Τετάρτη, Δεκεμβρίου 31, 2008

Μια παραμικρή διαφοροποίηση της καθημερινότητας

Δεν της το συγχώρησα που με παράτησε. Της παλιοβρώμας. Όχι εντάξει καλή κοπέλα ήταν. Και δεν ήταν βρώμα, καθαρή και νοικοκυρά και απ’ όλα ήτανε. Αλλά με παράτησε για τον άλλον η σκύλα επειδή είχε πιο πολλά λεφτά. Μόνο τα λεφτά αξίζουν? Δεν έβλεπε τα χίλια προβλήματα του?

Πρωτογνωριστήκαμε στην Ερμού, εκεί που είναι η δουλειά μου. Την εξυπηρέτησα τάχιστα και έμεινε απολύτως ικανοποιημένη από το προϊόν μου, όπως όλοι οι πελάτες μου άλλωστε.Αμέσως πίστεψα πως με αυτή τη γυναίκα θα ζούσα την υπόλοιπη ζωή μου. Όμορφη, αριστοκρατική, τρυφερή, φαινόταν να με καταλαβαίνει. Μάλλον είχα κάνει λάθος. Μετά από λίγα ραντεβού μου είπε απ έξω απ έξω ότι δεν της αρέσει το επάγγελμα μου κι ότι ντρέπεται να το αναφέρει όταν προκύπτει σε συζητήσεις. Της εξήγησα ότι δεν υπήρχε λόγος να ντρέπεται, είναι παραδοσιακή δουλειά. Μου είπε πως δεν άντεχε άλλο, ήθελε να τα παρατήσουμε όλα και να πάμε στην επαρχία να φτιάξουμε μια φάρμα. Το σκέφτηκα είναι η αλήθεια, θα καλλιεργούσαμε τα δικά μας αγαθά, θα ζούσαμε μακριά από όλη τη φασαρία και την αναστάτωση της πόλης. Φανταζόταν βέβαια ξένοιαστη ζωή γιαυτό της εξήγησα πως η φάρμα έχει καθημερινή κουραστική εργασία. Μου είπε θα το σκεφτεί. Κάτι μουρμούρισε για σύγχρονα μηχανήματα που τα κάνουν όλα μόνα τους κι εσύ κάθεσαι. Τι υποκριτικό τσουλάκι! Ξαφνικά εξαφανίστηκε. Δε μου έφτανε που είχαν ανοίξει λογής λογής σαντουιτσάδικα που πουλάγανε ζεστό καπουτσίνο και μου κόβανε πελατεία, έχασα και το μωράκι μου. Σκατά μωράκι δηλαδή, τέλος πάντων.

Μετά από λίγο καιρό την είδα στην αγκαλιά του υποδηματοποιού. Και τι θράσος! Καμαρωτοί καμαρωτοί περιέφεραν τον έρωτα τους μπροστά στα μούτρα μου, στο κατάστημα του. Τι διαφορά είχε αυτός από εμένα πέρα από το μεγαλύτερο εισόδημα? Εγώ πουλούσα σαλέπι στην Ερμού, αυτός πουλούσε υποδήματα ακριβώς απέναντι! Δε μετράει το παραδοσιακόν του επαγγέλματος? Επειδή φωνάζω δυνατά «σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι» σημαίνει οτι εντάσσομαι στην κατηγορία του λαχαναγορίτη? Το οτι επαναλαμβάνω συνέχεια την ίδια φράση δε πάει να πει οτι έχω εμμονές, είναι μέρος της δουλειάς, ο πελάτης πρέπει να ξέρει πως ο τύπος που λέει μoνάχα «σαλεπάκι, ζεστό σαλέπι» βρίσκεται πάντα εκεί.



