Επαγγελματίας επιβάτης

Έσκαγε ο τζίτζικας εκείνο το μεσημέρι στη Νέα Ορλεάνη. Η ζέστη ήταν αποπνυκτική κι εγώ καθισμένος στο αυτοκίνητο με την πόρτα ανοιχτή για να μπαίνει λίγος αέρας, σκούπιζα κάθε τόσο το μέτωπο μου με ένα βρεγμένο πανί. Αποπνυκτική δε νομίζω ότι γράφεται ετσι. Μήπως με ήτα? Τι σκατά, ούτε να ονειροπολήσεις λίγο δε μπορείς αν είσαι ανασφαλής ανορθόγραφος.

Ποια Νέα Ορλεάνη ρε, γελάει ο κόσμος. Έχουμε κολλήσει εδώ και 40 λεπτά στη γέφυρα Ροσινιόλ και δεν κουνιέται τίποτα. Υποτίθεται ότι ο συνοδηγός θα έπρεπε να αγχώνεται λιγότερο από τον οδηγό, ο οδηγός κάθε τόσο βάλε πρώτη, βάλε δευτέρα, ξαναβάλε πρώτη σταμάτα ξεκίνα, βρίσε τον μπροστά, ενώ ο συνοδηγός αράζει, παίζει με το ραδιόφωνο και κάθε τόσο γέρνει στο παράθυρο και φαντάζεται ιστορίες. Ο οδηγός έχει πιο ψυχοφθόρο καθήκον, αλλά έλα που αυτός εδώ είναι αναίσθητο γομάρι και μεταδίδει όλο το άγχος σε εμένα. Για τα νεύρα μου την πλήρωσε η γριά

«Πολύ κίνηση, και πρέπει να είμαι στις 4 στο αεροδρόμιο» τόλμησε και είπε

«Ποιο αεροδρόμιο κυρία μου, αν έχουμε ανέβει τη γέφυρα Ροσινιόλ τυχερή θα είστε»

Ο οδηγός με κοίταξε συνωμοτικά, μου έκλεισε το μάτι και συμπλήρωσε
«Άλλωστε έχουμε να πάμε και τον κύριο στο Κορωπί πρώτα»

«Ναι κυρία μου κι εγώ δουλειά έχω στο Κορωπί, αλλά δεν γκρινιάζω έτσι»

Τη στείλαμε αδιάβαστη τη γριά, όμως η κακομοίρα το δέχτηκε. Τι να πει κι αυτή η μαύρη, είχε που είχε την αγωνία της να προλάβει το αεροπλάνο, πέτυχε και στην κίνηση, τράβηξε και λαχείο επιλέγοντας το δικό μας ταξί.

Η δουλειά μου ήταν η εξής. Καθόμουν συνοδηγός στο ταξί.
Αυτό.
Κι όποτε παίρναμε πελάτη, μας έλεγε Νεα Σμύρνη, του λέγαμε ελα έλα βολεύει και δήθεν εγώ πήγαινα Παλιό Φάληρο, οπότε δώστου κύκλο, δώστου ταξίμετρο να έχει γράψει ήδη κανα πεντάευρο. Χωρίς να το καταλάβει ο πελάτης πλήρωνε κερατιάτικες κούρσες. Μετά ο οδηγός ξαναπέρναγε με μάζευε και πέρναμε τον επόμενο. Βολεύει.

Οπότε θα μπορούσε να μου πει κανείς, τι σκας. Σε ένα τρίωρο θα σχολάσεις, είτε πέσεις σε κίνηση είτε όχι. Εγώ όμως τρελαίνομαι με την κίνηση. Παρεπιπτόντως πριν που είπα τι τραβάει η γριά η μαύρη, το εννοούσα με μεταφορική έννοια, τι τραβάει η φουκαριάρα, όχι ότι είναι όντως μαύρη η γριά. Αυτό μπορεί να συναίβενε στη Νέα Ορλεάνη. Συναίβενε ή συνέβαινε? Σκατά, αυτος ο Μισισσιπής με αποσυντονίζει εντελώς.

Θυμάμαι και εκείνη και τρελαίνομαι. Μπεζ ψηλές γόβες, ωραία πόδια, ίδιο χρώμα ταγέρ, πόδια εταιρική ενδυμασία και φινέτσα. Έχει σχολάσει από τη δουλειά της, σταματάει στο βιβλιοπωλείο και αγοράζει τέχνη. Γυναίκα της σύγχρονης εποχής, νοικοκυρά ερωμένη και εργαζόμενη, μα και δωσμένη στην κουλτούρα και στα μεγάλα νοήματα. Και ωραία πόδια. Η απόλυτη γυναίκα.

Εριξα μια ματια στη γριά. Είχε κουλουριαστεί πίσω, δε μίλαγε καθόλου. Τη λυπήθηκα. Θα είχε σίγουρα και πρησμένα πόδια.
«Αύριο δεν είναι ο γάμος, θα προλάβεις μην ανησυχείς»

Είχε να πάει σε ένα γάμο στην Κρήτη. Μας τα είπε όλα προηγουμένως. Μπήκε στο ταξί με φόρα κι άρχισε και μίλαγε. Ε της την είπαμε δυο τρεις, κατέληξε να κάτσει πίσω και να μη βγάζει κιχ. Κρητικός γάμος ε, τι μου θύμισες τώρα. Ωραία πράματα, μπαλωθιές, πεντοζάλι, αρνιά, παραδοσιακές στολές, ψαραντώνης τραγουδάει ξυλούρη, λουδοβίκος των ανωγείων. Ποιόν κοροιδεύω, δεν έχω πάει ποτέ στην Κρήτη.

Εκείνη θα μπορούσε να είναι κρητικιά. Έχω ακούσει είναι πολύ θερμές γυναίκες. Όποτε φτάνει απογευματάκι, ανυπομονώ να πάρουμε πελάτη και να μας πει εξάρχεια ή κολωνάκι. Κατεβαίνεις από το σύνταγμα την Πανεπιστημίου. Στρίβεις δεξια στο Πανεπιστήμιο και μπαίνεις Ασκληπιού. Καλά, συνήθως γαμιέται ο δίας εκεί, πρέπει να περιμένεις τρια φανάρια γιατί πάνε οι άλλοι από την Ακαδημίας και κλείνουν το δρόμο. Ζώα, απολίτιστοι. Τα χω πει πολλές φορές και τα χω γράψει κιολας σε επιστολή στο Βημαγκαζίνο. Στήλη μ' αρεσει δε μ' αρεσει. Έχω κρατήσει το απόκομμα.


Ασκληπιού.
Βιβλιοπωλείο.
Αυτή.
Όρθια, καλοντυμένη, με την τσάντα της στον ώμο, πάντα εκείνη την ώρα, έξι και μισή. Έχει σχολάσει από το γραφείο της, τη φαντάζομαι δικηγόρο, να τελειώνει μια δύσκολη μέρα με ψυχοφθόρες υποθέσεις. Κατεβαίνει στο βιβλιοπωλείο και στέκεται και διαβάζει ανέμελη τις περιλήψεις των βιβλίων. Στο σπίτι της δεν έχει τηλεόραση. Επιστρέφει σπίτι, βγάζει τις γόβες και κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα της. Παίρνει το βιβλίο και φτιάχνει δυο μπράντι με πάγο. Ένα για εκείνη κι ένα για τον άγνωστο άντρα των ονείρων της που θα συναντήσει μια μέρα. Σε ένα ταξί. Εμένα.

Παρολίγο Νεα Ορλεάνη, τελικά γέφυρα ροσινιόλ. Η σκληρή πραγματικότητα. Ακινησία. Στατικότητα. Γριά. Κομπίνα με ταξί. Εμείς δε κουνιόμαστε, το ταξίμετρο όμως τρέχει σα τρελό.

Πιο πριν μπηκε ο άλλος και λέει Καματερό. Ούτε που είχα ιδέα που στο θεό είναι το Καματερό, νόμιζα νότια προάστια. Μόνο μια θεία είχα που παλιά είχε βγει Μις Καματερός, αλλά αυτό ήταν προπολεμικά ναούμ και εντάξει ένας τίτλος ήτανε, δεν το κάναμε και οικογενειακό μνημείο να πηγαίνουμε κάθε τόσο να επισκεπτόμαστε τα μέρη της δόξας. ΙΔΕΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΜΑΤΕΡΟΣ. Βολεύει φιλαράκι του λέει ο οδηγός. Ναι μόνο να πάμε πρωτα εμένα Αργυρούπολη λέω εγώ. Φιάσκο. Που να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Μόνο που δε φάγαμε ξύλο. Του τα είχα πει εγώ του άλλου του μαλάκα. Ρε μην παίρνουμε υποψιασμένους. Να παίρνουμε μόνο γριές, παράλυτους και τέτοια.

Να κοίτα τη γριά. Δεν βγαζει μιλιά. Περνάει η ώρα όμως. Νύχτα θα φτάσουμε αεροδρόμιο. Δεν προλαβαίνουμε με τίποτα την Ασκληπιού.

Εκείνη. Μόνη και πάλι στην πολυθρόνα, αργά το βράδυ θα ξαναρίξει το μπράντι από το ποτήρι μου πίσω στο μπουκάλι. Είναι και ορθολογικός καταναλωτής το μωράκι μου.


Δεν πειράζει, αύριο. Άλλωστε κάθε μέρα εκεί είναι αυτή. Παράξενο. Όποτε περνάμε εκεί. Κάθε απόγευμα 6μιση με 7 εκεί. Καμιά φορά και αργότερα. Για στάσου. Και Σάββατο πρωί που περάσαμε εκεί ηταν.

Σκρόφα. Κομπίνα με βιβλιοπωλείο. Δεν είναι δικηγόρος. Δεν είναι καν πελάτισσα του καταστήματος. Μπορεί ακόμα ακόμα να μην ξέρει και ανάγνωση? Πληρώνεται για να στέκεται όρθια και να διαβάζει δήθεν τα μπεστ σέλλερς. Τα θύματα τσιμπάνε, για να το διαβάζει αυτή θα είναι καλό. Πάντα απορούσα ποιοι είναι όλοι αυτοί που διαβάζουν τα βιβλία στα όρθια στα βιβλιοπωλεία. Δηλαδή εντάξει ρε φίλε, πάρε ένα βιβλίο και διάβασε το σπίτι, μην το διαβάζεις επιτόπου δεν είναι εξώφυλλο εφημερίδας να διαβάσεις ποιον παίκτη θα φέρει ο θρύλος.

Παλιοβρώμα. Θα είναι φτωχαδάκι, θα μένει σε καμια υποβαθμισμένη περιοχή, πιθανό και στον Καματερό. Και τα ρούχα δε θα είναι δικά της. Θα πηγαίνει από την πίσω πόρτα του βιβλιοπωλείου με σανδάλια και φόρεμα από τη λαϊκή και θα της δίνουν τα ρούχα της δουλειάς. Ταγέρ και γόβες. Έχει ωραία πόδια όμως η άτιμη. Με τέτοια πόδια βγαίνεις άνετα Μις Καματερός.

Ο Καματερός δε βολεύει παρόλαυτα. Λυπάμαι. Πάμε Κορωπί και μετά αεροδρόμιο. Για την ώρα γέφυρα Ροσινιόλ. Με τη γριά. Και το ταξίμετρο να τρέχει. Στη Νέα Ορλεάνη κανείς δεν τρέχει, είναι αλλιώτικοι οι ρυθμοί. Κάθεσαι στη δροσιά και ακούς τον ήχο της τρωμπέτας.

Οι 10 "Μεγαλύτεροι Έλληνες" για παράφρονες.

Για τους μεγάλους έλληνες για παράφρονες δεν εργάστηκα μόνο εγώ. Κάποια κείμενα επιμελήθηκαν και οι Misirlou Oubliez, LexLuthor06, άλλα τα διαμόρφωσαν έν αγνοία τους οι Symptom, Γεροντόπαιδο, Καρδινάλιος της Ουαλίας, Κυριος L.Α.son, Ρίκα Διαλυνά, φοτεκο, ο Κύριος με τα σου. Πολλές ιδέες εκλάπησαν και πολλά πνευματικά δικαιώματα καταπατήθηκαν, με μοναδικό όμως σκοπό να ολοκληρωθεί αυτή η μεγάλη μελέτη, χρήσιμη για όλους μας, οι Μεγάλοι Έλληνες για παράφρονες.Πάνω απ όλους όμως, τη λίστα διαμόρφωσατε εσείς με την ψήφο σας (yeah, right).

10: Λάκης Γαβαλάς
Λαμπρή προσωπικότητα της μόδας, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τα φουλάρια για σκύλους, δημιουργώντας φοβερό εκνευρισμό στους παράφρονες και δίνοντας εν αγνοία του μεγάλη ώθηση στον τεμαχισμό των συμπαθών τετράποδων.

9 : Βλάσσης Μπονάτσος
Πηρε στον τάφο μαζί του το μυστικό ποιος ήταν ο Γαρύφαλλος. Κανεις μας δεν ξέρει ποιος είναι.

8: Αλέξης Κουγιας

Μήνυσε τον σύλλογο υψηλόσωμων ανθρώπων (πάνω από 1,98) ως υπευθύνους για την παγκόσμια συνωμοσία πίσω από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, που έχει απώτερο σκοπό να μην πατώνουμε όλοι οι υπόλοιποι.

7: Αστυνόμος Θεοχάρης
Πειθαρχημένος, πειθήνιος, προσήνης και ευπροσήγορος, πορεύτηκε στη ζωή του με αρχές. Δεν είχε κομοδίνο εκ πεποιθήσεως, φορούσε πάντα ζεστά γάντια, δεν αγόραζε στη μονόπολι την εταιρεία υδάτων και είχε πάντοτε στην τσέπη του μια μπομπίνα σπάγκο.

6: Γκοτζαμάνης ή Κοτζαμπάσης

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Πρώτα πρώτα δε ξέρουμε αν λέγεται Γκοτζαμάνης ή Κοτζαμπάσης. Στη συνέχεια εξετάζεται αν είναι τυχαία η εξίσωση Γκ-οτζαμάνης, Γκ-ουζ-γκ-ούνης-Γκ-α-γκ-άτσης-Καρα-γκ-ούνης. Πολλά έχουν ειπωθεί για το μυστηριώδη ρόλο του στην υπόθεση Λαμπράκη. Ήταν ατύχημα ή δολοφονία?

5: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Κάποτε η κρατική τηλεόραση αποφάσισε να αντικαταστήσει τον εθνικό ύμνο που έκλεινε το βραδυνό πρόγραμμα της, με τραγούδια του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Οι πάντες αποκοιμήθηκαν και καθώς τα τραγούδια συνέχισαν και έπαιζαν μέχρι το επόμενο πρωί, η κρατική μηχανή έμεινε σβηστή και όλη η Ελλάδα δε λειτούργησε για μια ολόκληρη μέρα.
Η εξοικονόμηση ενέργειας βέβαια δεν άφησε ασυγκίνητη την Greenday που προσκάλεσε το Λουδοβίκο των Ανωγείων να τραγουδήσει στο επόμενο Earth hour (μάλλον earth week) ενώ έχει θέσει και σε λειτουργία το πρόγραμμα καντάδας σε αρκούδες που δυσκολεύονται να πέσουν σε χειμερία νάρκη.


4: Μάρκος Λεζές

Δέχτηκε επι μήνες πολύ σκληρό πρέσινγκ από αμερικάνους παραγωγούς να δεχτεί το ρόλο του Benjamin Linus στην σειρά Lost, θεωρούνταν ιδανικός, όμως τελικά απέρριψε την πρόταση. Όσοι βλέπουν Lost πάντως, καταλαβαίνουν πως ο ρόλος είχε σχεδιαστεί πάνω στις ερμηνευτικές δεξιότητες του Μάρκου Λεζέ. Είναι ο δεύτερος ηθοποιός της ταινίας «the Κοπανοι» που ψηφίστηκε στην τελική δεκάδα των Μεγάλων Ελλήνων, κάτι που ανακηρύσσει την ταινία ως το απόλυτο must see, την ελληνική «Καζαμπλάνκα».

