Δευτέρα, Φεβρουαρίου 04, 2008

Θλιβερή πάπια.


Δεν είχε και τα δύο του χέρια κολλημένα όλη την ώρα στο χειριστήριο. Με το ένα κάθε τόσο άρπαζε μια χούφτα γαριδάκια από μια τεράστια σακούλα που στεκόταν σα σακί δίπλα του και τα έχωνε βιαστικά στο στόμα του, ενώ βιαστικά ξανάπιανε το χειριστήριο για να κάνει τελευταία στιγμή το σωτήριο τάκλιν λίγο έξω από την περιοχή.
«Τη γλύτωσα παλι » σα να είπε μασουλώντας 14 γαριδάκια και το τείχος έδιωξε τη μπάλα σε αυτό το φάουλ, το κουμπί όμως που έδωσε την εντολή είχε γεμίσει λάδια και κίτρινα τρίμματα από γαριδάκια.

Τα μάτια του κλείνανε. Νύσταζε. Όχι όμως, δεν το έβαζε κάτω, έπρεπε να προπονηθεί όσο γινότανε. Αύριο ήταν το μεγάλο τουρνουά με τους μεγαλύτερους παίχτες του pro evolution, έπρεπε να σταθεί αντάξιος, να κρατήσει την ομάδα του, την Ατλέτικο Μαδρίτης, στο ύψος των περιστάσεων κι όχι να ξαναβγει τελευταίος όπως τις προηγούμενες φορές.

Μετά από πολλές ώρες προπόνησης, μάταιας – το γνώριζε κι ο ίδιος κατά βάθος – έπεσε για ύπνο όμως το άγχος του και η αγωνία του για το τουρνουά δεν τον άφηναν να ηρεμήσει. Έβλεπε στον ύπνο του τον καλύτερο παίχτη, να τον περιμένει με τη Βαλένθια προτελευταία αγωνιστική και να τον σκορπάει με 4 εντυπωσιακά γκολ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι παίχτες του τουρνουά τον δείχνανε και γελάγανε μαζί του και το κεφάλι του είχε αλλάξει, είχε γίνει κεφάλι πάπιας και όλοι του φωνάζανε «θλιβερός ρε μαλάκα, θλιβερή πάπια».

Με αυτή την κραυγή στα αυτιά του πεταγόταν κάθε τόσο από τον ύπνο του, κοιταζόταν στον καθρέφτη να σιγουρευτεί πως δεν ήταν πάπια και ψέλιζε «δεν είμαι θλιβερός, δεν είμαι θλιβερός» και ξανακοιμόταν.

Η μεγάλη νύχτα έφτασε. Όλα ήταν έτοιμα, ο προτζέκτορας στημένος, μπουκάλια κοκα κολας και καφάσια μπύρες στο ψυγείο, εκλεκτά σοκολατάκια, σουβλάκια και πίτσες. Ο ίδιος κατέφτασε αργοπορημένος και ιδρωμένος και το μόνο που έφερε ήταν ακόμα ένα σακί με γαριδάκια. Ήδη τα πρώτα ανέκδοτα είχαν αρχίσει να διαδίδονται πίσω απ την πλάτη του για το πού βρίσκει τόσα γαριδάκια η πάπια. Μα αυτός δεν πολύ καταλάβαινε τι γινόταν. Ήταν θολωμένος να αποδείξει την αξία του.

Ξεκίνησε καλά στους πρώτους αγώνες και πήρε τα πάνω του. Φυσικά η διαιτησία ήταν πάντα στο πλευρό του. Πέναλτι που δεν τα είδε κανείς, οφσάιντ 4 μέτρων που δεν καταλογίστηκαν και κόκκινες κάρτες στον αντίπαλο από το δεκάλεπτο. Μα όσο κρατιότανε ψηλά έτρεμε στην ιδέα πως το όνειρο του θα βγει αληθινό, πως θα συντριβεί την πρότελευταία αγωνιστική από τη Βαλένθια.

Και για να μην σας τα πολυλογώ κιόλας, όταν οι κοκα κόλες είχαν εξατμιστεί, τα μπουκάλια της μπύρας είχαν μείνει άδεια και τα σοκολατάκια είχαν εξαφανιστεί μυστηριωδώς ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο φόβο του. Κοίταξε το πρόσωπο του αντιπαλου του. Ήταν σοβαρός, αποφασισμένος, αμείλικτος.

Ακόμα και για τον καλύτερο αφηγητή είναι δύσκολο να περιγράψει την ψυχολογική κατάσταση κάποιου που βλέπει τον εφιάλτη του να παίρνει σάρκα και οστά με τον χειρότερο και πιο ακριβή τρόπο. Κάτι σαν déjà vu, κάτι σαν να ζεις το αναπόφευκτο, το αδυσώπητο πεπρωμένο σου, από το οποίο δε μπορείς να ξεφύγεις και κυρίως δε μπορείς να το κάνεις λιγότερο επίπονο. Γιατί ακριβώς ξέρεις την κατάληξη και την αναμένεις αργά, υπομονετικά, βασανιστικά.