Ο άλλος τι ανάγκη είχε, της έγραφε μια επιταγή την ημέρα κι αυτή βολικά αγνοούσε όλες τις παραξενιές και τις εμμονές του. Δεν είχα τίποτα μαζί του. Ανθρωπάκος ήταν κι αυτός. Αν μιλάμε όμως για προβλήματα, αυτός κι αν είχε ψυχαναγκαστικές εμμονές. Κάθε πρωί που έμπαινε στο μαγαζί απαραίτητα μέτραγε όλα τα καστόρινα παπούτσια της βιτρίνας ανα δεκάδες. Έπρεπε να τελειώσει αυτήν τη διαδικασία για να ανεβάσει το ρολό και να ανοίξει τα φώτα. Κι αφού ετοίμαζε το κατάστημα, χάιδευε το κεφάλι του βαλσαμωμένου κάστορα που είχε στον τοίχο επι 6 λεπτά, μετρημένα. Αν κάποιο μέρος αυτής της ιεροτελεστίας παραλειπόταν, ο άνθρωπος έβγαινε απ τα νερά του, σχεδόν έπεφτε σε κώμα και δε μπορούσε να απαντήσει ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Κάποιος είπε πως και στο σπίτι του ξεσκονίζει όλα τα έπιπλα πριν κάτσει στον καναπέ του. Εγώ ξέρω μόνο όσα έβλεπα στο μαγαζί. Και έβλεπα πως η αγαπημένη μου, τι αγαπημένη δηλαδή - αυτό το πορνίδιο που με παράτησε, ήταν με τον μίστερ παράνοια.

Χώρια το επάγγελμα. Τι έχει δηλαδή ο σαλεπιτζής? Είναι έμπορος κατώτερης κατηγορίας? Ντρεπόταν για μένα που σέρβιρα ένα ζεστό ρόφημα και δε ντρεπόταν γιαυτόν που έχωνε τα χέρια του σε ξένες κάλτσες κάθε μέρα.

Μου ήταν αδύνατο να ξεπεράσω την απώλεια της. Γιατί την έβλεπα κάθε μέρα με άλλον άντρα μπροστά μου. Άλλος χαιρόταν τα χάδια της. Φυσικά δεν ήταν όλα ρόδινα. Είχαν και μεγάλους τσακωμούς. Η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει όλη την Ερμού, ο κόσμος περνούσε αλλά δεν αγόραζε. Όχι εμένα όμως, εγώ ήμουν ο ευνοημένος της κρίσης. Οι περαστικοί όλο και λιγότερο κατέβαιναν το δρόμο με ζεστό καπουτσίνο στο χέρι και όλο και πιο θετικοί παρουσιάζονταν στην σκέψη ενός σαλεπιού, πιο φτηνή λύση, πιο παραδοσιακή και συμβατή με τα αντικαπιταλιστικά πρότυπα της εποχής. Ο υποδηματοποιός αντίθετα τα είχε βρει σκούρα, ποιος να αγοράσει καστόρινα παπούτσια όταν δε ξέρει τι του ξημερώνει την επόμενη ημέρα. Κι έτσι οι επιταγές προς την κοκότα αραίωσαν και άρχισε η γκρίνια. Όσο λιγόστευε το χρήμα, τα χέρια του υποδηματοποιού μύριζαν πιο έντονα βρώμικη ξένη κάλτσα, όταν τα βράδια ήθελε με αυτά να χαϊδέψει το δέρμα της πριγκηπέσσας.

Ο υποδηματοποιός ακόμα και στην κρίση παρότι συναντούσε μεγάλες δυσκολίες, ήταν συνεπής στα χρέη του και σωστός απέναντι στους συνεργάτες του. Δεν είχε διαφορές με κανέναν, ούτε οφειλές, ούτε κάποιον που να θέλει να τον καταστρέψει. Γιαυτό και όταν ένα πρωί βρήκαμε το μαγαζί του καμένο όλοι ξαφνιάστηκαν. Υπήρξε απλά άτυχος, κάποιοι ταραξίες μέσα στη γενικότερη αναστάτωση και διαμαρτυρία κατά της οικονομικής κατάστασης, κάψανε και βανδάλισαν το υποδηματοπωλείο. Μεγάλο πλήθος είχε μαζευτεί γύρω απ το καμένο μαγαζί κι εγώ ως όφειλα πλησίασα κοντά τους και τους πούλησα ζεστό σαλέπι. Τότε ξεπρόβαλε στον πεζόδρομο της Ερμού ο άμοιρος υποδηματοποιός. Καθώς πλησίαζε στο μαγαζί του και καθώς έβλεπε τη στάχτη και το φρέσκο ακόμα καπνό, ο άνθρωπος έχανε το χρώμα του. Όταν πια έφτασε απ έξω, είχε κολλήσει ακίνητος και αμίλητος. Οι δίπλα καταστηματάρχες τον παρηγορούσαν και τον ρωτούσαν αν είχε ασφαλίσει το μαγαζί, του λέγανε να μην ανησυχεί, πως όλα θα πάνε καλά και πως θα τον βοηθήσουν. Ο έμπορος όμως έπασχε. Πιο πολύ από την οικονομική του καταστροφή στο μυαλό του τον βασάνιζε πως δε μπορούσε να μετρήσει τα παπούτσια σε δεκάδες. Πως δεν είχε κεφάλι βαλσαμωμένου κάστορα να χαϊδέψει. Και άρχισε να περπατάει. Στην κατηφόρα.

