Ιστορίες απο τη Βουδαπέστη

Φαίνεται ότι το Όσλο είναι πολύ δημοφιλής προορισμός για ταξίδια αυτή την εποχή. Το αεροπλάνο της αναχώρησης ήταν γεμάτο, ενώ γύρω μου ξεχώρισα και αρκετούς διάσημους. Στο ίδιο τμήμα του αεροπλάνου ταξίδευαν η Κατερίνα από το big brother 2, ο Μάρκος Λεζές και ο Ανδρεάς Λαγωνικάκης. Όλοι πηγάιναμε στο Όσλο, εκτός από την παίχτρια ριάλιτι που πήγαινε Μπρατισλάβα και το Μάρκο που θα έκανε ανταπόκριση για Αγία Πετρούπολη. Εγώ πήγαινα στη Βουδαπέστη.

Μαγευτική πόλη. Βόλτες στην Széchenyi Chain Bridge, φαγητό απέναντι από το Καθεδρικο Ναό Αγ. Στεφανου και κοκτέιλς στου Τζόνι στην ελβετική συνοικία. Κατά τη σύντομη παραμονή μου εκεί έπρεπε να τακτοποιήσω 3 θέματα για τα οποία άλλωστε και ζήτησα από τη δουλειά να ταξιδέψω εγώ και όχι κάποιος άλλος.

1.Να κάνω έρευνα αγοράς για τη φθηνότερη εγχώρια ποσότητα χονδρικής σε τόπια για μοκέτα από δέρμα αλιγάτορα. Είναι το προιόν με την πιο αυξανόμενη ζήτηση αυτή τη στιγμή.
2.Να αγοράσω μία κοπέλα
3.Να καταπλήξω τους πάντες στο σεμινάριο για τα έργα του Όσκαρ Ουάιλντ

Το ξενοδοχείο ήταν βρώμικο και μύριζε άσχημα, γενικώς όμως είχε ευχάριστο περιβάλλον και μαλακά στρώματα. Ο φωτισμός μέσα στα δωμάτια και στους χώρους του ξενοδοχείου ήταν πολύ χαμηλός και μου βγήκαν τα μάτια να διαβάζω τις προσφορές που έρχονταν στο φαξ + ότι δεν ήξερα και τη γλώσσα. Όλη μέρα γυρνούσα κατάστημα κατάστημα, δεν άφησα δρόμο για δρόμο που να μην περπάτησα, αναζητώντας τις πιο ανταγωνιστικές τιμές και την καλύτερη ποιότητα δέρματος. Ταυτόχρονα ζητούσα από τους καταστηματάρχες να μου δείξουν και την κόρη τους, εφόσον είχαν και εφόσον φυσικά ήταν σε καλή ηλικία για να επενδύσει κάποιος σε αυτή δηλαδή 8-12 ετών. Από τις πρώτες κιόλας στιγμές είχα αποφασίσει ότι θα αγόραζα τη Σλάρια, την κόρη του Όλιβερ που είχε κατάστημα βουλκανιζατέρ στην οδό Γέρλοστριαβ. 10 ετών, ξανθή και λυγερόκορμη με καταπληκτικές προοπτικές.

Δέυτερη στις προτιμήσεις η Ρούσια, αγνώστου πατρός κόρη μιας πολωνής καθαρίστριας στη βιοτεχνία ατσάλινων ειδών Σπιριντον. Το μόνο της μειονέκτημα ήταν ότι είχε μια μεγάλη ελιά στο δεξί γλουτό, κληρονομικό, πρόσεξα ότι το είχε και η μάνα της. Όλες οι υπόλοιπες δε με ικανοποιούσαν.

