Δευτέρα, Δεκεμβρίου 01, 2008

Η ντουλάπα (ακατάλληλο για κλειστοφοβικούς)

Δε ξεχνώ εκείνη τη μέρα που με έπιασε η φοβερή εμμονή να μπω μέσα στη ντουλάπα. Εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινα τι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο, μου φαινόταν κι εμένα του ίδιου εντελώς παράλογο, παρόλαυτα υπέκυψα στην ανεξήγητη έλξη που μου προκαλούσε το μισάνοιχτο έπιπλο.

Λίγα λογια για τη ντουλάπα.

Ξύλινη. Στο χρώμα του ξύλου. Και με το άρωμα του ξύλου. Πιθανό σαράκι. Τοποθετημένη στον τοίχο δίπλα απο την μπαλκονόπορτα. Απέναντι απο το γραφείο με τον υπολογιστή. Ντουλάπα δίφυλλη. Σχετικά ευρύχωρη. Απ εξω που την κοίταζα φαινόταν πολυ στριμωγμένη, απο μέσα όμως ήταν ξεκάθαρο πως μπορούσε να φιλοξενήσει έναν εύσωμο ενήλικα χωρις πρόβλημα. Αν εξαιρέσεις την εισπνοή μικροποσότητας ναφθαλίνης, οι συνθήκες ήταν ιδανικές εκεί μέσα.

Έμεινα μέσα στη ντουλάπα για μία ώρα και 50 λεπτά. Στην αρχή η πρόθεση μου ήταν να στέκομαι όρθιος σε στάση προσοχής. Σύντομα όμως κατάλαβα πως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Υποχρεωνόμουν κάπως να καμπουριάζω και μερικές κρεμάστρες με πίεζαν ενοχλητικά στους ώμους και στον αυχένα. Κάθισα και ακούμπησα την πλάτη μου στο τοίχωμα της ντουλάπας. Τα πόδια μου ήταν λυγισμένα και κοντά στον κορμό μου. Έτσι ήταν ιδανικά. Δε θα ήταν υπερβολή να πω οτι μπορούσα να ζω εκεί μέσα. Η επιλογή μου αποδεικνυόταν πολύ σοφή και καθόλου παράλογη ή ανεξήγητη όπως είχα προεξοφλήσει. Σκοτάδι. Αφοσίωση. Ησυχία. Όλα αυτά που μου έλειπαν. Ναι σίγουρα. Μπορείς να αρκείσαι με τις σκιές, γιατί να το κάνεις όμως όταν μπορείς να έχεις απόλυτο σκοτάδι?

Σκοτάδι και ησυχία. Δίπλα απο τη ντουλάπα ήταν η μπαλκονόπορτα. Θα μπορούσα να είχα τραβήξει την κουρτίνα, να είχα ανοίξει και να είχα βγει στο μπαλκόνι, εκεί έξω στο φως. Να νιώσω τη βουή της πόλης, να με πνίξει το φως του μεσημεριού, να γίνω ένας απο τα εκατομμύρια που ενώνουν τους παλμούς τους δημιουργώντας ένα εκκωφαντικό θόρυβο. Στη ντουλάπα μου όμως ήμουν ένας. Άκουγα μόνο τον παλμό της καρδιάς μου. Υπήρχαν μόνο οι σκέψεις μου. Δικές μου σκέψεις αλλοιωμένες απο κανέναν, καθόλου διαστρεβλωμένες απο την επικρατούσα άποψη. Κάθε τόσο μονάχα ένα τρίξιμο ακουγόταν, το σαράκι έτρωγε το ξύλο αργά και μεθοδικά κι εγώ μέσα στη ντουλάπα έκανα κάτι παρόμοιο. Υπομονετικά έτρωγα την πεντακάθαρη ηρεμία της ντουλάπας.

Η έξοδος απο τη ντουλάπα ήταν αναγκαία. Για τροφή και νερό. Και αναπόφευκτες υποχρεώσεις. Φίλοι, οικογένεια, δουλειά φορτώνανε το κινητό μου και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή με μηνύματα που μοιάζανε πρότυπα προαποθηκευμένα από τον κατασκευαστή.