3: Νίκος Αλέφαντος
Ιδιόρυθμος προπονητής που κατέχει το ρεκόρ ελάχιστης παραμονής σε ομάδα προτού απολυθεί, μόλις 2 ώρες. Απαιτεί από τους εργοδότες του να πληρώνεται σε ρούβλια καθώς τα θεωρεί γερό νόμισμα.

2: Ρούλα Κορομηλά
Επι χρόνια δέσποζε στην ελληνική τηλεόραση με τηλεθεάσεις πάνω από 70%. Πολλοί τη λέγανε αυτοκράτειρα του θεάματος, κάποιοι άλλοι κόμισσα της TV, μερικοί αυταρχική δασκάλα του κυριακάτικου show, ένας την έλεγε πομφόλυγα. Το μεγαλύτερο της όνειρο το οποίο και εκπλήρωσε ήταν να φέρει στην Ελλάδα το Ζορντί, πριν αυτός πεθάνει.
Το όραμα της για μια τηλεοπτική εκπομπή με μασίστες που θα σκίζουν τηλεφωνικούς καταλόγους την οδήγησε στη χρεωκοπία. Αγόρασε 400,000 καταλόγους βρήκε όμως μόνο ένα μασίστα εν ζωή - το Σαμψών και η διάρκεια της εκπομπής υπολογίστηκε στις 4.500 ώρες και λογικά κόπηκε από όλα τα κανάλια.

1: Δημήτρης Βασματζής
Ο μεγαλύτερος Έλληνας για παράφρονες. Απλά. Ετσιθελικά. Νταβατζιλίκι, πώς το λενε ρε παιδάκι μου. Βασικά η όλη η διαδικασία ήταν προσχηματική, μόνο και μόνο για να βγει νούμερο 1 ο Βασματζής.

Ζήτω η Ελλάδα.

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 20-11 και οι πρώτοι 10!!

Η συγκίνηση είναι ανεπανάληπτη. Φτάνουμε στην κορυφή της πρώτης κατοστάδας των μεγάλων ελλήνων (για παράφρονες) όπως ψηφίστηκε εντελώς αυθαίρετα και απροειδοποίητα απο μάλλον αναξιόπιστα άτομα

20: Αντώνης Πανούτσος
Γεννήθηκε μεσήλικας το 1995 σε ηλικία 40 ετών και εργάστηκε απευθείας στον ημερήσιο αθλητικό τύπο. Έχει προσφέρει τον εγκέφαλο του για επιστημονικά πειράματα καθώς έχει την πεποίθηση πως πολλές ανίατες ασθένειες θεραπεύονται με τη σωστή χρήση του 4-3-3 με δύο κόφτες και άνοιγμα απο τα άκρα στην αντεπίθεση σα βεντάλια.

19 : Κώστας Ευρυπιώτης
Κυκλοφόρησε σε LP το ρεμιξ της κλασικής επιτυχίας της Ριτας Σακελλαρίου "αυτός ο άνθρωπος, αυτός" με τους εξής διασκευασμένους στίχους:
"Αυτός ο άνθρωπος αυτός,
ποιος?
Αυτός!!
1-0"
Απέτυχε να μπει σε οποιοδήποτε Top10.

18: Αργύρης Σαλιαρέλης

Στη συνείδηση του κόσμου άνθρωπος με το όνομα Αργύρης που φοράει καφέ γυαλιά ηλίου δε μπορεί να είναι απατεώνας. Ίσως επηρέασε την ψήφο σας και ο τραγικός του θάνατος όταν τον κατασπάραξε ο μυθικός Χοίρος, ύψους 24 και μήκους 30 εκατοστών. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να είχε ξεφύγει καθώς ο μικροσκοπικός χοίρος χρειάστηκε πάνω απο 3 μήνες να τον φάει ολόκληρο.

17: Μαίρη Μηλιαρέση
Ισχυρίζεται πως είναι η εφευρέτρια του facebook, στην πρώιμη του τουλάχιστο μορφή. Είχε ενώσει άδεια κουτιά από σαρδέλες με καλώδια και κοτετσόσυρμα και παρείχε βασικές λειτουργίες όπως μέηλ, πόκε και τάγκ. Βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη με τους νυν ιδιοκτήτες.

16: Αννα Καλουτά

Η πρώτη ελληνίδα που μπήκε στο ρεκορ γκίνες στην κατηγορία "πιο γουρλωτά μάτια". Είναι αδύνατο για οποιοδήποτε κάτοικο της γης να την κοιτάξει για πάνω από 20 δευτερόλεπτα χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα.

15: Χαϊτίδη (αφοί)
Η φαντασμαγορική παράσταση τους Χαιτίδη οn ice, στην οποία ερμηνεύουν τα γνωστά τους τραγούδια "κάλτσα", "το ταψί" και "αχ έρωτα" εκτελώντας πιρουέτες στον πάγο, κλείνει φέτος 20 χρόνια παγκόσμιας περιοδείας και έχει κόψει συνολικά πάνω απο 45 εκατομμύρια εισιτήρια.

14: Σωκράτης Κόκκαλης

Νυν πρόεδρος του Ολυμπιακού, εκτροφέας του Χοίρου.

13: Ποσειδώνας
Θεός της θάλασσας.

12: Ρούλα Βροχοπούλου
Κατέληξε τρας τηλεπερσόνα, είχε κάνει όμως την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση ως φωτομοντέλο με το όνομα Κρίστα στον "τροχό της τύχης".

11: Απόστολος Σουγκάκος
Είχε κηρύξει ανοιχτό πόλεμο στην Ακαδημία που δεν του απένειμε όσκαρ για την ταινία τα καθάρματα. Στο πλευρό του συντάχθηκαν κι άλλοι αδικημένοι όπως ο Κιούμπρικ και ο Χιτσκοκ. Αφιέρωσε όλη του τη ζωή ψάχνοντας κάποιον να τον δείρει, αναρτώντας αφίσες σε κεντρικούς δρόμους. Τελικά δεν τον έδειρε κανείς.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ήρθε η ώρα να ανακοινώσω τους 10 Μεγαλύτερους Έλληνες για παράφρονες, τους οποίους μπορείτε και να ψηφίσετε, απο σήμερα και για μερικές μέρες, χωρίς να είναι και σίγουρο πως η ψήφος σας θα ληφθεί υπόψη

Οι 10 πρώτοι με αλφαβητική σειρά.

Αλέξης Κούγιας

Αστυνόμος Θεοχάρης

Βλάσσης Μπονάτσος

Γκοτζαμάνης ή κοτζαμπάσης
Δημήτρης Βασματζής
Νίκος Αλέφαντος
Λάκης Γαβαλάς
Λουδοβίκος Των Ανωγείων
Ρούλα Κορομηλά
Μάρκος Λεζές

μείνετε συντονισμένοι

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 40-21

Και τώρα η συνέχεια της ανακοίνωσης της πρώτης κατοστάδας όπως την ψήφισατε εσείς και μόνο εσείς, κι ας το αρνείστε τώρα

40: Ζωζώ Σαπουντζάκη
Την ημέρα τραγουδίστρια, βασίλισσα τη νύχτα. Θρεφόταν αποκλειστικά με παντεσπάνι, χάραζε την εξωτερική πολιτική της Ανατολικής Ρωμυλίας. Προκάλεσε σάλο όταν ένα βράδυ αποκεφαλίστηκε από πολέμιους της και το άλλο πρωι το ακέφαλο κορμί της τραγούδησε σε φιλανθρωπική εκδήλωση.

39 : Κώστας Σγόντζος

Αγαπημένος παρουσιαστής των παιχνιδιών χωρίς σύνορα. Όταν το πρόγραμμα του κόπηκε από την κρατική τηλεόραση, ανέλαβε την αφρικανική έκδοση των Παιχνίδιων χωρίς σύνορα, που διεξάγεται με έδρα τη δημοκρατία του Νίγηρα. Στα αγωνίσματα περιλαμβάνεται και ο κανιβαλισμός σε υψόμετρο.

38: Μπάμπης Στόκας

Ιδρυτικό μέλος των πυξ λαξ, έριξε μια 40ρια θεσεις στο Φίλιππο πλιάτσικα, κι αυτό αν μη τι άλλο δειχνει κάτι. Ψηφίζεται για σειρά ετών στην πρώτη δεκάδα των ατόμων που προσπαθούν κα καλύψουν την φαλάκρα τους, τραβώντας τα μαλλιά τους από τη μια ακρη στην αλλη.

37: Φειδιππίδης
Φανατικός πολέμιος της αστυφιλίας, έφυγε τρέχοντας απο την Αθήνα με προορισμό την επαρχία της Σπάρτης. Ο τραγικός του θάνατος έγινε παράδειγμα για τα καταστροφικά για το άτομο αποτελέσματα της αποκέντρωσης.

36: Τρύφων το καμάρι της Πλατανιάς

Διάσημος πυγμάχος. Έφαγε πολλές φάπες αλλά πρόλαβε να ρίξει και μερικές.

35: Βαγγέλης Σειληνός
Χορογράφος που βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημιουργικοτητας του στο κλασικό "Γοργόνες και μάγκες", δεν καταφερε όμως στη συνεχεια να κάνει αντάξιο έργο με τα σικουελ "γοργονες και αλητεια", "δελφινακια και χουλιγκανισμος".

34: Άγνωστος Έλληνας οδηγός

Ένας απο εμάς, κορνάρει και μουτζώνει κατα βούληση. Πολύ μπροστά σε οδηγική συμπεριφορά απο τους ξένους.

33: Γέροντας Παΐσιος
Τεράστια προσωπικότητα της ιερατικής, στα πρότυπα του Καποδίστρια και της πατάτας, έφερε στο Αγιον Ορος ένα κοντέινερ με playstation2 και έβαλε λυκόσκυλα να τα φυλάνε. Η πράξη του αυτή έφερε το τρίτο παγκόσμιο πρωτάθλημα Pro Evolution στην ορθόδοξη Εκκλησία.

32: Τσάκας απο Μπιγκ Μπράδερ
Ξεχώρισε επειδή έβαψε ξανθό το μούσι του.Τυπικός έλληνας.

31: Χρηστάκης
Τροβαδουρος του ασυνείδητου, των νευρώσεων και των υστερικων φαινομενων.

30: Αστυνόμος Θεοχάρης (απο Σεφερλή)
Ο ίδιος ο αστυνόμος θεοχάρης βρίσκεται πολύ ψηλά στις προτιμήσεις σας. Αναπάντεχο πάντως να βρίσκεται στην 100αδα και η μίμηση του από τον σύγχρονο Αριστοφάνη ,το Μάρκο το Σεφερλή.

29: Άννα Βερούλη
Η πρωτη γυναικα ιδιοκτητρια βουλκανιζατερ σε κεντρικοτατο σημειο, στην πλατεια Καραϊσκάκη.

28: Ανδρέας Μικρούτσικος
Το τρίτο πιο εκνευριστικό πράγμα μετά τη φαγούρα και το ροχαλητό, βρέθηκε ψηλά στις προτιμήσεις σας. Ανωμαλάρες!

27: Γαρδέλης
Αξέχαστη έχει μείνει η ερμηνεία του του θρυλικού "Ante spase re malaka" ως support group στη συναυλία των Queen στο γουέμπλει το 1987.

26: Σαπφώ Νοταρά
Κωμική ηθοποιός-καρακτερίστας. Το 1985, υπάλληλοι του εστιατόριου που συνήθιζε να πηγαίνει άρχισαν να την αναζητούν. Η αστυνομία διέρρηξε την πόρτα στο διαμέρισμα στην πλατεία Κουμουνδούρου. Είχε πεθάνει 2 μέρες πριν.

25: Πατηρ Ιούστος
Η ιδέα του για επίμονο κήρυγμα στους επιβάτες των λεωφορείων των ΚΤΕΛ στη 14ωρη διαδρομή Αθήνα-Κομοτηνή, έστειλε πολλούς επιβάτες στα μοναστήρια. Έκανε τη διαδρομή καθημερινά 2 φορές πηγαινε-έλα επι 24 συναπτά έτη ώσπου ξεχάστηκε σε σουβλατζίδικο της Λαμίας και χάθηκαν τα ίχνη του. Κάποιοι είπαν πως αναλήφθηκε.

24: Κοτσίδα Θεόφιλου Βανδώρου
Η κοτσίδα του Θεόφιλου Βανδώρου κέρδισε σειρά βραβείων bafta, emmy, για την ερμηνεία της στο σίριαλ Τμήμα Ηθών.

23: Δάκης
Ο μοναδικός έλληνας που ήταν υποψήφιος για νέος Δαλάι Λάμα, απορρίφθηκε τελικά λόγω της εμμονής του να σκαλίζει τη μύτη του δημοσίως. Επέστρεψε στην ελλάδα και έγινε τραγουδιστής.

22: Φουσέκης
Νομπελίστας επιστήμονας στατιστικολόγος, με τη μέθοδο των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων απέδειξε πως τα υποβρύχια μπορούν να κάνουν τριγωνική κίνηση ΚΓ ακόμα και αν δεχτούν αιφνιδιαστική επίθεση από μπάμπουρες.

21: Αννίτα Ναθαναήλ
Ποιά?

μείνετε συντονισμένοι προσεχώς : οι θέσεις 20-11 και η πρώτη δεκάδα

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 60-41

Και τώρα η συνέχεια της ανακοίνωσης της πρώτης κατοστάδας όπως την ψήφισαν κάποια πολύ σοβαρά και αξιόπιστα άτομα.

60: Kαβάφης

Θερμοπύλες, Περιμένοντας τους Βάρβαρους, Επέστρεφε, μερικά απο τα σημαντικότερα έργα του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Κατείχε με την "Ιθάκη" του το δημοφιλέστερο κλισέ στο χώρο του μόντελινγκ μέχρι που έπεσε στη δεύτερη θέση όταν εκδόθηκε ο "Αλχημιστής".

59 : Σπύρος Παπαδόπουλος

Μετά τον Αργύρη Καμπούρη, ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη ευστοχία σε ελεύθερες βολές (κίνηση "χύνω τα νερά"). Πολύτιμο εργαλείο για κάθε κόουτς και υδραυλικό.

58: Μικρός Άλεξ

Η εξαφάνιση-θανάτωση του δεν προκάλεσε εξεγέρσεις και επαναστάσεις, παρά μόνο βουβό πόνο και εθνική θλίψη. Κανείς δεν τον είδε ποτέ, όμως όλοι θα θέλανε να γνωρίζουν πως κάποια μέρα θα καθίσει στο πιάνο του να παίξει ξανά. Προκλητική τουλάχιστο η πρόταση απο γαλακτοβιομηχανία προς τη μητέρα του για κυκλοφορία πραλίνας με το όνομα της και τον Άλεξ στη στάμπα.

57: Βέφα Αλεξιάδου
Το πιο γνωστό δεξί προφίλ μάγειρα πανελληνίως. Κατηγορήθηκε ως μάγισσα επειδή δεν κολλάει ποτέ ζυμάρι στα δαχτυλίδια της αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά όταν σκόνταψε μέσα στο καζάνι με την κόκα κόλα και μετά απο μέρες βρέθηκαν ανέπαφα μόνο τα δαχτυλίδια και οι μπότες της.

56: Θεόφιλος Σεχίδης

Ιδρυτικό μέλος των ΖΖ ΤΟΡ, αποχώρησε απο το γκρουπ έπειτα απο πολλές διαμάχες και γκρίνια. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο Billy Gibbons "ευτυχως έφυγε πριν μας πάρει τα μυαλά". Η προσπάθεια του να παραμείνει στην επικαιρότητα συγκλόνησε το πανελλήνιο.

55: Θανάσης Γιαννακόπουλος
Έραψε κουστούμια το 1966 κι απο τότε δεν ξανασχολήθηκε με το θέμα.

54: Μήτσος
Αλλεργικός στην πάπρικα, πέθανε στη γέννα.

53: Χρήστος Σαντικάι
Αποτελέι παράδοξο πως κάποιος που ερμηνεύει με τόση εκφραστικότητα θρησκευτικούς ψαλμούς, ταυτόχρονα κατηγορείται απο μεγάλη μερίδα κόσμου ως αντίχριστος. Όταν μεγαλώσει θα γίνει ο Νίκος Ευαγγελάτος.

