Όλοι μας θέλουμε να συνδέουμε την επιστροφή στο παρελθόν με κάποιο αίσθημα. Όπως όταν τρώς με κλειστά μάτια μια κουταλιά μαρμελάδα, μήπως θυμηθείς τη μητέρα με την ποδιά της στην κουζίνα ή όπως όταν σταυρώνεις τα γόνατα μπροστά στον καθρέφτη σα να υποκλίθηκες, μήπως επιστρέψει το ρίγος της επιδοκιμασίας ενος κοινού που παραληρεί για σένα.
Και τον αγαπημένο γι’αυτήν, ήχο της φθοράς του ξύλου, διαδεχόταν το θρόισμα των χαρτιών καθώς αυτά μπλέκονταν με τα δάκτυλα και καθώς διάλεγε ξανά τις τρεις αυτές φωτογραφίες.
Στην πρώτη εκείνος ο νεαρός ηθοποιός. Στεκόταν δίπλα της και την κοίταγε με θαυμασμό. Αυτή έσκυβε το κεφάλι και χαμογελούσε όταν της έλεγε πως είναι όμορφη και γλυκιά, οχι γιατί ντρεπόταν ή ήθελε να κάνει κάποιο γυναικείο σκέρτσο, αλλά γιατί δεν ήξερε να αντιμετωπίσει την ειλικρίνεια του νεαρού. Στην φωτογραφία αυτή, έχει ξεπεράσει κάθε όριο θράσους του και της έχει αρπάξει το χέρι και το κρατάει μέσα στα δικα του.
Η άλλη φωτογραφία είναι πόνου. 10 γυναίκες δίπλα στο χαντάκι και δίπλα τους στρατιώτες. Αυτή δεν κοιτάει το φακό, σχεδόν δε φαίνεται το μισό πρόσωπο της, το μαυρισμένο της μάτι δηλαδη και το κομμένο της μάγουλο. Φωτογραφία ψυχικής δύναμης. Το κομμάτι που κρύφτηκε από την αιωνιότητα είχε πόνο, εξευτελισμό, απορία. Έμεινε μόνο αυτό το περήφανο να της θυμίζει την αντίσταση, την αξιοπρέπεια, τη δύναμη.
Τελευταία φωτογραφία. Καλλιτεχνική. Για τις μαρκίζες των θεάτρων και για τις στήλες των περιοδικών. Προσεγμένη πόζα και φωτισμός. Ώστε να αφήνει το θέμα της ομορφιάς, ή της ασχήμιας, στο υποκειμενικό του καθενός. Αστεία μα και μελαγχολική. Γλυκιά, ή μήπως στριφνή; Άσχημη, όμως με τρόπο γοητευτικό.
Καθισμένη με την πλάτη στον καθρέφτη του δωματίου, η Ταυγέτη χτένισε τα μαλλιά της. Μέσα εδώ, σε αυτό το άδειο δωμάτιο, δεν ήταν αμήχανα ερωτευμένη, δεν ήταν ηρωίδα, ούτε καν μια ντίβα, ήταν αυτό που είμαστε όλοι όταν μένουμε μόνοι. Ο εαυτός της. Και με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο ευτυχίας, έμοιαζε να απολαμβάνει την τελετουργία των μηχανικών κινήσεων της προετοιμασίας της για να βγει στην αγορά για ψώνια. Άνοιξε τη ντουλάπα και διάλεξε ένα πράσινο φαρδύ φόρεμα, έβαλε τα άνετα της παπούτσια και για μια στιγμή μου φάνηκε πως χαμογελώντας έκλεισε το μάτι στην κλειδαρότρυπα του χωροχρόνου απ’όπου την παρακολουθώ.
Άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω. Τα παιδιά της γειτονιάς την είδαν και τρέξανε να πέσουν στην ποδιά της.
---------------------------------------------------------------
*Η ιστορία είναι απολύτως φανταστική, ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά γεγονότα απο τη ζωή της Ταϋγέτης Μπασούρη και γράφτηκε με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη της.
Αφιερωμένο στη Σοφία που το ζήτησε.
26 σχόλια:
Να πως αποκαλύπτεται ο ΦΒ σαν ένας πραγματικός φαν του ελληνικού κινηματΌγραφου...
RIP Ταϋγέτη, και
RIP James Brown
Φοβερή η προσέγγιση σου φίλε.
=<"speachless">=
Μπράβο σου
Τελικά εσύ γράφεις πολύ πολύ καλά.