Περπατούσε ανέκφραστος μέχρι που χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο. Τον λυπήθηκα όμως έβρισκα πως ήταν και φυσιολογική η κατάληξη του. Όταν εγκλωβίζεσαι σε μια συνήθεια που δε σου αφήνει την παραμικρή ελευθερία, με την παραμικρή διαφοροποίηση της καθημερινότητας σου σοκάρεσαι και δε μπορείς να αντιμετωπίσεις το μελλον.

Ο υποδηματοποιός περπάτησε όλη τη μέρα, έφτασε μέχρι τα προάστια της Αθήνας όταν τον βρήκε η νύχτα. Ήθελε να συνεχίσει, το περπάτημα ηρεμούσε τον εκνευρισμό του μα είχε πια εξαντληθεί και ξάπλωσε στο χώμα. Δεν είχε κάστορα, δεν είχε παπούτσια. Βρήκε όμως τη λύση. Ξεκίνησε να μετράει τα αστέρια ανα δεκάδες, πολλές δεκάδες. Δεν τον ξαναείδαμε ποτέ, δε μάθαμε νέα του, αν ζει ή αν πέθανε. Θέλω να πιστεύω πως βρίσκεται κάπου σε ένα βουνό και περιμένει να νυχτώσει για να μετράει αστέρια. Πολλές δεκάδες από όμοια αστέρια.


Εκείνη κάποια μέρα εμφανίστηκε στον πεζόδρομο και ήταν εκθαμβωτικά όμορφη. Ζήτησε σαλέπι και περίμενα να μου πει μετανιωμένη να τη δεχτώ πίσω, να ανοίξουμε εκείνη τη φάρμα στην εξοχή και να μείνουμε για πάντα εκεί. Να μη μας ανησυχεί τίποτα, τα ζώα και τα χωράφια μας να τα δουλεύουν σύγχρονα μηχανήματα κι εμείς ξεκούραστοι να ζούμε τον έρωτα μας μέχρι να έρθει το πρώτο βραχυκύκλωμα των μηχανημάτων, η πρώτη πυρκαγιά της φάρμας για να με αφήσει για κάποιο γείτονα με στεγνό σπίτι και βρώμικα χέρια από το άρμεγμα ζώων. Δεν το είπε. Πήρε το ρόφημα και συνέχισε τη βόλτα της.

Δεν πειράζει εγώ εχω το σαλέπι μου. Κάθε μέρα στο ίδιο σημείο, στην Ερμού. Πάντα εδώ. Σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι.

Σαλεπάκι παιδιά, ζεστό σαλέπι.



13 σχόλια:

lazinio είπε...

fb opws leme facebook. xoxoxo

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά και παρανοϊκή!

Δηλαδή ο σαλεπιτζής της Ερμού δε θανατώθηκε ακόμα;
Ο Λεξ Λούθορ είναι παπουτσής;

Ω θεοί!

Spy είπε...

Την πουτάνα!

(συγγνώμη δηλαδής, αλλά είμαι ευσυγκίνητος και δεν άντεξα...)

Ανώνυμος είπε...

Το Σαλέπι είναι ένα είδος ορχιδέας που φύεται στα βουνά των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας. Το ρόφημα Σαλέπι παράγεται από τους βολβούς του φυτού. Επιστημονικά ονομάζεται ΟΡΧΙΣ Ο ΓΡΑΠΤΟΣ και στη λαϊκή γλώσσα σερνικοβότανο.

την καριόλα

ntetzevou είπε...

Γαμώ! Το μωρακι μου..

Ανώνυμος είπε...