52: Βας Βας ο Παρασκευάς
Με χαρακτηριστικό ήχο που κάνει φυσώντας πεπιεσμένο αέρα σε ισομερείς δόσεις απο το στόμα του, βρήκε τη μέθοδο επικοινωνίας ανθρώπων-δελφινιών-παπαγάλων και εξέδωσε το πρώτο σύγγραμα του "Η άποψις των δελφινιών για το νεορρεαλισμό, κυρίες μου"

51: Πίκος Απίκος
Ιδρυτής της πρώτης Offshore εταιρείας στη Φρουτοπία, εμπνευστής της φράσης «ο,τι είναι νόστιμο, κάνει και καλή σαλάτα». Ο χαρακτηρισμός «δαιμόνιος» του αποδώθηκε όταν πιάστηκε σε παρκάκι της Ανω Τούμπας να βαυκαλίζει ένα νεογέννητο τσιταχ υπο τους ήχους Χιώτη Μάμπο.

50: Ζαχαρίας Ρόχας
Σοχαστής του Μεσαίωνα, εμπειρκός στατιστικολόγος, ο πρώτος που παρατήρησε οτι ο μπακλαβάς δεν έχει γωνία σε κυκλικό ταψί. Παντρεύτηκε τη γυναίκα του αδερφού ενος συγχωριανού του. Όλα καλά.

49: Ηρόδοτος
Ο άνθρωπος που έμαθε συρτάκι στο Ζορμπά και επιμελήθηκε το στάηλινγκ του Τζόνι Καλημέρη στα βραβεία Αρίων το 1997. Έκανε διάσημη τη Γ1 τάξη Λυκείου του 3ου ΤΕΛ Σιάτιστων όταν την χάραξε στον Παρθενώνα κατά την διάρκεια τριήμερης εκδρομής. Για την πράξη του αυτή αποβλήθηκε ως τεντι μπόις και δεν τελείωσε ποτέ το λύκειο.

48: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Σταλινικιά κατάσκοπος του Μεσοπολέμου. Η πρώτη γυναίκα μίμος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κοντά της μαθήτευσαν ο Χάρυ Κλύν και η Σούλη Σαμπάχ. Χάθηκε άδικα όταν τελείωσε απο μπαταρία το GPS χειρός της.

47: Εφιάλτης
Το 1998 μετά απο πολυετή διαμάχη κέρδισε την δικαστική διαμάχη "State vs Nightmare" στην οποία είχε κατηγορηθεί για προδοσία στις Θερμοπύλες. Επέστρεψε στην πατρίδα και διορίστηκε στο δημόσιο. Βρίσκεται 08:00-16:00 καθημερινά στη Λεωφόρο Κηφισίας και υποδεικνύει σε περαστικούς την υπόγεια διάβαση.

46: Γιώργος Παπανδρέου ο 2ος
Τοπικός ήρωας της Θεσπρωτίας, αφαλάτωσε μονομιάς 10 ουγγιές κρητικό μανούρι. Αυτοεξορίστηκε όταν έμαθε τα νέα.

45: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ο διασημότερος Έλλην μακρυμάλλης παρόλο που έχει κουρευτεί εδώ και χρόνια. Κατηγορήθηκε ως φερέφωνο του υπουργείου περιβάλλοντος του κρατιδίου της Ρινανίας αλλά ήταν όλα μια παρεξήγηση. Οι σταφιδοπαραγωγοί Κόνιτσας και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων μαζικής εστίασης στο Αλ Χαλίλι πίνουν νερό στο όνομα του.

44: Επίκτητος
Δεν δίστασε να αποκεφαλίσει το αγαπημένο του άλογο περιπάτου μεσούσης της περιοχής Τροκαντερό για λόγους πολιτικής ευθύνης και πρησμέων αιμορροΐδων. Ο λόγος του "πάρε με σε ορθή γωνία" πιο επίκαιρος απο ποτέ.


43: Γρηγόρης Βαλτινός
Ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος του Αχιλλέα Φαρσάλων κατά γενική ομολογία. Έφερε μεγάλα ονόματα του ταντρικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και στη δίκη του για υπεξαίρεση κανόνων, ανάγκασε τον εισαγγελέα έδρας να παραδεχτεί οτι σταχυολογεί σε φύλλα excel ποιηματάκια απο ημερολόγια.

42: Καραγκιόζης
Έλληνας υπερήρωας στο σύμπαν της Marvel, ανέλαβε δράση όταν για κάποιο διάστημα είχε μείνει ανάπηρος ο batman. Τελείωσε τη ζωή του στη φυλακή, στο ίδιο κελί με τον Κωλοκοτρώνη, για φόνο που δεν διέπραξε (καταραμένος όφις). Τις τελευταίες του στιγμές τις πέρασε πίνοντας τήλιο και παίζοντας φανταστικό σκάκι με το Χατζιατζάρη. Για την ιστορία, νίκησαν τα άσπρα.

41: Γανυμήδης
Οινοχόος και εφευρέτης του σιγμοειδούς καθετήρα, του ψαρέματος συρτή και του χειροσφάχτη επι εγκάρσιας θέσεως.

προσεχώς : οι θέσεις 40-21

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 80-61

Και τώρα η συνέχεια της ανακοίνωσης της πρώτης κατοστάδας όπως την ψήφισε η Ε.Ο.Λ.Χ.Α.Λ.Α.Μ.Π., Ένωσις Ορκωτών Λογιστών Χωρίς Αντίχειρα Λόγω Ατυχήματος Με Πριονοκορδέλλα.

80: Kώστας Πρέκας

Πραγματικό όνομα του ηθοποιού Σον Κόνερι ενσάρκωσε για σειρά ετών με ανεπανάληπτο τρόπο τον Επαναστάτη Ποπολάρο.

79 : Μανόλης Δουρής

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Ερμιόνης, καταδικάστηκε για παιδοκτονία, όμως δήλωσε αθώος πριν αυτοκτονήσει στο κελί του με καλώδιο τηλεόρασης. Τον ψηφίσατε στην 79η θέση.

78: Ντανιέλ Μπατίστα

Ο πρώτος έγχρωμος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

77: Χάρης Ρώμας
Ο πρώτος έγχρωμος ηθοποιός (παίζει πάντα με 2ωρο μακιγιάζ ωστε να μοιάζει με λευκός) που έκανε τριψήφια νούμερα τηλεθέασης όταν 10.345.221 Έλληνες παρακολούθησαν το τελευταίο συγκλονιστικό επεισόδιο της σειράς «το καφέ της Χαράς».

76: Μάρκος Σεφερλής

Το χιούμορ δε θα είναι ποτέ το ίδιο για όποιον έχει παρακολουθήσει θεατρική παράσταση με το Μάρκο να παριστάνει το Βλάσση τον τσιγγάνο και να επαναλαμβάνει μετά από κάθε αστείο «καλόοο, έεεε?»

75: Πέτρος Κωστόπουλος
Έγραψε το δοκίμιο «30 πράγματα που πρέπει να κάνεις με τον αφαλό σου πριν τα 30 σου» για το οποίο του απονεμήθη βραβείο Πούλιτζερ

74: Τρύφωνας Σαμαράς
Κομμωτής που έγινε περιζήτητος στην περίοδο των black out της ΔΕΗ όταν εφήυρε το πιστολάκι για τα μαλλιά που λειτουργεί χωρίς ρεύμα. (στην πραγματικότητα ήταν ένα χωνί συνδεδεμένο με λάστιχο ποτίσματος μέσα από το οποίο φύσαγες αέρα με το στόμα).

73: Θεία Μπεμπέκα
Μυθικό τέρας με εκνευριστική φωνή, βασάνιζε τα θύματα του εμφανιζόμενο αναπάντεχα στην τηλεόραση μεσημεριανές ώρες.

72: Ερρίκος Πετιλόν
Έγινε ίνδαλμα και σεξ σίμπολ όταν σύναψε ερωτική σχέση με άντρες
(ούρσουλα).

71: Ντούσαν Μπάγεβιτς
Γαλαζοαίματος, ο πρώτος προπονητής που είχε την τιμή να δει το πρόσωπο του στο χαρτονόμισμα των 5.000 δραχμών.

70: Γυναίκα του Πατώκου
Έγινε γνωστή και τραγουδήθηκε μέσα από τη μελωδία του Δεληβοριά, στην πραγματικότητα το τραγούδι ειναι ένα κωδικογραφημένο μανιφέστο για το πώς η δικτατορία μεσολάβησε ώστε να φτάσει ο Παναθηναϊκός μέχρι τον τελικό του Ουέμπλει.

69: Κώστας Κεντέρης
Ο ταχύτερος άνθρωπος στον κόσμο και εγκέφαλος σπείρας με πλαστά διπλώματα οδήγησης.

68: Άγνωστος Έλληνας οπαδός
Βρίσκεται στα τσιμεντένια σκαλιά ενός ακατάλληλου γηπέδου, φωνάζει φτύνοντας πασατέμπο, πετάει πλαστικά καθίσματα σε αυτόν που αποθέωνε χτες, ανοιχτός και ανεκτικός σε οποιασδήποτε μορφής χειραγώγηση.

67: Χρήστος Μυριούνης
Μια φορά ο Γκάλης έπαιξε στο κλειστό της Γλυφάδας με το Μυριούνη στο κέρμα τον τίτλο του καλύτερου μπασκετμπολίστα και έχασε.

66: Μαρί Σαντάλ
Σε σχετική ψηφοφορία αναδείχθηκε η πιο δημοφιλής ελληνίδα στο South Kensington.

65: Ευθύμιος Μπακατσιάς
Κρατάει ακόμα το ρεκόρ ταχύτητας σε ανθρώπους με γιγαντιαίο εμβαδόν αυτιού. Δόξασε τη χώρα μας με τις εμφανίσεις του στα ταρτάν.

64: Καρυοφιλλιά Καραμπέτη
Ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός όταν κέρδισε στο Λόττο 4δισεκατομμύρια δραχμές (ευρώ 11.738.811) και στη συνεχεια εξαγόρασε ρόλους και sold out σε θεατρικές παραστάσεις. Κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά πως μπορεί να γράψει σωστά το μικρό της όνομα.

63: Λενω Μπότσαρη
Έκανε την Ελλάδα διάσημη, αφού όλοι στον κόσμο γνωρίζουν την αλυσσίδα "Botsari" με τα 7 χιλιάδες εξειδικευμένα οχταόροφα καταστήματα που πουλάνε νυχοκόπτες.

62: Καπετάν Αδρέα Ζέπος
Ξακουστός σε όλη την υφήλιο(ς) για το καλάρισμα του.

61: Άδωνις Γεωργιάδης
Έδωσε τέλος στον ευτελισμό της αρχαίας Ελλάδας με το βιβλίο του "Ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα: Ο Μύθος καταρρέει"

προσεχώς : οι θέσεις 60-41

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες: Θέσεις 100-81

Ήρθε η μεγάλη ώρα της ανακοίνωσης της πρώτης κατοστάδας όπως την ψήφισαν τρόφιμοι των υπαίθριων ψυχιατρείων της επικράτειας καθώς και τρόφιμα μακράς παστερίωσης.

100: Παπαφλέσσας

Η Βίκυ Φλέσσα ντυμένη παπάς νίκησε τον Ιμπραήμ και τα αιγυπτιακά στρατεύματα κοιτώντας τα επίμονα στα μάτια και χαιδεύοντας τα με το πόδι κατω από το τραπεζι.

99 : Τάσος Κάκος

Ο Τάσος ο Κάκος είναι πρωτοπόρος της διαιτησιας καθώς σε αγώνα Ξάνθης-Λεβαδειακού εγκαινίασε σειρά από πολύχρωμες κάρτες, πέρα από τις γνωστές κίτρινη και κόκκινη:

Πράσινη κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει 15 λεπτά χωρίς παπούτσια

Μωβ κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει με δεμένα χέρια

Κοκκινη κάρτα: Ο παίκτης υποχρεούται να παίξει με τα πόδια μέσα σε τσουβάλι όλο το ματς

Τυρκουάζ κάρτα: Ο παίκτης συνδέεται με παροχή ρεύματος 40.000 βολτ και το μπουτόν δίνεται στον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Μαύρη καρτα: Ο παίκτης θάβεται σε λάκο απο τους ώμους και κάτω και επιστρέφει στο παιχνίδι μόλις και αν καταφέρει να ξεθαφτεί.

Πιστωτική κάρτα: Δένεται στο πόδι του παίκτη με σκοινι 12 μέτρων ενα λαμπραντόρ.

Κάρτα Βιζα: Ο παίκτης παίζει ολο το ματς με εναν αγριεμένο πίθηκο στους ώμους.

Τηλεκάρτα: Ο παίκτης δένεται με εικοσάμετρο σχοινί στο δοκάρι της άμυνας του -δυσκολεύοντας την ομάδα του στο τεχνητό οφσάιντ-

Κάρτα πελέ: Ο Πελέ μπαίνει ως δωδέκατος παικτης στην αντίπαλη ομάδα.

98: Φίνος Φιλμ

Μεγάλη προσωπικότητα του ελληνικού κινηματόγραφου, προσήνης και ευπροσήγορος, βραβευθηκε 4 φορες με Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για τις ταινίες το Δόλωμα, το Κλωτσοσκούφι, το Χάλι-γκαλι και το Μικροί μεγάλοι εν δρασει

97: Τζόνι Βαβούρας
Ο συνδιασμός καράφλα-μουστάκι που εισήγαγε υπήρξε επαναστατικός και ενέπνευσε μετέπειτα πολλούς μεγάλους άνδρες της πολιτικής και της τέχνης. (ενδεικτικά Ορφέα Περίδη, Χαρίλαο Τρικούπη, Γκράουτσο Μάρξ)

96: Χλαπάτσας

Γλυώδες ανθρωπάριο με τάσεις εκδικητικότητας, λατρεύτηκε γρήγορα απο το νεοέλληνα και ψηφίστηκε στην 96η θέση

95: Τριαντάφυλλος
Με την πρωτοτυπία του άσματος "μη με τρυπάς σαν το τριαντάφυλλο" έκλεψε στο νήμα τη θέση απο την Καλομοίρα (εγώ μωρό μου είμαι η Καλομοίρα)

94: Σπύρος Μισθός
Θεατρικός κυρίως ηθοποιός, εκρηκτικό δίδυμο με την Ελένη Φιλίνη σε πολλές βιντεοταινίες. Καθιέρωσε το Φόρο Μέγαλης Ακίνητης Περιουσίας.

93: Μαρκεζίνης
Πρωθυπουργός που υποτίμησε τη δραχμή και αυτή τον κέρδισε 0-1 με γκολ του Ιωαννίδη. Ανατράπηκε απο τη δικτατορία όμως το ριπλέι έδειξε πως ήταν έξω απο τη μεγάλη περιοχή. Είχε άδοξο τέλος όταν καταπλακώθηκε απο τα παράσημα του.

92: Σκροπολίθας
Καλαθοσφαιριστής που ανακάλυψε πως το drive είναι το ίδιο πράγμα με το μπάσιμο.

91: Κώστας Καρυωτάκης
Καταθλιπτικός ποιητής ξεχώρισε όταν εξέδωσε την συλλογή "Οι εντυπώσεις ενός πνιγμένου". Αγωνίστηκε για να αποδείξει πως το χειρότερο μέρος της Ελλάδος δεν είναι η Πρέβεζα, αλλά η Ερέτρια.

90: Νίκος Τσιαντάκης
Ο θεός της αριστερή σέντρας και της σεξουαλικής κόμης. Η φωτογραφία του κοσμεί τα σαλόνια του Βιντάλ Σασούν στο Παρίσι. Ο άνθρωπος που μαζι με τον Νίκο Αναστόπουλο έκανε το μουστάκι φετίχ.

