Τετάρτη, Μαΐου 02, 2007

Μικροαντικείμενα και αξεσουάρ

Η καινούργια φίλη της απο το σχολείο θα είχε φύγει περίπου 15 λεπτά απο το σπίτι όταν ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας. Είχε επιστρέψει και με κατακόκκινα απο ντροπή μάγουλα είπε
"συγγνώμη, νομίζω οτι ξέχασα το μολύβι μου εδώ περα, μπορείς να μου το δώσεις?"
Η Φλώρα το έδωσε φυσικά τότε αλλά δεν το χώραγε το μυαλό της οτι επέστρεψε να το ζητήσει. Η μαμά της, της εξήγησε πως υπάρχουν και παιδάκια με φτωχούς γονείς που δε μπορούν να αγοράζουν στα παιδιά τους αυτά που θέλουν. Να γυρίσει πίσω για ένα απλό μισοξυσμένο μολύβι? Δηλαδή θα της έλεγε η μαμά της, δε σου αγοράζω άλλο, αν έλεγε οτι το έχασε?

Την άλλη μέρα στο σχολείο δεν της μίλησε. Και την επόμενη το ίδιο. Την απέφευγε, όχι επειδή είχε ενοχές απέναντι της που αυτή μπορεί να αγοράζει καθημερινά τόσα πολλά χρωματιστά μολύβια και να τα τρώει και να τα ξύνει και να μουντζουρώνει τους τοίχους για να ξαναγοράσει την άλλη μέρα άλλα τόσα, αλλά γιατί κατάλαβε οτι αυτές οι δύο δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι φίλες, γιατί ανήκουν σε διαφορετικούς κόσμους και διαφορετική ζωή θα ζουσαν στα χρόνια που θα έρχονταν. Η μία ανέμελα θα ανέβαινε τρέχοντας τα σκαλοπάτια του αύριο κι η άλλη θα εγκλωβιζόταν αγκομαχώντας στο ασφυκτικό της σήμερα. Στα μάτια του μικρού κοριτσιού αυτό δεν ήταν δυνατό να αλλάξει.

Στην ανοιξιάτικη εκδρομή στο μουσείο όλες οι θέσεις στο λεωφορείο ήταν πιασμένες και ήρθε και έκατσε δίπλα της. Μιλήσανε και γελάσανε και μέχρι να φτάσουν το μουσείο με τα απολιθώματα δεινοσαύρων διασκέδασε περισσότερο απο ποτέ, όμως στο γυρισμό φρόντισε να χωθεί σε μία γωνία στη γαλαρία κι έτσι κράτησε για άλλη μια φορά την απόσταση που έπρεπε. Δε ξαναμίλησαν ποτέ.

Εντάξει. Ίσως αντάλλαξαν τις τυπικές κουβέντες που λες σ'αυτον που αποφεύγεις, καλημέρα, καλησπέρα, με γειά το κούρεμα.

Και τώρα την έβλεπε να κάθεται απέναντι της, προσπαθούσε με αμήχανες κινήσεις να διώξει το άγχος της, καθόταν άβολα στην καρέκλα σε μια στάση που υποτίθεται πως θα έπρεπε να την κάνει να φαίνεται άνετη και προετοιμασμένη σωστά για μια συνέντευξη. Η Φλώρα είχε διαβάσει το βιογραφικό πριν μπει στην αίθουσα συσκέψεων, μα δεν πρόσεξε το όνομα, δεν βρήκε γενικώς τίποτα το αξιοπρόσεκτο στις δύο σελίδες γεμάτες απο σπουδές και σεμινάρια μετριότητας. Μα μόλις την είδε απέναντι της την κατάλαβε αμέσως. Η δεσποινίς Βιργινία απο την άλλη πάλευε ανεπιτυχώς να κρύψει τη νευρικότητα της και να σκουπίσει τον ιδρώτα της που σχημάτιζε σταγονίδια στο πρόσωπο της κι έτσι δεν ήταν σε θέση να κάνει συσχετισμούς με το μακρινό παρελθόν της.