!!!(με έπιασε η πολυλογία)
@mithrandir το αστειο ηταν τοσο inside που παραλιγο να μην το πιασω ουτε εγω
lex luthor,
liodara,
pieta,
κολοκυθι,
numb,
χαιρομαι που σας αρεσε, ελπιζω να ειδατε με αλλο ματι την ταυγετη γιατι ειναι πολυ αδικημενη περσονα και φοβερη στο ρολο της ασχημης γεροντοκορης
:)
κι εγώ συμφωνώ ότι η γυναίμα αυτή ήταν πολύ αδικημένη. επίσης είχε φοβερή πλάκα
Ηταν μια απο τις ομορφες ασχημες του κινηματογραφου μας μαζι με την βασιλειαδου και την αλλη την νοταρα αλλα ισως η λιγοτερο προβεβλημενη. Ωραιο κειμενο fb.
kai pali bravo loipon!
@gelial εχω στο μυαλο μου κατι σκηνικα με βεγγο, που γεμιζα 4 ποστς. αντι αυτων ομως προτιμω το σημερινο
@kabamaru σιγουρα η λιγοτερο προβεβλημενη. οι αλλες ηταν πιο πληθωρικες, αυτη ειχε κατι το μελαγχολικο κι ο κοσμος δε 8ελει μελαγχολια.
@gogo μερσι και παλι!
Ξέρεις, αυτή η κλειδαρότρυπα είναι πάντα και καλειδοσκόπιο, σκορπίζει χρώματα στο ασπρόμαυρο της μνήμης. Βαθύ και τρυφερό κείμενο, μπράβο σου.
Βαθυ και τρυφερο, οπως το δαγκωμα του βρυκολακα στο λαιμο της νεαρης παρθενας. Ευχαριστω αμμος.
congrats on a job well done xexe
Πραγματικά τρυφερό - πασχίζω από χθες να βρω τη σωστή λέξη. Πολύ όμορφο κείμενο.
Είσαι σούπερ! Με συγκίνησες κωλόπαιδο!
@bitch girl ευχαριστω, και παραγγελιες δεχομαστε
(ζητειται παιδι με μηχανακι για παραδοση κατοικων στις αρχες)
@renton τη λυση στον ολοημερο προβληματισμο σου τον εδωσε ο αμμος? αξιζει την προσοχη μας αυτο το παλικαρι.
http://erimosiparalia.blogspot.com
@kwlogria ειναι και της εποχης σου η ταυγετη, καταλαβαινω τη συγκινηση
Απολαυστικότατο.
Διαβαζοντας μερικα κειμενα, νιωθω αυτιστικη πληροτητα και συγκινηση με το περιεχομενο τους, και εχω την αισθηση πως αν γραψω το οτιδηποτε θα χαλασω τη μαγεια τους.
Ενα απο αυτα τα κειμενα ειναι η Ταυγετη και ενας απο τους δυο λογους που γραφω τελικα κατι, ειναι να ικανοποιησω την mathilde, την σκληροπυρηνικη υποστηρικτρια μου η οποια εχει δηλωσει πως (quoting mathilde) "Μόνο και μόνο για τα comments της Misirlou αξίζει να μπαίνει κανείς στο blog τούτο!"
Ο αλλος λογος ειναι για να σου πω ευχαριστω.
e imarton pia me to gleipsimo..Entaksei,kalo to keimenaki alla apo pote dexomaste kai paraggelies???
Jeez, man you're goooood! (and getting better)... φαιτ μπακ εισαι αποκαλυψη...
@sigmataf μ'αρεσουν οι μονολεκτικες επιβραβευσεις
@misirlou oubliez δηλαδη με λιγα λογια πιστευεις πως η ταυγετη τα εσπασε ε? ευχαριστω
@symptom περιμενω την παραγγελια σου για να μην γκρινιαζεις
@identitycafe "η αποκαλυψη του φαιτ μπακ" κυκλοφορει σε επιλεγμενα βιβλιοπωλεια και λειτουργει σαν νοστραδαμος με μερομηνια
"h apokalupsi tou fb" paei paketo me to allo sugrafiko bestseller tou sugrafea,dld th sullogikh douleia 7 eksesiwn sugrafewn "paparisethis", pou mporeite oloi na diavasete eleuthera sto paparisethis.blogspot.com kai pou vevaiws ta spaei?????
(ok arketa me th diafimisi...nomizw oti se ligo tha arxisei na leitourgei arnitika)
Όταν μεγαλώσω...θέλω να γίνω σαν εσένα!
όπως πάντα άψογος...
@kabamaru το εχεις ξεφτυλισει το θεμα ρε φιλε. 7 στις 10 λεξεις που λες ειναι paparise. Οι υπολοιπες απλως παπαριες χοχοχο
@downhill να πινεις ολο το γαλα σου αγορι μου
Φου Μπου
κάθε φορά, όταν σοβαρεύεσαι
ξεπερνάς τον εαυτό σου.
Δημοσίευση σχολίου