89: Χρήστος Τσαγανέας
Ο άνθρωπος που συγκίνησε το πανελλήνιο όταν πέθανε απο δέσμη χαρτονομισμάτων που του πέταξε στη μούρη γνωστός ζεν πρεμιέ του σινεμά - επειδή το σενάριο το απαιτούσε. Η τελευταία φράση που άκουσε ήταν '' δεν τα θέλω τα λεφτά σου Καρνέζη. Τόσα αξίζει η κόρη σου;"

88: Κατερίνα Γιουλάκη
Το ζευγος κυρίας Κατερίνας - Φαρμακοτρίφτη εγκαταστήθηκε με τις επαναλήψεις του Ρετιρέ στο dna μας και πλέον η εικόνα του ζευγαριού κάνει πάντα την εμφάνιση της στις σεξουαλικές φαντασιώσεις κάθε Έλληνα


87: Σάββας Ξηρός
Ο άνθρωπος που έβγαλε τους συνειρμούς της λέξης "μπόμπα" απο τα διπλά του Ιωνικού στο Χαριλάου και τους επανέφερε στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Επίσης έχει ένα χέρι.

86: Άννα Φόνσου
Μονίμως χαμένη στους ημιτελικούς των οντισιόν για πρωταγωνιστικούς ρόλους. Συνήθως έπαιζε στο μικρό τελικό με τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου ή την Ελένη Ανουσάκη. Την ψηφίσατε γιατί είστε λάτρεις των σοφτ πορνό.

85: Σταμάτης Μαλέλλης
Θετός γιος του Βύρων Πολύδωρα και εφευρέτης του σκαρπέλου. Στο όνομα του πίνουν νερό εκατομμύρια ξυλουργοί ανα την υφήλιο

84: Στυλιανός Πατακός
Γνωστος δικτακτωρ και μπον βιβερ της εποχης του. Εζησε ως πλευ μπου κατακτοντας τις καρδιες χιλιαδων γυναικων κρατοντας παραλληλα ηγετικο ρολο στην επαναστσις του 67.

83: Στράτος Τζώρτζογλου
Η ερμηνεία του στην ταινία "η Φανελα με το 9" απέφερε υποψηφιότητα για χρυσό Μινώταυρο στην μπάλα, τα γκολποστ, και στο σημαιάκι του κόρνερ.

82: Ντένη Μαρκορά
Η 23η άντερκάβερ περσόνα του Ζήση Κουφοντίνα (a.k.a. φαρμακοχέρης) την οποια χρησιμοποίησε στη δολοφονια του Ιωνος Δραγούμη.

81: Τζινα Βαρώνη
Η γυναίκα που έβαλε το μασαζοκορσέ στην καθημερινότητα της Ελληνίδας, φιλοτέχνησε το άγαλμα του άγνωστου στρατιώτη και συγκίνησε το πανελλήνιο με τη σχέση της με τον Αμαέκι Ότιτζι.
προσεχώς : οι θέσεις 80-61

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες - Όσοι απορρίφθηκαν

AYTOI ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ

Παρότι η ψηφοφορία αφορά στους Μεγάλους Έλληνες, δεν είναι λίγοι οι φίλοι που παρασύρθηκαν απο το μομέντουμ και ψήφισαν προσωπικότητες άλλων εθνικοτήτων. Έτσι υψηλά στις προτιμήσεις σας ηταν οι παρακάτω, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να μπουν στη λίστα των 100 Ελλήνων.

Ζορντί

Ο συμπαθής εκλιπών (1992-2008) τραγουδιστής που έμεινε σε όλους χαραγμένος στη μνήμη μας να οδηγεί το αυτοκινητάκι που του χάρισε η Ρούλα Κορομηλά, τραγουδώντας “dur dur d’etre bebe” αποκλείστηκε επειδή ειναι, ήταν μάλλον Γαλλος.

Αλέξια η κυπρία

Πολύ συνήθης παρεξήγηση για μεγάλες μορφές του πενταγράμμου που κάνουν καριέρα στην Ελλάδα, ενώ προέρχονται απο την Κύπρο.

Ευγένιος Γκέραρντ

Οι λάτρεις του κρασιού Γκεραρντάκη ψήφισαν τον μοναδικό προπονητή ως σήμερα που οδήγησε την ομάδα του στο κύπελλο Ουέφα φορώντας περούκα.

Ζαρκο Πασπαλιε

Σέρβος.

ή Κροάτης

ή Σλοβένος

ή μήπως Βόσνιος?

ή Λιθουανός

..πάντως όχι Έλλην, πόσο δε μάλλον απο τους μεγάλους, ούτε καν Κύπριος ώστε να γίνει η συνήθης παρεξήγηση (βλέπε Αλέξια η κυπρία σελ.24,αρθ.3)

Μπαρκαουάν

Ενετλώς ακατανόητη και παράλογη η εμμονή μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων να κατατάσουν τον Μπαρκαουάν στους 100 πρώτους. Βγήκε με τεράστια διαφορά πρώτος κι αν είχε κάνει τα χαρτιά του για ελληνικό διαβατήριο, θα σάρωνε σε όλες τις επι μέρους κατηγορίες.

Πήτερ Ουστίνοφ

Κέρδισε το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι "της άρνης το νερό" παρόλαυτα μάθετε πως δεν είναι Έλληνας.

Αντρε Ρουκάβηνα

Το επίθετο του συχνά μπερδεύεται με ρήμα του παρατατικού.

Κοναν ο Βαρβαρος

Η ιστορία αρχίζει με τον Κόναν, ένα μικρό αγοράκι που ζει στην φανταστική χώρα Σημερία, και γίνεται αυτόπτης μάρτυρας στην καταστροφή του χωριού του και το θάνατο των γονέων του από τον αρχηγό μιας πολεμοχαρούς φυλής, τον Τάλσα Ντούμ...

...Στο τέλος θα αναχωρήσει με την πριγκίπισσα για να την επιστρέψει στον πατέρα της. Ο μάγος, που όλη την ώρα διηγόνταν την ιστορία, λέει στον επίλογο, ότι ο Κόναν αργότερα έγινε μεγάλος βασιλιάς, «αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία».

Πατερας Εφραίμ

Ψηλά στις προτιμήσεις σας, ο ηγούμενος Εφραίμ χάνει τη θέση στο πάνθεον λόγω κυπριακής καταγωγής.

"Μεγάλοι Έλληνες" για παράφρονες

Στα πλαίσια της πρόσφατης αναστάτωσης του ελληνικού λαού για το ποιοί είναι πραγματικά οι μεγαλύτεροι Έλληνες, το Ευ Ζειν για παράφρονες θα παρουσιάσει σε μια υπερπαραγωγή - σειρά απο εντυπωσιακά (αντικειμενικά μιλώντας) ποστ, τους επικρατέστερους 100 Έλληνες όπως ψηφίστηκαν απο αντιπροσωπευτικό δείγμα παράφρονων.

Η ψηφοφορία έλαβε χώρα την προηγούμενη βδομάδα με τη μέθοδο των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων, των αιφνιδιαστικών εφόδων σε ψυχιατρικές κλινικές και τους ξυλοδαρμούς και βασανισμούς υπαλλήλων της εφορίας Νέας Χαλκηδόνας.

Μέθοδος ανακοίνωσης αποτελεσμάτων

Αρχικά θα παρουσιαστούν συνοπτικά οι 100 επικρατέστεροι, με μια 20αδα ανα ποστ.

Οι τελευταίοι 10 θα παρατεθούν με αλφαβητική σειρά και θα ακολουθήσει μια παρουσίαση για κάθε έναν. Στο τέλος όλοι θα οι παράφρονες θα μπορούν να ψηφίσουν, ωστε να επιλεγεί ο νο.1 Έλληνας όλων των εποχών.

..Το show μόλις ξεκίνησε

Ευ ζειν για παράφρονες νο.12 - Dima Bilan

(10 Feb, Tue, 20:22:59 Google: Πληροφοριες για τον Ντιμα Μπιλαν )

Ντίμα Μπιλάν (1978- 2007)

Πραγματικό όνομα: Ματθαίος Ντιματριεβιτς Μπινλιενκοφ

Αμφιλεγόμενος Ρώσος καλλιτέχνης, πολυπράγμων και πολυσχιδής προσωπικότητα βραβεύθηκε με ανώτερα βραβεία λογοτεχνίας, σκηνοθεσίας, φαντασίας και άρδευσης από το σκιώδες Σοβιετικό υπουργείο πολιτισμού, που δρα μυστήρια παρά την κατάρευση του καθεστώτος. Τα έργα και η δράση του βρήκαν πολυάριθμους θαυμαστές και υποστηρικτές όμως προκάλεσαν και πολλές αντιδράσεις και κατηγορήθηκε για αεριτζής και λαοπλάνος. Συνήθιζε να μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο.

Περιεχόμενα

Η πρώιμη ζωή του
Ο Γάμος με το χιμπατζή
Εφευρέσεις
Πολιτική και επιχειρηματική δράση
Η μετανάστευση στην Ελλάδα
Θάνατος
Ανολοκλήρωτα έργα
Λογοτεχνία
Φιλμογραφία
Διάσημα ρητά
Λινκς


Η πρώιμη ζωή του

Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1959, όμως δηλώθηκε στα αρχεία του κράτους με δική του πρωτοβουλία το 1978 οπότε και υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει όλες τις τάξεις του δημοτικού και γυμνασίου. Έγινε το πρώτο παιδί θαύμα που πήδηξε δεκαέξι τάξεις στην τριετία 1979-1981 και βραβεύθηκε με το έπαθλο genius. Στα μέσα του ίδιου έτους συνελήφθη για εκδοση παράνομης εφημερίδας αποκλειστικά για τύλιγμα σαρδέλας, αφέθηκε όμως ελεύθερος με περιοριστικούς φόρους.

Ο γάμος με το χιμπατζή

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον ελληνικής καταγωγής χιμπατζή Βαγγέλη Νεγρεπόντε, όμως όπως παραδέχτηκε πολύ αργότερα ήταν ένα απερίσκεπτο λάθος το οποίο απέδωσε στην ανεμελιά και παρορμητικότητα του. Όπως δήλωσε «ήταν ένα λάθος της παιδικής ηλικίας του Ντίμα Μπιλάν το οποίο το αποδίδω στην ανεμελιά και παρορμητικότητα του».

Εφευρέσεις

Ενθουσίασε την διεθνή κοινότητα όταν στα πρότυπα των ψυγείων που βγάζουν έτοιμα παγάκια, σχεδίασε και κατοχύρωσε τον καταψύκτη που ξεχωρίζει το ολόκληρο κατεψυγμένο κοτόπουλο σε φτερούγες και στήθος. Παρόλαυτα δεν ολοκλήρωσε ποτέ τη μελέτη του και ο διαχωριστής κοτόπουλου παρέμεινε ανεκπλήρωτη καταναλωτική υπόσχεση.


Το 1990 σε διαγωνισμό φυσικής κατασκεύασε με μόνα υλικά τσιμέντο, μαχαιροπήρουνα και λάστιχα φορτηγών το ειδικό αναπηρικό καροτσάκι του Στίβεν Χόκινγκ, έχασε όμως την πρώτη θέση από ένα νεαρό που έφαγε 140 λεμονόπιτες χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του.

Πολιτική και επιχειρηματική δράση

Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου έγινε γνωστός για τα φιλέτα που έψηνε στο δρόμο και τα πουλούσε σε λαδόκολλα, τα περίφημα φιλέτα στρογγανοφ – ονομάστηκαν από αυτόν – που έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο.

Το 1993 εντελώς τυχαία αποκρυπτογράφησε το γονίδιο της μασχάλης και ξεκίνησε πειράματα με ποντίκια χωρίς μασχάλη.

Η μετανάστευση στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα έγινε ευρέως γνωστός όταν έκανε γερό επιχειρηματικό μπάσιμο στην αγορά σχολικών ειδών λανσάροντας σιδερότυπα με το πρόσωπο του Ρωχάμη.

Αποφασίζει να επιχειρήσει να ξαναβάψει μαύρο το Γιώργο Μούτσιο και τον Κώστα Βουτσά και να ιδρύσει σωματείο άσπρων υπηρετών που παριστάνουν τους μαύρους, φτάνει στα 4.500 μέλη όμως αλλάζει πλάνα όταν το 1981 συναντιέται με το Νίκο Σαργκάνη και ιδρύουν τη σέκτα του Βόλγα, που αποτελείται από διανοούμενους και τερματοφύλακες.

Θάνατος

Πέθανε το 2007 όταν τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.

Ανολοκλήρωτα έργα

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον καταψύκτη που διαχωρίζει το κοτόπουλο σε φτερούγες και στήθος, που ήταν ο μεγάλος του καημός. Σε συνέντευξη του βδομάδες πριν πεθάνει δήλωνε «ο Ντίμα Μπιλάν έχει ένα μεγάλο όνειρο, να ολοκληρώσει τον καταψύκτη που διαχωρίζει το κοτόπουλο σε φτερούγες και σε στήθος πριν να αφήσει το μάταιο τούτο κόσμο και να τον αφήσει παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές, και όλοι να λένε, αυτό το μπούτι κοτόπουλο το τρώμε τόσο ξένοιαστα χάρις τον ευεργέτη Ντίμα Μπιλάν»,


Λογοτεχνία

Πολυγραφότατος, δημοσίευσε μεγάλο αριθμό μυθιστορημάτων που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και είχαν παγκόσμια απήχηση. Τα σημαντικότερα:


-Η τανάλια
-Η πένσα
-Το κατσαβίδι
-Κάμα σούτρα με εργαλεία οικοδομής
-Διαφτισμός και ψυχική ολοκλήρωση
-Ο Βαραβάς τυλιγόταν με σελοτέιπ
-Αριστοτέλης - το πορτραίτο ενός κλασικού
-Το σφυρί
-Γκασμάδες και ούτι
-Έρωτας με το πρώτο ματσακόνιασμα
-Οι φωτιές της Ατλαντίδες
-Το καλέμι
-9 εβδομάδες ναυαγός του υπερεγώ

Εξέδωσε ακόμα τα μεζεδάκια-βιβλιαράκια τσέπης:

-Αν οι ελέφαντες μιλούσαν
-Αν οι ιπποπόταμοι είχαν λέπια
-Αν οι σκύλοι εκκλησιάζονταν
-Αν έβρεχε γυμνοσάλιαγκες
-Αν τα ερπετά είχαν θρεπτική αξία


Φιλμογραφία

Για μια σύντομη περίοδο 6 μηνών ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία πάνω σε δικά του πρωτότυπα σενάρια και χρησιμοποιώντας αποκλειστικά υπερήλικες ηθοποιούς. Στις αίθουσες προβλήθηκαν:

-Το παιχνίδι των σφυγμών
-Όταν έκλαψε το άλιεν
-Το ψωμοτύρι του φόβου
-Το φιάσκο
-Το μεγάλο φιάσκο
-Η φωλιά του Λούπου
-Ο ίλιγγος είναι μια λέξη με 28 γράμματα
-Ιλινόις, η πόλη του τυριού
-Όχι δάκρυα για το Ιλινόις
-Ο δράκος του Ιλινόις
-Βίος και πολιτεία του Μαγκντί Ντολμπά


Διάσημα ρητά του

" δεν το χει σε τίποτα ο Ντίμα Μπιλαν να σου αστράψει 2 σφαλιάρες, ετσι?"

"όσα λόγια και να πεις, δε θα φέρουν πίσω το Βλάσση Μπονάτσο"

" και τι δε θα δινε ο Ντίμα Μπιλάν να είχε το σκύλο που ήταν στο ναο του Σολομ΄ώντα που τεμαχίστηκε στα δύο"

Λινκς

επίσημη ιστοσελίδα Dima Bilan

Μουσική για πέστροφες

Η απόσταση που κρατούσε η δεσποινίς Ιρένα απο τους ανθρώπους ήταν αξιοθαύμαστη. Ήταν δίπλα τους, αλλά δεν ήταν κιολας. Νόμιζαν οτι ήξεραν πως λειτουργούσε, αλλά κάποια πράξη της, τους έκανε πάλι να αναθεωρούν. Λίγοι είχαν καταφέρει να ψυχολογήσουν και να καταλάβουν τη δεσποινίδα Ιρένα και νόμιζα πως ήμουν μέσα σε αυτούς.

