Παρασκευή, Μαρτίου 23, 2007

Η Συνέντευξη

Περπατήσαμε 20 λεπτά απο το σταθμό του τρένου σε ένα δρόμο με ξερό χώμα και πέτρες για να φτάσουμε στο σπίτι του απόστρατου αξιωματικού. Η αγωνία μας για τη δημοσιογραφική επιτυχία έκανε τη διαδρομή να κρατήσει στιγμές παρότι κάθε τόσο σκοντάφταμε στους βράχους και παρότι τα παπούτσια μας και τα παντελόνια μας είχαν γίνει καφέ απο τις σκόνες.
Το σπίτι έμοιαζε εγκαταλελειμένο. Ο κήπος απεριποίητος, παντού σκουπίδια και παλιοσίδερα πεταμένα και τριγύρω σημάδια ενός κτήματος που κάποτε θάμπωνε τους επισκέπτες του μα τώρα δείχνει να περιμένει μόνο το θάνατο του ιδιοκτήτη για να ξαναποκτήσει ζωή απο τους επίδοξους κληρονόμους.
Το κουδούνι ήταν χαλασμένο και για να μας ακούσει ο συνταγματάρχης χτυπήσαμε πολλές φορές δυνατά την πόρτα και φωνάζαμε.
-Κατεβαίνω,
η φωνή του συνταγματάρχη ακούστηκε πνιχτή απο τον πάνω όροφο και του πήρε μερικά λεπτά να κατέβει τις σκάλες και να φτάσει στην εξώπορτα.

Δεν είχε καμία σχέση με αυτό που περιμέναμε. Τα χαρακτηριστικά ενός συμπαθητικού γεράκου και οι τρόποι ενός ευγενούς ανθρώπου είχαν καλύψει τις κτηνωδίες και τα εγκλήματα του αδίστακτου αξιωματικού. Απο τις πρώτες κουβέντες του ήσουν έτοιμος να του τα συγχωρέσεις όλα. Να καταλάβεις πως αυτός ο γεράκος δεν έχει κάποια σχέση με τον νεότερο εαυτό του. Ο χρόνος τον κατέστησε άκακο, σχεδόν ανίκανο για την περιποίηση του ίδιου του εαυτού του και έτσι τοποθετημένος σε ένα ήσυχο μέρος της επαρχίας, ξεχασμένος απ’όλους ήταν πια μια υπόθεση που έκλεισε, ένα ρολόι που τρέχει στην αντίστροφη μέτρηση.

Με δυσκολία προχωρούσε στο σπίτι, στηριζόμενος σε μια μαγκούρα και πέφτωντας στις γωνίες των τοίχων και στα έπιπλα για να κρατηθεί, παρόλαυτα πήγε ως την κουζίνα του και μας έφερε κρύο νερό και συμπυκνωμένη βυσσινάδα. Ο συνεργάτης μου ο Παύλος που θα έστηνε την κάμερα και θα έπαιρνε τις φωτογραφίες, απέφυγε να καθίσει στο σαλόνι κι ούτε δέχτηκε να δροσιστεί με λίγο νερό. Τυπικός πάντα στη δουλειά του, σωστός επαγγελματίας και βολικός άνθρωπος, πρώτη φορά συμπεριφερόταν τόσο περίεργα απ’ όταν τον γνώρισα. Στη διαδρομή τον ρώτησα διακριτικά τι ήταν αυτό που τον προβλημάτιζε, αλλά με απότομο τρόπο μου έκανε ξεκάθαρο ότι θα ήταν ένα πολύ σιωπηλό απόγευμα αυτό που θα ακολουθούσε.

Καθώς ο συνταγματάρχης καθυστερούσε στην κουζίνα, παρατηρούσα τον Παύλο. Στο πρόσωπο του έβλεπες μπλεγμένη αναστάτωση και οργή, στις κινήσεις του φαινόταν μια έντονη νευρικότητα. Έστησε τον εξοπλισμό του και μετά έκανε μια περιήγηση στο σαλόνι του σπιτιού με βλέμμα που επεξεργαζόταν και το παραμικρό αντικείμενο. Στάθηκε στη βιβλιοθήκη και διάβασε κάποιους τίτλους από τα βιβλία χωρίς να αγγίξει τίποτα. Σε κάποιο τίτλο μου φάνηκε πως χαμογέλασε. Εγώ όλη αυτή την ώρα είχα καθίσει στον καναπέ και έλυσα λίγο τα παπούτσια μου που με είχαν κουράσει από το περπάτημα.

Η συζήτηση με τον απόστρατο δεν είχε τις αποκαλύψεις που περιμέναμε. Δεν είχε μιλήσει ποτέ στη ζωή του στα μέσα και 25 χρόνια μετά από τα συμβάντα, είχα τη βεβαιότητα ότι αυτός ο γεράκος θα ήθελε να πει πράγματα που είδε, να πετάξει από πάνω του το φορτίο των ευθυνών που του είχαν καταλογιστεί. Η θέση του και ο κρίσιμος ρόλος του σε όσα διαδραματίστηκαν τον καθιστούσαν ικανό να πει την αλήθεια γύρω από τα γεγονότα. Όμως επανέλαβε ήδη γνωστά περιστατικά, επέδειξε μια επιμελή μεταμέλεια, υπαγόρευσε μια έκκληση συγχώρεσης για τους τύπους, κάποιες μικρές περιστροφές του λόγου του όμως δείχναν πως ο ταλαιπωρημένος γεράκος απέναντι μας είναι κάλυψη ενός αμετανόητου εγκληματία, ενός εξουσιαστή υπεράνω του νόμου.

