο
τον ταμ ταμ ταααμ (εφε φωνης Ζαμπετα)
ταμ ταααμ τααααμ (και μετα χορωδια)

@eternal worm
η κενωνια μου δημιουργησε αυτους τους συμπεριφορες και μετα ερχεται και μου ζηταει και τα ρεστα απο πανω?
φτου σας εσας υποκριτες

@numb
δυο πραγματα μπορει να εννοεις
α) ειρωνευεσαι, αρα θα σε τσακισω ρε σκουληκι
β) σου αρεσε, αρα θενκς ρε φιλε κιετσι

@kabamaru
κλασικος kabamaru ρε!
τρελαινομαι ρε πουστη μου!
θυμισε μου να φροντισω να παθεις κατι διπλα μου

@lazinio
το ενα δεν αποκλειει το αλλο φυσικα.
κι επισης μπορω να σκεφτω πολλες θετικες προοπτικες της ρομπας εναντι του ραμπο
-ρομπα εχουμε ολοι στο σπιτι μας, ραμπο ελαχιστοι
-το ραμπο το δερνει κι ο τσακ νορις αμα λαχει, τη ρομπα ομως δεν υπαρχει λογος
-μπορεις να βρεις φτηνη ρομπα, αλλα με τσιγκουνιες δε γινεσαι ραμπο
και αλλα πολλα

Ανώνυμος είπε...

Υποκλίνομαι και προσκυνώ.

Κάτι τέτοια ποστ γράφεις και μετά δε με αφήνεις να ξεκολλήσω από πάνω σου.

Όσον αφορά τις ενοχές ξέρεις ότι ο Όσκαρ είχε πει ότι "Οι ενοχές ποτέ δε σε εμποδίζουν να κάνεις μία κακή πράξη, απλά δε σε αφήνεουν να την ευχαριστηθείς" οπότε δε χρειάζεται να το ksanapo. (Τα greeklish προς αποφυγή ορθογραφικού λάθους-θεός ο Λεξ!)

Ανώνυμος είπε...

Κάνε ένα Post και μίλησέ μας για τα παιδικά σου χρόνια. Περιέγραψέ μας 1-2 συχνά όνειρα που βλέπεις, ίσως από μικρή ηλικία μέχρι και σήμερα - και συνήθως σε προϋπνωτική κατάσταση. Και απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:
- Πώς θ' αντιδρούσες αν κάποιος σε έβριζε χωρίς λόγο;
- Πώς θ' αντιδρούσες αν κάποιος σου'ριχνε μια μπουνιά στο πρόσωπο χωρίς λόγο;
- Έχεις φοβίες; Και αν ναι, ποιες είν'αυτές;
- Περιέγραψέ μας ένα τυπικό 24ωρο του fightback...
Κάποια θεραπεία θα βρούμε και για σένα...
Πάντως θα στο ξαναπώ, γράφεις απίστευτα!!! Σε ζηλεύω καταραμένε!!!

Ανώνυμος είπε...

de mporw na katalabw ti akribws fobasai.oti tha kseboleyteis?kai einai ksebolema h anthrwpia?sthn telikh ti einai zwh?o apolytos programatismos?h mhpws einai douleia spiti fai kai internet?de tha ferw paradeigmata me hrwikes prakseis alla tha kanw 1 aplh egwistikh erwthsh:an hsoun sth thesh tou thymatos ayth th symperifora tha perimenes apo tous gyrw sou??

Fight Back είπε...

Ανωνυμε σα να λες σε εναν που εχει κλειστοφοβια, ελα ρε χαζε τι φοβασαι το ασανσερ?
Η σε ενα που εχει ναυτια, ελα ρε το καραβακι ειναι καλη φαση..

Δε θα μπορουσα να διαφωνησω στα περι ανθρωπιας, στα λογια ολοι ειμαστε αλτρουιστες. Στην πραξη αρκετοι θα κανανε οτι συνεβη στην ιστορια (η οποια ειναι και φανταστικη -μην τρελαινεσαι)

Kwlogria είπε...

Ντρέπομαι αλλά σε καταλαβαίνω. Σκέφτομαι ακριβώς τα ίδια αλλά... θα βοηθούσα ρε ξεφτίλα!!!!

Kwlogria είπε...

Ανώνυμε, μια φορά η θεια μου βρήκε ένα ψόφιο στο δρόμο, το είπε και ακόμα την ανακρίνουν μετά από 800 χρόνια να δουν αν τον σκότωσε αυτή! Ζούμε σε χώρα σκατά αν δεν το έχεις καταλάβει! Αλλά εντάξει ρε Φάιτ, κάνε το κινητό απόκρυψη και πάρε άμα τύχει και τέλος:)