Άκουγα συχνά τότε να λένε πως είχε πρόβλημα αυτοελέγχου. Πως ενθουσιαζόταν εύκολα και παρασυρόταν πότε σε παράφορους έρωτες, πότε σε τεράστιες σπατάλες. Ζούσε μόνη στη διώροφη επαυλη στο κτήμα της στα προάστια και περνούσε τις μέρες της χωρίς πολλές συναναστροφές. Για οτιδήποτε χρειαζόταν, από το καθάρισμα των τζαμιών, το καθημερινό μαγείρεμα μέχρι τη συντήρηση του κήπου και των εγκαταστάσεων του σπιτιού, πλήρωνε τρίτους. Και πλήρωνε καλά.

Εμένα πάλι με πλήρωνε για να συζητάμε. Δεν είναι ότι δεν είχε φίλους ή κύκλο συναναστροφών. Πολύ συχνά μάλιστα διοργάνωνε πάρτυ με τυρί και λευκό κρασί στο σπίτι της και δε δίσταζε να καλέσει όλη τη γειτονιά, αυτούς δηλαδή που την κακολογούσαν πίσω από την πλάτη της, δίνοντας τους λαβή για φρέσκα σχόλια για αρκετό καιρό. Ο δικός μου ρόλος ήταν πιο πολύ μια παροχή υπηρεσιών ψυχαγωγίας. Η δεσποινίς Ιρένα εκτιμούσε την ευφράδεια, το χιούμορ και το εύρος γνώσεων μου πάνω σε πολλά ζητήματα, είτε ήταν ιδεολογικά ή μικροειδήσεις της επικαιρότητας.

Κι έτσι συχνά πυκνά λάμβανα ένα τηλεφώνημα προσκλησης σε συζήτηση στο σπίτι της δεσποινίδος. Να διευκρινίσω κάτι. Όταν λέμε δεσποινίς, μη φανταστει κανεις πως επρόκειτο για κορασίδα. Η Ιρένα πιθανολογώ πως θα είχε τότε πατήσει ήδη τα πενήντα και αυτό μάλιστα φαινόταν πάνω της. Παρόλαυτα αφού δεν είχε παντρευτεί, δεν ήθελε να την αποκαλούν «τιμητικά» κυρία λόγω ηλικίας, δεν αποδεχόταν τέτοιες τιμές απόρροια μικροαστικών κοινωνικών επιταγών, αλλά απαιτούσε να παραμένει δεσποινίς. Κάποιος θα έβγαζε επίσης το λανθασμένο συμπέρασμα από το όνομα της πως είχε ξενική καταγωγή, είχε μάλιστα διαδωθεί κάποτε πως ήταν απόγονος μεγάλης ρωσικής οικογένειας. Καμία σχέση όμως. Η δεσποινίς Ιρένα στην πραγματικότητα λεγόταν Ειρήνη Βαρβάτση του Λεωνίδα, μεγαλεμπόρου σκυροδέματος από την Αργολίδα. Το πώς είχε βρεθεί με τέτοια οικονομική άνεση, αποτελούσε μυστήριο για όλους μας.

Κάποια μέρα εκεί που φλυαρούσα βγάζοντας διεκπαιρεωτικά το μεροκάματο μου κι ενώ η δεσπονις Ιρένα με άκουγε μάλλον αδιάφορα καπνίζοντας το σιγαρέτο της ξαπλωμένη στο λευκο ανάκλιντρο της, ξεκίνησα να της διηγούμαι μια φανταστική ιστορία στην οποία δήθεν ψάρευα στο άνοιγμα του ποταμού Ρέχφι, τοποθεσία που δε γνωρίζω καν αν υπάρχει. Μόνος λοιπόν και μοναχικός πάνω στη βάρκα, ενώ απολάμβανα την ηρεμία της θάλασσας που σε βοηθάει να αυτοσυγκεντρώνεσαι και να αποβάλεις τα άγχη και τις ανώφελες σκέψεις σου, άρχισα να αισθάνομαι πως το νερό ζεσταινόταν. Αρχικά αγνόησα αυτή την αλλαγή θερμοκρασίας, μα τόσο πολύ έντονο είχε αρχίσει να γίνεται αυτό το αίσθημα, που έβλεπα σταδιακά να με κυκλώνουν ατμοί και σύντομα το νερό άρχισε να βράζει. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως κινδύνευε η ζωή μου, προσπάθησα όμως να αποβάλω αυτό το φόβο, γιατί αν κάποια ανώτερη δύναμη ήταν αυτή που δημιούργησε αυτό το παράλογο συμβάν, η ίδια δύναμη θα με προστάτευε. Η δεσποινίς Ιρένα είχε ανασηκωθεί στο ανάκλιντρο και με κοίταζε σχεδόν μαγεμένη. Άρχισα να γενικολογώ πάνω στα θαύματα και τα παράδοξα. Για το πώς πρέπει να τα δέχεσαι ανοιχτός, χωρίς επιφύλαξη ή τρόμο, επειδή είτε έχεις εκλεγεί να βρίσκεσαι εκεί ή είχες την μοναδική συμπαντική εύνοια να βρίσκεσαι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή. Καθώς το νερό είχε βράσει και η στάθμη είχε κατέβει αισθητά, λίγο πριν λιποθυμήσω από ασφυξία, μια δυνατή λάμψη κάλυψε τον ορίζοντα και σε δευτερόλεπτα τα νερά επανήλθαν πάλι στη θερμοκρασία τους. Στο τελείωμα αποφόρτισα την ιστορία χαριτωμένα. Όλες οι πέστροφες του ποταμού είχαν βράσει κι είχαν ανέβει στον αφρό, οπότε μάζεψα όσες μπορούσα και το βράδυ στη γειτονιά απέκτησα φήμη ενός μέγα ψαρά.

Το ίδιο βράδυ δέχτηκα αναπάντεχο τηλεφώνημα από την δεσποινίδα Ιρένα που με προσκαλούσε να της επαναλάβω την ιστορία με τα ψάρια την επομένη κιόλας πρωία. Πέρασα το βράδυ μου απορώντας τι ήταν αυτό που είχε κάνει τόση εντύπωση στη δεσποινίδα Ιρένα και ψάχνοντας τρόπους να εμπλουτίσω την ιστορία. Οι επόμενες εβδομάδες πέρασαν κάπως έτσι. Με καθημερινές επισκέψεις στην έπαυλη, με την Ιρένα να ακούει με την ίδια κάθε φορά προσήλωση την ιστορία, η οποία όλο και αποκτούσε μεγαλύτερη γλαφυρότητα και μάκραινε αφόρητα σε διάρκεια. Σύντομα δεν ήμασταν μόνοι μας σε αυτές τις συζητήσεις. Η δεσποινίς Ιρένα, παραδόξως εξακολουθούσε να εχει αμείωτο ενδιαφέρον για την ιστορία και προσκαλούσε και τρίτους στην έπαυλη της με αποκλειστικό σκοπό να ακούσουν και αυτοί. Ο αυστριακός καγγελάριος, ένα ζευγάρι ελβετών με την αυτιστική κόρη τους, ένας ηθοποιός με φαλάκρα και αλογοουρά που πρωταγωνιστούσε σε αστυνομικές σειρές του ’90 και ένας επιστήμονας της ωκεανογραφίας ήταν το ακροατήριο μου. Όλοι είχαν πάντα κάτι να παρατηρήσουν, ήταν σαφώς πιο δύσπιστοι απο την δεσποινίς Ιρένα. Και αυτό με πείσμωνε. Η αλήθεια είναι οτι έπρεπε να έχω αναρωτηθεί απο τότε γιατί είχα πάρει τόσο προσωπικά το θέμα. Η ιστορία ήταν μεν ψεύτικη, όμως μετά απο τόσες ημέρες αφήγησης της, μετά απο τόση ανάλυση και τόσες λεπτομέρειες πάνω σε κάθε πτυχή της, έχοντας να απαντήσω σε διερευνητικές ερωτήσεις απο τόσους ακροατές που προέρχονταν απο διαφορετικούς χώρους και είχαν διαφορετικό σκεπτικό, η ιστορία άρχισε να μου γίνεται βίωμα, σχεδόν σαν να έπειθα τον εαυτό μου πως πραγματικά την είχα ζήσει. Το πραγματικό ενδιαφέρον και του ακροατηρίου εξαφανίστηκε σύντομα. Ήταν κι αυτοί παρόντες επι πληρωμή και οι ερωτήσεις τους πλέον δικαιολογούσαν μόνο το μεροκάματο τους και τις έκαναν διεκπεραιωτικά, μα με επιτηδευμένο ζήλο.

Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι κατα πόσο είχα τελικώς ψυχολογήσει σωστά τη δεσποινίδα Ιρένα. Πίστευα πως δεν είχε όνειρα να πραγματοποιήσει, πως απλά έκανε ή αποκτούσε αυτό που της κινούσε την περιέργεια. Οτιδήποτε δεν περιλάμβανε το χρήμα δεν την αφορούσε. Ο έρωτας, ο σεβασμός, η κοινωνική συναναστροφή, η παρέα, της ήταν παντελώς αδιάφορα και ανεπιθύμητα, παρά μόνο αν πλήρωνε για να τα αποκτήσει για μερικές ώρες. Η εμμονή της όμως με τις πέστροφες, με έκανε να αμφισβητώ την εικόνα που είχα χτίσει της μποέμ αποστασιοποιημένης ημίτρελης αριστοκράτισσας.

Εκείνο το πρωί που έφτασα στην έπαυλη της δεσποινίδος, τους είδα όλους μαζεμένους στην εξώπορτα και μια μακριά άμαξα περίμενε με αναμένη μηχανή. Η δεσποινίς Ιρένα με καλωσόρισε και μου ζήτησε να πηγαίναμε όλοι μαζί μια βόλτα μέχρι τον κοντινό ποταμό μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν είχα φανταστεί τι θα μας περίμενε, το ομολογώ. Κάθισα στην άμαξα δίπλα στον ηθοποιό των αστυνομικών σειρών. Η οσμή του σώματος του ήταν πραγματικά ενοχλητική και την είχε επιδεινώσει φορώντας μόνο ένα δερμάτινο γιλέκο πάνω απο το τριχωτό σώμα του. Ο επιστήμονας της ωκεανογραφίας φλυαρούσε ασταμάτητα σχετικά με μια γιγάντια σουπιά που υποτίθεται πως ζούσε κάποτε στα νερά του γειτονικού μας ποταμού.

Στο ποτάμι μας περίμενε μια βάρκα για οκτώ άτομα. Επιβιβαστήκαμε με μεγάλο κόπο, ίσα που χώραγε το καροτσάκι της αυτιστικής κόρης των ελβετών, που είχαν αρχίσει να ανησυχούν για την ασφάλεια της, όμως η δεσποινίς Ιρένα τους ζήτησε να αποβάλουν το φόβο τους, μια ανώτερη δύναμη θα μας προστάτευε. Πίστευα πως το μόνο που ήθελε η Ιρένα ήταν να διηγηθώ την ιστορία στο φυσικό της περιβάλλον. Στα ανοιχτά ενος ήρεμου ποταμού, πάνω στη βάρκα, ένα όμορφο πρωινό μα η Ιρένα έμενε σιωπηλή και το ίδιο κι εμείς, οι υπάλληλοι σιωπούν όταν το ζηταέι ο εργοδότης. Μόλις το νερό άρχισε να κοχλάζει σα να ζεσταίνεται, τότε ήταν που όλοι πανικοβληθήκαμε.

Νομίζω οτι εκείνες τις στιγμές προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως όλα είναι μια φάρσα, ένα καλοστημένο κόλπο της δεσποινίδας Ιρένας, μια μεγάλη δαπανηρή παραγωγή αναπαράστασης της ιστορίας αυτής που είχε γίνει εμμονή της. Το νερό όμως έβραζε και μετα βίας βλέπαμε τους διπλανούς μας απο τους υδρατμούς. Οι επιβάτες της βάρκας ούρλιαζαν, πιο δυνατά απ όλους η αυτιστική κοπέλα, ενώ ο αυστριακός καγγελάριος είχε κουλουριαστεί στο αριστερό μου πόδι. Όλα έγιναν όπως τα είχα διηγηθεί τόσες φορές, όλα ήταν τόσο τρομακτικά οικεία και παρότι ήξερα ακριβώς τι θα συμβεί την επόμενη στιγμή είχα παραλύσει μπροστά στο δέος της επαλήθευσης του κάθε φόβου μου. Με μεγάλη δυσκολία παίρναμε τις ανάσες μας όταν ένας εκκωφαντικός θόρυβος δημιούργησε μια λάμψη στον ουρανό και σε δευτερόλεπτα όλα επανήλθαν στο φυσιολογικό. Μόλις βρήκα τις αισθήσεις μου το πρώτο που έκανα ήταν να κοιτάξω στο νερό. Η επιφάνεια είχε καλυφθεί απο χοντρές πέστροφες που είχαν χάσει το χρώμα τους λόγω βρασμού. Η δεσποινίς Ιρένα είχε σηκωθεί όρθια στη βάρκα, είχε υψώσει τα χέρια ψηλά και έπαιρνε βαθιές ανάσες ολοκλήρωσης και ευτυχίας.


Πέρασαν χρόνια απο τότε και απέφυγα κάθε αναφορά σε αυτό το περιστατικό. Κατα καιρούς ο αυστριακός καγγελάριος μου έστελνε επιστολές ή ο ωκεανογράφος μου τηλεφωνούσε για πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου, όμως ευγενικά τους διευκρίνιζα πως δεν ήθελα να ξέρω. Με τη δεσποινίδα Ιρένα δε ξαναμίλησα. Δεν το επιδίωξα, ούτε όμως ξαναδέχτηκα τηλεφώνημα κι απο αυτή. Όποτε έβρισκα τον εαυτό μου να ψάχνει ερμηνείες ή λόγους απωθούσα κάθε ανάμνηση. Δεν ήταν τόσο εύκολο όμως. Η εικόνα της Ιρένας με υψωμένα τα χέρια, όρθια πάνω στο νερό να παριστάνει τον Ιησού μου είχε μείνει χαραγμένη στο μυαλό για πάντα.

Μέχρι προχτές που δέχτηκα μια αναπάντεχη επισκέπτρια. Η ελβετή αυτιστική κοπελίτσα, ολόκληρη γυναίκα πλέον, όρθια, αρτιμελής, με πλήρη ακοή και ευγενική ομιλία στεκόταν στην εξώπορτα και ήθελε να μοιραστεί κάτι μαζί μου. Δεν υπήρξε ποτέ αυτιστική. Όπως κι ο καγγελάριος δεν ήταν παρα άνεργος ηθοποιός. Εξ αρχής όλα ήταν μια καλοστημένη φάρσα που θα διασκέδαζε τη δεσποινίδα Ιρένα. Τόσο αληθοφανής που ενώ θα την υποψιαζόσουν, θα απέρριπτες το ενδεχόμενο κι αυτό θα σε τρόμαζε περισσότερο. Μου έφερε μια βιντεοκασέτα με πλάνα απο κάμερες που είχαν στηθεί περιμετρικά της λίμνης, όταν ακόμα γίνονταν δοκιμαστικές του δήθεν θαύματος. Ένα δίχτυ συγκρατούσε τόνους βραστών ψαριών. Κάτοπτρα στην ακτή θα δημιουργούσαν τη λάμψη απο τα εκρηκτικά. Σωλήνες κάτω απο το νερό θα ανέβαζαν θερμοκρασία τόσο ωστε να βράσει το νερό του ποταμού. Μου φαινόταν παράλογο. Η δεσποινίς Ιρένα είχε ξοδέψει αμύθητα ποσά για αναπαραστήσει ένα γεγονός που απο μόνο του δε θα της προσέφερε ευχαρίστηση μιας και αυτή το είχε στήσει. Η ηδονή της θα ήταν πως με είχε παγιδέψει στην ίδια ιστορία που δημιούργησα εγώ, μου προκάλεσε τους φόβους, τα συναισθήματα, τις αντιδράσεις που εγώ είχα εφεύρει ως φυσιολογικές δικές μου αντιδράσεις, πως με έφερε αντιμέτωπο με τις θεωρίες μου για το πως δεχόμαστε τα θαύματα.

