Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2007

Δημοπρασία για περίφημα έργα

Λατρεύω την τελευταία δουλειά μου, μονολογούσε η Σάρα όποτε έβρισκε την ευκαιρία. Όποτε δηλαδή ήθελε να εντυπωσιάσει τους συνομιλητές της επιδεικνύοντας την επιτυχημένη καριέρα της και τις συναναστροφές της με το εγχώριο τζετ σετ.

«Είναι τόσο υπέροχο να βρίσκεσαι καθημερινά σε δημοπρασίες και να βλέπεις τόσο όμορφα έργα τέχνης, να γνωρίζεις τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους..». Έτσι ξεκινούσε πάντοτε ο μονόλογος της. Λίγοι κατάφερναν να τον ακούσουν ως το τέλος. Οι πολλοί γνέφανε συγκαταβατικά περιμένοντας την ευκαιρία να αρχίσουν να ευλογούν τα δικά τους επιτεύγματα. Ελάχιστοι γενικά ενδιαφέρονται να ακούνε για τις επιτυχίες των άλλων, προτιμούν τις πανωλεθρίες τους.

Εκείνη την Τετάρτη ήταν κατάκοπη. Έφτασε καθυστερημένα στην αίθουσα δημοπρασιών, μετά από ταξίδι πολλών ωρών με το τρένο. Εμφανώς ταλαιπωρημένη, τρέχοντας από τη μία δημοπρασία στην άλλη και εκνευρισμένη που η γραμματέας του κυρίου Λάρι δεν είχε το στοιχειώδες συναδελφικό τακτ να της κλείσει αεροπλάνο κι όχι τρένο. Κατά βάθος χαιρόταν αφού από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες επιβεβαίωνε την υποψία της πως όλες οι υπόλοιπες γραμματείς του κυρίου Λάρι τη ζήλευαν και τη μισούσαν. Προφανώς επειδή καμιά τους δεν κατάφερε να αναπτύξει τόσο καλή σχέση μαζί του, σε καμιά άλλη ποτέ δεν είχε δείξει τέτοια τυφλή εμπιστοσύνη όσο σε αυτή. Είχε τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στο γούστο της που της είχε δώσει το ελεύθερο να χτυπάει όποιο έργο τέχνης θέλει, σε οποιαδήποτε τιμή κρίνει λογική.

Θέλησε να δώσει το στίγμα της μπαίνοντας στην αίθουσα, βήχοντας και παραπατώντας χαριτωμένα καθώς ταυτόχρονα τίναζε το παλτό της ώστε να καταφέρει να τραβήξει την προσοχή. Ήθελε να γνωρίζουν πως ήρθε, πως ήτανε εκεί για να αποκτήσει όλα όσα ήθελε ο κύριος Λάρι. Όλα όσα έκρινε αυτή πως θα ήθελε ο κύριος Λάρι.

Φυσικά δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει πως πολλοί δέχτηκαν την άφιξη της με χαρά. Ίσως και με ανακούφιση αφού δεν τους είχε συνηθίσει σε καθυστερημένες αφίξεις. Ο συλλέκτης Πάτρικ Τζονσον κοίταξε με νόημα τον εκπρόσωπο του οίκου Τζερεμι Λίτλ. Η απόλυτα προβλέψιμη Σάρα που πλειοδοτεί ανελέητα και χτυπάει μέχρι τέλους τα έργα που θέλει, είναι εκλεκτός θαμώνας για τους οίκους, που με τη βοήθεια μερικών συλλεκτών ακόμα μπορουν να ανεβάσουν τις τιμές. Με το αζημίωτο φυσικά.

Αφού χαιρέτισε αρκετούς γνωστούς, πήρε τη θέση της και καθώς έκατσε, ένιωσε το κορμί της να πονά από κούραση. Ζήτησε ένα ζεστό τσάι, είχε μια δύσκολη αποστολή και ήθελε κάτι ζεστό να την ηρεμήσει. Ανακουφίστηκε ξανά με τη σκέψη πως έχει πολύ καλο μισθό και πως κάνει κάτι που την ευχαριστεί. Μαθαίνει για την τέχνη και γνωρίζει σπουδαίους ανθρώπους. Κοίταξε τριγύρω της. Η εικόνα δυστυχώς δεν την επιβεβαίωσε. Κάτι κουρασμένοι τύποι, αρκετοί υπερήλικες και η αίθουσα γεμάτη από πρωτάρηδες των δημοπρασιών. Είχε μάθει να τους αναγνωρίζει αυτούς από το ενθουσιώδες βλέμμα τους και το αμφιβόλου γούστου ντύσιμο τους.