«Καθυστέρησα, θα είμαι εκεί στις..

Θα αργησω 5 λεπτά

Έχω δουλειά, θα τηλεφωνήσω αργότερα

Κι εγώ σ’ αγαπώ»


Η επόμενη μέρα στη δουλειά ήταν απλά χρόνος που έτρεχε σε αντίστροφη μέτρηση μέχρι την επιστροφή στη ντουλάπα. Γύρισα στο σπίτι και χώθηκα αμέσως στο σκοτάδι της, σβήνοντας και τους τελευταίους ήχους της ημέρας. Το ουρλιαχτό του μετρό καθώς φρενάρει στις ράγες, τη σειρήνα του πυροσβεστικού που επιταχύνει προς την εστία καπνού της δίπλα γειτονιάς. Εκείνη τη μέρα έμεινα μέσα 2μιση ώρες. Ίσως να αποκοιμήθηκα για κάποιο διάστημα. Ο ύπνος ήταν τόσο ήσυχος και γλυκός. Για την ακρίβεια μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της ντουλάπας και με το κενό σκέψεων που είχα επιτύχει, μπορούσα να ξυπνάω και να κοιμάμαι χωρίς να καταλαβαίνω τη διαφορά. Το σαράκι γεννούσε προνύμφες μέσα στο ξύλο. Φανταζόμουν πως άκουγα το κλάμα τους καθώς σπάγανε το αυγό τους. Θα μπορούσαν να είναι και χιλιάδες εκεί μέσα στη βάση του ξύλου. Με ένα μουρμουρητό μου, σταματούσα τα κλάματα τους. Οι προνύμφες είχαν νανουριστεί.

Κάθε μέρα που περνούσε με έβρισκε και πιο αποκομμένο από τους ανθρώπους. Οι αδιάφορες φλυαρίες τους, χτυπούσαν στην αόρατη ασπίδα προστασίας που είχα αναπτύξει. Στη δουλειά μου βαριόμουν και έκλεινα όλα τα ζητήματα διαδικαστικά. Ασφυκτιούσα. Στην κυριολεξία. Όσο βρισκόμουν έξω από τη ντουλάπα, είχα δύσπνοια και πόνους στο στήθος. Μέσα στη ντουλάπα μόνο έβρισκα την αναπνοή μου και την ψυχική γαλήνη. Ο υπολογιστής απέναντι από τη ντουλάπα είχε μείνει στην αχρηστία. Εκατοντάδες ημιγνωστοί μου πρότειναν τα ηλεκτρονικά δάχτυλα τους για να μου σκουντήξουν τον ώμο, μα εγώ απουσίαζα επι εβδομάδες.

Χτες πήγα στο γιατρό. Η καθημερινή εισπνοή ναφθαλίνης μου έχει καταστρέψει το πάγκρεας και μου έχει δημιουργήσει νεφρική ανεπάρκεια. Χρειάζομαι εντατική περίθαλψη. Οι μικροαστικές συμβουλές του γιατρού με βρήκαν αδιάφορο. Τι ξέρει αυτός από τη ζωή? Θα περάσει την ημέρα το συμβουλεύοντας μερικούς αγχωμένους ενήλικες να κόψουν το κάπνισμα και το κρέας, να περπατάνε μισή ώρα την ημέρα και θα γυρίσει στο σπίτι του να φάει λαχανικά και φτηνές τηλεοπτικές σούπες. Εγώ δε μπορώ να νοσηλευτώ. Οι χιλιάδες μικρές μου προνύμφες με έχουν ανάγκη. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Τράβηξα τον υπολογιστή από τη μπρίζα. Τη μπαταρία από το κινητό.


Θυμάμαι εκείνη τη μέρα που μου δημιουργήθηκε η εμμονή για τη ντουλάπα. Τη θυμάμαι σαν την ομορφότερη ημέρα της ζωής μου. Όπως άλλοι θυμούνται τη γνωριμία με την κοπέλα τους, τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Θυμάμαι την ανεξήγητη μαγεία της μισάνοιχτης ντουλάπας που με καλούσε να μπω μέσα της και να ζήσω εκεί για πάντα.