Η επαγγελματική αποστολή μου εξελίχθηκε σε αποτυχία. Πουθενά στη Βουδαπέστη δεν υπήρχε δέρμα αλιγάτορα για χονδρική πώληση κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να είμαι στο μέλλον πιο προσεκτικός στις προτάσεις προς τη διοίκηση. Στο Captain’s Bar που μέθυσα με ντόπια βότκα δαμάσκηνο με θέα το Δούναβη, η Τζέρι η σερβιτόρα μου συνέστησε να πάω στον αδερφό της που ήταν διακοσμητής και πολιτικός μηχανικός με μεγάλη εμπειρία και εντυπωσιακά δημιουργήματα στο βιογραφικό του όπως την «Πλατεία Σφραγίδα» στο Γιοχάνεσμπουργκ – μια μεγάλη πλατεία σφραγισμένη με ένα τεράστιο σύμβολο της θεότητας Azrael, τους κρεμαστούς κήπους την Νέας Χαλκηδόνας Αττικής, τους οποίους δεν είχα ακουστά και θα τους επισκεφτώ τώρα που επέστρεψα, καθώς και άλλα μεγάλα έργα που δεν ήξερα ότι ήταν δικά του όπως το κτίριο Chrysler στη Νέα Υόρκη και την πόλη του Ντουμπάι. Ολόκληρη.

Τα γραφεία του ήταν στην περιοχή Καμπόνα, σε ένα ημιυπόγειο υπερυψωμένο. Δεν είχε θέρμανση και παράγγειλε να πιούμε 2 καφέδες τους οποίους τελικά πλήρωσα εγώ μαζί με μία πρασόπιτα που καταβρόχθισε. Έβγαλε από τα συρτάρια του φυλλάδια με προσφορές για εκλεκτής ποιότητας κέρατα τράγου για χρήση σε χερούλια πόρτας. Αυτά μου είπε πως θα αποδείκνυαν έργο πίσω στην εταιρεία, οπότε μου πρότεινε οφ δε ρέκορντ τη σύσταση εταιρείας για την εκμετάλλευση και χρήση της νοητής θαλάσσιας γραμμής νήσων Φερόε – Τρόντχαιμ Νορβηγίας. Του πλήρωσα 5.000 δολάρια για τα πρώτα έξοδα και βρέξαμε τη συμφωνία με ένα περγαμόντο.

Φεύγοντας, διαπίστωσα ότι η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να γυρίσω με τα πόδια περνώντας από την κακόφημη ανατολική γέφυρα που συχνάζουν συμμορίες τούρκων ράπερ εμπόρων ναρκωτικών. Περπατούσα βιαστικά με το κεφάλι σκυμμένο, αλλά δύο από αυτούς με έσπρωξαν και με κλώτσησαν. Έπεσα με τα μούτρα, ευτυχώς όμως δεν έχασα τη ψυχραιμία μου και τον έναν τον πέταξα από τη γέφυρα, ενώ του άλλου του έσπασα τα δόντια και τον αυχένα. Οι άλλοι φίλοι τους έφυγαν τρέχοντας και τους φώναξα “Greece re. Elladara, euro 2004, Alexander the Great re – Elitis Seferis Nobel – Mike Zabidis ”

Κάποιος τούρκος αφού είχε φτάσει πολύ μακριά τόλμησε να αντιμιλήσει, φώναξε ατατουρκ αλλά δεν προλάβαινα πια να τον προφτάσω. Έκανα ένα τηλεφώνημα και το άλλο πρωί τον ξέβρασε το κύμα στις όχθες του Γιβραλτάρ.

Το ίδιο πρωί ήταν και το σεμινάριο για τον Όσκαρ Γουάιλντ. Όλη η κούραση με είχε καταβάλει και δεν ήμουν σε καλή φόρμα. Με έκπληξη είδα ότι υπήρχαν φρικιά όπως ο Ταιλανδός Ζιαν που μπορούσε να απαγγείλει το De Profundis σε 12 γλώσσες ή όπως ο Όλλανδος Μπομ Βαν Μπόμ Μπομ που είχε αγοράσει όλα τα επίσημα αναγνωρισμένα γιλέκα και μανικετόκουμπα του Όσκαρ. Έπιασα μια θέση προς τα πίσω και απέφευγα να μιλαώ, παρα μόνο σε ένα σημείο βρήκα φοβερά καίριο να πω «nowadays people know the price of everything and the value of nothing», οι υπόλοιποι όμως γύρισαν και με κοίταγαν οργισμένοι, μουρμουρίζοντας μεταξύ τους και βρίζοντας με. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα και αμήχανα. Μετά άρχισα να νευριάζω γιατί δε ξαναγύριζαν μπροστά τους, μόνο με κοίταζαν επίμονα. Κι ο ομιλητής σαστισμένος ακόμα με κοίταζε μισοκλείνοντας τα μάτια του για να δει καλύτερα και έλεγε κάτι στα ουγγαρέζικα. Αναγκάστηκα να φωνάξω «ok, GET ON WITH IT» για να συνεχίσουν την ομιλία. Άφησα να περάσει ένα διάστημα 2-3 λεπτών και αθόρυβα κατέβηκα τα σκαλάκια για να φύγω από την πλάγια έξοδο. Η τσάντα μου μπλέχτηκε σε μια καρέκλα και έπεσε και όλα μου τα βιβλία σκορπίστηκαν στο πάτωμα. Ξανασταμάτησαν όλοι και με κοίταγαν . Κάποιοι από την άλλη πλευρά είχαν σηκωθεί και όρθιοι για να βλέπουν καλύτερα και φώναζαν δυσανασχετώντας. Σήκωσα τα χέρια και φώναξα “Oh COME ON” κάτι που δεν είχε το αποτέλεσμα που πίστευα. Δυο άντρες της ασφάλειας με κούρεμα καπελάκι και παχιούς σβέρκους με πέταξαν έξω.

