Πέμπτη, Αυγούστου 06, 2009

Φαινομενικά χαμένος

Επιστρέφοντας το απογευματάκι απ τη δουλειά πήγα για λίγο στο νοσοκομείο. Το επόμενο πρωί έφευγα για διακοπές και ήθελα οπωσδήποτε να περάσω από κει. Ευτυχώς είχα τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες πριν το ταξίδι και είχα λίγο ελεύθερο χρόνο. Ο θείος έκανε εγχείριση. Σε ιδιωτικό καρδιολογικό. Δεν είναι μεγάλος σε ηλικία όμως έπρεπε να γίνει, δε χώραγε αναβολές η περίπτωση. Κάπνιζε πολύ και ήταν και παχύς, έτσι τον θυμόμουν τουλάχιστο. Είχα χρόνια να τον δω. Η οικογένεια μαζεύεται σε τέτοιες συγκυρίες, σε κηδείες και σε αίθουσες αναμονής νοσοκομείων. Λέμε τα νέα μας. Με τι ασχολούμαστε, τι ταξη θα πάνε τα παιδιά, αν πήγε κανείς πρόσφατα στο χωριό.

Έβαλα το gps να με οδηγήσει στο νοσοκομείο. Είχα ξαναπάει προς τα κει αρκετές φορές παλαιότερα, όμως από τότε που αγόρασα το gps αυτοκινήτου έχω χάσει κάθε έννοια προσανατολισμού μέσα στην πόλη. Έχω ξεχάσει πως πηγαίνεις ακόμα και στα κεντρικότερα σημεία. Χάνομαι εύκολα και περιμένω κάποιον να μου δώσει κατευθύνσεις, σε πενήντα μέτρα στρίβω αριστερά ή δεξιά? Έχει αρχίσει να με ενοχλεί πολύ η οδήγηση, τα βράδια που κλείνω τα μάτια μου φαντάζομαι οτι πλέω με μια βάρκα στον απέραντο ωκεανό - εκεί μπορείς να στρίψεις όπου θες.

Μπήκα στο νοσοκομείο. Ησυχία. Ένα τεράστιο αίθριο στη μέση του κτίσματος γέμιζε όλους τους ορόφους με φυσικό φως. Πήρα τηλέφωνο απο το κινητό να μάθω τον αριθμό του δωματίου. Ένας καραφλός φύλακας μου έκανε παρατήρηση ότι δεν επιτρέπεται το κινητό μέσα στο νοσοκομείο. Μου έδειξε και τη σχετική απαγορευτική πινακίδα στον τοίχο. Αναγκάστηκα να επιστρέψω στις πληροφορίες και να ρωτήσω την υπάλληλο. Όπως κάναμε παλιά. Τότε που δεν είχαμε κινητά. Είπα το όνομα, έψαξε τα αρχεία της και μου είπε τον αριθμό του δωματίου. Τριακόσια δεκάξι. Στον τρίτο όροφο. Πολύ μου αρέσει που στα ξενοδοχεία και στα νοσοκομεία ονομάζουν τον αριθμό του δωματίου με πρώτο ψηφίο τον όροφο, ώστε να προσανατολίζεσαι χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις. Πριν φύγω ο φύλακας μου ξαναέκανε παρατήρηση. Μου είπε να αφήσω το κουτί που κρατούσα, δεν επιτρέπεται να πηγαίνεις γλυκά στα δωμάτια των ασθενών. Δεν είχε κι άδικο. Κέρασμα εκλεράκια σε κάποιον που έκανε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς δεν είναι η πιο σοφή κίνηση. Ρώτησα το φύλακα σε ποιο όροφο είναι το τρία δεκάξι για να του τη σπάσω.

Στον τρίτο όροφο ο θείος με άλλους δύο σε ένα θάλαμο. Σκισμένα στήθια, σωληνάκια και αβέβαια χαμόγελα. Βλέμμα αχανές που το εκλαμβάνεις όπως εσένα σε βολεύει. Άλλος το βλέπει ως βλέμμα ευγνωμοσύνης για την επίσκεψη. Άλλος ως βλέμμα θλίψης ή έκπληξης, βλέμμα ντροπής, λυπάμαι ανηψιέ που με βλέπεις έτσι σε αυτά τα χάλια. Πότε ήταν που σε έπιανα στα χέρια μου και σε πέταγα βρέφος στο ταβάνι. Τώρα φυσάω στο στόμιο ενός παιχνιδιού για καρδιοπαθεις να δω αν θα κουνηθούν οι μπίλιες. Και δεν κουνιούνται οι παναθεματισμένες. Στο πλάι παίζει μια τηλεόραση που κανείς δεν της δίνει σημασία. Στα τηλεοπτικά προγράμματα των νοσοκομείων δεν πέφτει διάλλειμμα, αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το διαφημιστικό χρόνο. Οι ηθοποιοί παίζουν μηχανικά και βαριεστημένα .Ο θείος ήταν πολύ αδύνατος, χλωμός και γερασμένος, δεν τον θυμόμουν έτσι. Όσο κι αν δε το θέλω από δω και στο εξής έτσι θα τον θυμάμαι.