Τελικώς δέχτηκα πως είχα αποτύχει στο να ψυχολογήσω την Ιρένα. Πως ήμουν ένας αδαής υπερόπτης που δεν εκτίμησα όσο έπρεπε την συμπαντική εύνοια που με έφερε για λίγο στη ζωή της κυρά Ειρήνης Βαρβάτση. Η μάλλον, της δεσποινίδος Ιρένας, του μικρού θεού που αγόραζε και πουλούσε θάυματα.

Μάθημα πραγματικότητας

αφιερωμενο στην Α.Ρ.

16 σκαλιά ανηφόρα
και μετα διάλειμμα.

16 σκαλιά ανηφόρα
και μετά διάλειμμα.

16 σκαλιά ανηφόρα,
και μετά προσωρινή παύση για ξεκούραση και βαθιές ανάσες.

17 σκαλιά ανηφόρα
και μετά παύση.

17 σκαλιά ανηφόρα
και μετά παύση.

17 σκαλιά ανηφόρα,
και μετά εκείνο το σκύρτημα φθοράς μιας ανάσας που παράγει βελτίωση.

18 σκαλιά ανηφόρα
και μετά φθορά,

18 σκαλιά ανηφόρα
και μετά ενα βήμα παραπάνω τη φορά,
μέχρι να πεις αρκετά.

19 σκαλιά ανηφόρα
και μετά σκύρτημα,

19 σκαλιά ανηφόρα
και μετά σκύρτημα,

19 σκαλιά ανηφόρα
και μετά σκύρτημα καρδιάς που παράγει φυσική κατάσταση.

23 σκαλιά ανηφόρα
και μετά εικοσιτέσσερα,

23 σκαλιά ανηφόρα
και μετά εικοσιτέσσερα,
και μετά εικοσιπέντε,
και μετά η ταράτσα.

η ταράτσα...

ρούχα κρεμασμένα,
εσώρουχα της αμαλίας Ρομέρο,
ενοικιάστριας του τρίτου ορόφου,
μια φορά μου ζήτησε αν έχω να της δανείσω σανδάλια - δεν είχα,
είχα όμως παντοφλάκια χειμωνιάτικα
και τα δέχτηκε η αμαλία ρομέρο.
γιατι δεν την ένοιαζε,
ήθελε μόνο να ανέβει 23 σκαλιά ανηφόρα
και να αυτοκτονήσει.
Πάνε 4 χρόνια απο τότε,
τι κάνουν τα εσώρουχα της ακόμα στην ταράτσα;
τι θλίψη προκαλεί η μόνιμη απόρριψη της πραγματικότητας!

ηλιακοί θερμοσίφωνες
στο σωλήνα έχει σχηματιστεί λίμνη,
κάποιος στον έκτο όροφο έχει διαρροή,
17 σκαλιά παρακάτω βουλώσανε τα λούκια
σήμερα διαβάζεις κύριε τρύφωνα την εφημερίδα σου,
με τα πόδια πάνω στο τραπέζι,
τρίβοντας τα χοντρά δάκτυλα των δύο ποδιών
το ένα με το άλλο,
αύριο η διαρροή θα έχει γίνει γιγάντια,
θα σε σοκάρει ο λογαριασμός
και θα σικτιρίζεις το άδικο της κοινωνίας
δε φταίει η κοινωνία κύριε τρύφωνα
φταίει η μόνιμη απόρριψη της πραγματικότητας.
Ο θερμοσίφωνας σου έχει διαρροή
και σχημάτισε λίμνη κάτω απο τα ρούχα της αμαλίας ρομέρο
της αμαλίας Ρομέρο καταραμένε
της αμαλίας Ρομέρο τα ρούχα
έχουν απο κάτω λίμνη
γιαυτό δεν ανησύχησε κανείς
γιατι θεώρησαν πως δεν έχουν στεγνώσει ακόμα
ίσως να την προλαβαίναμε κύριε τρύφωνα
έχωσες κι εσύ μια μαχαιριά στο κορμί της αμαλίας Ρομέρο
(τι μαχαιριά δηλαδή,
η κοπέλα αυτοκτόνησε για του απαγχονισμού).

Η ταράτσα,
τα κάγκελα
και το τεράστιο ύψος
φαντάζουν ελκυστικά.
Θα φορέσω τα εσώρουχα της αμαλίας
θα λουστώ τα νερά του τρύφωνα
θα γίνω εγώ λίγο απο όλους αυτούς
και θα φουντάρω απο την ταράτσα

θα πέσω στο τίποτα
δε θα υπάρχει πλέον τίποτα.

400 σκαλιά κατηφόρα
με τη μία.

Μια παραμικρή διαφοροποίηση της καθημερινότητας

Δεν της το συγχώρησα που με παράτησε. Της παλιοβρώμας. Όχι εντάξει καλή κοπέλα ήταν. Και δεν ήταν βρώμα, καθαρή και νοικοκυρά και απ’ όλα ήτανε. Αλλά με παράτησε για τον άλλον η σκύλα επειδή είχε πιο πολλά λεφτά. Μόνο τα λεφτά αξίζουν? Δεν έβλεπε τα χίλια προβλήματα του?

Πρωτογνωριστήκαμε στην Ερμού, εκεί που είναι η δουλειά μου. Την εξυπηρέτησα τάχιστα και έμεινε απολύτως ικανοποιημένη από το προϊόν μου, όπως όλοι οι πελάτες μου άλλωστε.Αμέσως πίστεψα πως με αυτή τη γυναίκα θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου. Όμορφη, αριστοκρατική, τρυφερή, φαινόταν να με καταλαβαίνει. Μάλλον είχα κάνει λάθος. Μετά από λίγα ραντεβού μου είπε απ έξω απ έξω ότι δεν της αρέσει το επάγγελμα μου κι ότι ντρέπεται να το αναφέρει όταν προκύπτει σε συζητήσεις. Της εξήγησα ότι δεν υπήρχε λόγος να ντρέπεται, είναι παραδοσιακή δουλειά. Μου είπε πως δεν άντεχε άλλο, ήθελε να τα παρατήσουμε όλα και να πάμε στην επαρχία να φτιάξουμε μια φάρμα. Το σκέφτηκα είναι η αλήθεια, θα καλλιεργούσαμε τα δικά μας αγαθά, θα ζούσαμε μακριά από όλη τη φασαρία και την αναστάτωση της πόλης. Φανταζόταν βέβαια ξένοιαστη ζωή γιαυτό της εξήγησα πως η φάρμα έχει καθημερινή κουραστική εργασία. Μου είπε θα το σκεφτεί. Κάτι μουρμούρισε για σύγχρονα μηχανήματα που τα κάνουν όλα μόνα τους κι εσύ κάθεσαι. Τι υποκριτικό τσουλάκι! Ξαφνικά εξαφανίστηκε. Δε μου έφτανε που είχαν ανοίξει λογής λογής σαντουιτσάδικα που πουλάγανε ζεστό καπουτσίνο και μου κόβανε πελατεία, έχασα και το μωράκι μου. Σκατά μωράκι δηλαδή, τέλος πάντων.

Μετά από λίγο καιρό την είδα στην αγκαλιά του υποδηματοποιού. Και τι θράσος! Καμαρωτοί καμαρωτοί περιέφεραν τον έρωτα τους μπροστά στα μούτρα μου, στο κατάστημα του. Τι διαφορά είχε αυτός από εμένα πέρα από το μεγαλύτερο εισόδημα? Εγώ πουλούσα σαλέπι στην Ερμού, αυτός πουλούσε υποδήματα ακριβώς απέναντι! Δε μετράει το παραδοσιακόν του επαγγέλματος? Επειδή φωνάζω δυνατά «σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι» σημαίνει οτι εντάσσομαι στην κατηγορία του λαχαναγορίτη? Το οτι επαναλαμβάνω συνέχεια την ίδια φράση δε πάει να πει οτι έχω εμμονές, είναι μέρος της δουλειάς, ο πελάτης πρέπει να ξέρει πως ο τύπος που λέει μoνάχα «σαλεπάκι, ζεστό σαλέπι» βρίσκεται πάντα εκεί.



Ο άλλος τι ανάγκη είχε, της έγραφε μια επιταγή την ημέρα κι αυτή βολικά αγνοούσε όλες τις παραξενιές και τις εμμονές του. Δεν είχα τίποτα μαζί του. Ανθρωπάκος ήταν κι αυτός. Αν μιλάμε όμως για προβλήματα, αυτός κι αν είχε ψυχαναγκαστικές εμμονές. Κάθε πρωί που έμπαινε στο μαγαζί απαραίτητα μέτραγε όλα τα καστόρινα παπούτσια της βιτρίνας ανα δεκάδες. Έπρεπε να τελειώσει αυτήν τη διαδικασία για να ανεβάσει το ρολό και να ανοίξει τα φώτα. Κι αφού ετοίμαζε το κατάστημα, χάιδευε το κεφάλι του βαλσαμωμένου κάστορα που είχε στον τοίχο επι 6 λεπτά, μετρημένα. Αν κάποιο μέρος αυτής της ιεροτελεστίας παραλειπόταν, ο άνθρωπος έβγαινε απ τα νερά του, σχεδόν έπεφτε σε κώμα και δε μπορούσε να απαντήσει ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Κάποιος είπε πως και στο σπίτι του ξεσκονίζει όλα τα έπιπλα πριν κάτσει στον καναπέ του. Εγώ ξέρω μόνο όσα έβλεπα στο μαγαζί. Και έβλεπα πως η αγαπημένη μου, τι αγαπημένη δηλαδή - αυτό το πορνίδιο που με παράτησε, ήταν με τον μίστερ παράνοια.

Χώρια το επάγγελμα. Τι έχει δηλαδή ο σαλεπιτζής? Είναι έμπορος κατώτερης κατηγορίας? Ντρεπόταν για μένα που σέρβιρα ένα ζεστό ρόφημα και δε ντρεπόταν γιαυτόν που έχωνε τα χέρια του σε ξένες κάλτσες κάθε μέρα.

Μου ήταν αδύνατο να ξεπεράσω την απώλεια της. Γιατί την έβλεπα κάθε μέρα με άλλον άντρα μπροστά μου. Άλλος χαιρόταν τα χάδια της. Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα. Είχαν και μεγάλους τσακωμούς. Η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει όλη την Ερμού, ο κόσμος περνούσε αλλά δεν αγόραζε. Όχι εμένα όμως, εγώ ήμουν ο ευνοημένος της κρίσης. Οι περαστικοί όλο και λιγότερο κατέβαιναν το δρόμο με ζεστό καπουτσίνο στο χέρι και όλο και πιο θετικοί παρουσιάζονταν στην σκέψη ενός σαλεπιού, πιο φτηνή λύση, πιο παραδοσιακή και συμβατή με τα αντικαπιταλιστικά πρότυπα της εποχής. Ο υποδηματοποιός αντίθετα τα είχε βρει σκούρα, ποιος να αγοράσει καστόρινα παπούτσια όταν δε ξέρει τι του ξημερώνει την επόμενη ημέρα. Κι έτσι οι επιταγές προς την κοκότα αραίωσαν και άρχισε η γκρίνια. Όσο λιγόστευε το χρήμα, τα χέρια του υποδηματοποιού μύριζαν πιο έντονα βρώμικη ξένη κάλτσα, όταν τα βράδια ήθελε με αυτά να χαϊδέψει το δέρμα της πριγκηπέσσας.

Ο υποδηματοποιός ακόμα και στην κρίση παρότι συναντούσε μεγάλες δυσκολίες, ήταν συνεπής στα χρέη του και σωστός απέναντι στους συνεργάτες του. Δεν είχε διαφορές με κανέναν, ούτε οφειλές, ούτε κάποιον που να θέλει να τον καταστρέψει. Γιαυτό και όταν ένα πρωί βρήκαμε το μαγαζί του καμένο όλοι ξαφνιάστηκαν. Υπήρξε απλά άτυχος, κάποιοι ταραξίες μέσα στη γενικότερη αναστάτωση και διαμαρτυρία κατά της οικονομικής κατάστασης, κάψανε και βανδάλισαν το υποδηματοπωλείο. Μεγάλο πλήθος είχε μαζευτεί γύρω απ το καμένο μαγαζί κι εγώ ως όφειλα πλησίασα κοντά τους και τους πούλησα ζεστό σαλέπι. Τότε ξεπρόβαλε στον πεζόδρομο της Ερμού ο άμοιρος υποδηματοποιός. Καθώς πλησίαζε στο μαγαζί του και καθώς έβλεπε τη στάχτη και το φρέσκο ακόμα καπνό, ο άνθρωπος έχανε το χρώμα του. Όταν πια έφτασε απ έξω, είχε κολλήσει ακίνητος και αμίλητος. Οι δίπλα καταστηματάρχες τον παρηγορούσαν και τον ρωτούσαν αν είχε ασφαλίσει το μαγαζί, του λέγανε να μην ανησυχεί, πως όλα θα πάνε καλά και πως θα τον βοηθήσουν. Ο έμπορος όμως έπασχε. Πιο πολύ από την οικονομική του καταστροφή στο μυαλό του τον βασάνιζε πως δε μπορούσε να μετρήσει τα παπούτσια σε δεκάδες. Πως δεν είχε κεφάλι βαλσαμωμένου κάστορα να χαϊδέψει. Και άρχισε να περπατάει. Στην κατηφόρα.

Περπατούσε ανέκφραστος μέχρι που χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο. Τον λυπήθηκα όμως έβρισκα πως ήταν και φυσιολογική η κατάληξη του. Όταν εγκλωβίζεσαι σε μια συνήθεια που δε σου αφήνει την παραμικρή ελευθερία, με την παραμικρή διαφοροποίηση της καθημερινότητας σου σοκάρεσαι και δε μπορείς να αντιμετωπίσεις το μελλον.

Ο υποδηματοποιός περπάτησε όλη τη μέρα, έφτασε μέχρι τα προάστια της Αθήνας όταν τον βρήκε η νύχτα. Ήθελε να συνεχίσει, το περπάτημα ηρεμούσε τον εκνευρισμό του μα είχε πια εξαντληθεί και ξάπλωσε στο χώμα. Δεν είχε κάστορα, δεν είχε παπούτσια. Βρήκε όμως τη λύση. Ξεκίνησε να μετράει τα αστέρια ανα δεκάδες, πολλές δεκάδες. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ, δε μάθαμε νέα του, αν ζει ή αν πέθανε. Θέλω να πιστεύω πως βρίσκεται κάπου σε ένα βουνό και περιμένει να νυχτώσει για να μετράει αστέρια. Πολλές δεκάδες από όμοια αστέρια.


Εκείνη κάποια μέρα εμφανίστηκε στον πεζόδρομο και ήταν εκθαμβωτικά όμορφη. Ζήτησε σαλέπι και περίμενα να μου πει μετανιωμένη να τη δεχτώ πίσω, να ανοίξουμε εκείνη τη φάρμα στην εξοχή και να μείνουμε για πάντα εκεί. Να μη μας ανησυχεί τίποτα, τα ζώα και τα χωράφια μας να τα δουλεύουν σύγχρονα μηχανήματα κι εμείς ξεκούραστοι να ζούμε τον έρωτα μας μέχρι να έρθει το πρώτο βραχυκύκλωμα των μηχανημάτων, η πρώτη πυρκαγιά της φάρμας για να με αφήσει για κάποιο γείτονα με στεγνό σπίτι και βρώμικα χέρια από το άρμεγμα ζώων. Δεν το είπε. Πήρε το ρόφημα και συνέχισε τη βόλτα της.

Δεν πειράζει εγώ εχω το σαλέπι μου. Κάθε μέρα στο ίδιο σημείο, στην Ερμού. Πάντα εδώ. Σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι.

Σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι.

Είχε την καρδιά του δεξιά

Ο μπαρμπα Γρηγόρης, τι μπάρμπας δηλαδή, βια σαραντα πέντε χρονώ να ήτανε ο άνθρωπος, καυχιότανε συχνά πως είχε την καρδγιά του δεξιά.

