Τρίτη, Σεπτεμβρίου 23, 2008

0/4 - Η μαλακή σκανδάλη

Ξεκλείδωσε και τον οδήγησε σε μια σκάλα. Άρχισαν να ανεβαίνουν, ο Φώντας μπροστά, ο Οράτιος πίσω. Ο Οράτιος παρατηρούσε το χώρο τριγύρω του. Κάθε καινούργιο αντικείμενο, τα πάντα, στη μέση της σκάλας βρισκόταν ένας καθρέφτης. Ο Οράτιος έριξε μια ματιά στην αντανάκλαση του. Τρόμαξε. Του φαινόταν τόσο διαφορετικός ο εαυτός του, δε μπορούσε να καταλάβει όμως γιατί. Θα το σκεφτόταν αργότερα, ο Φώντας είχε ήδη προχωρίσει αρκετά σκαλοπάτια πιο πάνω και βιάστηκε να τον προλάβει.

Ήταν ο εαυτός του κι όμως δεν ήταν. Σαν κάποιος άλλος να ζούσε μέσα του. Σαν ξένος άνθρωπος σε γνώριμο σώμα. Ο Οράτιος κατέβηκε πάλι τα σκαλιά και γυρισε να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη. Ίσως να ήταν τα μάτια του. Το βλέμμα είχε κάπως αλλάξει. Δεν ήταν πια αθώο.
Δε ξύρισε τα μαλλιά του για δυο μέρες και είχαν αρχίσει να ξεπροβάλλουν οι κόκκινες τρίχες Ήταν πολύ κοντές ακόμα αλλά μοιάζαν να φυτρώνουν αγριεμένες και ανεξέλεγκτες.


Ο Φώντας άρχισε να τον φωνάζει. Έτρεξε να ανέβει μέχρι το δεύτερο όροφο κι εκεί είδε το αφεντικό του να τον περιμένει παραξενεμένο από την αργοπορία του. Το κτίριο ήταν όλο ξενοίκιαστο. Παλιά γραφεία, σε αρκετά καλή κατάσταση, φαίνονταν να έχουν πρόσφατα εγκαταλειφθεί. Στην επαρχιακή πόλη όλα ήταν άδεια, όλοι οι δρόμοι έρημοι, τα πρόσωπα βαριεστημένα, το σκηνικό ήταν ιδανικό για ύποπτες δοσοληψίες. Ο Φώντας είχε ακουμπήσει μια λάμπα πάνω στο τραπέζι. Υπήρχε ακόμα ρεύμα. Έσκυψε κι απο την τσάντα στο πάτωμα τράβηξε μια καραμπίνα.

«Πάρτη και αν γινει κάτι ρίξε μια δυο φορές προς τα πάνω. Θα τρομάξει και θα φύγει. Γυναίκα είναι.» διέταξε ο Φώντας

«μα.. Κι αν εμφανιστεί κάποιος άλλος αντι για αυτή? Αν φέρει κι άλλους?»

«Δε θα φέρει. Ο Μπεν θα μας ειδοποιήσει αν δει καποιον. Θα κάνουμε πολύ γρήγορα. Εσύ απλά παρακολούθα κι αν γίνει κάτι ρίξε προς τα πάνω. Αυτό μονο. Και σε λίγο θα φύγουμε για Αθήνα.»

Το σπίτι είχε και τηλέφωνο παρατημένο στο πάτωμα. Ο Οράτιος έκλεισε τη λάμπα μη τυχόν και τον δει κάποιος απο γύρω και έμεινε στο σκοτάδι. Στάθηκε δίπλα στο παράθυρο. Με την καραμπίνα στο χέρι. Ο Φώντας είχε κατέβει και περίμενε δίπλα σε μια κολώνα στο απέναντι κτίριο. Καθόλου νευρικός. Εξοργισμένος, ναι. Αλλά έκρυβε τη σύγχιση του και εξέπεμπε μια ηρεμία σχεδόν ανατριχιαστική. Ο αλλαντοπώλης είχε εξαφανιστεί, ποιος ξέρει που θα βρισκόταν και τί τρέλα θα είχε βάλει στο μυαλό του. Τα πάντα ήταν στον αέρα. Κανείς τους στην πραγματικότητα δεν είχε σκεφτεί την ημέρα μετά. Μετά απο τις ληστείες, τους φόνους, τις βαλίτσες με τα μετρητά, μετά τις αποδράσεις και τις στιγμές της ξέφρενης αλητείας. Κανείς τους δεν είχε υπολογίσει οτι το μετά θα ήταν πιο δύσκολο. Γιατί η ομάδα βρίσκει τον τρόπο και συντηρείται, τρώει απο τις σάρκες της και επιβιώνει. Αλλά όταν η ομάδα χωριστεί... Όταν ο ένας θα αφήσει τον άλλον θα έχει την υποψία μήπως και κάτι συμβεί, μήπως και ο άλλος μιλήσει. Αν κάτι πήγαινε στραβά ο ένας θα έστελνε τον κίνδυνο στους άλλους. Δεν θα ηταν γραφτό να ηρεμήσουν ποτε. Και τωρα πια δεν υπήρχε πισωγύρισμα.