Επόμενο έργο, ενα γυμνό του Πάσχαλιτς, υδατογραφία με νερομπογιά. Ότι πρέπει για την κρεβατοκάμαρα του κυρίου Λάρι. Η Σάρα έκανε πρώτη προσφορά, έτσι θα εξασφάλιζε ένα ποσοστό έκπτωσης εφόσον τελικά πλειοδοτούσε. Και ήταν αποφασισμένη να πλειοδοτήσει. Και άρχισε το παιχνίδι με τους συλλέκτες, αρκετοί σταμάτησαν χαμηλά, ο Πάτρικ Τζόνσον όμως συνέχισε και έφτασε την τιμή όσο ψηλά είχαν υπολογίσει. Η Σάρα ξαναχτύπησε και ο Πάσχαλιτς έγινε δικός της. Τον φαντάστηκε πάνω από το κρεβάτι του κυρίου Λάρι. Εκεί πάνω θα πέταγε με βία την νεαρή σύζυγο του Τζούλι και θα της έκανε έρωτα. Ένα ρίγος της διαπέρασε το κορμί. Ζήτησε να της φέρουν λίγο τσάι ακόμα.

Η Σάρα δεν αισθανόταν καλά. Χτυπούσε και χτυπούσε τα έργα και κάθε τόσο μπροστά στα μάτια της εμφανίζονταν γυμνοί ο Λάρι και η Τζούλι να χαϊδεύονται, να ξεσκίζονται υπο το βλέμμα του Πάσχαλιτς, να πνίγονται μέχρι το λαιμό με χαρτονομίσματα. Και να χτυπάει συνέχεια, να χτυπάει κι ο Πάτρικ και να πλειοδοτεί αυτή και να εμφανίζονται αναπάντεχα γραπτές προσφορές από την έδρα, να την κυκλώνουν ύποπτα συνωμοτικά βλέμματα. Λίγο πριν λιποθυμήσει σα να είδε μπροστά της το Λάρι γυμνό να αυνανίζεται μπροστά της και το γέρικο κορμί του της προκάλεσε μια αναγούλα.
- - - - - - - - - - -

-Κύριε Λίτλ, η δεσποινίς συνήλθε, ελάτε γρήγορα.
-Ευχαριστώ νοσοκόμα. Δεσποινίς Σάρα είστε καλά, χρειάζεστε κάτι.
-Είμαι καλά, η δημοπρασία..
-Δεσποινίς Σάρα, λιποθυμήσατε και σας προσφέραμε λίγη ξεκούραση. Η δημοπρασία έληξε, μην ανησυχείτε ο γιατρός ..
-Έληξε η δημοπρασία? Εγώ..
-Ηρεμήστε δεσποινίς Σάρα. Ο κύριος Λάρι έχει ειδοποιηθεί και μας είπε να σας κλείσουμε ένα δωμάτιο σε κοντινό ξενοδοχέιο να μείνετε απόψε. Στην αυριανή δημοπρασία θα στείλει την Μάριον Κέριγκ.
-Όχι δεν είναι δυνατόν, ο κύριος Λάρι δε θα έστελνε τη Μάριον, ο κύριος Λάρι δεν την εμπιστεύεται, ο κύριος…

.. έλεγε σαστισμένη η Σάρα όμως όποτε ανέφερε το όνομα Λάρι, ένα παράξενο ανακάτεμα στο στομάχι την ανάγκαζε να σταματάει.

Και τι απέγινε η ελαιογραφία του Πάσχαλιτς, πρόλαβα να την αγοράσω ρωτούσε η Σάρα. Την αγοράσατε σε πολύ καλή τιμή δεσποινίς Σάρα μην ανησυχείτε της απαντούσε φορώντας ένα αμφιλεγόμενο χαμόγελο ο κύριος Λίτλ. Και το πορτραίτο του Σαμέζ? Όχι, δυστυχώς είχατε φύγει από την αίθουσα όταν πωλήθηκε, της είπε με γλυκό τόνο ο κύριος Λιτλ.

-Πωλήθηκε? Τι κρίμα. Το πορτραίρο του Σαμέζ ήταν αυτό που θέλαμε περισσότερο. Ποιος το πήρε κύριε Λίτλ?
-Το αγόρασε η νεαρή Ματίλντ Τζόουνς για λογαριασμό του κυρίου Γδέλιτς.
-Τι κρίμα. Το ήθελε τόσο πολύ ο κύριος Λάρι..

Μια ξαφνική αδιαθεσία της Σάρα διέκοψε ξανά την κουβέντα τους.