Απέναντι από το τοίχωμα που είναι η θέση οπου κουλουριάζομαι, τοποθέτησα ένα καθρέφτη. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της ντουλάπας δε θα είναι εφικτό να αντικρύσω το είδωλο μου, όμως θέλω να γνωρίζω πως βρίσκεται εκεί. Θα κλείνω τα μάτια και θα είμαι εδώ κι απέναντι. Θα είμαι παντού μέσα στη ντουλάπα. Θα είμαι ο εαυτός μου και τίποτα παραπάνω ούτε λιγότερο.

Πριν κάποια ώρα μπήκανε στο σπίτι να με ψάξουνε. Ενόχλησαν την ησυχία μου, ήταν όμως διασκεδαστικό να ακούω την απελπισία τους. Φυσικά δε ψάξανε στην ντουλάπα, είναι πολύ μικροί για να γνωρίζουν. Δε θα με βρούνε ποτέ εδώ μέσα.

24 σχόλια:

Spy είπε...

Σας θαυμάζω. Και ζήλεψα. Πήγα λοιπόν στο ΙΚΕΑ να πάρω κι εγώ μια τέτοια (διότι οι δικές μου είναι εντοιχισμένες και φοβήθηκα πως δεν θα έκαναν την ίδια δουλειά), αλλά δεν είχε αυτό το σχέδιο.
Έχετε να μου προτείνετε κάτι άλλο;

Υπ' όψιν πως ο Βαράγκης δεν είναι στις οικονομικές μου δυνατότητες...

Fight Back είπε...

θα πας σε ενα καταστημα με αντικες. οξια μασιφ κατα προτιμηση
θα ζητησεις οτι πιο μουχλιασμενο και βρωμικο.
θα παρεις και δυο σακουλες (μεγαλες) ναφθαλινη χυμα απο την Αθηνας.

καλη απομονωση.
θα βγεις αλλος ανθρωπος, στο υποσχομαι

nkarakasis είπε...

Και ότι ετοιμαζόμουν να σε ρωτήσω αν μένεις μόνος.. άντε να εξηγήσεις στον Ψ ότι ο υιός μου ερωτεύτηκε ένα πουκάμισο .. Μου έλυσες την απορία στο τέλος.

Ως γραφή να το παινέψω, αλλά πολλές απορίες βρε παιδί μου... Μπορείς και γράφεις εκεί μέσα; Αν σε πιάσει φαγούρα τι κάνεις; Αν περάσει κάποιος και κλειδώσει την ντουλάπα ενώ εσύ κοιμάσαι ;

και τώρα τα βιτσιόζικα :
σε παιδική ντουλάπα έχεις δοκιμάσει;
σε ντουλάπα τροφίμων, ξέρεις με κονσέρβες όπου το 80% θα είναι τροφή σκύλου και εσύ δεν βλέπεις την τύφλα σου στο σκοτάδι;
σε πατάρι με θερμοσίφωνα;
σε δωμάτιο ντουλάπα;

ΥΣ. Στην ντουλάπα βάζεις και τα παπούτσια σου;

Ανώνυμος είπε...

"Στη Ντουλάπα"

Σαν εραστής παράνομος κρυμμένος/
μες στης ντουλάπας καταφεύγω το σκοτάδι/
της παντρεμένης έψαχνα το χάδι/
μα του συζύγου ανακάλυψα το μένος/

Σαν να πουλάω σαλέπι στην Ερμού/
βιάζονται οι πεζοί δεν σταματάνε/
μόνο φωνές ακούω να μου μιλάνε/
στης αποβάθρας το κενό και του συρμού/

satya είπε...

Γραψε στον τιτλο ακατάλληλο για κλειστοφοβικούς, εγω παω για συνεδρία στον ψυχαναλυτή να μου φύγει η κρίση πανικού.

natasha hassiotis είπε...

Και είπα, μην του δίνετε θάρρος, θα ξαναγράψει! Δε μ' ακούτε, να που ξανάγραψε ο σκώρος. Και αηδημονούσα να δω τα χαίρια του τα καινούργια.
satya@ κάνε χώρο, έρχομαι κι εγώ στο ντιβάνι, επειγόντως!
Υ.Γ. Μη λέτε για θερμοσίφωνες, τρύπησε ο κερατένιος ο δικός μου ενώ κοιμόμουν...δε σας λέω τι πέρασα σήμερα...δέκα νευρικές κρίσεις έπαθα (κι ήρθα να ξεσκάσω στου προκομένου...)