Η Φλώρα ξεκίνησε μουδιασμένα την καθιερωμένη ανάκριση. Καθώς παρίστανε πως ξανα διάβαζε το βιογραφικό παρατηρούσε με διακριτικό τρόπο την παλιά της συμμαθήτρια. Την έλεγες παχουλή, είχε σίγουρα πολλά περισσότερα κιλά απο όταν τη θυμόταν και ντυμένη συντηρητικά με ένα ταγέρ που τη στένευε όταν καθόταν κι ένα βαθύ κόκκινο φουλάρι στο λαιμό και φορώντας ένα ζευγάρι καφέ φθαρμένα παπούτσια, απο εμφάνιση ήταν σκέτη αποτυχία. Η κυρία διευθυντής ήταν μπερδεμένη, ήθελε να εκδηλωθεί και να μιλήσει στην παλιά της φίλη, να τη βοηθήσει καθώς φαινόταν να το χρειάζεται μα ήθελε και να σταθεί στις απαιτήσεις του καθήκοντος της, να κρίνει σωστά αν είχε τα προσόντα για τη δουλειά. Η δεσποινίς Βιργινία ήταν απογοητευτική υποψήφια. Το άγχος της την είχε καταβάλει, απαντούσε με προβλέψιμες κοινοτυπίες, τόνιζε υπερβολικά τις μέτριες γνώσεις και εμπειρίες της και λεπτό με το λεπτό, απάντηση στην απάντηση, σα να έχτιζε μόνη της ανάμεσα τους εκείνο το τοίχος, εκείνο το συμπαγές διαχωριστικό των δύο διαφορετικών κόσμων που θύμιζε στη Φλώρα πως δε μοιάζουν πουθενά, πως δεν έχουν τίποτα κοινό.

Η Φλώρα την παρατηρούσε καθώς κατέστρεφε μόνη της όλες τις ελπίδες της. Είχε ζεσταθεί και έλυσε το φουλάρι της και πήρε απανωτές βαθιές ανάσες, έδινε την εικόνα πως θα ήθελε να βρίσκεται κάπου αλλού μα κάτι την ανάγκαζε να βρίσκεται εκεί. Δεν ήταν πια μικρά κοριτσάκια, η Φλώρα δε μπορούσε να κρατάει την ίδια παιδιάστικη απόσταση με τότε. Το τοίχος αυτό δε χρειάζεται να το σπάσω σκέφτηκε, αρκεί να τραβήξω τη δεσποινίς Βιργινία απο τη δική μου πλευρά. Φτάνει να το θέλει.

-Αν σας έλεγα πως έχουμε δεκάδες πιο άξιες υποψήφιες απο εσάς, τί θα λέγατε για να με πείσετε να σας δώσω τη θέση?

Πως είμαι πολύ εργατική και απο την εργασιακή εμπειρία μου ξέρω πως σε ότι έχω δοκιμαστεί τα έχω καταφέρει με μεγάλη επιτυχία

Όχι Βιργινία, λάθος απάντηση, χιλιοειπωμένες κενές λέξεις. Ξεκόλα απο το σήμερα, ξέχνα την προσπάθεια σου να με εντυπωσιάσεις, κοίτα μπροστά σου. Έλα στην πλευρά μας.

-Είστε ικανοποιημένη απο τον τρόπο ζωής σας? Θα αλλάζατε κάτι? Είστε περήφανη για τον εαυτό σας?

Φυσικά και είμαι. Έχω πετύχει πολλά πράγματα με τον ιδρώτα μου και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη.

Ο ιδρώτας σου σήμερα δε σε βοήθησε δεσποινίς Βιργινία και δε θα ‘πρεπε να τον επικαλείσαι, σκέφτηκε η Φλώρα και ευχαρίστησε τη συμπαθή υποψήφια. Τη συνόδευσε μέχρι την πόρτα και περίμενε να έρθει το ασανσέρ της μέχρι να επιστρέψει στο γραφείο. Ένιωθε παράξενα, δε μπορούσε να καταλάβει γιατί την ενόχλησε τόσο αυτή η ολιγόλεπτη συνάντηση. Μέχρι το απόγευμα θα της είχε περάσει ο εκνευρισμός σκέφτηκε και μάζεψε τα χαρτιά της από την αίθουσα συσκέψεων. Στην καρέκλα της Βιργινίας είχε μείνει το κόκκινο φουλάρι. Το άρπαξε κι έτρεξε προς την έξοδο. Το ασανσέρ δεν ήταν εκει και κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες για να βγει βιαστικά στο δρόμο με το απορημένο βλέμμα του θυρωρου κολλημένο πάνω της. Δεν έβλεπε πουθενά τη Βιργινία. Υπέθεσε πως θα είχε έρθει με το λεωφορείο κι άρχισε να τρέχει προς τη στάση που ήταν καμια εκατοστή μέτρα από το κτίριο. Την είδε μπροστά της που βάδιζε προς τη στάση. Είχε βγάλει το σακάκι της και το κρατούσε στο χέρι.