Λίγη ώρα μετά, την ειδοποίησαν πως είχε φτάσει το ταξί της. Φόρεσε το παλτό της και διέσχισε την άδεια αίθουσα δημοπρασιών για να πάει στην έξοδο. Έξω είχε αρχίσει και έβρεχε και κάτω από τεράστιες ομπρέλες η Σάρα είδε μια παρέα από γνωστές φυσιογνωμίες. Συλλέκτες είχαν κυκλώσει τη δεσποινίς Ματίλντ κι αυτή τους μιλούσε γεμάτη ενθουσιασμό. Λίγο πριν μπει στο ταξί, η Σάρα την άκουσε να φωνάζει σχεδόν «πόσο ιδιαίτερο είναι αυτό το επάγγελμα και πόσο χαίρεται που ζει καθημερινά την τέχνη και τους ανθρώπους της».
Έκλεισε την πόρτα του ταξί και έκλεισε το θόρυβο έξω.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Έκλεισε την πόρτα του ταξί και έκλεισε το θόρυβο έξω. "

οπως ειχε πει και ο Τολστοι:
μια προταση με δυο φορες το ιδιο ρημα,
ειναι για τον πούτσο

Ανώνυμος είπε...

ΩΡΑΙΟΣ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΡΕ?

Fight Back είπε...

@μουφα lexluthor τοσα ξερεις τοσα λες ασχετε

@μουφα preza tv θενκς ρε φιλος οποτε θελεις παρε τηλ και κανονιζουμε

kabamaru είπε...

gia ena gymno tou pasxalits dinw kai to etisio eisodima mou akoma kai an einai ligos gia na ton agorasw telika....:)
entometaksi kurie fb kolitilikia me preza tv?

kabamaru kai oxi o moufa!

Ανώνυμος είπε...

kai meta?

dimitra είπε...

ωραία ιστορία.

Η αγωνία να είμαστε κάτι διαφορετικό, να ξεχωρίζουμε και παράλληλα οι ανασφάλειες μας και (ενίοτε) η κατάρρευση. Κάπως έτσι το είδα, δεν ξέρω..

Misirlou Oubliez είπε...

Υπεροχο, υπεροχο. Πλοκη, χαρακτηρες, η Σαρα που λατρευει τη δουλεια της, η πορτα που εκλεισε πισω της τον θορυβο, ο τιτλος, ολα υπεροχα. Πιστευω οτι αν κατσω και το διαβασω κιολας θα αποδειχθει αριστουργημα.

mc είπε...

Φιλοδοξία, ματαιοδοξία, ανασφάλεια, πωπω, τα έσπασες πάλι.

Η φανατικότερη όλων

Fight Back είπε...

@kabamaru εξαρταται ρε φιλε, με δουλειες τυπου σεκιουριτι πχ δεν βγαινει ο πασχαλιτς.
εε οχι και κολλητοι με πρεζα, απλα κανονιζουμε διακοπες χριστουγεννα πρωτοχρονια μαζι κιετσ

@symptom και μετα τρακαραν σε νταλικα

@dimitra ναι σωστα το ειδες. δεν εχουμε ολοι παρολαυτα αυτη την ψευδαισθηση πως κανουμε κατι μοναδικο. αρα αυτοι που την εχουν μηπως ειναι και πιο τυχεροι?

@misirlou λολ φοβερο σχολιο. καλωσηλθες στο 2006

@ampot τρελη φαν, ευχαριστω.
γιατι ανασφαλεια ομως?

Ανώνυμος είπε...

Kai meta trakaran se ntalika LOL

Perimenoume kai parafrones

[Germanos] είπε...

Πολύ καλό ποστ φίλε !

Διόρθωσε την τελευταία πρόταση τώρα διοτι ο Τολστόις είχε δίκιο για τα 2 ρήματα

Fight Back είπε...

@μιθραντιρ φιασκο οι παραφρονες. αναβαλονται επ αοριστον? ποιος ξερει!



@germanos και lex
λετε να μην το επροσεξα?
απλα θεωρησα οτι το ιδιο ρημα θα εδινε παραπανω εμφαση στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ προταση του κειμενου, θα λειτουργουσε ως πιο καλο παντς λαιν.
ατυχες? τελος παντων ισως εχετε δικαιο

mamma είπε...

Καλησπέρα,
μπήκα να κάνω το σχολιάκι μου αλλά ο Τολστόι με προσγείωσε.
Next time.

angeliki marinou είπε...

Τς τς. Το φάγατε το παιδί με τη ζήλεια. Εντάξει, αφού ανατρέχουμε στον Τολστόϊ, την-τελευταία-τάση-της-λογοτεχνίας, να ανατρέξουμε και στις βδέλες της γιαγιάς για τον πυρετό.

Πραγματικά πολύ καλό κείμενο.

Fight Back είπε...

@mamma τι ατομο αυτος ο Τολστοι. παντα κατι τετοια κανει. παρολαυτα ευχαριστω

@renton πεστα ρε εσυ που σε πιστευουνε, γιατι εμενα με λενε γραφικο οταν τα λεω.

@τολστοι, τι εχεις να πεις τωρα κυριε?ε?