Φωνάζει ο κλέφτης

Το να απαντάς σε κάποιον που λέει ανοησίες, είναι σα να βλέπεις το χειρότερο εχθρό σου να πνίγεται σε κινούμενη άμμο και να του επιτίθεσαι με μαχαίρι.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο κύριος που λέει τις ανοησίες προκαλεί. Λέγοντας Fight Back This, δε μου αφήνει περιθώριο παρα να βουτήξω στο βούρκο του πνευματικού του επιπέδου. Το έβρισκα πάντα εκνευριστικό να έρχεται κάποιος να σε σηκώνει απο τη θέση σου με το ζόρι να χορέψεις ενώ εσύ δεν το θέλεις καθόλου. Παρόλαυτα και παρότι είμαι αδέξιος χορευτής, όταν με σηκώνουν, πρέπει να χορέψω. Κι αυτο το χορό Κυριε Λουθορ θα τον χορέψω.


Οποία αχαριστία αυτού του ατόμου!
Όπως φαίνεται έκανα το λάθος να αφιερώσω λίγο χρόνο να διαβάσω το κείμενο του, μπόμπα χαρακίρι και να κάνω ένα ποιήμα του οποίου σκοπός προφανώς δεν ήταν να ανταγωνιστεί ή να συγκριθεί με το κείμενο, αλλά να λειτουργήσει ως αναφορά σε αυτό. Να καλύψει βέβαια τις (αμέτρητες) ατέλειες, να αποφύγει τον εύκολο εντυπωσιασμό (χαρακτηριστικό του κυρίου) και να παρουσιαστεί ως ποιήμα και όχι ως εξοντωτικό κείμενο σεντόνι. Αναφέρει λοιπόν ο εν λόγω κύριος στο σημερινό του λίβελλο πως

Βέβαια όχι μόνο δεν ρώτησε πριν το κάνει, αλλά χρησιμοποίησε τον ίδιο τίτλο και αυτούσιες προτάσεις από το «Μπόμπα Χαρακίρι» για να συνθέσει το –ο θεός να το κάνει- ποίημα του.
Γιατί όμως δεν ανέφερε πουθενά την πηγή;

Φωνάζει ο κλέφτης λοιπόν και ας του θυμίσω κάποιες γραμμές απο ένα παλιότερο ποστ του:

Για να ξεκαθαριζόμαστε από την αρχή αυτό το άρθρο δεν είναι δικό μου. Το διάβασα κάπου και μου άρεσε. Αποφάσισα να το αντιγράψω και να το υποβάλλω εδώ. Το θέμα είναι ότι θέλω να περάσει ως δικό μου. Ζήλεψα τον τρόπο έκφρασης και την ιδέα του πραγματικού συγγραφέα.


ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ρε παιδιά, αυτό είναι που με εκνευρίζει πιο πολύ. Αυτός που έκανε ντεμπούτο στο μπλογκ του με κλοπή, επικαλείται αναφορά σε πηγές και θίγεται. Έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς όλο το «κλεμμένο του άρθρο» για να καταλάβει περι τίνος τελικά πρόκειται. Γράφει λοιπόν παρακάτω

Θέλω 17χρονα κοριτσάκια να με κοιτάζουν στα μάτια με θαυμασμό, Θέλω τους παπάρατσι να κρύβονται έξω από το σπίτι μου, θέλω την Τατιάνα να κάνει αποκλειστική συνέντευξη στον μανάβη μου , θέλω την εσπρέσσο να γράφει για το εξώγαμο μου με την Ζωζώ Σαπουτζάκη. Ας είναι όμως , συμβιβάζομαι και με λιγότερα. Θέλω απλώς να είμαι κάποιος . Κάποιος άλλος όχι εγώ.

Γιαυτό λοιπόν έγινε όλος ο θόρυβος από τον κύριο Λούθορ και μάλιστα σε αυτό το χρονικό σημείο. Ζηλεύει που ένα δικό μου ποστ δημοσιεύτηκε χτες σε εφημερίδα με ένθετο για τα μπλογκς, ενώ τα δικά του ανυπόληπτα κειμενάκια πλατσουρίζουν στα ρηχά νερά της αφάνειας. Λυπηθείτε τον κύριοι, εκδότες και συντάκτες της εφημερίδας. Μεγαλώστε το μέγεθος της εφημερίδας, κάντε το σαν το Φίλαθλο και αφιερώστε δύο σελίδες από τον χώρο σας σε ένα από τα σεντόνια του κυρίου Λούθορ, θα του προσφέρετε μεγάλη χαρά – θα αγοράσει 10 αντίτυπα και θα τα χαρίσει σε αυτούς που διαβάζουν τα κείμενα του. Μάλλον θα του περισσέψουν και μερικά..

Όσον αφορά τα αιχρά του – αντίστοιχα του ήθους του και της παιδείας του – ποιηματάκια και τις παιδαριώδεις του αναλύσεις για το ποστ μου, θα επανέλθω αύριο με περισσότερα ράματα για τη γούνα του.