Tanila είπε...

Όσο εγώ είμαι βαγόνι, άλλο τόσο είσαι κι εσύ αλήθεια Ζαν Μισέλ Τσαμάντουρας.
Τσοτύλι!
Ε τσοτύλι!

Fight Back είπε...

@nkarakasis θα σου λυσω ολες τις αποριες.
-γραφω τυφλο συστημα μεσα στη ντουλαπα.
-αν σε πιασει φαγουρα την αποβαλεις απο το σωμα σου με σωστη καθοδηγηση της σκεψης και αλλες τακτικες ζεν.
αν δεν πετυχει,ξυνεσαι
-αν την κλειδωσει θα μου χαρισει την απολυτη ευτυχια
-παιδικη ντουλαπα οχι. δεν ειμαι διεστραμμενος :p
-εδωσες αρκετες ομορφες ιδεες, αλλα το απολυτο που εχω σκεφτει ειναι μονη ντουλαπα, που ισα σε χωραει ορθιο. κλειδωνεσαι μεσα, καταπινεις το κλειδι και μετα απο καμια 10ρια μερες οπως ειναι η ντουλαπα την ξαπλωνουνε και σε πετανε σε μια τρυπα.
σουπερ?

@ζαν μισελ τσαμαντουρα μου αρεσει πως συνδιασες στρουκτουριστικα το σαλεπιτζη με το κενο συρμου και αποβαθρας. ευγε

@satya θα το κανω

@τανιλα λεει ψεματα ειναι ο
φρανσουα γιαμπατζολιας

@highvoltagepress και μιας αναφερθηκε ο νεκρος ποιητης
γιαμπατζολιας
και ο θερμοσιφωνας, θα παραθεσω το σχετικο ποιημα του

"Φον Φον Θερμοσιφων"

Ώρα που βρήκε το ρημάδι να χαλάσει
ηλεκτρολόγο μες τη νύχτα που να ψάξω;
μήπως να προσπαθήσω να το φτιάξω;
να δούμε ποιος στο τέλος θα γελάσει

και πόση να ναι πια η δυσκολία
μίας επισκευής θερμοσιφώνου;
σπατάλη χρήματος και χρόνου
ειν’ των ηλεκτρολόγων η ασχολία

δεν ήξερα πόσο θα μου κοστίσει
την πένσα πήρα και το κατσαβίδι
σύρθηκα στο πατάρι σα το φίδι
όμως τον γενικό δεν είχα κλείσει

ο ηλεκτρολόγος ήρθε στην κηδεία
απ το υπερπέραν το κοιτούσα το αρχίδι
που άρχισε να διανέμει ήδη
την κάρτα του, ψάχνοντας πελατεία

Ανώνυμος είπε...

anti gia OAKA, diarkeias stin ntoulapa.
den einai kako.
bebaia, ti ginetai an kapoios er8ei me entoli na anoiksei tin porta?

natasha hassiotis είπε...

Εμ δεν τρώγεσαι! Τώρα θα σε φτιάξω εγώ:

μες στη ντουλάπα κλείνομαι
και σαν το σκώρο κλαίω,
που μάλλινα δε βρέθηκαν,
και τώρα παραπαίω.

ΕΝΩ,
μες το πατάρι να συρθώ,
δεν πρόκειται ποτέ μου,
όπως εσύ τσιγκούναρε,
καλέ κι αγαπητέ μου.

Υδραυλικό εφώναξα
και ήρθε παρευθείς,
να δει τον θερμοσίφωνα
ήτο παρευρεθείς.

Και αφού τον εκοίταξε,
ήρθε και απεφάνθη,
πώς ήταν πλέον ώρα του,
να παέι να δει τα άνθη,

ραδίκια κι άλλα λούλουδα
να μάθει πού φυτρώνουν,
κι από τη ρίζα ανάποδα,
να δει πώς δυναμώνουν.