Η τεσσάρα ήρθε αβίαστα και άφησε τον συμπαθή ήρωα μας στη μέση της αίθουσας να ιδρώνει και γύρω του όλους τους παίχτες να τον δείχνουν, να γελάνε και να φωνάζουν
«θλιβερή πάπια»

Δε το άντεξε. Έτρεξε προς την έξοδο, άνοιξε την πόρτα του ασανσερ μα στον καθρέφτη αντίκρυσε το πρόσωπο του που ήταν πρόσωπο πάπιας. Κανονικά, με το ράμφος και τα όλα του. Κατέβηκε βιαστικά τις σκάλες, βγήκε στο δρόμο απελπισμένος. Προχωρούσε στη μέση της λεωφόρου σα χαμένος.

Γιατί η πάπια διέσχισε το δρόμο?
Γιατι τα είχε χάσει.

Ήταν θέμα χρόνου κάποιο αυτοκίνητο να τον χτυπήσει κι ήταν ένα μαύρο παλιό αυτοκίνητο γεμάτο καλόγριες που το έκανε, επιταχύνοντας στην όψη του φρικιού με το κεφάλι πάπιας, για να τον αφήσει εκεί, στην άσφαλτο, να ξεψυχήσει ταπεινωμένος και κυνηγημένος από τις φοβίες του.

Οι καλόγριες σοκαρίστηκαν από το φρικιό που έσκασε στο παρμπρίζ τους. Χωρίς πολλά λόγια, το φορτώσανε στο πορτ μπαγκάζ, σκουπίσανε τα αίματα ώστε κανείς να μη μάθει για το «ατύχημα» και εξαφανίστηκανε μέσα στη νύχτα.

Ποιος ξέρει τι του κάνανε του κακομοίρη.

/ evil \

15 σχόλια:

mc είπε...

Μα δεν είναι ομάδα η ατλέτικο, φαντάζομαι ότι είναι ένα θλιβερό βαζελάκι ο πάπιας.

Υ.Γ.Ρισπεκτ για τους τόνους σου στο "déjà vu".

Unknown είπε...

θλιβερή πάπια με πορτοκάλι γιαμ.. και γέμιση γαριδάκια

ημέρες νηστείας τέλος.

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχώς υπάρχει και το γκολγ γι αυτους που δε ξερουν προ.

Ανώνυμος είπε...

pragmati apo tis pio thliveres papies pou exw dei einai auti pou perigrafeis!

Ανώνυμος είπε...

kolasmenes kalogries sta satanika mo(u)nasthria naoum

Ανώνυμος είπε...

ma kala,ki auti h "papia" den mporouse na mpei se kana forum tou pro na diabasei oti H VALENCIA EINAI H EYNOHMENH TOY SYSTHMATOS? (h mipws auti einai h E8niki Agglias..?)

p.s. file FB,esu paizeis PRO? an nai,na brethoume kammia mera na paiksoume...an ki egw de kserw kala,akoma mathainw to "pws na pernas olous tous termatofulakes me ton Aguero.."

Fight Back είπε...

@ampot εισαι ασχετη

@narita εισαι κοιλιοδουλος

@κολοκυθι εισαι ψευτο-αθλητρια

@kabamaru εισαι εκτος θεματος

@papamitsos εισαι αθεος κι ανωμαλος

@symptom αφου το διαβασες, θεωρω πως ο σκοπος τουτου του ποστ εκπληρωθηκε..

Ανώνυμος είπε...

xaxaxaxaxaxaxaxa

THLIVERI PAPIA!
THLIVERI PAPIA!

lazinio είπε...

Fb kati tetoies papies krinoun ta tournoua. I love this game

lazinio είπε...

Fb kati tetoies papies krinoun ta tournoua. I love this game

Ανώνυμος είπε...

mou aresei poly to pro alla perissotero m'aresei h papia pekinou.

8elw pantws na tonisw oti kati tetoies AY8ENTIKES stigmes me sygkinoun ba8ytata kai amesws anagnwrizw oti den eimai h daimonikh fysiognwmia pou polloi mou exoyn katalogisei alla enas akoma....

AN8RWPOS...(fade out in the sunset)

lee είπε...

Παιζει Pro χωρις μπαφους?
Θλιβερη, θλιβερη παπια...

Ανώνυμος είπε...

pame oloi mazi...

THLIVERI PAPIA!!!

Fight Back είπε...

καλα τα λετε ολοι ρε παιδια

θλιβερη παπια..

nkarakasis είπε...

Πολύ καλή η πάπια σου. Νοστιμότατη. ( Αν και είχε γεύση απο γαριδάκι!)
Σηκώνει πολύ αναπτυξη το θέμα, αλλά γενικά μου άρεσαν οι περιγραφές σου.