-Δεσποινίς Βιργινία,
η κοπέλα γύρισε ξαφνιασμένη και κοίταξε με απορία την κομψή διευθύντρια που έτρεχε προς το μέρος της και της χαμογέλασε αμήχανα.

-Ξεχάσατε το φουλάρι σας, είναι κρίμα να το χάσετε. Και σας το έφερα.
Η Φλώρα συνειδητοποίησε πως δεν ήξερε γιατί ακριβώς είχε τρέξει. Δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί την ένοιαζε το φουλάρι της δεσποινίδος Βιργινίας.

-Δε χρειαζόταν να τρέξετε. Μπορούσατε να μου το δώσετε την επόμενη φορά. Απάντησε η Βιργινία αφοπλιστικά.

Η Φλώρα γέλασε και έδωσε το φουλάρι. Χαιρετηθήκανε. Επέστρεψε στο κτίριο και το χαμόγελο είχε παραμείνει στα χείλη της. Καθώς περίμενε το ασανσέρ σκέφτηκε πως οι γόβες της δεν την ενόχλησαν καθόλου στο τρέξιμο παρότι ήταν τόσο ψηλές. Άξιζαν τα λεφτά που τις είχε πληρώσει.

30 σχόλια:

Κολοκύθι είπε...

Είναι αυτό που μερικοί λένε ότι τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε εμείς. Και οι άλλοι μισοί λένε ότι δε μπορείς να αλλάξεις αυτό που έχεις γεννηθεί. Σήμερα δε ξέρω. Λέω μετά από αυτό το κείμενο να πάω να αυτομαστιγωθώ για να αποφασίσω.

kabamaru είπε...

Pantws ennalaktika tha mporouse na to dei kanenas auto to post kai ws odigies gia to ti prepei na apofugei kaneis stis sunenteukseis!

Ανώνυμος είπε...

Όταν λες "Μικροαντικείμενα και αξεσουάρ", εννοείς ότι με κάτι τέτοιο θα έχει να κάνει το ποστ?

Τελικά δεν είναι ειδικότητά σου μόνο τα παραπλανητικά λινκ.

Ανώνυμος είπε...

Nai, kala mathilde, ok, pigaine allou na paraliriseis...
(sorry, alla variemai na kanw sign in gia ena sxolio kai sini8izw na pataw "other", kai twra ekana la8os)

Lex_Luthor06 είπε...

Δεν έχω διαβάσει και πολλά πράγματα απο λογοτεχνία. Ετυχε ομως να έχω διαβάσει διηγήματα του Τσεχωφ.

Εντάξη, ελπιζω να μην ακουει τώρα από εκεί που είναι γιατι θα ξεριζώσει τις τρίχες απ το μούσι του αλλά αυτο το γραπτό μου τον θύμισε.

Αν έχεις διαβάσει Τσεχωφ είσαι φανερά επιρεασμένος, αν οχι θα τον γουστάρεις τρελλά οταν το κάνεις.

Fight Back είπε...

κολοκυθι ποιος ο λογος να αυτομαστιγωνεσαι - ξερω πολλους που θα ηθελαν να σε μαστιγωναν με μανια

kabamaru ναι αυτα ακολουθα και περιμενε να βρεις δουλεια μετα

mathilde γιατι? εγω νομιζω οτι ο τιτλος εχει να κανει με το κειμενο. τα υπολοιπα περι λαθους, αστα, ξερουμε οτι ηθελες να διαφημισεις το λινκ σου

lexluthor δεν εχω διαβασει προσφατα τσεχοφ, αλλα προσφατα αρχισα να αφηνω μουσι. εχεις δικιο μαλλον, τωρα που το σκεφτομαι κατι μου θυμιζει κι εχω και βεβαρημενο παρελθον κλοπης εργων της διανοιας τρομαρα μου

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας το κέιμενο ένιωσα ένα αίσθημα δικαίωσης. Ωραία η φλώρα.

lee είπε...

Εγω παλι δεν μπορω να πω οτι συμπαθησα την Φλωρα. Διαλεγε φιλους με βαση το Ε9 των γονιων τους? Ομορφογραμμένο πάντως, ο επίλογος μου αρεσε πολύ :)

Misirlou Oubliez είπε...

Εμενα δε μου αρεσε. Τα υπολοιπα θα στα πω στο Ντοντφιρδεκριτικ, αν τολμας βεβαια, δειλε.
Για καντο να σε δω, καμ ον ντου ιτ, τσι τσι τσι τσι τσιιικεν, κουα κουα κουα κα κα κα κα, κοοοο κο κο κο κο κο, δειλε, jestee, κοοοοο κοκοκοκοκοκο....

