Τρίτη, Ιουλίου 29, 2008

Πως με εξαπάτησε ο Ρώσος τουρίστας

Το χρονικό εν τάχει.

Ανέβαινα μια απότομη ανηφόρα με πολλά σκαλοπάτια φεύγοντας από την παραλία. Είχα την εξαιρετικά ατυχή ιδέα να ξεπλύνω τα πόδια μου από την άμμο στο ντους (που ηταν περιτριγυρισμενο από γαμημένες σφίγγες) κι έτσι γλυστρούσα μέσα στις σαγιονάρες, έφευγε αλλού γι αλλού η διχάλα, πατούσα χώμα και χαλίκι και ξεφυσούσα ασθμαίνοντας κάτω απ' τον καυτό ήλιο.

Τελειώνοντας το χωματόδρομο παύλα γολγοθά παύλα power plate extra παύλα σχεδόν βέβαιο καρδιακό επεισόδιο, έφτασα στον κεντρικό δρόμο και προσπάθησα να πάρω ανάσα και να θυμηθώ πού έχω παρκάρει, αν θα καίει πολύ το τιμόνι, αν έχω βάλει ηλιοπροστασία και υπολόγισα με μερικές πρόχειρες εξισώσεις και αλγόριθμους το χρόνο (σε λεπτά) που θα χρειαστεί να δράσει το air condition αν το ανοίξω στην κλίμακα 2, στην 3 ή στην 4. Ξάφνου ξεπροβάλει μπρος μου μια παρέα από τουρίστες, ένας από τους οποίους μου γελάει και μου μιλάει σα να με γνώριζε κι από χτες.

Καθώς έρχεται προς το μέρος μου ανοίγει ταυτόχρονα ένα σακουλάκι που κρατάει στα χέρια του.

Να σε κεράσω? Μου λέει με άθλια προφορά αγγλικών, κι εγώ στην προσπάθεια μου να το παίξω άνετος σε φάση δεν-κουράστηκα-παρότι-ανέβηκα-ανηφόρα-600-μέτρων αλλά και ταυτόχρονα νιώθωντας αίσθημα ευθύνης που εκπροσωπώ τους απανταχού έλληνες και οφείλοντας να δειξω greek hospitality, χαμογέλασα και έχωσα το χέρι μου στο σακουλάκι.

Αυτό που άρπαξα και οδήγησα απευθείας στο στόμα μου, με ελάχιστη στάση σε σημείο που θα μπορούσε να το επεξεργαστεί το βλέμμα μου, ήταν κάτι σαν στραγάλια αλλά και όχι ακριβώς, πιο πολύ σα μικρά μπισκοτάκια, αλλά και πάλι δε ξέρω, πιθανό να ήταν, ναι ναι, μάλλον ήταν κάποιο είδος ξηρού καρπού ψημένο κι επεξεργασμένο.

Δεν ηταν κι άσχημο. Αλμυρό όσο έπρεπε για να ισορροπήσει την κατάσταση μετά το θαλασσινό μπάνιο.

Τον ρώτησα από πού είναι το έδεσμα. Πίστευα ότι θα μου πει πως είναι κάποιο σπάνιο είδος από την πατρίδα του κι έτσι θα ξεκινούσε μια συζήτηση για τις διαφορές στις διατροφικές συνήθειες των ατόμων 20-30 ετών μεταξύ Βαλκανίων και Ανατολικού Καυκάσου. Απάντησε πως το πήρε από το σούπερ μάρκετ. 100 μέτρα πιο κάτω. Τι απογοήτευση! Με κέρασε στραγάλια από το σουπερ μάρκετ. Ρίξαμε δυο διαδικαστικά χαμόγελα και τον έστειλα στην ευχή της παναγίας ευχαριστώντας τον κι ευχόμενος του καλές διακοπές στη μαγευτική ελλάδα.

Ελπίζω να προσέξατε τη μαλακία που είπα πιο πάνω. Αυτό με το αλμυρό στραγάλι και το θαλασσινό μπάνιο. Είναι άτοπο. Αν όχι είστε εξίσου καμένοι με εμένα. Ίσως και παραπάνω.

Η εξαπάτησις

Φεύγοντας έπιασα με την άκρη του ματιού μου χαχανητά και give me five μεταξύ των τουριστών. Δεν είχαν περάσει μερικά λεπτά απ’ όταν άρχισα να το υποψιάζομαι. Έπρεπε να βεβαιωθώ. Αλλά κι από την άλλη δεν ήθελα να βεβαιωθώ. Να παραδεχτώ πως έγινα τόσο ρεζίλι.

Τελικά δεν άντεξα την αγωνία. Κατέβηκα το ίδιο απόγευμα στο σούπερ μάρκετ κι έφερα 2-3 βόλτες στους διαδρόμους μέχρι να αντικρύσω το σακουλάκι. Δεν περιλάμβανε στραγάλια.

Ήταν τροφή γάτας.

Τι συνέβη δηλαδή πραγματικά

Ο Ρώσος Τουρίστας αγόρασε την ζωοτροφή με την εξοργιστική ομοιότητα με τα στραγάλια από το σούπερ μάρκετ βάζοντας στοίχημα με τους φίλους του πως θα ταΐσει κάποιον έλληνα πριν περάσουν 5 λεπτά. Εγώ την ώρα που ανέβαινα την ανηφόρα ήμουν το ιδανικό θύμα στο λάθος τόπο, τη λάθος (?) στιγμή.