Έξω στο θάλαμο αναμονής επικρατεί ιδιωτική ηρεμία. Καμία σχέση με τις σκηνές πανικού στα στοιβαγμένα ράτζα των δημοσίων νοσοκομείων. Οι οικογένειες σχηματίζουν γκρουπάκια. Καταλαβαίνεις μετα από στιγμές παρατήρησης ποια είναι η σύζυγος, ποιος ο χοντρόπετσος γιός, ποιος είναι ο εξυπνάκιας της οικογένειας που σπάει την ψυχρότητα της περίστασης με αποτυχημένα αστεία.

Προσομοίωση αίθουσας αναμονής νοσοκομείου

Πληρώνεις το αντίτιμο, παίρνεις το εισιτήριο σου και προχωράς στο διάδρομο. Μπροστά σου ανοίγεται η αίθουσα αναμονής. Πιάνεις τη θέση αμίλητος και τηρείς τους σαφείς κανόνες. Απαγορεύεται το κάπνισμα, η ομιλία στο κινητό τηλέφωνο, ο θόρυβος, το φαγητό. Σκύβεις και ακουμπάς καθιστός τους αγκώνες στα γόνατα. Σκέφτεσαι όση ώρα θελεις. Τριγύρω σου και οι υπόλοιποι συμπεριφέρονται αντίστοιχα. Θα μείνεις με την απορία αν και αυτοί είναι πελάτες του προσομοιωτή ή απλώς υπάλληλοι που γεμίζουν την αίθουσα κάνοντας τη πιο ρεαλιστική. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να απολαύσεις το φαινομενικά χαμένο χρόνο. Μπορείς να κλάψεις, αν το περιβάλλον σου φέρει αναμνήσεις γνώριμες κάποιας πονεμένης ιστορίας του παρελθόντος. Μπορείς να ανησυχείς για την επικείμενη φανταστική εξέταση σου. Μπορείς να ελπίζεις πως ο γιατρός που θα βγει σε λίγο θα έχει ευχάριστα νεα. Μπορείς απλά να αδιαφορήσεις σα να είναι επίσκεψη ρουτίνας. Στο χέρι σου είναι πως θα εκμεταλευτείς την ώρα που θα περάσεις στο σαλόνι. Υπάρχει καφές φίλτρου. Μπορείς να πιείς αν είσαι πολλές ώρες αύπνος μέσα στην αίθουσα αναμονής. Κάποια στιγμή ένας τύπος με άσπρη ρόμπα ιατρική θα εμφανιστεί και θα σε καλέσει κοντά του. Θα σε πιάσει από τον ώμο και θα σου ψιθυρίσει κάτι, παριστάνοντας πως κάνει μια σημαντική ανακοίνωση. Έπειτα είσαι ελεύθερος είτε να αποχωρήσεις ή αν επιθυμείς να παραμείνεις για μερικά λεπτά ακόμα στην αίθουσα.

Δεν σου προσφέρουν λύση σε κάποιο πρόβλημα Βασικά δε σε κοιτάνε καν συγκαταβατικά υπονοώντας πως υπήρχε εξαρχής πρόβλημα. Έτσι δε γίνεται με τις αγορές αγαθών ή υπηρεσιών? Αγοράζεις κάτι και αμέσως φορτώνεσαι με τις τύψεις της έλειψης του. Στο σούπερμάρκετ ρωτάς την υπάλληλο πού βρίσκονται τα απορρυπαντικά κι αυτή σου δείχνει τον τρίτο διάδρομο, κοιτάζει όμως με αποστροφή τα βρώμικα σου παπούτσια και αηδιάζει με σενα που δεν ήξερες καν που πέφτουν τα καθαριστικά προϊόντα. Στο ταμείο η κοπέλα περνάει από το μηχάνημα το μπουκάλι βοτκας και το βλέμμα της είναι γεμάτο περιφρόνηση, παλιομπεκρή με τα αξύριστα γένια. Και πατατάκια βλεπω! Bar code 04526 και κάτι μαύρες κάθετες γραμμές. Ματιές στα παχάκια γύρω από τους γλουτούς σου. Και στις υπηρεσίες το ίδιο, οπουδήποτε. Πάει μια κοπέλα για πεντικιούρ κι αντί να χαλαρώσει που της τρίβουν τα πόδια αισθάνεται πως της καταλογίζουν ότι είναι ανίκανη να περιποιηθεί τον εαυτό της. Κατανάλωση ίσον ενοχή. Το παρατράβηξα, εντάξει, δεν είναι καμιά φοβερή θεωρία, αν είχα όμως μερικές ώρες στην αίθουσα αναμονής θα κατάφερνα να την τελειοποιήσω.