Misirlou Oubliez είπε...

Συγγνωμη για το παραπανω σχολιο, αλλα εχει κανει sign in με τον λογαριασμο μου το προεμμηνοροικο συνδρομο μου και δεν ξερει τι λεει.

numb είπε...

Εμένα μου άρεσε. Και νομίζω ότι θα έχει και σήκουελ ,ε φανταστικέ Φάητμπακ???
Μην το στείλεις πάντως στο έρρορ.

satya είπε...

Δε μου άρεσε. Και δε μου μοιάζει με Τσέχωφ. Ασε που έχω ψυχολογικό με τον Τσέχωφ γιατί αυτόν διάβαζε η μαμά μου όταν ήταν έγκυος σε μένα και μου έδωσε το όνομα που μου έδωσε. Και δε φταίει το όνομα, μια χαρά είναι, αλλά η ηρωίδα που το είχε. Ασε που αισθάνθηκα άσχημα για τη Βιργινία και τη Φλώρα. Δε μου αρέσουν τα προδιαγεγραμμένα. Ασε που το τείχος γράφεται με ει και όχι με οι.
Μη δίνεις σημασία, αδιαθέτησα το πρωι.

angeliki marinou είπε...

Γαμάτο ήταν.

Gogo είπε...

Emena auti Flora mou fanike "stifni", den kserw, me xalase o tropos skepsis - drasis tis..

Ανώνυμος είπε...

I like
(ρε συ, χαραμίζεσαι)
...
αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι οι κριτικές σου στο άλλο μπλογκ

ΠΕΘΑΙΝΩ

Fight Back είπε...

lifewhispers το παλεψε ως το τελος η Φλωρα δε μπορεις να πεις παντως

lee καλα το εθεσες, ευχαριστω - απο που πηρε τις γοβες παντως δε σου λεω που να χτυπιεσαι

μισιρλου εχεις ξεφυγει κι οταν ανεβασεις ποστ στο κριτικαλ θα ξιφτιλιστεις ρε (ζηκος στυλ)

ναμπ οχι ρε δε στελνω, εισαι τρελος? σικουελ δεν το βλεπω παντως

satya εχεις δικιο σε ολα. στο τειχος βεβαια εχεις λιγο παραπανω δικιο

ρεντον ευχαριστω μ'αρεσουν οι μονολεκτικες κριτικες

gogo η βιργινια δηλαδη πως σου φανηκε? επισης τι θα γινει θα βαλεις εκεινο το μαγιο στη φωτογραφια? αντε πιασανε οι ζεστες

αργυρενια χε, να μπω μια μερα στο κριτικαλ και να εχεις στειλει κειμενο για κριτικη και θα σου πω μετα αμα θα το διασκεδασεις
:p

Ανώνυμος είπε...

poly kalo!

an kai logw proswpikwn biwmatwn 8a protimoysa na exei safes telos thn proslhpsh ths birginias...telospantwn!

epishs mhpws na skeftosoun ena genikotero edit mpas kai allazes to flwra kai to ekanes glaros?

lazinio είπε...

fwtia stis pasmines kai sta foularia.

Ανώνυμος είπε...

kalo to foulari
kales oi panakribes gobes
alla re file eixan toso kairo na bre8oune...
den epeze lesbikao reunion me dantelwta eswrouxa kai mastigia?
ase ton tsexof(????) kai bale ligo sex na goustaroume!!!!!!!!

Fight Back είπε...

lemmy δηλαδη η προσληψη ειναι happy end?
αυτο με το γλαρο πρεπει να ηταν πολυκαλορε αλλα δεν το πιασα

lazinio φουλαρια ή πασμινες?
παγιετες ή σκυλακια?
ευριδικη ή κωστετσος?
μεγαλα διληματα

worm αφου υπαρχεις εσυ πλεον στη μπλογκοσφαιρα να παρεχεις σεξ και φουσκο, εμενα τι με θες

[Germanos] είπε...

Θα την πάρει τη δουλειά τελικά?

Περιμένω παρτ 2 με τίτλο
"Συρραπτικό και αξεσουάρ (γραφείου)"

Downhill.... είπε...

Μαλάκω μισιρλού πάλι με έκανες και γέλασα!! ΧΑΧΑΧΑΧ!!