Η συζήτηση ήταν βαρετή. Θέαμα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, κουβέντες χωρίς ουσιαστικό νόημα. Ο Παύλος άρχιζε να μαζεύει την κάμερα προκλητικά, πριν ακόμα τελειώσω με τις ερωτήσεις μου. Ο απόστρατος επέδειξε ψυχραιμία και παρότι ενοχλήθηκε, χαμογέλασε στον Παύλο και συνέχισε να μιλάει.

Ήμαστε στην έξοδο πια και ανταλλάσσαμε τυπικές ευχαριστίες όταν από τις σκάλες κατέβηκε μια μυσόγυμνη νεαρή κοπέλα. Φορούσε μόνο ένα πουκάμισο που ανέμιζε κατεβαίνοντας και αποκάλυπτε τα γυμνά της πόδια. Το πρόσωπο της ήταν γεμάτο ακμή και έιχε στραβά δόντια. Μας χαιρέτησε με σπαστά ελληνικά και πήγε προς την κουζίνα.
-Είναι Βουλγάρα, μένει εδώ, δικαιολογήθηκε ο απόστρατος μισογελώντας κι αυτή η σύντομη συνάντηση με έβαλε σε προβληματισμό. Πόσο καλά είχα ψυχολογήσει τόση ώρα τον γέρο άραγε?

Ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει και είχε αρκετό κρυό που μας έκανε να περπατάμε με πιο γρήγορο ρυθμό. Η έκφραση στο πρόσωπο του Παύλου είχε παραμείνει η ίδια και ακόμα έμενε σιωπηλός. Μόνο σε κάποιο σημείο είπε
-Σε δύο χρόνια, που θα έχει πεθάνει ο γέρος και θα είναι άνοιξη, θα έρθω να βγάλω φωτογραφίες στο ανθισμένο βουλγαρικό αγρόκτημα. Μετά θα στείλω από ένα αντίγραφο στους συγγενείς του γέρου.

Φτάσαμε στην ώρα μας πίσω στην πόλη και η συνέντευξη δεν προβλήθηκε ποτέ.

9 σχόλια:

kabamaru είπε...

o paulos niwthei orgi kai amixania me ton skatogero. O apostratos skatogeros deixnei ametanoitos eglhmatias animporos na tromaksei pia. Kai meta h voulgara to mpazo pou mou fainetai oti perimenei karterika na pethanei o mlkas kai na tou parei to agroktima!
Fight mperdemeno to keimeno sou! to exw diavasei treis fores! auto pou mou aresei einai oti den exei entaseis kai skampanevasmata. Mia eutheia grammi! periergo sigoura....

numb είπε...

Nai, χωρίς ούτε ένα φονικό βρε αδερφέ. Είναι πολύ καλό Φάητ, νομίζω ότι αποκωδικοποίησα τα επιμελώς κρυμμένα μυστήριά του, αλλά δε θέλω να τα γράψω σε σχόλιο. Τα κρατάω για μένα

Misirlou Oubliez είπε...

Φαινεται πολυ καλο. Θα το διαβασω και θα σου πω.

Fight Back είπε...

ευχαριστω και τους 3 για το χρονο που διαθεσατε, στο επομενο θα φροντισω και για το φονικο numb.

Kwlogria είπε...

Μπορείς στο επόμενο σε παρακαλώ να βάλεις να παίξει και η Βουλγάρα γιατί είχε μικρό ρόλο;
Μου άρεσε πολύ:)

Ανώνυμος είπε...

(comment diamarturias)
1. gia ti sumperifora sou sto proigoumeno keimeno
a. esbises to 1o post mou
b. den mou apantises sto 2o
2. gia tis mlkies pou grafeis

Ανώνυμος είπε...

Τι υποννοείτε όλοι σας?
Ότι ούτε αυτό θα συνεχιστεί?

Όοοοχι... Φαητ(με δάκρυα στα μάτια) πές μου ότι δεν είναι αλήθεια!!

αμμος είπε...

Εμένα μου φάνηκε ωραία μοντερνιστική η γραφή σου, δεν δίνεις όλες τις εξηγήσεις και αφήνεις τον αναγνώστη με απορίες. Καλή φάση.

Fight Back είπε...

kwlogria καποιο ερωτικο θριλερ 8α σκαρωσω με τη βουλγαρα, μην ανησυχεις

symptom ολο ακυρα λες. 1.δεν εσβησα, 1β. τι να απαντησω στο σχολιο "γιατι μου σβησες το ποστ?"
2.ενταξει

mathilde ενταξει τα συμφωνησα με κωλογραια θα παιξει βουλγαρικο παρελθον προσεχως

αμμος ναι μπορεις να το πεις καλη φαση, θενκς