Τον είχαν πάρει στο δούλεμα και οι συχωριανοί, τον αντιμετώπιζαν σα γραφικό, πού ξανακούστηκε καρδιά στο δεξί μέρος, γιατρός δεν υπήρχε στο χωριό να εξετάσει το μπαρμπα Γρηγόρη, παρά μόνο στην πιο κοντινή πόλη σαράντα χιλιόμετρα μακριά, όμως ο μπαρμπα Γρηγόρης δε ξεκούναγε από το χωριό και απέφευγε τους γιατρούς όπως ο διάολος το λιμάνι. Κάποιοι του κάνανε και καζούρα ότι η δεξιά καρδγιά εξηγείται γιατι είναι δεξός και τότε ο μπαρμπα γρηγόρης τους κυνηγούσε με το στυλιάρι γιατί δεν δεχότανε μεγαλύτερη προσβολή από αυτή.

Πήγαινε ο κόσμος στο παντοπωλείο και τους έλεγε αυτός μια μέρα όταν πεθάνω θα με μάθει όλος ο πλανήτης, θα πούνε πρωτοφανής ιατρική περίπτωση ένας Ελλην με τη καρδγιά του δεξιά. Και τους έβαζε να ακουμπήσουν το αυτί τους στο στήθος και να ακούσουν τον παλμό που χτυπάει δεξιά κι όλοι κοντοστέκονταν όμως μετά υπέθεταν ότι κάτι άλλο συμβαίνει, κάποια αντανάκλαση του ήχου.

Κι ένα ανοιξιάτικο πρωί ξημέρωσε με κλειστά ρολλά στο μαγαζί. Η αρχική δυσαρέσκεια για την καθυστέρηση των αγορών για το μεσημεριανό τραπέζι, αντικαταστάθηκε από ανησυχία για τον μπάρμπα Γρηγόρη. Θα ταν άρρωστος. Θα ρθει όπου να’ ναι. Θα ήπιε κανα δυο τσίπουρα παραπάνω στο καφενείο ψες. Κλειστά ρολλά.

Το απόγεμα ανοίξανε το σπίτι. Να τηρήσουμε λέει τα έθιμα. Να ξενυχτήσουμε το νεκρό και να μοιράσουμε τα ρούχα του. Μαζεύτηκαν μαύρες γριές και κλαίγανε γοερά και φωνάζανε μοιρολόγια γεμάτα υπερβολές και ανακρίβειες και χιλιοειπωμένες νεκρολογίες. Πέσανε τα λιγούρια και κάνανε πλιάτσικο στο σπίτι του μπαρμπα Γρηγόρη. Αρπάζανε τα ρούχα του και ανοίγανε τα συρτάρια του. Τα ρούχα δεν τους κάνανε παρόλαυτα τα φοράγανε. Τους έπεφτε στενό το σακάκι του μακαρίτη και ασφυκτιούσαν εκει μέσα κι όμως δεν το παραδέχονταν. Τις τρύπιες κάλτσες του τις βάλανε για γάντια.

Ένας νεκρός, γριές που μοιρολογούνε το ιδιο τροπάρι και ένα θλιβερό αποχαιρετιστήριο πλιάτσικο στη μνήμη του νεκρού.

Κάποιος πρότεινε να βάλουν το μπαρμπα Γρηγόρη σε ένα νοικιασμένο αμάξι να τον πάνε στην πόλη να τον εξετάσει ένας γιατρός, μήπως και τον δικαιώσει για τη δεξιά καργδιά. Ποιος να βάλει όμως τα έξοδα, ότι δραχμή υπήρχει στο σπίτι την κλέψανε. Να ανοίξουμε τα ρολά στο μαγαζί να βάλουμε χέρι στο ταμείο είπε κάποιος. Τα πήραν τα λεφτά και τον στείλανε. Ο γιατρός τρελάθηκε από την ανακάλυψη. Επικοινώνησαν με την πρωτεύουσα και με κονδύλι του υπουργείου ο μπαρμπα Γρηγόρης έγινε αντικείμενο πανεπιστημιακής έρευνας.

Ο πλανήτης έστρεψε τα φώτα του στο χωριό. Μόνο με τέτοιο γεγονός θα ήταν πιθανό να αποκτήσει έστω προσωρινή αξία αυτή η κουκίδα του χάρτη. Με τερατογένεση ή με απεχθές έγκλημα «αδιστακτη μητέρα έσφαξε τα δεκατέσσερα παιδιά της στην καλκούτα», «άντρας με τρια πόδια ασελγεί σε αγελάδες στη χιλή». «Ιδιόμορφη περίπτωση δεξιοκαρδίας ανακαλύφθηκε μετά θάνατον σε μεσήλικα σε επαρχία της ελλάδας». Ο γύρος του κόσμου σε 30 λέξεις.

Πίσω στο χωριό φουσκώναν από περηφάνεια και υποκρισία. Τα χα πει εγώ ή τον πίστευα το μπαρμπα Γρηγόρη ή εγω σας τα λεγα πως είχε δεξιά καρδιά αλλα δεν με πιστεύατε. Οι χωριάτες φάνταζαν πανάξιες μελλοντικές γριές μοιρολογίστρες. Στο παντοπωλείο του μπαρμπα Γρηγόρη δεν έμεινε τίποτα. Τα κλέψανε όλα. Κάποιος είχε τουλάχιστο την ευθιξία φεύγοντας με την τελευταία κονσέρβα να τραβήξει πίσω του τα ρολλά του μαγαζιού.

Κλειστά ρολλά στου μπαρμπα Γρηγόρη.

Κλειστά ανοιξιάτικα ρολλά με γλυκόπικρη σάλτσα συναισθημάτων

Ο γιός μου πλατσουρίζει στο πεζοδρόμιο

Ο γιος μου πλατσουρίζει στο πεζοδρόμιο. Στα νερά. Να το ξεκαθαρίσω. Είναι νερά, πεντακάθαρα, το χρώμα τους διάφανο, η σύσταση τους ασφαλής για ένα ανήλικο που θέλει να παίξει. Δεν είναι ούτε λασπόνερο, ούτε τίποτα διαφορετικό άλλου χρώματος (για παράδειγμα κόκκινου), μόνο πεντακάθαρο νερό.

Εγώ τον παρότρυνα να βγει και να πλατσουρίζει. Εμείς οι ίδιοι διαμαρτυρόμαστε για τη χαμηλή ποιότητα ζωής. Λέμε πως δεν υπάρχει χώρος να παίξουνε και παραδεχόμαστε πως τους αγοράζουμε τόσα πολλά παιχνίδια, πως παρατάμε τα παιδιά μας μπροστά στις τηλεοράσεις για ώρες, πως γινόμαστε τόσο υπερπροστατευτικοί και πλέον δεν παίζουν, δε χαίρονται τις μέρες τους, δε ζούνε σαν παιδιά.

Κι έπειτα μήπως είμαστε ασφαλείς και στα σπίτια μας? Τις προάλλες κάτω απ το σπίτι ακούστηκαν φωνές, κάποιοι αλήτες τσακώθηκαν, έγινε φασαρία και κακό και πέσανε πυροβολισμοί. Η μία σφαίρα πέτυχε τον άη βασίλη που έχουμε τοποθετήσει να σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι μας. Όλη η γειτονιά συγκλονίστηκε. Τα παιδιά της γειτονιάς αντίκρυσαν τον κομματιασμένο αη βασίλη και η ψυχούλα τους ταράχτηκε για πάντα. Ο αη βασίλης πέθανε, τι να προσφέρουμε πλέον σε αυτά τα παιδιά? Ποιος θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους, τι να απαντήσουμε στις αθώες ερωτήσεις τους: “Ποιος θα ταΐζει τώρα το ρούντολφ?”

Δεν πειράζει που είναι μέσα του χειμώνα, θα πέσει γυμνός στα νερά. Να σφίξει το δέρμα του, να σκληραγωγηθεί και λιγάκι. Δε θέλω να μου γίνει από αυτά τα σύγχρονα καλομαθημένα που κυκλοφορούν με μπλούζες sex pistols. Τι μανία και αυτή με τους sex pistols, η νέα μόδα των ‘00s .Όπου και να γυρίσεις, όπου και να ακούσεις

No future for you no future for me
No future no future for you

Ανήθικα μηνύματα για τα παιδιά μας. Βγες στο πεζοδρόμιο αγόρι μου. Πλατσούρισε στα πεντακάθαρα νερά της πόλης. Το πεζοδρόμιο είναι τεράστιο, αχανές. Υπάρχει πολύς χώρος εκει έξω για σένα, πολύς χρόνος να ανακαλύψεις τη ζωή.



Εικόνες απο το blog: Little People

Το κόλπο με τα ακυρωμένα εισιτήρια

Δεν κρύβω πως είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα των ακυρωμένων εισιτηρίων. Τα οικονομικά μου δεν πήγαιναν πολύ καλά αφού ήταν αισίως η τρίτη χρονιά που δεν είχα πάρει αύξηση. Έτσι θεωρούσα επιβεβλημένο να συμμετέχω σε κάθε μορφή αντίστασης στο καταπιεστικό για τον μέσοαστό σύστημα.

Δεν ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκο, ούτε βέβαια εξοικονομούσε κανένα φοβερό ποσό χρημάτων. Δημιουργούσε όμως ένα είδος αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε στις δουλειές τους. Και είχα βρει την ιδέα φοβερά εμπνευσμένη. Ακύρωνα το εισιτήριο μου, έκανα τη διαδρομή μου και πριν κατέβω το έχωνα κάτω από το ακυρωτικό μηχάνημα, στο κενό ανάμεσα στην κολώνα και στο πλαστικό κουτί. Ο επόμενος που θα έμπαινε δε θα χρειαζόταν να ακυρώσει, αφού το εισιτήριο ίσχυε για τουλάχιστο 40 λεπτά ακόμα.

Παρά τη συνέπεια μου στην τήρηση της μεθόδου, δε μου είχε τύχει να βρω ακυρωμένο εισιτήριο, δεν είχα επιβραβευθεί, δεν είχε κλείσει ο κύκλος ώστε να γνωρίζω με βεβαιότητα πως η τάση έχει βρει ανταπόκριση και πως είμαι μέρος μιας κοινωνικής ομάδας που συνεργάζεται για να αλληλοβοηθηθεί, έστω και σε κάτι τόσο απλό. Γιαυτό προσπαθούσα για τη διάδοση, σε κάθε ευκαιρία το έλεγα σε γνωστούς και έγινα και μέλος διαδικτυακής ομάδας με τίτλο «μην πετάτε τα εισιτήρια».

Κάποιες φορές κατεβαίνοντας από το λεωφορείο και έχοντας κρύψει το εισιτήριο κάτω από το μηχάνημα, στεκόμουν κοντά στην πόρτα και κρυφοκοιτούσα αν κάποιος παίρνει το απόκομμα μου. Είχε τύχει να δω κάποιους και ήταν άτομα σαν κι εμένα. Τριαντάρηδες με πιεστικό φτηνό κουστούμι και σφιχτή υποχρεωτική γραβάτα. Δε με πείραζαν οι σπρωξιές ή τα επιφωνήματα «τσογλάνι» και «αλητήριε» που μου φόρτωναν ηλικιωμένες κυρίες που προσπαθούσαν να επιβιβαστούν και τους έκλεινα το δρόμο, εγώ είχα αντικρύσει τους όμοιους μου και ήξερα πως η μέθοδος προχωράει σωστά.

Εκείνο το πρωι περίμενα στη στάση σχεδόν μόνος μου, πράγμα παράξενο και σπάνιο μιας και ήταν ώρα αιχμής. Το λεωφορείο έφτασε χωρίς αργοπορία και ούτε καν μισογεμάτο, είχε αρκετές ελεύθερες θέσεις. Πλησιάσα το ακυρωτικό μηχάνημα και έβαλα το χέρι μου από κάτω ελπίζοντας πως θα ανταμοιφθώ. Επιτέλους κάτι υπήρχε εκεί και με περίμενε. Τραβώντας όμως το χέρι μου, προς μεγάλη μου έκπληξη είδα πως δεν ήταν ακυρωμένο εισιτήριο, αλλά μια πιστωτική κάρτα. Μέσα σε μια μίνι κρίση πανικού την έκρυψα στο χέρι μου σφίγγοντας τη γροθιά, ενώ ταυτόχρονα έψαχνα στην τσέπη μου για αχρησιμοποίητο εισιτήριο. Σκέφτηκα να την τοποθετήσω ξανά στη θέση της. Κάποιος όμως την είχε βάλει εκεί εξαρχής για κάποιο λόγο. Κάποιος ήθελε να τη βρω. Το λεωφορείο ξεκίνησε και εγω γύρισα προς την πόρτα που έκλεινε μήπως έβλεπα κάποιον να κρυφοκοιτάει. Μάταια. Κάθισα αδέξια σε μια θέση και έλυσα τη γροθιά μου αφήνοντας την πιστωτική κάρτα να πέσει απαλά μέσα στην τσέπη του σακακιού μου.

Παρότι η περιέργεια με έκαιγε, έφτασε απόγευμα μέχρι να αποφασίσω να ξανακοιτάξω την κάρτα. Δεν ήθελα να με δει κανείς στη δουλειά μου να την κρατάω, δεν ήξερα τι θα απαντούσα σε πιθανές ερωτήσεις. Όταν επιτέλους με ανάμεικτη ανυπομονησία και ενοχή το αποφάσισα, είδα πως η κάρτα ήταν πλατινένια με μεγάλο πιστωτικό όριο. Πάνω της έγραφε Gordon James, όνομα που παρέπεμπε σε άγγλο πολίτη. Πόσο παράξενο ήταν που βρέθηκε στα χέρια μου με αυτό τον τρόπο. Το σύστημα υποτίθεται πως δημιουργούσε συνεκτικότητα ανάμεσα σε μια ομοιόμορφη ομάδα. Τι σχέση είχε ο άγγλος με την πλατινένια κάρτα με τους τριαντάρηδες υπάλληλους? Όσο κι αν το σκέφτηκα όλο το βράδυ δε μπόρεσα να λύσω το γρίφο. Αποφάσισα όμως πως αφου μπήκα σε αυτό το παιχνίδι έπρεπε να παίξω. Η κάρτα βρισκόταν στα χέρια μου και παρακαλούσε να την υπερχρεώσω.

Φυσικά έπρεπε να είμαι και προσεκτικός. Η κάρτα θα μπορούσε να ήταν και ήδη ακυρωμένη αν είχε δηλωθεί για απώλεια και δε θα ήταν δύσκολο να με εντοπίσουν αν τη χρησιμοποιούσα αλόγιστα και είχε δηλωθεί κλοπή. Θα είχα τεράστιο πρόβλημα σε τέτοια περίπτωση. Γιαυτό το λόγο και τη χρησιμοποίησα πρώτη φορά στο σούπερμάρκετ. Χωρίς να κοιτάξω στα μάτια την ταμία έδωσα την κάρτα καθώς γέμιζα τις σακούλες. Η κάρτα έγινε δεκτή χωρίς πρόβλημα, η ταμίας άλλαξε συμπεριφορά αντικρίζοντας την πλατινένια κάρτα και μου συνέστησε να τοποθετήσω τα ψώνια σε καρότσι, βοηθώντας με κιόλας να τα φορτώσουμε. Και να το επέστρεφα όποτε μπορούσα, δεν υπήρχε πρόβλημα.

Αφού η πρώτη απόπειρα πέτυχε, το επόμενο βήμα ήταν να ξεχυθώ στα μαγαζιά. Προφασίστηκα αρρώστια, πήρα μιας εβδομάδας άδεια από τη δουλειά και βγήκα στα ακριβότερα καταστήματα. Το αρχικό υπεροπτικό ύφος των πωλητών γινόταν κολακευτικό γλύψιμο όταν άφηνα πάνω στο ταμείο την κάρτα και τους έλεγα με στόμφο «θέλω κάποιον να με ακολουθεί κι ότι μου αρέσει θέλω να το χρεώνετε εδώ».
Τα ιταλικά υφάσματα πρέπει να φτιάχτηκαν για μένα, μου ταίριαζαν εξαιρετικά. Αγόρασα και γιλέκο που δεν είχα φορέσει ποτέ στη ζωή μου. Μεταξένιο. Το χέρι γλυστρούσε πάνω του ικανοποιώντας μοναδικά την υποτιμημένη αίσθηση της αφής. Η κάρτα του Gordon James φούσκωνε από αγορές ρούχων και υποδημάτων, ενώ θεώρησα σωστό να αποκτήσω κι ένα χρυσό ρολόι, κίνηση που θα εκτιμούσε ο φλεγματικός άγγλος αν με παρακολουθούσε.