Έτσι τον ξαποστείλαμε
τα 'φαγε τα ψωμιά του,
κι έναν καινούργιο πήραμε,
που κάνει τη δουλειά του.

Και έρχομαι και απορώ,
μικρέ, κακέ μου σκώρε,
ως συγγραφέα δυνατέ,
γενναίε νεοκόρε,

από πού βρήκες τη φωτο
που έβαλες στο μπλογκ σου,
με μπάντα και σαξόφωνα,
κι άλλα πολλά φερέφωνα...

αρχίζω και υποπτέυομαι
πως χθες εις την κηδεία
του φίλου θερμοσίφωνος,
με κάθε επισημότη,

πως παραυρέθηκες κι εσύ
φίλτατε καταδότη.

Unknown είπε...

(gramma se periodiko)

agapite fightback. den exw ntoulapa. petaw ta rouxa mou sti sompa panw kai se karekles. ti na kanw. eyxaristw.

Ανώνυμος είπε...

αν ελειπε η δευτερη και τριτη παραγραφος απο το τελος θα ήταν αριστουργηματικο, η ταπεινη μου γνωμη

Ανώνυμος είπε...

επίσης, τίποτα σε συρτάρι έχεις να μου προτείνεις; στην ντουλάπα με πιανει αγοραφοβια

[Germanos] είπε...

Μες την ντουλάπα ειχα κλειστεί για τρεις βδομάδες τοτε με το Τσερνομπίλ.
Ωραίες μέρες

[Germanos] είπε...

Εμπνευσμένο ποστ

Κολοκύθι είπε...

καταπληκτικό φάιτ μπακ.

natasha hassiotis είπε...

να σου πω, έχω φωτο με το μετάλλιο, ωραιότατη, να στη στείλω να την κολλήσεις στη ντουλάπα; χαχαχα!!!

Fight Back είπε...

@highvoltagepress αν μη τι αλλο σε εχω εμπνευσει για ποιητικα αριστουργηματα. μου χρωστας credit

@ναριτα μου γραφετε κι εγω απαντω:
"να παρεις μια"
παρακαλω

@deadend mind θενκς για την παρατηρηση. η επαναληψη κι ο καθρεφτης σκοπο εχουν να δωσουν εμφαση στο οτι ο ηρωας εχει σαλταρει, δε σκεφτεται καθολου λογικα πλεον.

@germanos σε προκαλω να γραψεις το ποστ "οι 3 εβδομαδες του πυρηνικου ολεθρου"
θενκς παντως

@κολοκυθι νομιζω οτι υπερβαλεις

@highvoltagepress χα :D

Downhill.... είπε...

νομίζω οτι και ο shyamalan σε μία τέτοια ντουλάπα πρέπει να ζεί.

το ξέρεις οτι η ντουλάπα κάνει κακό και παρόλα αυτά μένεις εκει μέσα. Μαζοχισμός? Κατάθλιψη? Παράνοια?

οκ αμα δεν σε ήξερα θα έλεγα οτι το ποστάκι αυτό έίναι μία απεγνωσμένη εκκληση για βοήθεια αλλά τώρα το διαβάζω σαν μιά ωραία περιγραφή της ντουλάπας σου.

ΡΕ! Μπάς και την βγάζεις sto e-bay και ψάχνεις αγοραστες???

ρε?? ΞΟΥ ΡΕ!!!!


(ωραίες περιγραφες!)

Fight Back είπε...

@downhill τωρα το ειδα.
τραγικο σχολιο τουλαχιστο

Ανώνυμος είπε...

Το τελευταίο έπιπλο είναι προσφορά του

Έπιπλα Bamboo Bazaar

lazinio είπε...

afto me ti ntoulapa mhpws einai ligo gay (come out of the closet).. xa

Fight Back είπε...

@anonyme χρειαζομαι ενα ανετο μαξιλαρακι για το τρικυκλο, θα το βρω λες εκει?

@lazinio,
thats what she said

Ανώνυμος είπε...

Tha to vreis, min anisixeis!

Min parexighseis to sxoleio mou auto kai pi8anws kai alla paromoia mellontika ginontai gia logous promotion stis mixanes anazithshs! ;)