Όσο για το κείμενο...ε, ντάξ...όλοι περιμέναμε την ανατροπή, την επιράτηση του "καλού" ενάντια στο "κακό", την δικαίωση του προλεταριοτάτου...αλλά φευ....

αυτή είναι και η ομορφιά του. This is Life και σε όποιον αρέσει...

Συγχαρητήρια!

αμμος είπε...

Προσοχή, προσοχή, ακολουθεί σοβαρό σχόλιο, οι μη έχοντες τέτοια όρεξη, μπορούν να σταματήσουν στο αμέσως προηγούμενο ή να συνεχίσουν στο αμέσως επόμενο.

Λοιπόν έχω την εντύπωση ότι η γραφή σου ωριμάζει. Από τη μια μεριά διατηρείς στοιχεία σου που σε έχουν κάνει αναγνωρίσιμο κι αγαπητό (χιούμορ + έκπληξη + περιγραφική δεινότητα) και από την άλλη όλο και συχνότερα γράφεις κείμενα που δεν ικανοποιούν εύκολα τον αναγνώστη, αλλά έχουν καλλιτεχνικό στοίχημα. Πραγματικά σε χαίρομαι.

Unknown είπε...

"Ο ιδρώτας σου σήμερα δε σε βοήθησε δεσποινίς Βιργινία και δε θα ‘πρεπε να τον επικαλείσαι"... πολύ καλό!!

Fight Back είπε...

germane βολευει να την παρει. εχω ηδη γραψει και το 14ο μερος με τιτλο "Περφορατερ και υποδηματα bally"

downhill ευχαριστω. αν και δε νομιζω οτι υπηρχε καλο και κακο στη συγκεκριμενη ιστορια. κακο θα υπηρχε αν εβαζα μεταλλαγμενες σαρκοφαγες χελωνες. ;)

ammos χαιρομαι που το ακουω αυτο απο σενα. παντως παντοτε γραφω κειμενα που θα ικανοποιουσαν εναν αναγνωστη - εμενα

switchblade :) στην πορεια προεκυψε αυτο απο μονο του

Misirlou Oubliez είπε...

Αυτο με το γλαρος ηταν υπεργαματορε.

Fight Back είπε...

εγω εξακολουθω να μην το καταλαβαινω
βοηθεια pls

Iliaxtida είπε...

παρα πολυ καλο..Πιστευω οτι μερικοι ανθρωποι αν το θελουν και ειναι ικανοι μπορουν να ξεφυγουν απο τη μιζερια τους.Αν οχι την οικονομικη,τουλαχιστον την πνευματικη.

Ανώνυμος είπε...

α) εμ ουτε η φλωρα τα πήγε πολύ καλα! διευθυντρια να κανει την πρωτη συνεντευξη πρωτη φορα ακουω. συνηθως περνας συνεντευξη απο εναν υφισταμενο οπου γινεται η μεγαλη σφαγη και συνεντευξιαζεσαι επειτα με τους ανωτερους! (??) επομενως η βιργινια με το μετριο βιογραφικο δε θα ειχε φτασει καν μέχρι τη συνέντευξη. επομένως μάλλον και η φλωρα ηταν καμια που "ειμαι και διευθυντρια και κανω την μπάντα που παίζει τα πάντα" β) υπάρχει κανεις που να μην έχει αγχος σε μια συνέντευξη? γ)σιγα μη σκίσει κανένα καλσον απο το τρέξιμο πάνω στις pierre hardy γοβες της!

Fight Back είπε...

iliaxtida συμφωνω απολυτα. αλλα δε νομιζω οτι αν εννοεις τη βιργινια τεθηκε θεμα πνευματικης μιζερια. η παρουσιαση της ηταν εντελως τυπικη -ο καθενας θα μπορουσε να ηταν η βιργινια

ανωνυμε σωστες παρατηρησεις -δε λεω.
στο α) το να ειναι διευθυντρια η φλωρα επιλεγηκε ωστε σε ενα συντομο διηγημα οπως αυτο να της δινει ενα προφιλ επιτυχιας. αυτα που λες ισχυουν γενικως, αλλα σε καποιες εταιρειες και για καποιες θεσεις θα μπορουσαν να μην ισχυουν, οχι?
β) μαλλον οχι. και αυτο ακριβως θα επρεπε να κανει οποιον το διαβασε να σκεφτει πως θα μπορουσε να ειναι η βιργινια.
γ) αυτο μαλλον πηγαινε απευθειας στη φλωρα που ειναι ηρωιδα ιστοριας ενος μπλογκ, οχι σε μενα. θα της το μεταφερω παρολαυτα :p