ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΜΕΡΟΣ 5ον – Το τέλος των πάντων

(Δυο άντρες δουλεύουν κατάκοποι το πριόνι. Ο ένας, γέρος, γεμάτος ιδρώτα και με κομένη ανάσα κι ο άλλος νεότερος, κοντά στα 35, δυνατός, γεννημένος εργάτης. )

-ααααα
μμμγγφφ
ααααα
μμμρρφφ
-Πατέρα να σταματήσουμε λίγο?
-Όχι πρέπει να τελειώσουμε
-Είμαστε κοντά πατέρα
- αααα, να τελειώσουμε το κομμάτι αυτό
- Πατέρα έτσι κι αλλιώς δεν τελειώνουμε σήμερα
έχουμε περίπου μια μέρα δουλειά
κι οι άλλοι βλέπω τα μαζεύουν
έλα να σταματήσουμε.
Ελα,
Κάθισε,
Πάρε ανάσες.

Κοντεύουμε πατέρα.
Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Το τελευταίο μας βράδυ.
Το τέλος.

-Όλη μου τη ζωή, περίμενα αυτή τη στιγμή.
Αυτή εδώ τη στιγμή.
Πάντα απορούσα, τι θα ένιωθα λίγο πριν το τέλος.
Δε νιώθω τίποτα. Ούτε μελαγχολία.
Μόνο αγωνία.

-Κάτι θα γίνει πατέρα. Πάντα στο λεγα
Κάτι μαγικό θα γίνει πριν το τέλος

-Μην εχεις ελπίδες γιε μου.
Δεν υπάρχει τίποτα μαγικό με το τέλος

Δεν υπήρξε τίποτα μαγικό και ως τώρα.

-Πατέρα δε θέλω να σε κάνω να πιστέψεις τίποτα που δε θες
ασε με όμως να ελπίζω
για ένα βράδυ που έμεινε θα ελπίζω
κι αύριο ίσως βγει ότι κάνω λάθος

-Θα ξαπλώσω εδώ απόψε
δεν πάω κάτω με τους άλλους

-κι εγώ δίπλα σου


(οι δύο άντρες έχουν ξαπλώσει. Απόλυτο σκοτάδι γύρω τους)


-Πατέρα κοιμάσαι?

-Όχι δε με παίρνει ύπνος

-Πατέρα έζησα όλη τη ζωή μου εδώ
Όλη μου τη ζωή δουλεύοντας
Κάθε μέρα σπάμε την ύλη
Καταστρέφουμε τα τελευταία κομμάτια της γης
Και σε ρωτάω
Είναι τυχαίο που μείναμε εμείς τελευταίοι?
Είμαστε εκλεκτοί πατέρα
Όσο κι αν δε θες να το παραδεχτείς
Επιλεγήκαμε εμείς να μείνουμε τελευταίοι
Δεν ήμασταν κι οι καλύτεροι εργάτες εξάλλου
-Ημασταν οι πιο πιστοί,
μόνο αυτό
-Σίγουρα υπάρχει και κάτι άλλο
είμαστε οι εκλεκτοί
-Δεν προσπαθήσαμε ποτέ να ξεφύγουμε.
δεν αμφισβητήσαμε ποτέ.
πιστέψαμε στο τέλος των πάντων
μονάχα αυτό..

-Αυτό μας κάνει μοναδικούς
ήταν γραφτό πατέρα
ήταν γραφτό μου να γεννηθώ εδώ
να φτάσω ως το τέλος
-Είμαι περήφανος γιε μου
σ’ αυτή την μάταιη και εξωφρενική ζωή
ευτύχησα να έχω ένα γιο
και να μείνω μαζί του ως το τέλος

-Είμαι περήφανος για σένα πατέρα

-Συγγνώμη που δε σου πρόσφερα τίποτα παραπάνω
τίποτα δεν είδες στη ζωή σου
χαρές, φώτα, διασκέδαση
-Μου τα περιέγραψες εσύ πατέρα
-Μα δεν υπήρχε και τίποτα να σου προσφέρω
θα ήταν ανώφελο

από τη στιγμή που αποφασίστηκε η καταστροφή των πάντων
… ήταν όλα ανώφελα

-Συμπεριφέρθηκες σωστά πατέρα
και κοίτα που είμαστε τώρα…
οι εκλεκτοί…
οι τελευταίοι άνθρωποι…

-Σκλάβοι γιε μου, μια ζωή ,
εργάτες με σκυμμένο κεφάλι,
όταν γεννήθηκες,
ήμουν να πεθάνω,
δεν ήθελα να φορτώσω σε ένα παιδί αυτή τη ζωή,
όχι αυτή τη ζωή,
χωρίς τίποτα ευχάριστο…
έζησες 34 χρόνια χωρίς ευτυχία…
χωρίς ούτε μια μέρα ελευθερίας…

-Πατέρα είμαι ευτυχισμένος
η ευτυχία έρχεται με διάφορους τρόπους
κι όσο αφορά την ελευθερία
αυτή είναι μέσα μας
κανείς δε μας τη χαρίζει

-Χαίρομαι γιέ μου
είσαι ήρωας
είμαι περήφανος για σένα
-Κι εγώ
…
…
Καληνύχτα πατέρα

-Καληνύχτα γιέ μου

η τελευταία μας νύχτα
κι ακόμα δε νιώθω τίποτα..
ούτε καν θλίψη.
…

(Ο πατέρας κι ο γιος αποκοιμούνται. Την επόμενη μέρα θα ξυπνήσουν και θα καταστρέψουν τα προτελευταία κομμάτια της ύλης.
Και μετά θα καταστραφούν τα τελευταία κομμάτια της ύλης. Αυτοί οι ίδιοι

Χωρίς μαγεία

Χωρίς εκπλήξεις)