Παρασυρμένος από τη δύναμη του πλαστικού χρήματος, μα και γνωριζοντας πως αυτή η χαριστική περίοδος πίστωσης δε θα διαρκέσει για πάντα κάλεσα όλους τους φίλους μου να γιορτάσουμε σε ένα μπαρ που πήγαινα όταν ήμουν φοιτητής. Από τότε που ξεκίνησα να δουλεύω είχα κόψει τις εξόδους και μόνο έπινα αραιά και πού ένα ποτό στο σπίτι μου. Για οικονομία είχα κόψει και το κάπνισμα και πολλές φορές ο οργανισμός μου αποζητούσε ένα τσιγάρο, που όμως ήταν ακριβή πολυτέλεια. Στο μπαρ όμως θα γινόταν χαμός. Κάλεσα όλους τους φίλους και ξεχασμένους γνωστούς μου προτρέποντας τους να φέρουν και δικούς τους φίλους. Χάρηκαν όλοι που με είδαν μετά από τόσο καιρό, διασκέδασαν όμως περισσότερο τη δυνατότητα να πάρουν 3 και 4 ποτά κερασμένα. Για να μην προκαλέσω υποψίες ισχυρίστηκα πως κέρδισα ένα ποσό στο λαχείο και αποφάσισα να το ξοδέψω με φίλους. Χρησιμοποίησα και έτοιμες ατάκες Η ζωή είναι μικρή, οι φίλοι είναι που αξίζουν πιο πολύ και τέτοια. Ήμουν το επίκεντρο της παρέας μετά από πάρα πολύ καιρό. Ο ξάδερφος μου είχε φέρει στο μπαρ και μια φίλη του την Αιμιλία Σπανού, ανερχόμενο μοντέλο. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή. Φάνηκε κι αυτή πως γοητεύτηκε από την απλοχεριά μου και το μοντέρνας γραμμής ντύσιμο μου. Της έκλεισα ραντεβού για το επόμενο βράδυ.

Έπρεπε να την εντυπωσιάσω. Με ένα ακριβό αυτοκίνητο ίσως. Η πιστωτική κάρτα δε μου επέτρεπε να αγοράσω αυτοκίνητο ή να κάνω κάποια αγορά που θα με εξασφάλιζε. Μου παρείχε μόνο προσωρινή καταναλωτική δύναμη. Νοίκιασα μια λιμουζίνα και την πήρα από το σπίτι της. Ήταν εκθαμβωτική, της άξιζαν τα καλύτερα. Καταλήξαμε σε κεντρικά μπουζούκια της πόλης όπου επιτρεπόταν το σπάσιμο πιάτων και κάθε λογής καφριλίκι. Όσο πιο ακραίος γινόσουν τόσο πιο πολύ σε εκτιμούσαν οι θαμώνες. Και οι θαμώνες ήταν επώνυμοι και γόνοι περίοπτων επιχειρηματιών. Σπάσαμε πολλά πιάτα. Πέταξα στην πίστα το καρότσι που είχα πάρει από το σουπερ μάρκετ. Στην περίσταση κόλλαγε και ένα πούρο, δεν είχα όμως μετρητά να αγοράσω.Η Αιμιλία το διασκέδαζε. Πότε χόρευε, πότε χωνόταν στην αγκαλιά μου και τριβόταν πάνω στο μεταξένιο μου γιλέκο. Ήμουν ερωτευμένος. Κάποιοι από το απέναντι τραπέζι πετάξανε ένα παλιό ποδήλατο στην πίστα. Άλλοι ταμειακή μηχανή. Δεν είχα πει την τελευταία μου κουβέντα.
Έβγαλα από κάτω από το τραπέζι που είχα κρυμμένα το σιφόνι και τα πλακάκια της μπανιέρας. Δε θα ειχα πια μπανιέρα στο σπίτι, αλλά αυτό ήταν το τίμημα της καταξίωσης στη νυχτερινή ζωή. Έγινε χαμός όταν τα πέταξα στην πίστα. Όλο το μαγαζί με αποθέωνε. Οι θαμώνες αναρωτιόνταν ποιος είμαι. Τα φλας των φωτογράφων στράφηκαν πάνω μου. Ήταν μια τέλεια βραδιά. Η Αιμιλία είχε εντυπωσιαστεί. Μου ζήτησε να φύγουμε και της υποσχέθηκα πως θα συνεχίσουμε στη σουίτα του ξενοδοχείου μου. Πλήρωσα με την πιστωτική κάρτα και περάσαμε τη νύχτα μαζί.

Το άλλο πρωί αφού επέστρεψα τη λιμουζίνα, γύρισα ευτυχισμένος στο σπίτι. Έβγαλα τα ρούχα μου να πλυθώ όμως δεν είχα πλέον μπανιέρα.. Αν ήμουν περισσότερο προνοητικός θα είχα κάνει ένα πρωινό ντους στο ξενοδοχείο. Θα είχαν περάσει μερικά λεπτά μόνο όταν χτύπησε το κουδούνι μου. Άνοιξα φορώντας μόνο ένα σώβρακο και το γιλέκο μου για να δω πως ήταν δύο αστυνομικοί που είχαν εντολή να με συλλάβουν. Δεν πρόλαβα καν να ντυθώ. Ο υποδιοικητής του τμήματος μου πέταξε ένα λαιφστάιλ περιοδικό στα μούτρα. Παντού φωτογραφίες μου από τα μπουζούκια με την Αιμιλία αγκαλιά και τη μπαταρία της μπανιέρας στο χέρι και λεζάντες «ο Βρετανός επίτροπος Γκορντον Τζέημς σε μεγάλα κέφια». Ο επίτροπος της Βρετανικής μυστικής υπηρεσίας είχε υποβάλει μήνυση, κάποιος με αναγνώρισε και με αυτόφωρη διαδικασια θα κατέληγα στη φυλακή. Είχα μπλέξει πολύ άσχημα.

Το κελί μου ήταν μικρό και σκοτεινό. Πέθαινα για ένα μπάνιο, μα όπως και το σπίτι μου, το κελί δεν είχε μπανιέρα. Πλησίασα το μικρό νιπτήρα για να ρίξω λίγο νερό πάνω μου. Το νερό που έβγαινε είχε καφέ απόχρωση. Πλύθηκα και ελλέιψει πετσέτας σκουπίστηκα με το γιλέκο μου.
Τότε είχα τη σκέψη να κοιτάξω.
Μπας και.
Ποτέ δε ξέρεις.
Έβαλα το χέρι μου κάτω από το νιπτήρα. Στερεωμένο στο σωλήνα βρισκόταν ένα πακέτο με 2-3 τσιγάρα και αρκετά σπίρτα. Τουλάχιστο εκεί μέσα η αλληλεγγύη λειτουργούσε.

Η ντουλάπα (ακατάλληλο για κλειστοφοβικούς)

Δε ξεχνώ εκείνη τη μέρα που με έπιασε η φοβερή εμμονή να μπω μέσα στη ντουλάπα. Εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινα τι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο, μου φαινόταν κι εμένα του ίδιου εντελώς παράλογο, παρόλαυτα υπέκυψα στην ανεξήγητη έλξη που μου προκαλούσε το μισάνοιχτο έπιπλο.

Λίγα λογια για τη ντουλάπα.

Ξύλινη. Στο χρώμα του ξύλου. Και με το άρωμα του ξύλου. Πιθανό σαράκι. Τοποθετημένη στον τοίχο δίπλα απο την μπαλκονόπορτα. Απέναντι απο το γραφείο με τον υπολογιστή. Ντουλάπα δίφυλλη. Σχετικά ευρύχωρη. Απ εξω που την κοίταζα φαινόταν πολυ στριμωγμένη, απο μέσα όμως ήταν ξεκάθαρο πως μπορούσε να φιλοξενήσει έναν εύσωμο ενήλικα χωρις πρόβλημα. Αν εξαιρέσεις την εισπνοή μικροποσότητας ναφθαλίνης, οι συνθήκες ήταν ιδανικές εκεί μέσα.

Έμεινα μέσα στη ντουλάπα για μία ώρα και 50 λεπτά. Στην αρχή η πρόθεση μου ήταν να στέκομαι όρθιος σε στάση προσοχής. Σύντομα όμως κατάλαβα πως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό. Υποχρεωνόμουν κάπως να καμπουριάζω και μερικές κρεμάστρες με πίεζαν ενοχλητικά στους ώμους και στον αυχένα. Κάθισα και ακούμπησα την πλάτη μου στο τοίχωμα της ντουλάπας. Τα πόδια μου ήταν λυγισμένα και κοντά στον κορμό μου. Έτσι ήταν ιδανικά. Δε θα ήταν υπερβολή να πω οτι μπορούσα να ζω εκεί μέσα. Η επιλογή μου αποδεικνυόταν πολύ σοφή και καθόλου παράλογη ή ανεξήγητη όπως είχα προεξοφλήσει. Σκοτάδι. Αφοσίωση. Ησυχία. Όλα αυτά που μου έλειπαν. Ναι σίγουρα. Μπορείς να αρκείσαι με τις σκιές, γιατί να το κάνεις όμως όταν μπορείς να έχεις απόλυτο σκοτάδι?

Σκοτάδι και ησυχία. Δίπλα απο τη ντουλάπα ήταν η μπαλκονόπορτα. Θα μπορούσα να είχα τραβήξει την κουρτίνα, να είχα ανοίξει και να είχα βγει στο μπαλκόνι, εκεί έξω στο φως. Να νιώσω τη βουή της πόλης, να με πνίξει το φως του μεσημεριού, να γίνω ένας απο τα εκατομμύρια που ενώνουν τους παλμούς τους δημιουργώντας ένα εκκωφαντικό θόρυβο. Στη ντουλάπα μου όμως ήμουν ένας. Άκουγα μόνο τον παλμό της καρδιάς μου. Υπήρχαν μόνο οι σκέψεις μου. Δικές μου σκέψεις αλλοιωμένες απο κανέναν, καθόλου διαστρεβλωμένες απο την επικρατούσα άποψη. Κάθε τόσο μονάχα ένα τρίξιμο ακουγόταν, το σαράκι έτρωγε το ξύλο αργά και μεθοδικά κι εγώ μέσα στη ντουλάπα έκανα κάτι παρόμοιο. Υπομονετικά έτρωγα την πεντακάθαρη ηρεμία της ντουλάπας.

Η έξοδος απο τη ντουλάπα ήταν αναγκαία. Για τροφή και νερό. Και αναπόφευκτες υποχρεώσεις. Φίλοι, οικογένεια, δουλειά φορτώνανε το κινητό μου και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή με μηνύματα που μοιάζανε πρότυπα προαποθηκευμένα από τον κατασκευαστή.

«Καθυστέρησα, θα είμαι εκεί στις..

Θα αργησω 5 λεπτά

Έχω δουλειά, θα τηλεφωνήσω αργότερα

Κι εγώ σ’ αγαπώ»

Η επόμενη μέρα στη δουλειά ήταν απλά χρόνος που έτρεχε σε αντίστροφη μέτρηση μέχρι την επιστροφή στη ντουλάπα. Γύρισα στο σπίτι και χώθηκα αμέσως στο σκοτάδι της, σβήνοντας και τους τελευταίους ήχους της ημέρας. Το ουρλιαχτό του μετρό καθώς φρενάρει στις ράγες, τη σειρήνα του πυροσβεστικού που επιταχύνει προς την εστία καπνού της δίπλα γειτονιάς. Εκείνη τη μέρα έμεινα μέσα 2μιση ώρες. Ίσως να αποκοιμήθηκα για κάποιο διάστημα. Ο ύπνος ήταν τόσο ήσυχος και γλυκός. Για την ακρίβεια μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της ντουλάπας και με το κενό σκέψεων που είχα επιτύχει, μπορούσα να ξυπνάω και να κοιμάμαι χωρίς να καταλαβαίνω τη διαφορά. Το σαράκι γεννούσε προνύμφες μέσα στο ξύλο. Φανταζόμουν πως άκουγα το κλάμα τους καθώς σπάγανε το αυγό τους. Θα μπορούσαν να είναι και χιλιάδες εκεί μέσα στη βάση του ξύλου. Με ένα μουρμουρητό μου, σταματούσα τα κλάματα τους. Οι προνύμφες είχαν νανουριστεί.

Κάθε μέρα που περνούσε με έβρισκε και πιο αποκομμένο από τους ανθρώπους. Οι αδιάφορες φλυαρίες τους, χτυπούσαν στην αόρατη ασπίδα προστασίας που είχα αναπτύξει. Στη δουλειά μου βαριόμουν και έκλεινα όλα τα ζητήματα διαδικαστικά. Ασφυκτιούσα. Στην κυριολεξία. Όσο βρισκόμουν έξω από τη ντουλάπα, είχα δύσπνοια και πόνους στο στήθος. Μέσα στη ντουλάπα μόνο έβρισκα την αναπνοή μου και την ψυχική γαλήνη. Ο υπολογιστής απέναντι από τη ντουλάπα είχε μείνει στην αχρηστία. Εκατοντάδες ημιγνωστοί μου πρότειναν τα ηλεκτρονικά δάχτυλα τους για να μου σκουντήξουν τον ώμο, μα εγώ απουσίαζα επι εβδομάδες.

Χτες πήγα στο γιατρό. Η καθημερινή εισπνοή ναφθαλίνης μου έχει καταστρέψει το πάγκρεας και μου έχει δημιουργήσει νεφρική ανεπάρκεια. Χρειάζομαι εντατική περίθαλψη. Οι μικροαστικές συμβουλές του γιατρού με βρήκαν αδιάφορο. Τι ξέρει αυτός από τη ζωή? Θα περάσει την ημέρα το συμβουλεύοντας μερικούς αγχωμένους ενήλικες να κόψουν το κάπνισμα και το κρέας, να περπατάνε μισή ώρα την ημέρα και θα γυρίσει στο σπίτι του να φάει λαχανικά και φτηνές τηλεοπτικές σούπες. Εγώ δε μπορώ να νοσηλευτώ. Οι χιλιάδες μικρές μου προνύμφες με έχουν ανάγκη. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Τράβηξα τον υπολογιστή από τη μπρίζα. Τη μπαταρία από το κινητό.


Θυμάμαι εκείνη τη μέρα που μου δημιουργήθηκε η εμμονή για τη ντουλάπα. Τη θυμάμαι σαν την ομορφότερη ημέρα της ζωής μου. Όπως άλλοι θυμούνται τη γνωριμία με την κοπέλα τους, τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Θυμάμαι την ανεξήγητη μαγεία της μισάνοιχτης ντουλάπας που με καλούσε να μπω μέσα της και να ζήσω εκεί για πάντα.


Απέναντι από το τοίχωμα που είναι η θέση οπου κουλουριάζομαι, τοποθέτησα ένα καθρέφτη. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της ντουλάπας δε θα είναι εφικτό να αντικρύσω το είδωλο μου, όμως θέλω να γνωρίζω πως βρίσκεται εκεί. Θα κλείνω τα μάτια και θα είμαι εδώ κι απέναντι. Θα είμαι παντού μέσα στη ντουλάπα. Θα είμαι ο εαυτός μου και τίποτα παραπάνω ούτε λιγότερο.

Πριν κάποια ώρα μπήκανε στο σπίτι να με ψάξουνε. Ενόχλησαν την ησυχία μου, ήταν όμως διασκεδαστικό να ακούω την απελπισία τους. Φυσικά δε ψάξανε στην ντουλάπα, είναι πολύ μικροί για να γνωρίζουν. Δε θα με βρούνε ποτέ εδώ μέσα.