Την πάτησα σαν αρχάριος.

Τους φανταζόμουν ιδρωμένους με κατακόκκινα μάγουλα στο ενοικιαζόμενο δωμάτιο τους, όπου θα είχαν κρεμάσει ήδη αφίσες dima bilan και pavlyuchenko να πίνουν βότκα φορώντας τραγιάσκες και να γελάνε με τον αφελή έλληνα δείχνοντας τα χαλασμένα μπροστινά δόντια τους . Μέσα μου σιγόβραζε το μίσος για την ρώσσικη ράτσα. Κάποιος έπρεπε να τους δώσει ένα μάθημα. Επειδή πληρώνουν 130 ευρώ το ημιυπόγειο χωρίς κλιματισμό, δε σημαίνει οτι θα μας καβαλήσουν κιόλας.

Η εκδίκηση

Προσεχώς..

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εισαι βλακας με λοφειο παλι καλα που δεν σου εδωσε καμια πιπα...
Να κοψεις το τσιγαρο...

Ανώνυμος είπε...

από που καταλάβαμε ότι ήταν ρώσοι;

Ανώνυμος είπε...

έτσι είναι φάιτ μου, αν τους κοιμίζουν με 3 ευρώ το βράδυ και πίνουν όλη μέρα και πλακώνονται στο ξύλο και γυμνώνονται στους δρόμους και κάνουν διαγωνισμούς πίπας και κυκλοφορόυν ξώβυζες και ξέκωλες (όσο πάει γίνεται και καλύτερο) και κάνουν όργια στις παραλίες ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, τέτοια περιστατικά ασέβειας προς τους ιθαγενείς έλληνες θα συναντιούνται όλο και συχνότερα.

Fight Back είπε...

@ανωνυμε, ειπαμε το παραδεχομαι πως ειμαι βλαξ

@ανωνυμε, ε, καλα τωρα εκανε μπαμ. και τι να ητανε δηλαδη?

@λεμμυ, στο μυαλο μου ειχα 130 ευρω το βραδυ καθοτι αλλωστε οι ρωσοι λογω αμπραμοβιτς εχουν ΟΛΟΙ χρημα.
μηπως πρεπει να μάθουμε τη ρωσικη γλώσσα καλυτερα τελικα?
γιατι ειναι προφανες οτι δε μπορουμε να ανταπεξελθουμε με τις ελαχιστες λεξεις που ξερουμε ως τωρα οπως "τελεις χουρο?"

ο αποτέτοιος είπε...

πήγα να κάνω ένα πολύ περισπούδαστο σχόλιο, αλλά (όπως ήταν φυσικό άλλωστε) δε μου βγήκε. οπότε γράφω το παρακάτω:

περιμένω την εκδίκηση. ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

καλά ακόμα εδώ είσαι?πήγαινε διακοπές να ανοίξεις καμία καφετέρια για γατιά και να φας κανά λουκουμά ον δε ροκς.έλεος πια.

[Germanos] είπε...

Δηλαδή τι το άσχημο εχει η τροφή γάτας μην αφοδεύσω ?
Παντα τρώω κροκέτες κουνέλι

nelly είπε...

Eγω δε σε πιστευω.

Spy είπε...

Eγώ που μια φορά είχα φάει Friskies για σκύλους, μια χαρά μου φάνηκαν.
(βέβαια δεν μου τα έδωσε ρώσος, μου τα έδωσε σκύλος, και όπως και να το κάνεις, αυτό EINAI μια διαφορά)

Fight Back είπε...

@apotetoie μερικες φορες τα πιο περισπουδαστα ειναι οι σιωπες μας ή οι απλες καθημερινες κουβεντες ή ενα πιατο φαρφαλες με κολιαντρο και κυδωνια.
σκεψου το καλα και θα δεις οτι εχω δικιο

@κολοκυθι φερε μου ενα μοχιτο και γρηγορα.

@γερμανε αχου το καημενο το κουνελακι. πως το εφαγες ακαρδε που ηταν σα ζωγραφια με τη μυτουλα του, τα αυτακια του, τις καιριες αποψεις του για τα κοφτα ντεβουαγιαζ στο στρουκτουραλιστικο κινηματογραφο του μεσοπολεμου

@nelly πιστευε και μη ερευνα

@spy οποιος κοιμαται με σκυλους, ξυπναει με ψυλλους.
σκεψου τι γινεται οταν μοιραζεσαι και φαγητο. απο καλαζαρ μεχρι στρεπτοκοκκο

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη που η φανατικότερη αναγνώστρια σου, τελευταία και καταιδρωμένη, σήμερα καταφέρνει να διαβάσει για την κόκκινη στρατιά 'μοβόρων τουριστών που εμπλέκονται σε ιστορίες με γατόνια, σατανούληδες, διακοπές σε πήλιο, κύμη και πρέβεζα.

Η εκδίκηση πιστεύω θα είναι ΕΜΠΕΙΡΙΑ..

Ανώνυμος είπε...

τουλάχιστον ήταν γκουρμέ;