πάντως αν σου έπεφτε έκθεση στις πανελληνιες με θέμα:

Όταν εγκλωβίζεσαι σε μια συνήθεια που δε σου αφήνει την παραμικρή ελευθερία, με την παραμικρή διαφοροποίηση της καθημερινότητας σου σοκάρεσαι και δε μπορείς να αντιμετωπίσεις το μελλον.
Επιχειρηματολογείστε υπέρ της ανωτέρω άποψης


χαλαρά θα έπαιρνες 20.


καλή χρονιά εφμπι(άι)

:)

Kleine wolke είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με deadend mind αλλά οχι για το 20-λόγω της βωμολοχίας,καταλαβαίνεις.
Αν και, αν λάβει κανείς(ο καθηγητής) υπ'όψιν και την ανάμειξη των πρόσφατων γεγονότων σ'αυτή την ιστορία, τότε εξασφαλίζεις το 20άρι.
Συγχαρητήρια και καλή χρονιά!

nkarakasis είπε...

20 με τόνο, καθαρισμένο.

Αλήθεια το σαλεπάκι έχει ανέβει η τιμή του;
Παπούτσια χρειαζόμουν, αλλά κατόπιν της δικιά σου ενημέρωσης για την τύχη του υποδηματοπωλείου, θα αρκεστώ στο σαλέπι.

α ναι έχεις χαιρετίσματα από την τσούπρα.

natasha hassiotis είπε...

επαγγελματικά είσαι πολύ κομπλεξικό μιλάμε!!! και για να καταλάβω καλό μου βλαμένο: απ' τον κάστορα βγαίνει το καστόρι των παπουτσιών;
άλλος ένας αριστούργημας, χαλαρά, και σου αξίζει μια μερίδα από τη συνταγή μου για βασιλόπιττα, φτιαγμένη απ' τα χεράκια μου.

lazinio είπε...

ο υποδηματοποιός μήπως ήταν ο al bundy?

Κολοκύθι είπε...

νομίζω ότι ο παπουτσάς έχει αγοράσει μετοχές του mall.

Ο Ψυχοβγαλτης είπε...

Εη, Φουμπού, χρόνια πολλά.


εισαι παρανοικος, παρανοικος, παρανοικος.


(σκεφτηκα πως καποια στιγμη επρεπε να σου ανταποδωσω το κοπλιμεντο, και αυτη μου φανηκε καταλληλη...εσυ τι λες; χμμ ουτε κι εγω ειμαι σιγουρη, μηπως να μην δημοσιευσω το κομμεντ; ωχ σκατα μια χοντρη μυγα παει να κατσει πανω στ

Fight Back είπε...

@lazinio ειναι πολλες φορες που νομιζω οτι αναφερονται σε μενα και τελικως μιλανε για το φεησμπουκ.

@ανωνυμε ο σαλεπιτζης ειναι χαιλαντερ. ο λεξλουθορ ειναι ο παπουτσωμενος καστορας

@spy δε σου επιτρεπω να μιλας ετσι γιαυτη

@επιστημων, 13 σερνικα θα της φυτευα δηλαδη με τοσο σαλεπι. αχ ατιμη..

@ntetzevou ;)

@deadend mind, μηπως παραεισαι επιεικης στη βαθμολογια?
καλη χρονια και σε σενα

@kleine wolke μα βλεπεις ο σαλεπιτζης ειναι τοσο συγχισμενος στις αναφορες του στο μωρακι(παλιοβρωμα) του που η βωμολογια ειναι επιτακτικη.
καλη χρονια και σε σενα

@nkarakasis το σαλεπακι ειναι αντιπληθωριστικο.
η τσουπρα θα στα φαει ολα τα οικοπεδα, να μου το θυμασαι

@highvoltagepress εμενα παντως τα καστορινα παπουτσια ενα βραδυ που τα αφησα στο μπανιο, χτισανε φραγμα μεσα στη μπανιερα :D

@lazinio δεν επιβεβαιωνω την πληροφορια

@ελλην εναντιον του χαους, δε μου αρεσει να παιζω safe παρα μονο στο σνουκερ

@κολοκυθι να παραθεσεις στοιχεια γιαυτο που λες. αν δεν εχεις, προκειται για λασπολογια

@ψυχοβγαλτη, δεν ειμαι παρανοικος. εσυ εισαι.
θες αποδειξη? οριστε
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΜΥΓΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