Το επενδυτικό μου άνοιγμα στις νοητές θαλάσσιες γραμμές δε μου επέτρεπε μεγάλα πράγματα στις διαπραγματεύσεις για την αγορά κοπέλας. Ο Όλιβερ ήταν καλός στα παζάρια αλλά ήξερα ότι δεν είχε άλλες προσφορές και ήθελε να ξεπουλήσει πριν η Σλάρια πατήσει τα 11 και πέσει στα αζήτητα. Στα υπέρ μου και η θέληση της μικρής να έρθει στην Ελλάδα για να βλέπει από κοντά την Καίτη Γαρμπή και το Διονύση Σχοινά που τους είχε πρότυπα. Κλείσαμε τελικά στα 3200 δολλάρια αλλά η έλλειψη ρευστού με έκανε να δεχτώ μερικές ρήτρες που έβαλε ο πατέρας
α) Η παραλαβή της κοπέλας θα γίνει μετά από 4 χρόνια αντί 8 που συνηθίζεται σε τέτοιες αγοραπωλησίες.
β) Η κοπέλα δε θα είναι απαραίτητο να είναι παρθένα κατά την παραλαβή.
γ) Μέγιστο βάρος της κοπέλας κατά την παραλαβή ορίστηκαν τα 67 κιλά, αντί 58 που ήλπιζα να πετύχω αρχικά.
δ) Αφαιρέθηκε η ρήτρα για ακύρωση της συμφωνίας αν η κοπέλα έχει εθισμό στο αλκοόλ, τα μαλακά ναρκωτικά και το τζόγο

Επέμενα πολύ για να μείνει ο όρος για τα αφροδισιακά νοσήματα και αυτό το πλήρωσα με μισό οικόπεδο στη Βαμβακού Λακωνίας που παρουσίασα ως δικό μου ενώ είναι ενός ξαδέρφου μου. Εντάξει κι αυτοί πιθανότατα μου παρουσίασαν πλαστά πιστοποιητικά για γνώσεις βιολιού και επιβράβευση θρησκευτικών φρονημάτων από τον Πάπα Ιωάννη Β. Έμεινα για λίγα λεπτά μόνος με τη μικρή και την κέρασα μέλι από το χωριό και τη συμβούλευσα να μην κολυμπάει γυμνή το χειμώνα και να ακούει ρόκ εν ρολ.

Πριν φύγω έκλεισα για πιο φτηνά από εκεί το αεροπορικό εισιτήριο για τις 14/03/2011 σε εξευτελιστική τιμή και έκρυψα στον εξαερισμό της τουαλέτας στο αεροδρόμιο ένα αντίγραφο του Importance of being Earnest για να το ξαναβρώ – να έχω δύο λόγους να ξαναγυρίσω.
Με θλίψη μου διάβασα στην εφημερίδα του αεροπλάνου πως το νέο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης είναι έτοιμο να εγκαινιαστεί και πως το παλιό θα γκρεμιστεί σε τρεις μήνες για να γίνει στη θέση του αντίγραφο μινιατούρα του Chrysler.

Κρίμα το βιβλίο, ήταν συλλεκτικό κομμάτι.

Τυπώνεις, διπλώνεις και το αντίγραφο του Chrysler ειναι δικό σου. Άλλη μια μεγάλη προσφορά του Fight Back στους αναγνώστες.