Ο Μπεν έτρεχε αδιάκοπα σε μια ακτίνα 200 μέτρων γύρω απο το σημείο συνάντησης. Ο αρουραίος θα παρατηρούσε αν κάποιος πλησίαζε και θα ειδοποιούσε για να εξαφανιστούν πριν κινδυνεύσουν. Ο Φώντας περίμενε. Ποιος ξέρει τι είχε στο μυαλό του. Ο Οράτιος τον φοβόταν. Δεν είχε υπολογίσει εξαρχής στη συμμορία ούτε τον Οράτιο ούτε τον αλλαντοπώλη. Πιθανό και τον αρουραίο να τον είχε χρησιμοποιήσει για να πάρει την ατζέντα και μόνο. Ο Φώντας είχε τον τρόπο να βρίσκει όπλα και να τους τα βάζει στα χέρια. Να κανονίζει ραντεβού με ανώτατους αξιωματικούς. Ήταν ο αρχηγός, το μυαλό. Αυτοί απλά βρίσκονταν εκεί, παίζαν το ρόλο τους σα μαριονέτες και μετά γιόρταζαν για ένα υποτιθέμενο μερίδιο θησαυρού που δε μπορούσαν να το αγγίξουν. Τουλάχιστο όχι πριν τελειώσει η δράση της συμμορίας. Πότε όμως θα τελείωνε? Και πώς?

Το δωμάτιο είχε τηλέφωνο. Ο Οράτιος το τράβηξε κοντά του. Σήκωσε το ακουστικό και άρχισε να καλεί νούμερα. Μια γυναικεία φωνή απάντησε

Αυτός δίστασε στην αρχή όμως τελικά μίλησε « εγώ είμαι. Ο Οράτιος»
η γυναικεία φωνή άρχισε να μιλάει γρήγορα αναστατωμένη και ενθουσιασμένη.
«μίλα πιο σιγά σοφάκι. Πιο σιγά. Τι κάνεις? Ναι, στην αθήνα. Δηλαδή τώρα δεν είμαι, αλλά γύρω απο την Αθήνα γυρνάω

..μην λες το όνομα μου. Μη πεις σε κανέναν οτι κάλεσα. Οι γονείς μου τι κανουν.

..με ψάχνουν? Τι είπανε που δεν γύρισα? Που δε τους κάλεσα?

Σοφάκι.

Σοφάκι άκου με. Όχι δε μπορώ να γυρίσω. Ακου με. Θέλω να μαζέψεις μερικά απο τα χρήματα σου και να έρθεις αύριο στην αθήνα. Πάρε το λεωφορείο αν είναι να το σκασεις. Αν βρεις μια δικαιολογία πάρε ταξί, θα σου πληρώσω εγώ το ταξίδι και σου έχω κλείσει ξενοδοχείο. Αυριο θα παω σε μια οντισιον να τραγουδήσω. Είναι μεγάλη ευκαιρία. Θέλω να είναι κάποιος δικός μου μαζι. Σε παρακαλώ σοφάκι έλα.


Σε κλείνω τώρα. Θα σε περιμένω. Μου λείπεις. Θα σε συναντήσω στο ξενοδοχείο.»

Ο μπεν έτρεχε. Ο Φώντας περίμενε. Η γυναίκα του συνταγματάρχη ήρθε απο το βάθος του δρόμου κρατώντας μια βαλίτσα. Ο Φώντας φόρεσε την κουκούλα του. Ο αλλαντοπώλης έλειπε. Η απουσία του είχε γεμίσει ένταση τη συναλλαγή. Τίποτα δεν ήταν όπως προγραμματίστηκε. Για να δουλέψει η μηχανή πρέπει να έχει όλα τα γρανάζια της.

