Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Παλιά δούλευα σάν το ζώον.



Παλιά δούλευα σαν το ζώο όλη μέρα. Τώρα δε δουλεύω. Ακούω μουσική, διαβάζω, περνάω ώρες στο ιντερνετ και τρώω (μεγάλες μπουκιές) απο τα έτοιμα. Επίσης παίζω μουντιαλίτο και πηγαίνω σε συνεντεύξεις.
Στις καλές εταιρείες με υποδέχεται η γραμματέας και με αφήνει να περιμένω στο meeting room. Κάθομαι στο τεράστιο οβάλ γραφείο και η γραμματέας μου τονίζει οτι θα ήταν καλύτερο αν καθόμουν στην καρέκλα. Μου λέει σε λίγο θα έρθουν τα στελέχη. Αρχίζω και αγχώνομαι. Σκέφτομαι τα πανάκριβα κουστούμια τους και αρχίζει να με πνίγει η (σκέψη οτι κακώς δεν έβαλα) γραβάτα. Βγάζω απο την τσέπη χαρτομάντηλο και σκουπίζω τον ιδρώτα μου. Έρχονται συνήθως δύο άντρες και μία γυναίκα και μου πετάνε 40 μαζεμένες ερωτήσεις. Απαντάω συνήθως στα δύο τρίτα απο αυτές ή τελος πάντων προσπαθώ ο αριθμός των απαντήσεων να μην είναι ακέραιος αλλα να έχει δεκαδικά μήπως τους μπερδέψω και καταφέρω καλύτερο deal. Όταν η συζήτηση φτάνει στο ωράριο συνήθως γουρλώνω τα μάτια και προσποιούμαι καρδιακό επεισόδιο. Όταν φτανουμε στο οικονομικό γουρλώνουν αυτοί τα μάτια και η γυναίκα επικαλείται πουδράρισμα μύτης και αποχωρεί για την τουαλέτα. Αστειευόμαστε για κανα λεπτό, λέμε δυο τρεις οικειότητες και μου λένε οτι θα με ειδοποιήσουν αυτοί, μην πάρω εγώ τηλέφωνο.

Στις χειρότερες εταιρείες πάω ντυμένος στην τρίχα, με υποδέχεται το ίδιο το αφεντικό και καθόμαστε στο γραφείο του, μόνο που τον βλέπω μετα βίας μεσα απο τις στοίβες χαρτι. Κάνουμε χειραψία και με γεμίζει γλίτσα και νικοτίνη. Δέχομαι όλους τους όρους του, εξωτερικές εργασίες, κανένα διάλλειμμα, κλειστά παράθυρα, θα κάνει πολλά τσιγάρα, θα κάνω τρελό filing, δεν έχω καμία οικονομική απαίτηση και με βρίσκει overqualified. Θα με ειδοποιήσει αυτός.

Δεν αγχωνομαι. Διαπιστώνω όμως οτι το πρόβλημα μου είναι πως απαιτώ πολλά απο τους πληθωρικούς και ζητάω λίγα απο τους ισχνούς. Ίσως και να μην είναι πρόβλημα στην τελική. Ίσως να φταίει η πιθηκόφατσα μου.

7 σχόλια:

averel είπε...

Δοκιμασε να καθεσαι απο την αρχη στην καρεκλα, αλλα να ξερεις η δουλεια ειναι κακο πραγμα. απεφυγε την οσο μπορεις

Fight Back είπε...

Copig, καλά τα λες, χάνουν που δε με παιρνουν. Πραγματικα δεν καταλαβαινω τι σκεφτονται.

Averel για την ωρα με αποφευγει αυτη και της εχω θυμωσει. Λεω να της κρατησω και μουτρα.

Ανώνυμος είπε...

Averel mipws apofoitises apo to PaPei?

Unknown είπε...

Μερικές φορές είναι και κάτι σαν έρωτας (λεμε τώρα). Όταν ταιριάζεις κάπου το καταλαβαίνεις και εσύ και αυτοί και τα πράγματα κυλούν ομαλά. Όσον αφορά τη συνέντευξη και την πρόσληψη βέβαια, γιατί μετά...είναι από τους έρωτες που πεθαίνουν γρήγορα.

Crucilla είπε...

Δες το σαν εμπειρία ζωής... Μετά από 3128 συνεντεύξεις θα νιώθεις πολύ πιο ώριμος. Και έλα να συνεταιριστούμε γιατί θα το κάνω βιβλίο κάποια στιγμή το θέμα...

elenitsa! είπε...

κουραζ βρε αγορι, θα βρεθει κατι και για σενα. δνε νομιζω πως φταιει η πιθυκοφατσα σου. μαλλον το κακο τάιμινγκ φταιει. ριλαξ. ολα θα γινουν...

Fight Back είπε...

@crucilla και elenitsa ευτυχως δε χρειαστηκα τοσες χιλιαδες συνεντευξεις, πλεον ειμαι μικροαστος εργαζομενος και βλαστημαω την ωρα και τη στιγμη.