Το επόμενο πρωί έφευγα για διακοπές. Η βαλίτσα ήταν τακτοποιημένη και το αυτοκίνητο φουλαρισμένο με βενζίνη, όλα έτοιμα. Πήγα να βάλω το ξυπνητήρι στο κινητό τηλέφωνο. Είχε κλείσει από μπαταρία, ποιος ξέρει πόσες κλήσεις είχα χάσει. Φορτιστής πουθενά. Μίνι κρίση πανικού και επαναλαμβανόμενο ερώτημα "και τώρα πως ξυπνάμε". Έψαξα για κανένα παλιό ξυπνητήρι στα συρτάρια, είμαι βέβαιος πως κάπου έχω καταχωνιασμένο ένα ηλεκτρονικό, όμως δεν το βρήκα. Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα. Της είπα να με πάρει νωρίς τηλέφωνο να με ξυπνήσει, όπως κάναμε παλιά. Άρχισε να με ρωτάει για τη δουλειά και τις διακοπές. Ήμουν κουρασμένος και ήταν αργά, έτσι την έκλεισα βιαστικά. Χαλάρωσα για να κοιμηθώ. Έπρεπε να είμαι ξεκούραστος για το μεγάλο ταξίδι με το αυτοκίνητο. Δε μου αρέσει πολύ η οδήγηση. Προτιμώ τα ταξίδια με πλοίο.


Προσομοίωση ταξιδιού με πλοίο.

Πληρώνεις το αντίτιμο, κρατάς απόκομμα και ανεβαίνεις στο υποτιθέμενο πλοίο. Πιάνεις τη θέση σου στο κατάστρωμα, σε ένα παγκάκι ή σε πλαστική καρέκλα. Γύρω σου ήδη κάποιοι έχουν ξαπλώσει πιάνοντας ένα ολόκληρο πάγκο κι έχουν σκεπαστεί με σλίπινγκ μπαγκ. Μπαίνει μια παρέα από θορυβώδεις φοιτητές με κιθάρες που σύντομα θα ψάχνονται μεταξύ τους για τσιγάρα και κέρματα και μια οικογένεια από τσιγγάνους που σε λίγο θα κοιμούνται στη μοκέτα. Πέφτουν οι ανακοινώσεις από τα ηχεία, διακεκομένες φυσικά και μετά γίνεται και η απαραίτητη μετάφραση. Ξεκινάει ένα βουητό που θα συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εμπειρίας. Ένα ελαφρύ δροσερό αεράκι σε χτυπάει. Κάθεσαι πιο αναπαυτικά και απολαμβάνεις το κούνημα του πλοίου, μια δεξιά μια αριστερά. Μπορείς αν θες να πάρεις καφέ ή σάντουιτς σε τιμές καραβίσιες, θέλει προσοχή όμως να μη χάσεις τη θέση σου. Αν τη χάσεις θα κάνεις καμια βόλτα στο κατάστρωμα και δε θα σε νοιάζει να περάσει η ώρα, αυτό ακριβώς ήθελες να αγοράσεις. Φαινομενικά χαμένο χρόνο. Μετά από κάποιες ώρες, όσες εσύ επιλέξεις ανάλογα αν έχεις μπει στην προσομοίωση ταξιδιού προς Αίγινα, Ρόδο ή Φιλιππίνες, φτάνεις στον προορισμό. Ανακοινώσεις, ήχος από σχοινιά που τεντώνονται και στρίμωγμα στις σκάλες εξόδου. Νεύρα και παρεξηγήσεις. Πατάς το πόδι σου στο έδαφος, τέλος αυτό ήταν.
Στην πραγματικότητα δεν μετακινήθηκες ποτέ.

4 σχόλια:

symptom είπε...

Πω, εισαι πολυ μπροστα εσυ τελικα.
Με τα ποτα μονο εχεις ενα θεμα..

Artemis V. είπε...

Υπάρχουν και άλλες επιλογές στα νοσοκομεία ακόμα πια ακραίες. Ελπίζω να μην τις ανακαλύψεις.

Fight Back είπε...

@symptom πινω μονο αντρικα ποτα

@disgracefulLK ελπιζω να μην εννοεις κατι μακαβριο με ναρκωσεις, τεμαχισμους και λαθρεμποριο κυνοδοντων

Ανώνυμος είπε...

από τις πιο σουρεάλ ιδέες που έχω ακουσει ποτέ. αυτο το τοσο γνωριμο κάνει τη διαφορά.