Ο Οράτιος πήρε την καραμπίνα και στόχευσε. Ηταν έτοιμος για όλα. Η γυναίκα άφησε την τσάντα και έκανε μερικά βήματα πίσω. Ο Φώντας την άνοιξε και την περιεργάστηκε. Η γυναίκα κάτι ρώτησε. Δε θα άνοιγαν κουβέντα, ο Φώντας τη διέταξε να φύγει. Αυτή συνέχισε να ρωτάει. Φώναζε. Ο Οράτιος όπλισε. Η σκανδάλη ήταν μαλακή. Το βλέμμα του στον καθρέφτη. Οι κόκκινες τρίχες άρχισαν να ξεπροβάλουν. Τίποτα δε θα ήταν ποτέ όπως πριν. Ο αλλαντοπώλης εξαφανίστηκε. Ο μπεν τρέχει σε κύκλους. Κυκλώνει το έγκλημα μα δεν τολμάει να το πλησιάσει. Ο Οράτιος κρατάει το έγκλημα στα χέρια του. Το διαβάζει στον αντικατοπτρισμό του στον καθρέφτη. Ο Οράτιος στοχεύει το Φώντα. Απο τέτοια απόσταση μπορεί να του ρίξει στο κεφάλι. Η σκανδάλη είναι τόσο μαλακή. Πολλά προβλήματα θα προκύψουν, πολλά προβλήματα όμως θα λυθούν. Ο οράτιος είναι έτοιμος για όλα.

Η γυναίκα αποφασίζει να μην επιμείνει, γυρνάει την πλάτη και φεύγει βιαστικά. Ο Φώντας στέκεται για λίγο. Σα να περιμένει τη σκανδάλη του Οράτιου να πατηθεί. Ο Οράτιος κατεβάζει το όπλο. Οχι σήμερα.

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα.

13 σχόλια:

pascal είπε...

Καριόλη...

(υπάρχει ένα λάθος στην πέμπτη σειρά από το τέλος, όχι για να μην νομίζεις ότι το διαβασα με προσοχή)

Ανώνυμος είπε...

κάποιος να ξυρίσει τον Οράτιο γρήγορα!

κι εγώ "καριόλη" θα έγραφα αν μου το επέτρεπε η διαγωγή μου ;)

Ανώνυμος είπε...

imarton...as stamatisei kapoia stigmh ayth h parwdia.

Unknown είπε...

kati m leei pws liges oi wres tou sofakIou.

Χ2 είπε...

Όλο αυτό το εκδοτικό εγχείρημα, συνοψίζεται στο εξής ανέκδοτο (δημοσιευμένο στον Φίλαθλο): πάει στον γιατρό ένας καλόγερος με έναν βάτραχο πάνω στο κεφάλι του. Ρωτάει ο γιατρός: "τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε;" Και πριν προλάβει να απαντήσει ο μοναχός, λέει ο βάτραχος: "γιατρέ, έβγαλα έναν καλόγερο στον κώλο μου".
Ακόμη και αν η συνάφεια του κειμένου με το ανέκδοτο είναι χαλαρή, μπορείτε πάντα να κρατήσετε το ανέκδοτο.Για τους φανατικούς, έχω κρατήσει και τον Φίλαθλο.

Χ2 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Χ2 είπε...

Υ.Γ.Η διακειμενικότητα στον εσωτερικό μονόλογο

"Δεν έπρεπε να το γράψεις σ'αυτό το ποστ,μαλάκα σχολιαστή Χ2.Δεν ήρθε ακόμη η ώρα..."

Πρά-ακ είπε...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω πώς το παιχνιδάκι που σε καλώ σου ταιριάζει!

Fight Back είπε...

ελειπα μερικες μερες στην νεα ελβετια, συμπαθατε με.
μολις γυρισα και προσεχως θα επιμεληθω αυτου του εγκατελειμενου μπλογκ

Fight Back είπε...

@pascal αυτα ειναι, απλωνεις σεντονι 45 σελιδων και το μονο που σου λενε ειναι "εκανες λαθος στην 3η σειρα" εοχι

@deadend, behave!

@symptom θα συνεχιζει ρε. για παντα

@ναριτα, ναι δεν ειναι κακη ιδεα

@χ2, δεν θα ισχυριστω πως καταλαβα. εγω ειμαι ο βατραχος, π γιατρος, ο μοναχος ή ο φιλαθλος?

@χ2 ε περασαν 2 βδομαδες μεχρι να απαντησω, εφτασε μαλλον η ωρα

@πρα-ακ ευχαριστω, μα δε νομιζω πως προλαβαινω αυτο τον καιρο

@fightback, ασε ρε μαλακα που πηγες και ελβετια.ηλιθιε

Spy είπε...

@fightback: @fightback:
Δεν είπε ελβετία ό άνθρωπος!
Νέα ελβετία είπε.
Δεν είναι το ίδιο.

Fight Back είπε...

@spy και τι σαι συ ρε?
ο δικηγορος του @Fightback?

Χ2 είπε...

Α,όχι. Δεν είναι ακατανόητο το σχόλιό μου. Αντιθέτως, το συγκεκριμένο κείμενο όπως "φωτίζεται" μέσα από το σχόλιο δείχνει ακατάληπτο. Μπορούμε επιτέλους να γράψουμε πιο εύληπτα ή να ξαναβάλω τον Βύντρα στόπερ; Με εκτίμηση και πολλές ευχές, Χ(ενκ).