Και η αναζήτηση της πρωτοτυπίας, κουράζει.

Βρεθηκα σε μια παρέα τις προάλλες η οποία συζητώντας όλα τα κλισέ πίστεψε πως ανακάλυψε την Αμερική. Μέσα στην πρωτοτυπία η κουβέντα, ξεκίνησε με το να λένε όλοι τις εμπειρίες τους απο ξένες πόλεις στις οποίες με το που βγάζει το πόδι του ο πεζός στην άσφαλτο σταματάνε όλοι να περάσει και είναι καταπληκτικό δείγμα πολιτισμού αυτό, ενώ στην ελλάδα είναι όλοι γάιδαροι και επιταχύνουν και σου ρίχνουν και μούντζα. Εγώ τους είπα οτι κάποτε που ήμουν στο Λος Αντζελες, άργησα λίγο να ξεκινήσω στο φανάρι και ο απο πίσω με τρέλανε στην κόρνα και μου είπε και περνώντας δίπλα “fuck you asshole”. Και σιγά μην έχω παει στο L.A. απλά είχα δει το Collateral το προηγούμενο βράδι που υπήρχε αυτή ακριβώς η σκηνή. Επίσης τους είπα οτι παλιότερα γινόταν και στην Eλλάδα αυτό αλλά αλλάξαν οι καιροί, χαρακτηριστικό το χρονογράφημα «απόψε κάνεις μπαμ, σε βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τράμ»
Ναι αλλά στο εξωτερικό σηκώνονται στα λεωφορεία και κάνουν χώρο στις τράπεζες να περάσουν οι έγγυες γυναίκες και δεν πετάνε τα σκουπιδια στους δρόμους και δεν καπνίζουν ξεφυσώντας τον καπνό στα μούτρα σου. Πόσο ήθελα να μπορούσα να τους δώσω ένα λινκ της μισιρλούς για τα κλισέ, περιορίστηκα μόνο να τους πω να μη μετατρέπονται σε κοινωνικά μυρικαστικά αναμασώντας απόψεις άλλων.

Ξεκίνησα νέα κουβέντα και παίρνοντας το ανάλογο ύφος τους είπα οτι είμαι πολύ στεναχωρημένος επειδή πρόσφατα έχασα ένα φίλο μου αθλητή που πέθανε απο νευρική ανορεξία και οτι άν βλέπανε και λιγο CNN αυτοί οι πολίτες του κόσμου θα βλέπανε τα αφιερώματα στο φίλο μου αφού ήταν ο πρώτος άνδρας που πέθανε απο αυτή την ασθένεια. Όταν βλέπαμε μπάλα όλοι μαζί και παραγγέλναμε σουβλάκια χωρίς κρεμμύδι αυτός έτρωγε το κρεμμύδι, όχι επειδή ήτανε καρμοίρης αλλά επειδή πίστευε οτι έχει τεράστια κοιλιά και οτι πρέπει να αδυνατίσει παρότι ήτανε 35 κιλά. Έμεις βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, τους είπα, δεν του φερθήκαμε και πολύ καλά σα φίλοι αφού το αδύνατο σουλούπι του μας εξυπηρετούσε στην ομάδα μουντιαλίτο καθώς έτσι αδύνατος γλυστρούσε στις αντίπαλες άμυνες και έκανε ζημιές. Στην κηδεία του γίνανε τραγελαφικά σκηνικά όπως ότι δε χρειάστηκε να τονε πάνε τέσσερις, ένας ήταν υπέραρκετος. Επίσης άλλοι δύο φίλοι είχανε σταθεί πάνω απο τον τάφο και φωνάζανε «Γιατί δεν έτρωγες τα σουβλάκια ρε μαλάκααα».
Όλη η παρέα με παρηγόρησε και μάλιστα μου προτείνανε και ένα δυο καλά παιχτάκια για αντικαταστάτες του στο μουντιαλίτο.

Σουβλάκι: 800 θερμίδες, κρεμμύδι ωμό: 10 θερμίδες

Με τα πολλά συζητήσαμε και για αθλητικά, για την επιθετική σημαδούρα κωνσταντίνου καθώς και για το θάνατο του Φέρεντς Πούσκας. Τους είπα οτι ήταν θλιβερή η στάση που κράτησαν οι οπαδοί του Παναθηναικού σ’αυτόν το μεγάλο άνθρωπο που τους οδήγησε στον τελικό, αφού είχανε βγάλει πανο «Φερεντς ποτέ δε σε ξεχνάμε», σαφές πικρόχολο υπονοούμενο στην αρρώστια του Πούσκας, το Αλτσχάιμερ. Θέλησα να δώσω λίγη ποιότητα στην κουβέντα απαγγέλοντας το ποιήμα μου «Μας αγαπάει ο κόσμος γιατι είμαστε ακραίοι», το οποίο θα σας το πω κι εσάς με την πρώτη ευκαιρία. Όταν τελείωσα συνειδητοποίησα οτι κοιτάγαν τα ρολόγια τους, χασμουριόντουσαν, λέγανε δικαιολογίες για να φύγουν και στην τελική είχα γίνει εγώ ο κουραστικός.

And now the punch-line:

Και που να τους έλεγα οτι η εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε Νοέμβρη και η χούντα έπεσε Ιούλιο.